18 september 2008 -
Hoogopgeleiden ‘misbruiken’ hun werkloosheid om het er even lekker van te nemen en blijven langer werkloos dan strikt noodzakelijk is. "Eindelijk kan ik doen waar ik nooit aan toe kwam!" zegt bijvoorbeeld Anja, die vier maanden geleden haar baan in de chemische industrie verloor.
Ze kreeg tien maanden salaris mee en heeft recht op anderhalf jaar 2.500 bruto WW-uitkering. "Financieel red ik het prima, dus stel ik m'n zoektocht naar werk nog even uit." Zo vat Zibb samen.
Wel/niet
Volgens directeur Paul Donkers van outplacementbureau Lee Hecht Harrison moeten de riante ontslagvergoedingen, die mensen in staat stellen zo’n sabbatical te nemen, op de helling. Toch kan zo'n periode nuttig zijn, meent directeur Carina Benninga van outplacementorganisatie Van Ede & Partners. Ontslagen worden, is een traumatische ervaring en het is goed om de tijd te nemen die te verwerken.
Bron:De Pers, Zibb
Na tien jaar trouwe dienst (tien maandsalarissen) en dan ontslag? Wat een slecht voorbeeld.
Ik vind dat iedereen die ontslagen wordt door een reden die buiten hem of haar ligt een aantal maanden de ruimte mag nemen om z'n wonden te likken en om nieuwe plannen te maken. Overigens vermoed ik niet dat alleen hoogopgeleiden ''stiekem'' een sabatical nemen.
Je werkt om te leven maar tegenwoordig lijkt het steeds meer andersom. Omdat de regering z'n zaakjes niet op orde kan krijgen wordt de druk steeds meer neergelegd bij de veelal al hard werkenden.
R. Cyril Fraser
|
|
21
-
09
-
2008
|
21
:
56
uur
Anja!
Lekker genieten meid!
henk spiekman
|
|
22
-
09
-
2008
|
08
:
32
uur
moraal? ver te zoeken! maar niet lang meer!
mensen worden onderhand beu van het vluchtige, blabla-gedoe! ouderwets?
het wordt tijd, dat ''we'' weer met beide poten op de grond komen...
R.
|
|
24
-
09
-
2008
|
11
:
48
uur
Als zo'n nietszeggend outplacementbureau beter zijn werk zou doen hoeven zij ook niet over dit onderwerp mee te janken.
Respect
M.
|
|
24
-
09
-
2008
|
22
:
22
uur
Wat een stigmatiserende opmerking van Paul Donkers. Preekt hij soms voor eigen parochie? Heeft hij liever dat bedrijven mensen naar een outplacementbureau sturen ipv met een handdruk naar de ww te sturen?
Bovendien heb je boven de 40 al snel je leeftijd tegen en kost het gewoon langer om weer aan de bak te komen.
Uit eigen ervaring weet ik dat je een rouwproces door kunt maken als je je baan kwijt raakt. Na 20 jaar werken was dit de eerste keer dat ik door fusie en reorganisatie buiten eigen toedoen overbodig raakte. Ondanks de goede handdruk, het feit dat we in goed overleg uit elkaar zijn gegaan en dat het niet aan mijzelf te wijten was, had ik toch last van een soort rouwproces.
De eerste twee maanden (toch vakantieperiode) heb ik het op advies van mijn omgeving en de bedrijven waar ik solliciteerde (met mijn ziel onder mijn arm) toch eerst maar rustig aan gedaan. In die korte tijd heb ik lekker kunnen genieten van mijn gezin en de eerste cursus gedaan. Na twee maanden alsnog flink aan de bak gegaan.
Uiteindelijk had ik een half jaar nodig om ander werk te vinden. In dat halve jaar sollicitatiegesprekken gevoerd, cursussen gedaan en gekeken of en hoe ik voor mezelf kon beginnen.
Een goede tip! De cursussen heb ik gedaan op kosten van de voormalige werkgever.
In het begin lag de UWV op allerlei manieren dwars, terwijl het CWI juist achter me stond. Ik mocht geen cursussen doen in het eerste half jaar, want ik moest beschikbaar zijn voor werk. Gelukkig heb ik het UWV kunnen overtuigen dat het volgen van cursussen wel degelijk nuttig en noodzakelijk is in het eerste half jaar omdat je o.a. hierdoor een extra netwerk opbouwt en zo beter aan werk komt. De cursussen zijn een gouden zet gebleken en ben er uiteindelijk beter van geworden (in werk en geld).
Overigens wordt het ww-loon te rooskleurig neergezet. In 2005 kreeg ik maximaal 70%. Niet van mijn laatst verdiende loon maar van een of ander maximum loon. Dat was dus nog geen 2000 euro bruto ipv 4200 euro bruto. De lasten gaan uiteraard wel gewoon 100% door.
Dus langere tijd relaxen van je ww na een 'gouden handdruk' is voor de meesten een sprookje.
Koos Werkloos
|
|
25
-
09
-
2008
|
10
:
57
uur
Dit is werkelijk een belachelijke uitspraak van Paul Donkers.
Ik moet wel een sabatical houden als ik ontslagen ben geworden iets wat overigens elk jaar gebeurt eigenlijk. Ik wil werken, kan werken, bezit alle papieren en verdomde veel ervaring maar kennelijk is het de leeftijd van bijna 44 die het werken mij onmogelijk maakt.
Ik begrijp dat niet, 44 lijkt mij de ideale leeftijd voor een leidinggevende of manager.
Waarom dat ik telkens ontslagen wordt begrijp ik ook niet altijd, soms heb ik wel eens voor mezelf een grens gezet. Ik laat me niet gebruiken als voetveeg, de andere keer ging het bedrijf dicht. Echter soms kreeg ik ook te horen dat ik te close was met mijn team, de menselijk. De resultaten die ik neerzette waren altijd goed, ik kwam altijd overwerken en nam zelfs mijn werk mee naar huis. Dus wat is he probleem als je team graag voor je werkt en de resultaten goed zijn. Toch werd er dan brandhout van mij gemaakt door mijn leidinggevende. Deze psychische kwelling plus het gegeven dat ik zeer moeilijk aan werk kom en voor mijn gevoel totaal onterecht ontslagen wordt laten steeds grotere lidtekens achter in mijn psyche. 2 jaar geleden verloor ik al mijn zelfvertrouwen en respect. Je wilt niet weten hoe dat is! Gelukkig heb ik dat nu teruggewonnen.
De inpakt op mij maar ook op het gezin is enorm, je kunt niet meer plannen maken dan een langdurig werkloze, of bijstandstrekker. Immers de kosten gaan door en de onzekerheid is enorm. Zelfs mijn vakanties laat ik schieten om toch maar op sollicitatiegesprek te kunnen gaan om vervolgens met standaard reden afgewezen te worden.
Wat rest mij om dergelijke pauzes dan maar te gan zien als sabatical. Mag ik nu ook al geen plezier meer beleven an het leven en het leven nu maar zo te nemen als het is?
Maar wat verbouwen, klussen, tv kijken, met de hond wandelen, in het parkje te gaan zitten en te surfen op internet en proberen werk te vinden?
Het cwi begreep er zelf ook niks van dat ik geen werk kon vinden. Voor straf moest ik 12 sollicitaties per week doen. Na 3 maanden gaf ook het cwi dat op. En toen vond ik werk. Waarom? Joost zal het weten.
Wat mij opvalt is dat al die baantjes waarop ik solliciteren kan ook regelmatig vakant zijn. Niemand houd het kennelijk lang uit bij dergelijke bedrijven. Bij mijn laatste werkgever stond de dubbele vacature 2 jaar open. Iedereen was blij dat ze eindelijk een goede medewerker hadden gevonden, raar genoeg kon ik 6 maanden later vertrekken op schandalige wijze. Mijn collega die samen met mij gestart was bedankte zich al in de proeftijd. Nu staat de beide vacatures al weer 6 maanden open. 4 maanden hebben wij overigens vergaderd hoe wij geschikte kandidaten konden aantrekken. Alle cv die ik onder ogen kreeg waren van ronduit geschikte kandidaten, toch nam men niemand aan. Sterker nog men gooide mij eruit zodat men 2 kandidaten kon zoeken.
Trouwens voor een manager is de ww geplafonneerd. Enige jaren geleden kreeg ik geen 70% maar het plaffond van 1600 nogwat netto. Waarmee mijn inkomen netto halveerde. Wie dan bedenkt dat studiekosten vergoedingen voor kinderen terugkijken op je salaris 3 jaar geleden kan zelf wel bedenken dat je niks krijgt. Dat je verhuisd bent naar een duurder huis in een onaantrekkelijke regio vanwege dat werk daar staat het uwv ook niet bij stil, dat had je ook niet hoeven te doen. De werkgever geeft ondanks dat hij je expliciet verzocht om korter bij het werk te komen wonen om je werk te kunnen behouden achteraf met pretoogjes simpelweg aan ''had je niet hoeven te doen''. Van de ''gouden handruk'' gaat pakweg 50% naar de belastingen. 3 jaar werken is dus 1,5 maand netto. Poehpoeh, daar kun je lekker van thuiszitten! 1 jaar werken betekent meestal jaarcontract en dus helemaal niks, nada.
Ja goed ik heb ook nog een handdrukje op de bank staan van van een werkgever waarvoor ik 12 jaar gewerkt heb en die overgenomen werd door een groot Nederlands bedrijf die het onmiddelijk sloot en verkaste naar de lage lonen landen met subsidie. Waardoor hier 600 mensen zonder noodzaak op straat kwamen te staan en nog geen 2 jaar later was de hele tak kapot omdat ze in het beloofde land niet eens eens de produkten konden maken. Er was geen noodzaak want we draaiden steeds betere winsten, goede winsten. Maar een paar graaiers bedachten dat er mogelijk met subsidie nog meer te graaien was. Dus misschien dat Bakellende en Woutertje en Donderwolk daar eens naar mogen kijken ipv van de slachtoffers die in de ww zitten of bijstand enkel een poot uit te draaien. Natuurlijk er zijn altijd mensen die niet willen of echt niet kunnen maar er zijn heel veel mensen die wel willen en niet kunnen maar kennelijk niet mogen!
Als Lee Hecht Harrison werk kan aanbieden dan ben ik zeker bereid om dit te aanvaarden.
Ik zoek werk en geniet ook een beetje van de sabatical noodgedwongen.
Dus meneer Donkers hier ligt uw kans om te scoren op managersoline!!! Kom maar op met die baan.
Ik doe die sabatical en wil echt werken, natuurlijk moet wel een salaris hebben dat marktconform is maar ik zit gewoon aan de ondergrens dus dat gaat lukken.
Ik ben benieuwd meneer Donkers wat u me dan wel niet zou kunnen aanbieden, werkelijk.
Ik beloof u bij deze ook nog eens mee te werken aan promotiecampangjes voor uw bureau met volle overtuiging.
Reageer maar hieronder ergens zou ik voorstellen.
Groet,
Koos Werkloos
Patrick
|
|
7
-
10
-
2009
|
13
:
21
uur
O jee, wat is dit nu weer voor een onzin ! Lekker generaliserend. Ik ben net met veel enthousiasme naar een nieuwe werkgever gegaan. Want ik hou wel van een nieuwe uitdaging. Uiteraard trok het bonus gedeelte me zeer aan. Tja, dan in eerste instantie een jaarcontract en vlammen !
Nou, dat contract wordt dus niet verlengt en de bonus daar kan ik dus nu naar fluiten.
Denk je nu echt dat ik BLIJ ben met deze werkloosheid ? Als ik binnen een aantal maanden niets vindt sta ik letterlijk op straat. Want de WW is echt gelimiteerd in hoogte ! En de kosten ... die gaan niet mee omlaag.
Denk eerst eens even na voor je zulke prul durft op te schrijven. Ga je schamen ! Of nog beter: probeer eens te genieten van je werkloosheid voor een paar maanden.
Dave C
|
|
11
-
03
-
2010
|
12
:
02
uur
Hoogopgeleide genieten ....
Yeah Right.. dream on werkgevers....
Je wil voor een habbekrats maar dat 'gaat' niet.
De lasten... snapt u ?
Ok. Helder dus.
cobol
|
|
12
-
03
-
2010
|
08
:
12
uur
wat een verhalen, maar het valt allemaal nog mee, werkgevers die te goeder trouw zijn. Wat als de werkgever dat niet is? Lees (Klik hier)
