30 januari 2009 -
Een groeiende groep werkenden verlangt naar een nieuwe zakelijkheid. Dat meldt plezieropjewerk.nl. Tegenwoordig moet u een halve psycholoog zijn om begrip te tonen voor alle sociale problemen van medewerkers en collega’s. Problemen op het werk, maar ook privéproblemen vragen regelmatig aandacht.
Van een aanstaande scheiding een onverwerkt jeugdtrauma of kinderen die om de haverklap de griep, de mazelen of de bof hebben: alles lijkt tegenwoordig geoorloofd als excuus voor te laat binnenkomen, te vroeg weggaan en te weinig of onder de maat presteren. En dan vergeten we nog even de groeiende irritatie over de verplichte sociale maandagochtend praatjes die soms tot de lunchtijd in beslag lijken te nemen. Ook het geneuzel over zelfontplooiing en passie in het werk is niet aan iedereen besteed.
Hiërarchie
Het einde lijkt dan ook in zicht te komen. Konden twee jaar geleden zo’n 22 procent van de werkgevers en werknemers slecht omgaan met werknemers die wel heel veel privé mee naar het werk nemen. Uit een recent onderzoek van plezieropjewerk.nl blijkt dat inmiddels 34,7 procent van de werkgevers en werknemers genoeg heeft van het gepamper. Zij verlangen naar een duidelijke hiërarchie, besteding van de werktijd waarvoor het bedoeld is (namelijk het werk) en een strikte scheiding tussen werk en privé.
Ouderwetse normen
Het verschijnsel komt overwaaien uit Duitsland, waar al enkele jaren geleden onder de noemer ‘Schluss mit lustig’ werd gepleit voor de terugkeer van ouderwetse waarden en normen op de werkplek. De aanvoerster, Judith Mair, bepleitte de terugkeer van vaste werktijden, vaste werkplekken, bedrijfskleding, werknemers die elkaar met ‘u’ aanspreken, geen privégesprekken die langer dan vijf minuten duren en heldere strakke opdrachten van het management die ook nog eens volgens afspraak worden uitgevoerd. Een lichtpunt in het geheel: vrij is ook vrij. Dus niet ’s-avonds laat met de laptop op schoot in bed of dag en nacht en op vakantie bereikbaar voor de baas. Werk is werk, privé is privé. En met de oplopende kredietcrisis lijkt ook in Nederland de tijd rijp voor zo’n cultuuromslag. Het heeft er dus alle schijn van dat de trend zich doorzet.
Omslag Komt daarmee het moment naderbij dat de waterkoelers, stilte- en relaxruimtes, superdeluxe espressomachines, afdelings-wii’s en andere gadgets op de werkplek het veld moeten ruimen? Dat eindeloze teamvergaderingen waar iedereen zijn zegje kan doen worden verkort tot een sessie waarin de baas zegt wat er moet gebeuren? Wordt de werkplek gewoon weer iets voor 9 tot 5, simpel voor het salaris? En, vinden we dat wel zo erg, of kent een dergelijk systeem ook voordelen voor niet alleen de werkgever maar ook de werknemer? De tijd zal het leren.
Ik ben zeker een voorstander van wat meer zakelijkheid op kantoor. Wat niet wil zeggen dat ik me niet interesseer voor de privesituatie van mijn collega's, of dat er geen ruimte voor een praatje en een lolletje moet zijn. Ik acht die dingen zelfs heel belangrijk; als de sfeer goed is en we lekker in ons vel zitten presteren we beter.
Maar we slaan met z'n allen wel een beetje door in Nederland heb ik het idee, schieten ons doel voorbij. We willen in die 8 uur dat we voor de baas werken nu ook allemaal veel 'plezier' hebben. Laten we echter niet uit het oog verliezen dat we toch vooral productief moeten zijn op de werkvloer.
We zijn te verwend geraakt, en dat komt de efficiency van onze bedrijven en de concurrentiepositie van NL op de wereldmarkt niet ten goede.
''Schoenmaker, blijf bij je leest'' luid een al eeuwenoude spreekwoord. Laat de managers processen besturen, ingenieurs bruggen bouwen en leraren les geven. Daar kozen die professionals ook voor. Wilden ze met de problemen van hun medewerkers en collega's belast worden dan zouden ze wel psychologie gaan studeren.
Goede sociale contacten hebben niets te maken met het kijken naar hoe iemand steeds in een kringetje van eigen persoonlijke- of werkproblematiek draait. Het frustrerende is dat luisteren alleen niet helpt en er geen einde komt aan het geklaag. Dus doe jezelf en je collega of medewerker een plezier en stuur hem of haar naar een professional die getraind is om te luisteren en de persoon daadwerkelijk naar een oplossing kan leiden.
Hoewel we ons allemaal een beetje psycholoog of coach voelen, is het toch prettig als iedereen het werk kan doen waar ze echt goed in zijn.
