Geen principiële bezwaren tegen verhoging pensioenleeftijd
6 juli 2009 -
Ouderenorganisatie PCOB constateert, na onderzoek onder de leden, dat er geen principiële bezwaren zijn tegen het verhogen van de AOW leeftijd tot 67 jaar. Wel zal eerst moeten worden voldaan aan enkele voorwaarden zoals een substantiële verhoging van de arbeidsparticipatie van 55-plussers.
Rienk van Splunder, voorzitter van de PCOB, vindt het belangrijk dat PCOB-leden hiermee blijk geven de solidariteit tussen de generaties opnieuw vorm te willen geven. Ook de koppeling van de AOW leeftijd aan het vergroten van de arbeidsparticipatie van 55 plussers voelt hij als een duidelijke steun in de rug.
Mentaliteitsverandering Niet alleen de overheid speelt een belangrijke rol in het stimuleren van werkgelegenheid voor 55-plussers, ook de sociale partners zijn belangrijk. "Zij moeten aan de Cao-onderhandelingstafel de verhoging van arbeidsparticipatie van 55-plussers realiseren net zoals er afspraken moeten worden gemaakt om de jeugdwerkloosheid en het voortijdig schoolverlaten verder aan te pakken."
In 2008 werkte maar 47 procent van de 55-plussers. Rienk van Splunder: "Ook de overheid zal intensief moeten werken aan het vergroten van de arbeidsparticipatie binnen de 55-plusgroep. Anders zitten we straks met een groep waardevolle werknemers die uitgerangeerd is, geen toekomstperspectief meer heeft en blijkt de verhoging van de AOW leeftijd een niet te realiseren wens. Voor alle duidelijkheid verhoging van de AOW leeftijd heeft pas zin als de arbeidsparticipatie van ouderen substantieel wordt verhoogd. Als PCOB willen wij een bijdrage leveren aan een mentaliteitsverandering. Werkgevers moeten nu echt tussen de oren krijgen dat een 55-plusser een heel waardevolle arbeidskracht is. Maar 55-plussers moeten vandaag de dag ook zelf er voor zorgen dat zij vitaal en fit op de arbeidsmarkt blijven."
Dit is, hoe waar ook, tegelijkertijd van die heerlijke theoretische kletskoek.
De praktijk is, in mijn situatie, dat ik 61 jaar ben en ruim twee jaar werkeloos na een zware Burn Out. Ik solliciteer heel breed ook buiten mijn vakgebied. Je wordt niet eens uitgenodigd voor een gesprek. Soms bel ik om te vragen naar de reden. Dan hoor ik; u bent te oud en te duur.
Ik wil werken, ik kan werken, ik ben goed in mijn werk, maar de maatschappij wil mij niet.
J.L.
|
|
7
-
07
-
2009
|
10
:
04
uur
de 45 plusser komt nu al niet meer aan het werk
de maatregelen tot nu toe zijn een wassen neus.
werkgevers vinden ouderen duur en zien niet in wat de ouderen opleveren.
Als recruiter kom ik geregeld oudere werkzoekenden tegen die in het verleden vanwege een lang dienstverband een hoog salaris hebben opgebouwd. Ze willen daar niet op achteruit gaan en stellen exorbitante looneisen. Ook het ''ik wacht wel tot ik geen uitkering meer krijg en dan ga ik serieus zoeken'' is een veelvoorkomende opvatting, waarbij voorbij wordt gegaan aan het feit dat het naarmate de tijd verstrijkt moeilijker wordt om een nieuwe betrekking te vinden.
Als een werkgever daarom liever een jongere persoon in dienst neemt die minstens zo gekwalificeerd heeft, maar die hij drie keer minder hoeft te betalen, dan is de keuze toch snel gemaakt?
Sommige (lang niet alle) werkzoekende ouderen hebben hun huidige werkloosheid volledig aan henzelf te danken.
