12 maart 2009 -
Getalenteerd personeel komt lang niet altijd vanzelf bovendrijven. Trainingsbedrijf blooming voorzag werkgevers én werknemers van advies op een speciaal georganiseerde cursusdag.
De grootste verspilling aller tijden, de verspilling van talent.
Neem daarbij dat voor minder dan 100 euro per medewerker per jaar alle talenten in de organisatie makkelijk in kaart te brengen zijn en het wordt alleen maar schrijnender.
Daarnaast wordt, als er al aan talentmanagement wordt gedaan, vaak alleen maar aan de verticale loopbaanlijnen gedacht, management development dus, en worden horizontale en diagonale lijnen totaal niet onderkent, terwijl juist daar de grote winsten te halen zijn.
In een tijd waarin de economie wat minder draait, maar waarin we nu al moeten anticiperen op het teruglopen van de beroepsbevolking de komende jaren, is het erg dom om nu niet te investeren in mensen, talenten. Die investering zorgt voor een rendement dat zelfs de beurs de komende maanden niet kan geven.
Verspilling van talent hoort helaas bij het leven. In de ratrace van alledag, waarin ego-ontwikkeling en snel rijk/beroemd worden wordt gestimuleerd is er meestal weinig interesse voor het welzijn en talentontwikkeling van de medemens.Kijk alleen al naar de cursussen en snelle boekjes in deze kolommen ('snel omzet maken', 'manipuleren kan iedereen leren', 'kies de topvrouw van het jaar' etc.) waarin deze race centraal staat. De medemens is steeds een ding.Kun je uit dit ding talent kloppen dan is dat zogenaamd tot nut van het algemeen, maar in feite het meest voor de directie.
Als kinderpsycholoog in Den Haag probeer ik de mensheid er aan te herinneren dat het het eerste belang zou moeten zijn om competenties in het gebied van de aanleg te ontwikkelen. Die op te sporen en te ontwikkelen is een groot goed. Het doen van dingen die op je lijf geschreven zijn is van een groot genot, waar vakmanschap en respect als vanzelf op volgen.
Als zij maatschappelijk in de vorm van pecunia worden beloond is dan eigenlijk nog een prettige bijzaak.Want in feite hoeft zo iemand nooit met lood in de schoenen naar het werk.
Zolang de maatschappij er een ''Idols-mentaliteit'' op na blijft houden, d.w.z.niet de inhoud van een vak voorop stellen, maar de goedkope glamourzijde ervan, dan blijft talent vinden maatschappelijk op een laag pitje staan.En heb je veel ontevreden en jaloerse 'losers'. Ratten die elkaar naar het leven staan.
In hondentaal:Helaas worden -binnen het kader van gelijke kansen- teckels klaargestoomd om mee te doen aan windhondenrennen. En windhonden om een konijn uit een een hol te halen (kerntalent van de teckel).Resultaat: vals spelen en smoesjes grommen om de eer te redden.
Er is op het moment supprême even niet op talent gelet, jammer he?
gelukkig is het allemaal niet zo negatief als jij het omschrijft. Steeds meer bedrijven gaan inzien dat de traditionele vorm van management en het streven naar winstmaximalisatie, zelfverrijking en hebzucht contraproductief werken.
Sociale innovatie, bijna niemand weet echt wat het is, Rijnlands denken, het zijn toch tekenen dat de kentering eraan komt.
Heeft de kredietcrisis toch iets goeds gebracht.
Zeuren over wat slecht is, wat slecht gaat, och, een Hollands spelletje. Laten we eens gaan kijken hoe het beter kan, geen gezeur maar actie, geen recessie maar progressie!
Wie de krachten van zijn biologische framework (maatschappelijk) weet te gebruiken en zich weet te ontdoen van allerlei vervormende en remmende vooroordelen (''jij lijkt op je vader, jongen'' // ''jij moet later .... worden'' // ''wij, Jansens, wij zijn geen handwerkers!''etc.), die maakt goede kans uit te groeien tot een harmonieus mens.
Daar gaat mijn tekstje over.Hoezo negatief?
Mijn clientele, kinderen met problemen, gaat maar al te vaak gebukt onder vooroordelen van ouders, van school, van vrienden etc. Het bling-bling vooroordeel is er daar een van. Vooral zichtbaar in de CITO-tijd.
Ik kan je verzekeren dat dit een eye-opener is voor veel ouders, die hun kinderen geen windeieren legt.
Het klopt dat je voor een fors deel wordt gevormd door je sociale omgeving en soms is het ook goed, verstandig, slim om je van het juk van je omgeving te verlossen.
Ik kan me ook doodergeren aan die talentenshows, waar vaders en moeders het al dan niet bestaande talent van hun kinderen lopen te pushen, iets wat je ook ziet langs de vele sportvelden die ons land rijk is.
Maar in de sport en entertainment zijn talentscouts werkzaam, die proberen talenten te ontdekken. In bedrijven en organisaties zien we dat veel minder of niet en juist daardoor gaat veel talent verloren.
Met behulp van één de instrumenten die wij in onze portfolio hebben hebben wij al veel talenten gevonden in organisaties, ook de mannen en vrouwen die door hun ouders en sociale omgeving was wijsgemaakt dat ze ''voor niks anders dan operator goed waren'' maar tot veel meer in staat bleken te zijn. Daar ligt een kans voor bedrijven en organisaties om de schatten die begraven liggen in hun organisatie te vinden, los te weken en te ontwikkelen.
Dat is voor de medewerker een kans, maar ook voor de organisatie.
Vergelijk het met dat schilderijtje van oma, dat in de schuur hangt en van Van Gogh blijkt te zijn.
Het schilderijtje gaat naar het museum en de eigenaar kan ook leuke dingen gaan doen.
Samengevat: We zijn beiden -ieder ten opzichte van onze eigen populatie- op zoek naar het gouden sleuteltje dat talent heet. En deze meestal onzichtbare menselijke kracht is onvoorstelbaar groot. Hij lijkt te slapen tot er een moment van overlevingsnoodzaak ontstaat.
Ik geef mensen meestal het volgende voorbeeld: Hypnotiseer iemand tot een plank. Leg deze menselijke plank met het hoofd op de ene stoel en met de voeten op een andere. Iemand kan rustig op de alzo onstane bank plaats nemen. Probeer dat maar eens zonder hypnose! Het zal niet lukken.
Toch gaat het om krachten die (latent) in een mens aanwezig zijn. Dat is wat ik bedoel. En vermoedelijk jij ook.
