Werknemer krijgt 50 euro van baas om vitaal te blijven
7 juli 2009 -
Zeven op de tien organisaties zeggen aan gezondheidsmanagement te doen. Hierbij dient wel aangetekend te worden dat in 50 procent van de gevallen minder dan 50 euro beschikbaar is per medewerker. Het is daarmee de vraag of daadwerkelijk werk gemaakt wordt van vitaliteit door Nederlandse werkgevers.
Dat blijkt uit onderzoek van Holland Fit. Organisaties die wel in gezondheidsmanagement investeren, zijn tevreden met hun beleid. Zij hebben weinig behoefte aan veranderingen. De voornaamste reden om niet verder te investeren in vitaliteit is het beperkte gebruik van reeds aangeboden mogelijkheden. Organisaties willen geen extra tijd en geld spenderen aan aangepast gezondheidsbeleid.
Bedrijfssport
Bij de organisaties die wel investeren in vitaliteit, wordt voornamelijk aan bedrijfsfitness gedaan. Veel van de 106 ondervraagden gaf aan dat medewerkers matig gebruik maken van de bedrijfsfitnessregeling. Eén van de belangrijkste oorzaken is dat medewerkers vaak bij slechts één sportinstelling kunnen sporten.
Vitaliteitprogramma Slechts acht procent van de bevraagde organisaties implementeert een compleet vitaliteitprogramma. Dergelijke programma's worden als kostbaar doch succesvol beschouwd. Een groot voordeel is dat medewerkers herhalend worden geprikkeld en gestimuleerd om aan de slag te gaan.
Best een lastige vraag of een organisatie zich mag bemoeien met de gezondheid van haar leden. Waar ligt de grens?
Het is m.i. niet gepast wanneer een organisatie een individueel lid (werknemer) oplegt hoe hij of zij gezond moet leven. Er mag gevoetbald worden, er mag gerookt worden, er mag overgewicht zijn, er mag 's nachts doorgegamed worden, er mogen 10 kinderen verwekt worden enzovoort. Pas wanneer het werk er onder gaat leiden komt een interventiemogelijkheid om de hoek kijken, en dan nog is dat een hele lastige kwestie.
Je kunt als organisatie wel specifieke normen en waarden nastreven. Zo kun je bijvoorbeeld bepalen wat er wel en niet te koop is in de eigen voorzieningen (bedrijfsrestaurant, koffiecorner, automatiek). Je kunt je bedrijfsuitingen, bedrijfsuitjes, gebouwaankleding, kunst enzovoort thematiseren met gezondheid en gezond leven. Je kunt als organisatie dus stimuleren, maar niet opleggen. Vergelijk het met het stimuleren van normen en waarden. De organisatie streeft een cultuur na. De top van de organisatie moet dan wel het goede voorbeeld geven, anders werkt het niet.
Alleen geld beschikbaar stellen is proberen iets af te kopen. Alleen degene die toch al gezond willen leven pakken dit op en gebruiken het aanbod. Zonder aanbod hadden ze het in veel gevallen zelf wel bekostigd.
Net als veel cultuurgerelateerde onderwerpen, wordt dit in een organisatie pas echt opgepakt en uitgevoerd wanneer een topmanager het support en het op zijn of haar prioriteitenlijst zet. Het is/wordt dan afhankelijk van de aanwezigheid van een dergelijke topmanager.
Het lijkt mij daarom veel meer wenselijk om de leden (werknemers) continu te wijzen op eigen verantwoordelijkheid. Stem het beleid af op mensen verantwoordelijk maken voor hun gedrag en hun daden, laat ze dat doorleven. Dat zal effect hebben op veel meer zaken dan gezondheid, namelijk ook op de betrokkenheid, de productiviteit, de klantbehandeling, de samenwerking enzovoort.
En dat begint dus bij het topmanagement. Zet 'verantwoordelijkheid' bij je kernwaarden en gebruik dit thema in je leiderschapsprogramma en je organisatieleerprogramma. Koppel deze interne programma's continu aan je externe programma's voor klanten, netwerkpartners, innovatie en ketenmanagement.
Ton
|
|
8
-
07
-
2009
|
10
:
26
uur
Prima als bedrijven dat mogelijk maken maar ik hou niet van betutteling en bemoeizucht.
Natuurlijk snap ik dat de werkgever zich zorgen mag maken en bemoeien als er iets is wat hem nadeel kan opleveren. Als ik hardrugverslaafd zou zijn en daardoor niet meer functioneer of mezelf in de ziektewet werk dan zou ik het zelfs op prijs stellen als de werkgever me kan helpen met mijn probleem.
Van de andere kant een werkgever die mij het roken wil verbieden of het kroketje dat vind ik ronduit irritante bemoeizucht.
Als hij ze niet aanbiedt in de kantine heb ik daar vrede mee. Als hij echter kijkt wat in mijn broodtrommeltje zit dan heb ik daar grote moeite mee, tenzij ik echt suïcidaal gedrag vertoon.
Misschien heb ik wel een heel andere kijk op wat gezond voor me is. Fruit zit vol bestrijdingsmiddelen moet ik dan dan in grote hoeveelheden tot mij nemen. Mijn collega een fantiek sporter van mijn leeftijd is gestorven tijdens een wedstrijd, hartstilstand. Tijdens het bedrijfsvoetbaltoernooi brak iemand zijn been. Tja, ik heb zo mijn bedenkingen. Ik vermoed weer verborgen agenda's.
In andermans ogen leef ik misschien ongezond, ik luister gewoon naar mijn lichaam. Soms wil het zout, dan weer vet, de andere keer suikers, dan weer bergen sla of kilo's fruit.
Verder maak ik me meer ongerust over extreme stress. Laat die werkgevers dar maar eens naar kijken dan me stressen met betutteling.
Ik ben voor zover ik weet kerngezond en daarbij zelden tot nooit ziek. Gisteren voelde ik keelpijn en griepachtige verschijnselen. In de tuin vond ik Thijm daarop heb ik gekauwd en nu is het weg. Ik kon dus gewoon blijven roken.
Orvan Gysel
|
|
8
-
07
-
2009
|
14
:
11
uur
Het stimuleren van een gezonde leefstijl heeft zeker een positieve invloed op de gezondheid. Het door het bedrijf aanbieden van mogelijkheden past hier volgens mij ook in.
Uiteindelijk is het de medewerker die er zijn eigen keuze in maakt.
Het is helemaal mooi als het bedrijf faciliteert.
Het bepalen van de grenzen is moeilijk, maar ook hier kan elk bedrijf zijn eigen kaders vaststellen.
Wel is het van belang om dit te doen vanuit weloverwogen drijfveren.
Bv. Het is niet vanzelfsprekend dat daardoor je ziekteverzuim daalt!
Het doen aan gezondheidsmanagement is makkelijker gezegd als gedaan. Binnen veel organisatie liggen er zware beleidsstukken aan ten grondslag en kan de medewerker hier maar moeilijk doorheen komen. Ook is er een duidelijk verschil te maken tussen bemoeizucht en belangen.
Organisatie heeft het belang van goede inzetbaarheid en resultaten leveren ten bate van de organisatie. Inruil hiervoor wil de medewerker o.a. loon, arbeidsvoorwaarden, etc. De verantwoordelijkheid en verplichtingen die men beide heeft dient men in dialoog scherp te houden.
Het beschikbaar maken van voorzieningen zorgt ervoor dat medewerker en leidinggevende in dialoog kunnen blijven. Op deze manier kan men de organisatie en medewerker vitaal houden.
De koppeling van beleid met het uiteindelijke product en/of dienst voor de medewerker is hierin belangrijk. De medewerker moet gemakkelijk gebruik kunnen maken van dergelijke voorzieningen. Hiermee stel je tevens het management in staat eenvoudiger te kunnen sturen en bijvoorbeeld te ‘Binden en Boeien’.
Vitaliteit binnen een organisatie betekend voor mij meer als bedrijfssport. Zelf denk ik aan zaken als loopbaan, ontwikkeling, mobiliteit, werving en selectie, geld, tijd, omgeving, inspiratie, etc.
Hou het helder en eenvoudig!
Ton
|
|
15
-
07
-
2009
|
19
:
45
uur
Elf zou ik het op prijs stellen als ik me als medewerker vooral veilig voel. De onzekerheid en de koopkracht is voor velen een grote bron van stress en frustratie. Natuurlijk kun je daar als bedrijf niet alles aan doen. Ik ken echter inmiddels genoeg bedrijven die angst en onvrede onder het personeel zaaien. Als je uitzendkracht bent zul je dit zeker herkennen.
Sommige medewerkers die in zo'n situatie zitten gaan drinken en drugs gebruiken en hebben problemen thuis. Dit heeft een veel grotere invloed op zaken als produktiviteit, ziektenverzuim en kwaliteit bijvoorbeeld dan een kroket in de kantine. Dit bepaalt bovendien voor een groot deel de kultuur binnen het bedrijf. De veramerikanisering maakt het werkklimaat harder en de onzekerheid groter. Waar de ene beter werk probeert te leveren zoekt een ander uitvlucht in drank, drugs en overmatig eten. Natuurlijk doen we dat niet allemaal, ik pak de extremen eruit.
Ik heb echter een half arbeidsleven tussen deze mensen gestaan en weet wat ze doen, hoe ze reageren en denken. Ik ben er als werknemer geboren. Ik zeg alleen dat die verharding, prestratiedruk en onzekerheid een negatieve invloed heeft op die mensen die je niet zal kunnen compenseren met een broodje kroket verbieden, stop met roken beleid, of sporten etc.
Natuurlijk juig ik het wel toe als een bedrijf sporten aanmoedigd, dat is van alle tijden eigenlijk maar laat dat een vrije keuze zijn. Vind je het leuk prima!
Ik zie meer in een vertrouwenspersoon in het leven roepen en die dan ook als bedrijf serieus nemen. Dan kom je misschien meer te weten over de gevolgen en resultaten van het beleid.
