Over tien jaar moet 30 procent van de topmanagers vrouw zijn
4 juni 2009 -
Minister Plasterk en staatssecretaris Heemskerk maken zich zorgen om de trage stijging van het aantal vrouwen aan de top in Nederland. Het onbenut laten van vrouwelijk talent heeft verstrekkende economische gevolgen op de lange termijn.
Dit maakte de staatssecretaris bekend op de bijeenkomst Talent naar de Top & De Kracht van Diversiteit. Talent naar de Top meent dat de groei van het aantal topvrouwen alleen in een stroomversnelling kan komen door de ambitieuze doelstelling te hanteren van minimaal 30 procent topvrouwen in grotere organisaties over tien jaar. Hiervoor is een intensieve samenwerking nodig tussen alle betrokken partijen. Daarom introduceert Talent naar de Top het &-teken dat zij voortaan gaat gebruiken om deze hernieuwde aanpak te symboliseren.
Niet rooskleurig
De situatie op het gebied van man&vrouw diversiteit is in Nederland niet rooskleurig. Het aandeel afstuderende vrouwen is meer dan 50 procent, maar het aandeel vrouwen in topposities bij beursgenoteerde bedrijven is vijf procent. Nederland bungelt met deze cijfers in Europa onderaan de lijst.
Sybilla Dekker,voorzitter van Talent naar de Top: "We moeten op een andere manier naar talent gaan kijken. Als we op deze voet doorgaan, dan maken onze dochters van nu straks nog steeds vijf tot zes procent kans op een topfunctie. Als we er met elkaar voor gaan, kunnen we het verschil maken."De eerste ondertekenaars hebben nu al zestien procent vrouwen in de eerste drie lagen van hun organisatie en streven naar meer dan twintig procent over vijf jaar."
Symbool van samenwerking
Meer vrouwen aan de top kan alleen worden bereikt wanneer organisaties diversiteit als vanzelfsprekend onderdeel van hun bedrijfsvoering zien, net als het MVO-beleid. Concreet hanteert Talent naar de Top voortaan de volgende ambitieuze doelstellingen: in 2014 hebben organisaties met meer dan 50 medewerkers een diversiteitsbeleid ontwikkeld. In 2019 bestaat minimaal 30 procent van de top van deze organisaties uit vrouwen. Dergelijke doelstellingen zijn niet haalbaar zonder intensieve samenwerking tussen de betrokken partijen. Dat betreft de overheid en bedrijfsleven, (top)mannen en (top)vrouwen. Dus niet of/of, maar en/en. Talent naar de Top heeft het &-teken gekozen om deze aanpak te symboliseren. Bijbehorend motto ‘Teken voor de toekomst’ zal het symbool kracht bij zetten.
Staatssecretaris Heemskerk: "Het onbenut laten van talent zet Nederland op een concurrentieachterstand, die we ons niet kunnen permitteren. Het is nu tijd om niet langer te praten maar te handelen en daar zijn alle mogelijkheden toe. Het Charter is een concreet middel om voortgang te boeken. Hoe meer partijen het Charter ondertekenen, des te groter de stappen die we maken."
Talent naar de Top
Het Charter Talent naar de Top werd in mei 2008 geïntroduceerd, met als doel om werkelijk stappen te maken op het gebied van man&vrouw diversiteit. Op de bijeenkomst Talent naar de Top & De Kracht van Diversiteit van 3 juni 2009 ondertekenden 40 nieuwe toonaangevende organisaties het Charter Talent naar de Top. Op dit moment is het Charter ondertekend door in totaal 87 organisaties, die gezamenlijk bijna 6 procent van het totaal aantal werknemers in Nederland vertegenwoordigen. Zij hebben getekend voor de toekomst. De belangrijkste redenen voor de organisaties om het Charter te ondertekenen zijn het positieve effect van man&vrouw diversiteit op resultaten, besluitvorming en het onderscheidend vermogen van organisaties. Met het Charter hebben de ondertekenaars zich gecommitteerd aan het verbeteren van de diversiteit in de top van hun organisatie, door het formuleren van concrete doelstellingen en een strategie die wordt vastgelegd in managementafspraken. Hierbij ligt de verantwoordelijk voor het realiseren bij het lijnmanagement en dat is een belangrijke randvoorwaarde voor succes.
Ik vraag mij in de eerste plaats af welke belemmeringen er nog zijn voor vrouwen om aan de top te komen en of het aantal vrouwen die een topfunctie willen wel even groot is als het aantal mannen. Daar zou een verklaring in te vinden kunnen zijn waarom er meer mannen aan de top zijn dan vrouwen. Ik zeg daarmee niet dat vrouwen minder geschikt zijn, dat geloof ik niet en dat is op geen enkele manier te onderbouwen. Naar mijn mening vergt iedere positie een persoon die daar bij past, vrouw of man.
'Meer vrouwen aan de top kan alleen worden bereikt wanneer organisaties diversiteit als vanzelfsprekend onderdeel van hun bedrijfsvoering zien'
De meeste organistaties gaan voor een goed resultaat, op lange of korte termijn, en kiezen met die visie de medewerkers die daarbij passen. Beleid aanpassen om 'minderheden' (riskante woordkeus :) ) naar boven te krijgen is onzin. Het gaat om het inzien van de toegevoegde waarde die geleverd word.
Naar mijn inzien leveren vrouwen die zonder twijfel!!!
ABC Doppenberg
|
|
4
-
06
-
2009
|
12
:
26
uur
Prima om via de organisaties op alle mogelijke manieren ervoor te zorgen dat er meer vrouwen in de top terecht komen. Een extra stimulans zou kunnen zijn om ook voor topfuncties een 4 daagse werkweek of thuiswerk mogelijkheid te bieden en (maatschappelijk) te accepteren. Voor zover nodig als extra stimulans.
Wanneer het (jonge) ouders zijn die allebei werken/een top functie bekleden, dan zijn de opvangmogelijkheden voor de kinderen niet overal aan te passen aan de werktijden.
Wat ik echter mis in dit soort overpeinzingen over meer vrouwen aan de top, is de Nederlandse cultuur. Deze is blijkens nog niet helemaal klaar hiervoor. Bijvoorbeeld čn een topfunctie čn het moederschap in Nederland is minder vanzelfsprekend vanuit de moeders zelf (schuldgevoel?) en de omgeving (historisch gegroeid?).
Als moeder moet je je nog in veel gevallen verdedigen (?) voor het feit dat je je tijd en capaciteiten ook voor een organisatie laat werken. Verklaren dat je minder sociaal aan de slag kan als vrijwilliger voor schoolactiviteiten. Je je zwangerschaps-bevallingsverlof moet verdedigen tegenover je collega's die (misschien ongewenst) geen kinderen hebben en ook 16 weken ''vrij'' willen zijn, enz. Daarnaast, wanneer je als moeder nadat de kinderen wat ouder zijn, wel meer wilt werken en weer of alsnog een topfunctie ambieert ben je niet de eerste keuze voor die baan, ondanks eventuele opleiding en ervaring.
Aanvangen met een topbaan rond je dertigste kan ook lastig zijn, vanwege die eventuele kinderwens (zwangerschap: de nieuwe job-hop). Vanuit bedrijfscontinuďteit misschien een logisch punt. Inmiddels kiezen we(soms noodgedwongen) er ook niet voor om ons werkende leven bij dezelfde organisatie te blijven, met of zonder kinderwens.
Tenslotte zeventig procent van alle veranderprogramma's mislukt, aldus auteurs. Ze bewerkstelligden geen echte veranderingen omdat ze de culturele aspecten van verandering negeerden.
PS mocht dit al zo overkomen, deze reactie is niet bedoeld om iemand op de tenen te trappen.
Bianca
|
|
5
-
06
-
2009
|
20
:
49
uur
Ergens heb ik ooit gelezen dat je voor een topfunctie eigenlijk een beetje gek moest zijn.. lange uren, veel stress en erg alleen.
Misschien zijn vrouwen juist slim, niet gek genoeg en genieten zij liever van het leven ;-)
rob kruijer
|
|
6
-
06
-
2009
|
13
:
48
uur
discussie en strategie om meer vrouwen aan de top te krijgen is ouderwets, politiek gedreven en onzinnig. Waar het anno 2009 om gaat is 'the best person for the job' ongeacht sexe, geloofsovertuiging of geaardheid. We zyn allemaal gelyk.
Afgezien dat de meeste mannen ook niet aan de top zitten (anders zou het er heel druk worden..), zie ik geen enkele reden waarom het aandeel van vrouwen geen 50% zou kunnen zijn. Wie roept 'maar ik ken 'ze' niet die vrouwen', zegt meer over zichzelf dan over vrouwen. Met het 'tegen-argument' dat 'die vrouwen' zonodig op tijd thuis willen zijn voor de kinderen (als dat uberhaubt zo is..): Ik ken veel kerels die op maandagavond zonder blikken of blozen zeggen dat ze naar de 'rotary' moeten. Geen hond die daar vervolgens van opkijkt. ''tuurlijk!'' Tot slot: 60 of 70 uur werken is volstrekt onnodig, tenzij je een 'trage leerling' bent - of een sukkel - die de 60/70 uur werken nodig heeft: de vraag is of je wel dit nivo aankunt.. verder is mijn ervaring dat die 60/70 uur bestaat uit in de avonduren uit 'winen en dinen' - wat gemakshalve tot werk wordt gerekend. Proost.
luuk
|
|
8
-
06
-
2009
|
09
:
03
uur
Het is jammer dat bijvoorbeeld bij banken, waar nu volop gereorganiseerd wordt door de door hun veroorzaakte crisis, niet meer vrouwen in de top zijn gezet. Het is en blijft een mannenwereld en blijkbaar hebben we nog steeds niets geleerd. De politiek die nu zelf eigenaar is van een bank, kiest zelf ook voor ''vertrouwde'' oud-bankiers. Of de commissie die onderzocht heeft wat de toekomst moet worden van banken: die bestonden uit ex-bankiers! Geen 1 vrouw. Ook de politiek laat het hier dus afweten. Dit alles ondanks een mooie oproep in het FD van een 1 of ander topvrouwen club die zich aanboden als puinruimer na de overname van Fortis door Bos.
