Zeven soorten fraudeurs - welke loopt er bij u rond?
7 juli 2009 -
Hoe herkent u fraudeurs en oplichters voor ze daadwerkelijk schade aanrichten? Daarvoor moet u eerst hun drijfveren begrijpen. Bedrijfsrecherchebureau Cataphora stelde een lijst op van zeven soorten fraudeurs en hun motivatie. Handig als u onraad ruikt!
1. De streber
Iedereen maakt graag indruk op anderen, maar deze fraudeur wil zo wanhopig graag erkenning dat hij tot alles in staat is. Denk aan Bernie Madoff die een aantal van de grootste spelers in de financiële wereld en entertainmentindustrie ervan overtuigde met hem in zee te gaan. Uiteraard waren veel van zijn slachtoffers ook strebers.
2. De boze werknemer
Werknemers die een promotie mislopen of opgezadeld worden met meer werk zonder er meer voor betaald te krijgen, zinnen soms op wraak. Vaak gaan ze niet over tot diefstal maar proberen ze de reputatie van een collega of de onderneming te schaden, bijvoorbeeld door vertrouwelijke informatie uit te laten lekken of slecht nieuws te verspreiden. Probeer dergelijk passief-agressief gedrag bij medewerkers te ontdekken. Ga na waarom ze boos zijn en hoe u hun frustratie kunt verhelpen.
3. De grenszoeker
Sommige mensen kunnen een uitdaging simpelweg niet weerstaan. Als u roept dat uw server niet te hacken is, reken er maar op dat ze er alles aan zullen doen om uw ongelijk te bewijzen. Het gaat hem of haar niet om het geld, hoewel het u een berg kan kosten als u een compleet nieuw beveiligingssysteem moet installeren. Bekend voorbeeld is Jonathan James die op zijn zestiende inbrak op de server van de Defense Threat Reduction Agency, onderdeel van het Amerikaanse ministerie van Defensie. Hierdoor was de NASA gedwongen alle computers drie weken lang af te sluiten om het lek te dichten. James beschouwde het als een spelletje, vond het leuk om te kijken hoever hij had kunnen gaan.
4. De wannabe
Deze fraudeur hunkert naar het respect van zijn collega’s om zijn eigen ego te voeden of om een promotie in de wacht te slepen. Wannabe’s zijn de types die plagiaat plegen of wachtwoorden stelen. Een bekend voorbeeld is Jérôme Kerviel van de Société Générale. Toen hij gepakt werd, stelde hij dat hij de miljoenen die hij achterover gedrukt had niet wilde stelen, maar indruk wilde maken op zijn bazen en een loonsverhoging wilde.
5. De spanningzoeker
Denk Thomas Crown – dit is het type dat zich zo enorm verveelt dat hij tot alles in staat is om een beetje spanning te creëren. Het gevaar van de spanningzoeker is dat hij steeds groter risico’s nodig heeft om dezelfde kick te ervaren.
6. De overlever
Dit zijn vaak oudere werknemers of managers die denken dat ze ongemerkt kunnen frauderen omdat ze ervan uit gaan dat ze de tekorten aan kunnen vullen voor iemand ze ontdekt. Jeffrey Skilling, voormalig CEO van Enron is het bekendste voorbeeld van dit type. Overlevers zien hun acties niet als fraude maar als een noodzakelijk kwaad om te overleven. De meesten vinden zichzelf volkomen eerlijk, ze zijn immers echt van plan alles terug te betalen en/of te herstellen.
7. De Gordon Gekko
Dit type is afgeleid van het karakter van Michael Douglas in de film ‘Wall Street’. Je herkent hem van kilometers afstand en hij laat zich maar door een ding leiden: hebzucht. De Gordon Gekko leeft vaak ver boven zijn stand en heeft waarschijnlijk grote financiële problemen.
Die grenszoekers moet je juist uitdagen, zolang je d'r maar bij betrokken blijft kan deze middels onschuldig experimenteren enorme risico's blootleggen.
Het aangehaalde voorbeeld is dan ook exemplarisch, als een individu een lek weet aan te tonen, dan heeft deze de schade niet berokkend, maar heeft deze de zwakke plek aangetoond, dat dient men te belonen.
Ton
|
|
8
-
07
-
2009
|
16
:
24
uur
Tja als ik dit zo lees denk ik dat men mij misschien vaak voor een fraudeur heeft gehouden.
Ik ben erg resultaat gricht en wil me laten gelden, kan ook wel eens boos worden als het niet eerlijk toegaat, ben voordurend bezig met overleven, zowel in mijn functie, alswel voor mijn gezin, zoek graag de grenzen op en een beetje spanning doorbreekt de sleur, ben ambiteus dus ik neem me soms anderen als voorbeeld en wil ook ooit zo worden als hun en hun positie bereiken ooit.
Ik ging er altijd vanuit dat dit prima eigenschappen zijn voor iemand in mijn functie en met mijn instelling.
Boekjes als Shaolin Management en vele andere lektuur moedigen me zelfs aan me zo op te stellen.
Nooit gedacht dat iemand anders dat zou kunnen interpreteren als een potentieel fraudeur.
Ja, ok ik heb wel een plastic pen hier liggen van mijn oude werkgever en wel een stiekem een prive kopietje of uitprint gemaakt of even een prive mail geschreven. Tjonge, de combinatie van deze stoute dingen en deze omschrijving maken mij dus tot een potentiële Madoff in andermans ogen.
Tja en als ze mij vertellen dat iets niet kan dan vraag ik ook toestemming om het tegendeel te bewijzen als ik een mogelijk weet of zie.
Inderdaad een paar jaar geleden vroeg men mij of ik een idee had hoe men de kluis open kon krijgen, de sleutel was er wel bij maar het slot weigerde. Na een paar uur prutsen had ik hem open. Zo'n zwaar antiek geval. Ik trots maar dat was natuurlijk omdat men acht dat ik een zware crimineel was. Toen de digitale fotocamera weg was kreeg ik ook de schuld. Ik nam het ding ook altijd mee naar huis, dat wist men. Ik zei ook al dat het toestel bij mij veilig opgeborgen is en het wel zou vergoeden als het stuk was of kwijt. Toen iemand anders het bij een klant had laten liggen was deze zware jongen natuurlijk verdacht.
Hoe dan ook, wel goed om te weten dat mijn rebelsheid, creativiteit, handigheid en gedrevenheid ook anders geïnterpreteerd kunnen worden. Als ik het zo lees hierboven is het ook wel logisch maar geloof deze crimineel er zijn ook mensen met deze eigenschappen die hooguit boefjes zijn en dat ook gewoon vertellen aan de directie die dan ook nog een vreemd opkijkt of lacht. (o, btw, ik heb je nieuwe auto eens goed getest... saai, maar goed afgewerkt en eigenlijk best sportief....tenminste je kunt er goed mee driften. Pas toen hij toen hij zijn auto ging pakken een meter zwart spoor op het asfalt zag dacht hij dat ik zijn auto echt had laten driften als een gek. Het hele management was getuige van deze praktical joke, de sporen waren van mijn eigen auto. Maar dat krijg je als je altijd weer iemands auto afkraakt omdat het een goed merk is, grenzen opzoeken. Volgens mij heef hij nooit echt geloofd dat ik de sporen met mijn eigen auto gemaakt had. De collega managers spelden hem van alles op de mouw)
