Wederzijds vertrouwen essentieel om recessie te overleven
3 februari 2009 -
‘Wees voorzichtig met wat je wenst; je zou het wel eens kunnen krijgen’. Over die uitspraak kunnen managers vandaag de dag meepraten. Te ondoordacht en rigoreus snijden in het personeelsbestand kan namelijk tot een grotere leegloop leiden dan gewenst en bovendien ten koste gaan van moraal en productiviteit.
Dat blijkt uit onderzoek van het Center for Creative Leadership, een Amerikaanse denktank. Hieruit kwam naar voren dat werknemers veel gemotiveerder en betrokken zijn in ondernemingen waar collega’s elkaar vertrouwen. Wanneer er sprake is van groot onderling vertrouwen, denken werknemers bovendien vaker dat hun bedrijf er financieel goed voor staat en beoordelen ze hun onderneming eerder als maatschappelijk verantwoordelijk.
Mentale schade
Deze bevindingen komen overeen met recente uitspraken van managementconsultant en auteur Tom Peters, die de vloer aanveegt met massaontslagen. "Als je de moraal effectief om zeep wilt helpen, moet je vanaf nu iedere twee maanden een ontslagronde doorvoeren," stelt hij. Volgens hem kunnen managers het best zo open mogelijk zijn, want ‘geruchten zijn altijd echter dan de realiteit’. Verder raadt hij aan doordacht te werk te gaan. "Als u ontslagen door gaat voeren, houd er dan rekening mee dat u ernstige mentale schade toebrengt aan degenen die slecht nieuws krijgen en dat ook de achterblijvers in de stress zullen schieten. Zij zijn misschien de volgende immers."
Wederzijds vertrouwen
Nu het psychologische contract tussen werknemer en werkgever op zijn best gespannen en op zijn slechts volledig verbroken is, kunnen teamwerk en productiviteit snel verloren gaan. Evenals de bereidheid net dat stapje extra voor de baas te doen. Het kost jaren om vertrouwen op te bouwen en het kan in een fractie van een seconde afgebroken worden. Toch is het een van de weinige dingen die geen geld kosten en, mits gecultiveerd en onderhouden, enorme winst op kan leveren. Of een onderneming al dan niet sterk uit de huidige crisis komt, is vrijwel geheel afhankelijk van de bereidheid van managers en medewerkers om elkaar te vertrouwen. Het management moet erop kunnen vertrouwen dat het werk gedaan wordt en werknemers moeten erop vertrouwen dat de beslissingen van de top eerlijk zijn.
Het doet je toch deugd dat Tom Peters en grote denktanks blijkbaar mijn blogjes lezen.
Of trappen we allemaal dezelfde open deuren open?
Vertrouwen redt ons uit de crisis en juist de media weten momenteel iedere dag het vertrouwen te ondermijnen door de ene rampspoed na de andere overdreven te gaan publiceren.
De politiek is bezig met de temperatuur die een tomaat mag hebben, met de leugens van Balkenende over de oorlog in Irak en het knutselwerkje van Wilders, terwijl ze beter orde op zaken kunnen stellen in de economie. Van Wouter horen we niks meer, is hij een plekje bij de Zalm-bank aan het regelen?
hoe kunnen wij, Het Volk, nu vertrouwen krijgen dat het allemaal weer goed komt of wel meevalt?
Rene Civile
|
|
3
-
02
-
2009
|
13
:
34
uur
Ik schaar me hier graag even achter Ad wat het onderwerp betreft. Ik wil er graag even het volgende aan toevoegen. Nog nooit is het vertrouwen in de overheid zo droevig geweest als de laatste weken. En wat doet de overheid hieraan? Erg weinig anders dan lege woorden waar de belastingbetaler niet zo op zit te wachten.
Waar zij wel op zit te wachten? Dat is heel eenvoudig uit te leggen. De financiele sector heeft decennia lang, vrij, hun gang mogen gaan, ongecontroleerd, met het verzinnen en uitgeven van 1001 financiële constructies, die vaak zelden deugden.
Uiteraard deugden die wel voor diezelfde financiële instellingen want de verrekeningskosten waren zo in elkaar geknutseld dat toen de politiek riep dan deze sector de 'gemaakte kosten' inzichtelijk moesten maken, deze sector hier hun achtewerk mee afveegden. Men kon het niet eens.
Nu is het zo dat deze sector in 3 of 4 decennia krankzinnige miljarden heeft verdient aan deze consumenten. Consumenten die overigens ook belastingbetalers zijn.
Nu ligt die sector op zijn gat en wie springt er bij? Juist de overheid. Nu vergeet Woutertje, Jan Petertje en Andreetje even dat het de belastingbetalers zijn die dus de banken over eind houden. Kijk ons eens heerlijk bezig zijn kweelt ons woutertje.
De financiele sector haalt de stofkam door alle verstrekte en te verstrekken hypotheken en leningen. Want, door de huidige stand van zaken vertrouwen de banken elkaar onderling niet meer en natuurlijk moet iemand hiervoor bloeden. Wie? De consument en de Belastingbetaler. Kijk ons toch eens goed bezig zijn, kweelt woutertje.
Nu is het zo dat de banken de rente verlagingen vrijwel niet doorberekenen aan hun klanten. Want men kan natuurlijk hun eigen falen en inhaligheid niet uit handen geven want stel je toch eens voor dat je diegenen die je broek op aan het houden is, vertrouwt.
Kijk ons toch eens goed bezig zijn kweelt woutertje. Tot nu toe, de laatste stoelen wisselingen meegenomen, alleen maar bekende politieke namen de revue zien passeren die in de raden een zetel warm gaan houden van deze onbetrouwbare financiele sector.
Het gaat allemaal goed komen kwelen woutertje en jan petertje. Gisteren vertelt een jan petertje dat hij, na ampel beraad, iaw hoeveel druk heeft iemand nodig om te beseffen dat de meerderheid van het volk gewoon duidelijkheid wenst, besloten tot het instellen van een door hem benoemde commissie.
Jan petertje en woutertje hebben er beiden geen enkel benul van wat er speelt en hoe de consument en belastingbetaler tegen hen en die financiële sector aan het aankijken is. Zonder al te veel vertrouwen jan petertje en woutertje.
Na dat toneelstukje van gisteren van JP ging ik spontaan over mijn nek. Zelden heb ik een aantal politici zo verschrikkelijk naief zien reageren op zaken die werkelijke aandacht behoeven omdat zij er, voor de meerderheid van consument en belastingbetaler, er werkelijk toe doen.
Wat JPB'tje en W'tje en A'tje en wat al die haagse politici heel opportuun kwelen om elkaar een mes in de rug te steken, dat zal deze consument en belastingbetaler volkomen worst zijn. Over vertrouwen gesproken kan deze consument en de belastingbetaler u nog veel vertellen.
Of u het zal gaan begrijpen, zelfs maar overweegt het te bekijken, het zelfs maar zou willen aannemen, dat is deze consument en belastingbetaler wel volkomen KLIP EN KLAAR.
De haagse politiek en de financiele zijn NIET te vertrouwen en doen klaarblijkelijk heel graag aan incest. Daar bestaat geen twijfel over. Mijn vertrouwen gaat uit naar het optimisme van mijn medeconsument en belastingbetaler die zich niet door jullie onzin laat ringeloren.
Diegenen die het lef hebben de doortraptheid van de haagse politiek, 'klip en klaar', de rug toekeert en gewoon hard op zegt, ik hoef ze in den haag gelukkig niet langer meer te vertrouwen, dat weet ik nu gelukkig.
Daarmee wordt elke politicus vanaf nu een met 'Afpersing' gelegaliseerde constructie genaamd 'belastingen' een zichzelf verrijkende paria die voorts geen toegevoegde waarde meer heeft.
Tenminste, niet voor deze positieve consument en belastingbetaler.
René Civile
Consument en Belastingbetaler
Genaait vanaf 1975 tot Heden.
