16 juli 2008 -
Makkelijk is het nooit en zelfs in de beste periodes kan het behoorlijk zenuwslopend zijn, maar een op de zes werknemers piekert er niet over om ooit om opslag te vragen. Vooral mensen onder de 35 hebben hier moeite mee.
Uit onderzoek van Ceridian blijkt dat vooral ouderen en mannen de koe bij de hoorns vatten en om meer geld vragen. Van de acht procent die zegt keihard te willen onderhandelen voor meer salaris, is driekwart man.
Geheimzinnig
Meer dan de helft van de Britten vertelt overigens aan niet alleen niet aan de baas maar met niemand te praten over hun salaris, zelfs niet met hun familie. 46 procent wil overigens heel erg graag weten hoeveel hun collega’s verdienen, vooral de jongere generatie. Driekwart zou echter op geen enkele wijze tolereren dat hun collega’s inzage hebben in hun salarisgegevens. Een van de redenen waarom mensen hun salaris liever voor zich houden, is dat ze geen prijskaartje opgeplakt willen krijgen, aldus bedrijfspsycholoog Piers Hollier van Getfeedback. "Het is niet zo vreemd waarom ouderen niet erg geïnteresseerd zijn in andermans salaris: uit ervaring weten ze ongeveer hoeveel iemand in een bepaalde functie krijgt. Jongeren hebben dat referentiekader gewoon nog niet. Bovendien vinden ouderen andere dingen, zoals een goede balans tussen werk en privé, vaak belangrijker geworden dan geld."
Transparant
Karan Paige van Ceridian: "Uit ons onderzoek blijkt tevens een sterk verband tussen zakelijk succes en een beloningsstrategie. Succesvolle ondernemingen hebben vaak een goede balans tussen vaste en variabele beloningen, waarbij het variabele deel voornamelijk bepaald wordt door prestaties. In deze ondernemingen, is het basissalaris vaak vastgesteld op grond van transparante schaalindelingen die bekend zijn in de hele onderneming. Bonussen en andere extra’s blijven vertrouwelijk."
Er is natuurlijk wat te zeggen over bedrijven die onder een CAO vallen. Daar wordt in de onderhandelingen tussen werkgevers en vakbonden de verhogingen vastgesteld, met de vuistregel: 85 % van de werknemers vallen onder voldoende en de overige 15% mogen vallen onder meer presterend of minder presterend.
Veel bedrijven handhaven nog een persoonlijke verhoging. Dus in die bedrijven valt weinig te vragen of te onderhandelen.
In de vrije sector ligt dat anders en daar zie je dat ze onder de CAO maatstaf vallen, dus kunnen ze ook meer geven of dat ze boven de CAO bedragen uitstijgen en daar kan je inderdaad nog eens binnenlopen om over je verhuurprijs per maand te discussiëren.
Kortom in Nederland is bijna alles vastgelegd en zijn er nog zaken die vrij zijn, maak je geen zorgen die worden nog ontdekt door dit kabinet! Vrijheid blijheid, maar zo langzamerhand niet meer in dit
T Huernink
|
|
22
-
07
-
2008
|
14
:
03
uur
Naar mijn mening wordt dit onderwerp door werkgevers bewust als taboe in stand gehouden. Kijk alleen maar naar de gemiddelde vacaturetekst. Meer dan 95% van die teksten bestaat uit eisen en voorwaarden die de werkgever stelt. Slechts 5% gaat over wat jij kan/mag verwachten. En die 5% bestaat dan ook nog eens uit waardeloze standaardinformatie. Informatie als; salaris conform de markt en goed secundaire arbeidsvoorwaarden.... Wat koop ik daarvoor dan? Ik heb het niet zo op de USA, maar daar staat in een vacaturetekst een schatting van je salaris en een opsomming van secundaire arbeidsvoorwaarden. De Amerikaanse bedrijven in Nederland geven deze informatie ook gewoon. Het is typisch Nederlands om dit te verzwijgen, want dan kun je er nog mee goochelen. Nederlandse werkgevers zitten nu eenmaal graag voor een dubbeltje op de eerste rij. Tegelijkertijd bestaat er onder de Nederlandse werknemers de consensus dat wij afhankelijk zijn van de gratie van werkgevers. Daar komt bij dat als de top van het bedrijf miljoenen wegsluist er toch ergens op bezuinigd moet worden. Dus een korte advertentietekst en lagere salarissen zijn in hun ogen een goed begin om hun exorbitante salarissen terug te verdienen.
