12 november 2008 -
Een nieuwe en betere overbruggingsregeling naast de werktijdverkorting. Het vrij besteedbaar maken van spaarloon. Een koopkrachtimpuls voor gepensioneerden. En een time-out voor verdere marktwerking in de publieke sector...
Het zijn de opvallendste punten van het tienpuntenplan waarmee de FNV de gevolgen van de kredietcrisis voor werknemers wil tackelen.
Postitie werknemers
Het FNV-plan ‘Nu investeren in mensen’ concentreert zich op de positie van bedrijven en vooral werknemers. Zo moet - om de tijdelijke terugslag het hoofd te bieden - de regeling voor werktijdverkorting op de schop. Een nieuwe overbruggingsregeling die werkgevers en vakbonden voortaan gezamenlijk moeten aanvragen, voorziet niet alleen in inkomen maar ook in een scholingsaanbod. Werkgevers betalen het loon door, maar ontvangen daarvoor een tegemoetkoming uit het WW-fonds. Voorwaarde is dat de werkgever dit 'voorschot' terugbetaalt.
Uitzendkrachten
Belangrijk punt in het plan is de positie van uitzendkrachten. In het verlengde van de overbruggingsregeling wil de FNV dat op decentraal niveau afspraken worden gemaakt om een deel van hen in dienst te nemen. Volgens de FNV is er nu sprake van 'doorgeslagen flexibiliteit'. Door de economische terugslag is duidelijk geworden dat de verhouding vast-tijdelijk volkomen zoek is. Door ze in dienst te nemen en onder de overbruggingsregeling te laten vallen, zetten we een belangrijke stap om uitzendkrachten in een betere positie op de arbeidsmarkt te brengen.
Uitwisseling Naast de overbruggingsregeling wil de FNV vooral voor kleinere bedrijven regionale 'overbruggingspools' waarbij bedrijven personeel kunnen uitwisselen. Daarnaast besteedt het plan veel aandacht aan scholing. Ook bepleit de FNV oprichting van zogeheten 'mobiliteitscentra' naar voorbeeld van Nedcar. Deze dienen zich te richten op ontslagen werknemers die niet onder de overbruggingsregeling vallen. Zij kunnen in de centra terecht voor bemiddeling, advies en scholing.
Koopkracht
Als bestedingsimpuls wil de FNV de spaarloonrekening eenmalig deblokkeren. In totaal staat zo’n drie tot vier miljard euro op de rekeningen. Bij een eerdere deblokkering in 2005 werd de helft van de tegoeden opgenomen.
Hoewel geen onderdeel van het tienpuntenplan, meldt de FNV in de toelichting dat zij vasthoudt aan de voorgenomen looneis van 3,5 procent. "Deze koopkrachtverbetering is uiterst cruciaal om vaart te houden in de economische groei en om het vertrouwen van consumenten zo snel mogelijk weer te kunnen herstellen," aldus de FNV.
Het lijkt er sterk op dat de FNV mijn blogjes leest. De dag nadat ik enkele scenario's onder meer hier op managersonline publiceerde komt de FNV met gelijksoortige aanbevelingen. Ben ik nu te arrogant en is er gewoon sprake van de wet van de 100 apen? Ik denk het laatste.
Toch een paar opmerkingen. Het idee om bedrijven gebruik te laten maken van een potje waardoor mensen in dienst kunnen worden gehouden klinkt leuk, maar omdat het moet worden terugbetaald, wil het weer zeggen dat er, na de crisis, een schuld open staat, waardoor de groei van het bedrijf stagneert. Het herstel duurt langer omdat er een extra betalingsverplichting is.
Daarnaast zal er leegloop zijn, mensen zijn aanwezig maar hebben geen werk. Opleidingen geven lijkt een leuke optie, maar de ervaring leert dat dat maar een tijdelijke oplossing is.
Toen NedCar enkele jaren geleden steeds maar weer dagen uitplande (een grap die ze nu ook weer uithalen) zaten toeleveranciers steeds met leegloop. Ik werkte bij één van de grote toeleveranciers en we hebben in die dagen veel aan training en scholing gedaan, maar op een gegeven moment is het gewoon op.
Overigens was het niet NedCar dat indertijd met het idee van het mobiliteitscentrum kwam. Het was een idee van de toeleveranciers, de gemeentes, het CWI, het LIOF en het UWV. NedCar is zelfs nooit aanwezig geweest bij de diverse vergaderingen waarbij het MCA is opgericht. Ook het FNV liet het indertijd structureel afweten, had enkel echte aandacht voor NedCar en liet de toeleveranciers links liggen, tja, minder publiciteit.
De plannen van Jongerius zijn aardig, maar getuigen opnieuw van weinig realiteitszin, weinig kennis van wat er echt gebeurd.
Als Jongerius stelt dat er meer rechten moeten komen voor Flexwerkers, dan doet ze er goed aan om ofwel in te stemmen met deregulering van het ontslagrecht, waardoor werkgevers makkelijker mensen in dienst nemen, ofwel meewerken aan een stelsel waarbij de rechten van flexwerkers beter gewaarborgd zijn. De huidige regelingen werken alleen maar in het nadeel van deze economisch zo belangrijke groep mensen.
Ron Ladage
|
|
12
-
11
-
2008
|
08
:
47
uur
Het nadeel van polderen in al die jaren is, dat het FNV net zo gaat werken als onze regering, een schip dat al zwalkend aan het varen is.
De koers haast kwijt en de ene blunder na de andere aan het begaan. Volgens de oude normen was de vakbond er voor om de werknemers te beschermen tegen de werkgevers.
In die jaren een grote noodzaak en met veel strijd gevoerd. Een heel herkenbare rol in die jaren.
Toen gingen we “polderen” en tot het oneindige toe.
Agnus Jongerius verkwanselde het ontslagrecht, de WW duur ging met de helft omlaag en daarna ging het FNV akkoord met de 78000 norm van het inkomen, zit je er één eurocent onder, dan 3 jaarsalarissen mee bij onverwijtbaar ontslag en meer dan die ene cent, slecht één jaar. Donner had de groep van rechters ook aan het werk gezet en de volgende verslechtering voor de werknemers is er ook door en geen woord van Agnus hierover!
Nu gaat het wringen bij de leden, dus even een afleidingsmanoeuvre en weer stoer allerlei onzin roepen.
Op welk baantje ze voor de toekomst zit te loeren dat weet ik niet, maar Henk van de Kolk heeft van Wouter al weer een leuk commissarisbaantje aangeboden gekregen en natuurlijk met beide handen aangepakt.
Ik ben blij dat ij geen werknemer meer ben en voor mezelf moet zorgen als ondernemer, want je bent in dit land overgeleverd aan de zogenaamde “linkse” partijen, waarvan de voorzitters of lijsttrekkers geen cent beter zijn dan de bankdirecteuren, die hun zakken hebben gevuld en onze economie gewoon in gevaar gebracht hebben.
Vroeger was ik blij dat ik in Nederland woonde, maar nu weet ik het niet meer of ik nog blij kan zijn. Helaas is het over de grens niet veel beter, zie België en Frankrijk.
Misschien komt er weer een tijd dat de arbeiders weer zelf kunnen denken en dan een echte vakbond gaan zoeken.
