25 november 2008 -
Er gaan steeds meer geluiden op dat de huidige crisis niet zou zijn ontstaan als er meer vrouwen aan het roer zouden hebben gestaan. Volgens Hudson zijn vrouwen bijvoorbeeld betere leiders in de mensgerichte werkomgeving van nu. Toch is het moeilijker dan ooit voor vrouwen om de top te bereiken.
Uit analyse van assessments en psychometrische testen blijkt dat aangeboren vrouwelijke eigenschappen, zoals altruïsme, mensgerichtheid, samenwerkingsgericht en openheid veel beter aansluiten bij de eisen van de moderne werkplek. Maar deze eigenschappen staan vrouwen tegelijkertijd in de weg. De huidige generatie leiders – vooral blanke mannen – schuiven momenteel namelijk vooral degenen met bekende ‘mannelijke’ kenmerken naar voren als hun opvolger. Het gevolg daarvan is dat veel vrouwen zogenaamd ‘mannelijke’ leiderschapskwaliteiten na gaan bootsen of over gaan nemen om aan de top te komen. Denk aan doortastendheid, overtuigingskracht en autoritair leiding geven.
Traditionele rolverdeling
Karen Scott, managing director Hudson UK: " We zijn er bang voor dat bedrijven een korte termijn visie aan het ontwikkelen zijn die de traditionele rolverdeling herstelt in een poging de recessie te overleven. Dit doet niet alleen de recente vooruitgang op het gebied van seksegelijkheid teniet, het doet de onderneming ook geen goed. Uit ons onderzoek blijkt dat vrouwen in feite betere leiders zijn dan mannen, als ze tenminste niet ‘gedwongen’ worden die traditioneel mannelijke kenmerken over te nemen en hun vrouwelijke kracht behouden."
Toegevoegde waarde
Topvrouwen vertonen over het algemeen persoonlijkheidskenmerken die bijna tegengesteld zijn aan die van vrouwen in het algemeen. Net als topmannen, scoren zij hoog op extraversie, besluitvaardigheid, strategisch denken, resultaatgerichtheid en zelfstandigheid. Maar topvrouwen zijn daarnaast, in tegenstelling tot hun mannelijke collega’s, ook altruïstisch en open. Jongere vrouwelijke managers blijken vooral altruïstisch, mensgericht en samenwerkingsgericht; de ouderen met name open en doordacht.
Dominante cultuur
Etienne Van Keer, directeur van Hudson R&D: "Momenteel heeft de ‘dominante meerderheid’ binnen de directie nog steeds een voorkeur voor mannelijke klonen van de huidige leiders. Vrouwen hebben bovendien niet de neiging zich naar voren te schuiven. Ten eerste omdat ze denken dat ze toch niet tegen de traditionele vooroordelen op kunnen boksen, ten tweede omdat ze liever ‘worden gevraagd’. Maar de demografische veranderingen in de bevolking en de veranderende bedrijfscultuur zullen organisaties dwingen meer aandacht te besteden aan wat vrouwen te bieden hebben. Ook de eisen die nieuwe generaties werknemers stellen omtrent mensgericht werken en samenwerken, zullen duidelijk maken dat vrouwen toegevoegde waarde te bieden hebben als leiders."
Dilemma
Een bekend probleem waar veel topvrouwen tegenaan lopen is dat ze het in feite nooit goed doen: als ze zich gedragen als een typische mannelijke leider worden ze gezien als ‘hard en koud’. Als ze zich daarentegen gedragen als een ‘typische’ vrouw, worden ze weer minder competent bevonden, aangezien typisch mannelijke kenmerken nog steeds effectiever worden geacht voor een leider. "Toch kunnen vrouwelijke managers hun voordeel doen met hun typisch vrouwelijke kenmerken," stelt Scott. "We raden ondernemingen dringend aan te kijken welke kenmerken cruciaal zijn voor hun huidige en toekomstige leiders. Vervolgens kunnen ze middels gestructureerde assessments en ontwikkelprogramma’s de juiste manager selecteren."
Vrouwen zijn zeker capabel (en inderdaad misschien wel meer dan de meeste mannen) om top functies te bekleden, maar naar mijn idee zijn er ook heel veel vrouwen die daar helemaal niet naar streven. Naast de drempels die door mannen gelegd worden, leggen vrouwen ook heel veel drempels voor zichzelf door zichzelf veel te hoge eisen te stellen.
Zie ook het artikel 'Vrouwen minder in leidinggevende functies' op www.expand.nl voor de verschillende redenen dat vrouwen minder leidinggevende functies bekleden dan mannen.
De politie wil meer vrouwen in de corpleiding. Ik vroeg aan een vrouwelijke commissaris, geschikt om corpschef te worden, waarom ze niet solliciteert en haar antwoord was: ik wil ook leven!
Met andere woorden, als corpschef leef je niet, dan word je geleefd. Dan ben je kennelijk niet meer in staat om baas te zijn over je eigen agenda, dan moet je helemaal mee in het mannelijke keurslijf van 80 uur per week werken.
Maar als je als commissaris in staat bent om te leven, en om je eigen agenda te bepalen, dan moet je dat als corpschef toch ook kunnen? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Of ben je dan ineens een willoze marionet? Ik kan het me niet voorstellen!
En ik denk dat veel vrouwen dat beeld hebben van topfuncties. Dat je dan ineens niks meer te vertellen hebt over je agenda. Maar dat zou betekenen dat alle mannelijke topfunctionarissen time-management klungels zijn. Dat zal toch niet waar zijn?
En anders: reden te meer om een vrouw te benoemen!
Vreneli Stadelmaier, SheConsult
Godelieve1412
|
|
8
-
01
-
2009
|
09
:
01
uur
Mij is opgevallen dat de het glazenplafond maken vooral bij de vrouwen ligt. Met name bij jaloerse vrouwen. Vrouwen die hun eigen soortgenoten niet gunnen, dat zij hogerop komen.
