25 maart 2009 -
In deze moeilijke tijden doen bedrijven nog meer hun best om alles uit hun werknemers te halen en hun talent ten volle te benutten. Zou je denken. Veel managers hebben echter zo’n beperkt beeld van hun medewerkers dat ze mensen strikt indelen op basis van functietitel en hen geen enkele ruimte laten buiten dat kader te treden.
Dat blijkt uit het rapport ‘Knowledge Workers and Knowledge Work’ van The Work Foundation onder meer dan 2.000 Britse werknemers. Vier van de tien respondenten vinden dat ze meer in hun mars hebben dan wat hun baas van hen vraagt en een even groot aantal heeft weinig tot niets te zeggen over het aantal en welke uren ze werken. Tweederde van de werkenden stoort zich aan de vele regeltjes op de werkvloer. Een vijfde klaagt dat zijn of haar baan te weinig uitdaging biedt.
Meer verantwoordelijkheid en vrijheid
Ian Brinkley, medeauteur van het rapport: "In de huidige crisis willen werkgevers vooral niet de kennis, vaardigheden en ervaring van hun personeel verliezen. Toch halen ze tegelijkertijd niet alles uit hun mensen. Veel werknemers willen dolgraag meer doen en meer verantwoordelijkheden dragen, maar krijgen daar de kans niet voor." The Work Foundation concludeerde dat 30 procent van de banen kennisbanen zijn, dat voor 30 procent van de banen enige intellectuele kennis vereist is en dat 40 procent van de functies niet al te veel specialistische kennis nodig is. Er is echter weinig verschil in de manier waarop gewerkt wordt. Kenniswerkers werken niet vaker zelfstandig, parttime of projectmatig dan anderen. Ook in de werktijden zit weinig verschil. Driekwart van alle ondervraagde werknemers werkt van negen tot vijf. Wel hebben kenniswerkers iets meer te zeggen over hun werktijd, al is maar tien procent volledige vrij in de manier waarop ze hun uren indelen.
Meer autonomie
"Om personeelsverloop onder kenniswerkers tot een minimum te beperken, zouden onderneming hun mensen meer verantwoordelijkheden kunnen geven, minder strikt vast kunnen houden aan regeltjes en mensen beoordelen op prestatie in plaats van aanwezigheid. Ook door een betere inzet van technologie kunnen ondernemingen mensen meer vrijheid geven hun werkzaamheden zelf in te delen," stelt Brinkley. "Meer autonomie en minder sturing zijn de sleutelwoorden. Dat zoveel mensen gevangen zitten in een omgeving waarin hun kennis en vaardigheden niet optimaal tot hun recht kunnen komen is zowel zonde van het financiële potentieel als van de menselijke mogelijkheden."
Bestaat kenniswerk? Of zijn het ''financials'', die onnodige financiële productjes verzinnen?
Of ICT-ers, werkend voor gegevensverwerkende industrieën, waar de productiviteit eerder daalt dan stijgt of hippe marketeers, die met zingevingseconomie bijna alle economische activiteiten tot prostitutie reduceren.
Ik denk dat ''kenniswerk'' niet echt veel toevoegt. Dat is jammer voor die 30% te hoog opgeleiden.
Ik ben het hartgrondig eens met de inhoud van dit stuk. Het is zonde als mensen niet in staat zijn hun talenten ten volle te benutten.
In mijn coach-praktijk kom ik deze roep om vrijheid vrijwel dagelijks tegen. Dit maakt dat mensen zich niet gehoord en niet gerespecteerd voelen.
Persoonlijke ontwikkeling daar draait het om en daarbij horen ook vrijheid van handelen, verantwoordelijkheid dragen en taak-volwassenheid. Bedrijven die dat niet kunnen of willen bieden zullen daarvoor de prijs gaan betalen.
Zonde voor de werknemer omdat die zich in een keurslijf voelt, hetgeen zijn arbeidsvreugde negatief kan beďnvloeden en de drang naar vrijheid hem ''naar buiten'' drijft.
Zonde voor. het bedrijf, op deze manier zullen mensen nooit ''out of de box'' denken en zullen creativiteit en innovatie, volgens mij in deze tijd noodzaak,onder de maat blijven.
Als managers er om welke reden dan ook van uit gaan dat medewerkers vrijheid niet aankunnen en dat ze op een vroeg twintigste-eeuwse manier moeten worden ''aangestuurd'' verdienen zij niet beter dan dat hun personeel elders beter emplooi zoekt.
