Manager moet hoognodig gaan Facebooken en Twitteren
31 maart 2009 -
Sociale netwerken als MySpace en Facebook hebben miljoenen leden. De overwinning van Barack Obama bewees dat sites als YouTube en Twitter zelfs invloed kunnen hebben op de politiek. Toch is het bedrijfsleven nog niet overstag.
Veel managers beschouwen sociale netwerken als tijdverspilling of zien alleen de veiligheidsrisico’s. Web 2.0 propagandisten stellen echter dat sociale netwerken de productiviteit juist verhogen. Volgens hen kunnen ze bijdragen aan een transparante, innovatieve organisatiecultuur en de onderlinge samenwerking verbeteren. Bovendien kunnen ze de klantgerichtheid bevorderen door goed te luisteren naar klanten en te leren van die interactie.
Authentieke communicatie
Toch zijn de meeste grote ondernemingen er nog niet in geslaagd het potentieel van sociale media volledig te benutten. Ze zien Web 2.0 applicaties nog steeds als de zoveelste manier om hun marketingcampagne eenzijdig te distribueren en hebben nog niet in de gaten dat nieuwe media een nieuwe manier van zakendoen vereisen.
De meeste CEO’s zitten in een ivoren toren, ver buiten bereik van hun medewerkers en klanten. Hun persconferenties zijn minutieus voorbereid, hun toespraken keer op keer gerepeteerd en in beide gevallen is het doel om zo weinig mogelijk te onthullen. Sociale netwerken kunnen bijdragen aan de geloofwaardigheid van managers omdat ze op die manier direct kunnen communiceren en authentieke, één-op-één gesprekken kunnen voeren met al hun relaties.
Politiek vergelijken met het bedrijfsleven heeft geen zin, het zijn verschillende werelden. Politiek gaat om mensen, bedrijfsleven over besluiten. Waarom zou een CEO bekend moeten zijn? Hij doet gewoon zijn werk, hoeft niet herkozen te worden, hoeft zelfs niet populair te zijn.
De aanhangers van web 2.0 (alleen de kreet al) zijn te positief over de mogelijkheden. Het is de typische ICT cultuur, waarbij voor iedere oplossing die verzonnen wordt meteen iedereen het probleem moet hebben dat bij de oplossing hoort.
Twitter is leuk als je een ego hebt of als je iets hebt aan naamsbekendheid, daarom Twitter ik ook (www.twitter.com/fektief), hetzelfde geldt voor de sociale netwerken, goed voor het individu, bedrijven kopen er weinig voor.
Het is triest maar waar. Te vaak hoor ik dat hyves, linkedin, chat of andere socialnetworks onzinnig zijn, pure tijdverspilling voor aandachtstrekkers en netwerken die geen zakelijke toegevoegde waarde hebben. Deze discussies eindigen vaak met het is communicatie voor de jeugd. Het grappige is dat het niet de leeftijd van de persoon is die deze reactie veroorzaakt. Veelal zijn de betrokken personen even oud als ik. Het betreft vaak de hogeropgeleide ''collega''directieleden die hun blik stuurs op de conventionele manieren van communiceren houden. Hun kanaalkeuze richting hun medewerkers en klant is beperkt. Het feit dat deze platforms een enorme toegevoegde waarde hebben, gelardeerd zijn met emotie, aanvullend werken aan huidige kanalen en veelal hun de kans geeft om een publieek op een andere soms innovatieve manier te bereiken ontgaat hun volledig. De mogelijkheid om hun medewerkers en klanten te laten participeren in het ondernemerschap in deze communities ontgaat hun of staat hun tegen. Ik besef me dat de ontwikkelingen snel gaan en dat keuzes maken lastig is, maar toch hoop ik dat deze grotere organisaties bewuster worden van het feit dat communicatie een steeds essentieler goed wordt voor de consument/mens. De nieuwe generatie klanten en medewerkers zijn gewoon veel meer communicatiekanalen (veelal tegelijkertijd) te benutten. Het blijft hier ook niet bij. De technologische ontwikkelingsdrive is enorm, het wordt tijd dat we als directieleden/management dit met open armen ontvangen en de ruimte nemen om juist de opportunities te exploreren!
Johan Falix
|
|
31
-
03
-
2009
|
10
:
21
uur
Het Barack Obama fenomeen prikkelt tot heel veel fantasieën en inzichten. Natuurlijk is de manier waarop de Amerikaanse verkiezing in 2008 is georchestreerd en de naloop van het presidentschap een onderwerp dat niet aan de kant geschoven kan worden.
Ben net vers terug van een zakenreis naar Chile. En lees dit stuk dan ook in een bepaald verband.
Rond de zeventiger jaren heeft het thuisfront waar Obama zijn ideologische roots heeft een indringende schok gebracht in dit ver afgelegen land. Tot voor kort werd dit experiment van de zogeheten Chicago boys (Chileense economen door Milton Friedman opgeleid in Chicago) als een economisch wonder op het latijns-amerikaanse continent genoemd. De evolutie van de chicagoboys en hun werkgebied is nu verplaatst naar het grote werk. Vergeleken met de ideeen van Friedman die de absolute vrije markt als heilzaam middel voor economische ontwikkeling en welvaart predikte zien we een ander geavanceerder concept van de huidige Chicagoboys die nu zelf op het hoogst denkbare niveau aan het roer zijn en niet van de kantlijn dirigeren. Het is natuurlijk mooi om Twitter en Facebook te gebruiken. Bekeken vanuit de Chicago brain trust speelt er echter veel en veel meer. Het gaat om de juiste competenties en vaardigheden. Om beter inzicht te krijgen is het een aanrader om begrippen als competentie gericht handelen en de daarbij horende vaardigheden gekoppeld aan 'behavioral economics and behavioral finance' te bestuderen. Een zeer heilzame aanvulling bij de algemene kennis van managers van de 21ste eeuw.
Anne
|
|
31
-
03
-
2009
|
15
:
28
uur
Had ik ooit niet in mijn studies communicatie geleerd dat er op den duur zoveel communicatie is (the global village... Mc Luhan...) dat de info zijn doel voorbij schiet. Too much. En dat was dan voor de PC, voor internet, voor twitter etc etc. Wie heeft daar nu echt de tijd voor? Dat dit netwerk bewust kan worden ingepast in een communicatiestrategie is logisch, maar het is net als met vergaderen: elk uur dat er wordt vergaderd, getwittert, gefacebookt of op een ander manier wordt ge-internet (*** al die verduveld interessante powerpoints over ijsberen en bloemetjes en filosofie **** !) en genetwerkt, wordt er niet gewerkt. It's as simple as that!
@anne, ik ben het volledig met je eens. Een overdaad aan communicatiemogelijkheden en misbruik er van kan de organisatie schaden. Ik denk ook niet dat je als bedrijf of als ondernemer/directielid alle communicatiekanalen of social networks moet willen benutten. Het tegenovergestelde is echter geen keuze maken, niet willen uitproberen of niet onderzoeken en onderkennen welke een goede aanvulling kunnen zijn op je huidige communicatiekanalen. De vraag is wat is je doel, je doelgroep en op welke wijze kun je je toegankelijker en transparanter zijn en communiceren. Soms kan dat de zeepkist zijn, een ander moment de formele brief, maar ook een chatsessie, of een hyves group, of een systematiek als Twitter kan zijn waarde hebben. Neem een linkedin, het biedt de ruimte aan diverse organisaties, maar ook informele organisatieoverschrijdende netwerken om een afgesloten platform op te richten voor een kennisbank, discussieplek enz. Hyves met zijn pokes en meer informele structuur kan het perfecte kanaal zijn voor een wervingscampagne voor medewerkers of juist klantrelaties. Het zou mijns inziens dus niet zo moeten zijn dat bedrijven alle kanalen openstellen en benutten, maar dat ze gericht hun kanaal per moment en situatie kiezen. Ken je nog de oude opmerking van de oprechte peoplemanager: ''mijn deur staat altijd open''. In sommige organisatievormen is dat niet meer mogelijk, maar als directielid zou je wel willen dat je je een cultuur hebt waarbinnen die toegankelijkheid bestaat. Ik heb bemerkt dat een medium als Hyves soms daaraan bijdraagt en de mens achter het directielid laat zien.
Zeker in zware tijden is dat een groot goed.
