25 november 2008 -
‘Iedere werknemer zou recht moeten hebben op loopbaanbegeleiding. Niet door de werkgever, maar door een netwerk van onafhankelijke begeleiders. Alleen dan kunnen werknemers beter en breder – ook buiten de eigen organisatie - inzetbaar worden en blijven.’
Dat betoogt prof. dr. Frits Kluijtmans in zijn oratie op 27 november bij de aanvaarding van het ambt als hoogleraar Strategisch Human Resource Management aan de Open Universiteit Nederland.
Vitaal en alert
Werknemers werken tijdens hun loopbaan steeds minder vaak voor maar een en dezelfde organisatie. Daarom is het van belang dat hun algemene inzetbaarheid, dus los van de huidige functie en organisatie, op peil blijft. "Van werknemers kun je niet verwachten dat ze uit zichzelf vanuit een baan die doorgaans goed bevalt, actief op zoek gaan naar alternatieven, en van werkgevers kan je niet verwachten dat zij investeren in werknemers, zodat zij de organisatie eerder kunnen verlaten," aldus Kluijtmans. Daarom moet iedere werknemer een individueel recht op loopbaanbegeleiding geboden worden, verzorgd door een netwerk van onafhankelijke begeleiders.
Transitionele arbeidsmarkt
Dat recht is sinds 2004 in Vlaanderen succesvol geëffectueerd. "Dat sluit aan bij de huidige transitionele arbeidsmarkt waarin veel aandacht is voor soepele en snellere overgangen van werk naar werk, van werk naar onderwijs, van werk naar zorg en van werk naar sociale zekerheid. Dat vraagt wel om een goede begeleiding, die werknemers vitaal en alert houdt." Kluijtmans heeft ook wel een idee over wie de regie zou moeten voeren. "Vakbonden hebben zich al opgeworpen als partij in deze en dat vind ik prima. Het op peil houden van werkzekerheid past prima in hun nieuwe takenpakket."
Mijn ervaring is inderdaad dat werknemers die met mij, al wandelend, een aantal loopbaangesprekken hebben gevoerd beter weten waar de keuze in hun loopbaan uit kan bestaan. Ofwel opnieuw kiezen voor de 'eigen' organisatie in dezelfde functie, nu meer gemotiveerd en met betere argumenten. Een tweede optie is te kijken naar andere functies of nieuwe werkomgevingen. In alle gevallen gaat het om bewust de regie (weer) te voeren over je eigen (loop)baan! Dat idee en gevoel maakt dat werknemers zich verantwoordelijk weten voor hun rol in de organisatie en besluiten er konstruktief mee aan de slag te gaan. Ik zie en benader het als professioneel gedrag van de organisatie en van de werknemer tijdens een 'herijkingsproces' wat waarde toevoegt aan beide partijen. Daarom heeft een onafhankelijke betrokken derde ook toegevoegde waarde in dit proces en wordt gezien als kans.
Door niet te kiezen en je hiervan niet bewust te zijn is menig werknemer burnout geraakt. De gevolgen vragen om een hoge prijs voor de werknemer en de werkgever. Hierin preventief te handelen vraagt om een gerichte investering door beide partijen. De uitkomst; met voldoening en plezier aan het werk zijn en blijven.
Daarom is het belangrijk om hier beleid op te maken.
