6 maart 2009 -
Toen de strijd om talent nog volop woedde, kenmerkte een goede manager zich door de zijden handschoenen waarmee hij zijn medewerkers aanpakte. Nu werknemers bereid zijn alles op te geven – tijd voor hun gezin, secundaire arbeidsvoorwaarden en zelfs doorgroeimogelijkheden – om hun baan maar te behouden, liggen de zaken anders.
Uit Brits onderzoek van consultancybureau Ceridian onder 1.000 werknemers blijkt dat de helft van hen bereid is meer uren te maken, 44 procent graag een hogere werkdruk accepteert en dat een op de drie vrijwillig wil overwerken als dit hun baan veilig stelt. En hoewel de huizenprijzen dalen en de kosten van levensonderhoud blijven stijgen, zou een tiende een salarisverlaging accepteren. Een kwart zou akkoord gaan – zij het met tegenzin – met werktijdverkorting of zelfs minder pensioenopbouw. Eén op de tien zou een functie op lager niveau accepteren of een collega in de rug steken om zijn waarde te bewijzen. Een kwart promoot zichzelf meer op het werk en een vijfde wendt zich daarvoor tot steeds meedogenlozere praktijken. Om deze giftige sfeer nogmaals te vergroten, is één op de tien bereid om onacceptabel gedrag van zijn leidinggevende te accepteren als dat hun baan veilig stelt.
Begrijpelijke angst
Deze toenemende mate van angst op de werkplek is zeer begrijpelijk als je de nieuwe cijfers vann de Britse Recruitment and Employment Confederation en KPMG ernaast legt. Hieruit blijkt dat werkgevers in toenemende mate bezuinigen door oudere werknemers te vervangen door minder ervaren, en goedkopere, jongeren. Verder blijkt dat de vraag naar personeel nog nooit zo snel is afgenomen. Datzelfde geldt in de rest van Europa en Amerika.
Persoonlijke benadering Uit het onderzoek van Ceridian komt verder naar voren dat steeds meer werknemers behoefte hebben aan persoonlijk en financieel advies, met name om om te leren gaan met stress en persoonlijke, financiële kwesties te bespreken. Vier van de vijf willen het liefst dat hun leidinggevende open en eerlijk is, zelfs in geval van slecht nieuws. Op die manier wordt vertrouwen gekweekt onder de werknemers, begrijpen ze beter waarom bepaalde besluiten doorgevoerd worden en worden ze betrokken bij
Bullebakken is geen teken van kracht maar van zwakte...
Ronald Vermeij
|
|
9
-
03
-
2009
|
11
:
17
uur
Bullebak-gedrag associeer ik met ''pestkopperij op lagere scholen''. De zgn. sterkere die niet weten hoe ze op een positieve manier liefdevolle aandacht kunnen verwerven van hun omgeving. Dus gaan ze het maar op een dominate of negatieve manier zoeken. Soort kinderachtig, onvolwassen karakter-trekje.
''Bullebak-gedrag'' vind ik persoonlijk een beetje zielig, meelij wekkend. Het komt puur en alleen voort uit
- onmacht om een normale, gebaseerd op wederzijdse respect relatie met een werknemer(v/m) aan te gaan,
- dominantie en machtswellustigheid
Beide excessieve gedragsvormen bevorderen niet de oprechte samenwerking binnen je bedrijf, en zouden dus ook met wortel en al uitgeroeid moeten worden binnen een bedrijfscultuur.
Zeker nu de kredietcrisis ''the boys from the men'' aan het scheiden is, en door extrene omstandigheden een ieder de kans geeft om
- Te kiezen voor gezamelijke groei als bedrijf
- Groei van het MT ten koste van de werkvloer
The choice is yours..Bullebak. Bedenk hierbij dat de kredietkrisis niet eeuwig duurt, en er kan een einde komen aan een gezagsdragende arbeids-relatie.. Dan kun je op de camping - staande in je zwembroek of badpak, of gezamelijk in de rij voor het UWV uitkerings loket.. zomaar ineens confronteerd worden met diegene die jij met je bullebak gedrag het bedrijf het uitgewerkt..
Het is dan te hopen voor je, dat je bullebak-gedrags-slachtoffer meer beschaving in zijn lichaam en geest aanwezig heeft dan jijzelf. Zo niet zou ik nu vast even ziekekostenpolis nakijken, om te kijken of je gedekt bent tegen de gevolgen van je gedrag.
Want niet iedereen spreekt de ''beschaafde taal van het MT'' binnen een bedrijf.
''Aan het einde van de rit blijven we allemaal mensen''
Sjors Reeder
|
|
10
-
03
-
2009
|
11
:
18
uur
Het probleem bij het beoordelen of een manager een bullebak of een lief poesje is de paradox hiervan, men schets altijd de uitersten, er is een middenweg en die is dat een manager vooral concreet moet zijn.
Hij/zij moet de middenweg vinden van bijde uitersten, maar bovenal alles met een menselijk gezicht, H.R.M en MANS zijn geen zinloze uitvindingen, maar tools waar een manager zich aan kan spiegelen en wel bij kan voelen.
Maar veel te vaak kom ik ze tegen, de mensen/managers zonder menselijkheid, alleen het geld is belangrijk en daar moet alles voor aan de kant.
Jammer, het kan zo eenvoudig zijn, alleen maar aansturen op direct resultaat zonder rekening te houden met de gevoelens van de mensen die het moeten doen is per definitie niet mogelijk.
Managers die er op kicken om belangrijk te worden gevonden zullen aan het eind van deze weg alleen zichzelf tegenkomen in onmacht in plaats van macht.
Nee, geen bullebakken, dat is korte termijn denken en de resultaten zijn nooit blijvend.
Sjors Reeder
