15 juli 2008 -
Met thuiswerken kan de arbeidsparticipatie drastisch verhoogd worden. Dit is een belangrijke conclusie uit onderzoek van Moneypenny. Gemiddeld willen de respondenten achttien uur op locatie werken en zelfs 36 uur als dit gecombineerd kan worden met thuiswerken.
Thuiswerken is hiermee het antwoord op vraagstukken op het gebied van arbeidsparticipatie waar de commissie Bakker en Taskforce Deeltijd Plus zich mee bezighouden.
Stijgende lijn
Flexibiliteit in een baan speelt, naast inhoudelijke verdieping, bij de ondervraagden een grote rol als het gaat om het aantal te werken uren. Er is sprake van een stijgende lijn: hoe flexibeler de functie ingevuld kan worden, hoe meer uren zij bereid zijn te draaien. Op locatie willen de respondenten 18 uur werken. Op het moment dat de werkzaamheden thuis verricht kunnen worden, maken de werknemers een sprong naar een gemiddeld 27-urige werkweek. De ideale situatie is te vinden in de combinatie op locatie werken met thuiswerken, waarbij de vrijheid bestaat de werkzaamheden buiten de reguliere kantoortijden te verrichten. In dat geval is sprake van een bijna 36-urige werkweek.
Eigen inzicht
Respondenten onderstreepten verder de stelling dat werkgevers nu nog te weinig luisteren naar de wensen van de werknemer. "Eigenlijk is er helemaal geen arbeidskrapte. Werkgevers zijn op zoek naar werknemers die ruim inzetbaar zijn en een grote groep werknemers zijn op zoek naar inhoudelijke banen en bereid om bijna fulltime te werken als dit gedeeltelijk naar eigen inzicht ingevuld kan worden," concludeert Marianne Sturman, directeur van Moneypenny. "De resultaten sterken me in mijn lange overtuiging dat thuiswerken de oplossing is voor diverse maatschappelijke issues. Vergeleken met andere voorgestelde oplossingen zoals brede scholen, levert deze oplossingsrichting relatief eenvoudig en goedkoop voor iedereen de beste quick wins op. Ik daag overheid en bedrijfsleven uit om thuiswerken zelf uit te proberen en het fiscaal interessant te maken. Ik ben ervan overtuigd dat door zelf te ervaren de vooroordelen omtrent thuiswerken weggenomen worden en dat het tevreden werkgevers en loyale werknemers oplevert."
Een goed artikel om ons eens aan het denken te zetten.
De afgelopen jaren hebben Task force groepen met subsidie van de overheid veel zaken aangepakt. Denk aan de nota Slimmer Werken, waar veel ideeën werden gelanceerd.
Daarin werd ook het thuiswerken meegenomen, maar ook voor werkgevers is een verandering niet de echte uitdaging. Werkgevers houden graag de totale controle en dat is ook een van de redenen dat zelfsturende teams niet echt van de grond zijn gekomen, de werkgevers bleven aan het landingsgestel hangen, zodat het niet van de grond afkwam.
Op dit moment is er nog een groot arbeidspotentieel, maar die zitten thuis, omdat ze “te oud” zijn of vrouw zijn of de opleiding sluit niet helemaal aan. Thuiswerken kan een optie zijn, maar dan moet de nood echt heel hoog zitten, dan moeten de werkgevers de teugels wel laten vieren.
Kortom creatief omgaan met de mogelijkheden zal het motto moeten worden en deze overheid houdt zo van geld uitgeven, laten ze eens starten met b.v. belastingverlaging op het arbeidsloon voor b.v. het thuiswerken te activeren.
Lees eens de vele rapporten en dan heb je al een boekje vol met mogelijke oplossingen.
De tijd zal het weer gaan leren of we met zijn allen flexibel genoeg durven zijn.
Frans
|
|
17
-
07
-
2008
|
13
:
04
uur
Er is maar een relatieve arbeidskrapte. naar mijn mening is er bij werkgevers ook sprake van het verschijnel: Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten.
Met andere woorden hele hoge eisen stellen aan kwaliteit en productiviteit van de werknemer. Ze nemen nog liever geen mensen aan dan dan dat ze iemand aannemen die voor 90% aan de eisen voldoet.
Als de werkgevers flexibeler omgaan met hun eisen en deze in een aantal gevallen iets afzwakken, is er denk ik in ieder geval een stuk minder krapte. Ik ben me op dit moment aan het orriënteren op de arbeidsmarkt en als ik merk wat voor eisen er in een gesprek naar voren komen, dan voldoet zelfs een schaap met 10 poten nog niet..
Ton
|
|
17
-
07
-
2008
|
15
:
29
uur
Helemaal eens met Frans.
Uiteindelijk wordt er dan wel iemand aangenomen en een jaar later staat de functie weer open omdat er geen rekening is gehouden met de wensen van de werknemer of een onmogelijk target opgelegd is. Dan begint het hele circus weer van voren af aan. Kapitaalvernietiging maar goed uiteindelijk schieten deze werkgevers in hun eigen voet en neemt de concurrentie een voorsprong, tenminste als deze het anders aanpakt.
Thuiswerken bij ons is totaal onbespreekbaar net zoals partime. Ze leven nog in in het tijdperk van de industriële revolutie en hebben zich heel wat eigen veren in de kont geduwd omdat het zo goed ging, de laatste jaren.
En dan plotseling haken de klanten af, zijn er geen orders meer en kan men met zijn allen duimen draaien en elkaar de schuld geven van het verlies van klanten.
12 cent per kilometer reiskosten vergoeding vindt men teveel voor een goede kracht, thuiswerken onbespreekbaar, nee, dan maar 140 kilometer rijden en file voor een vergadering van een uur over steeds weer dezelfde onbenullige onderwerpen en om afspraken te maken waar vervolgens zich wederom niemand aan houdt.
Wat mij opvalt is, en dat is uit onderzoek ook gebleken is dat thuiswerkers zelfs harder of meer werken dan wanneer ze op kantoor zitten. Bedrijven moet inzien dat mensen die thuis zitten hun tijd veel gemakkelijker en efficienter kunnen indelen. Mensen hoeven niet eerder naar huis omdat hun kindje van school gehaald moet worden, mensen kunnen hun eigen tijd indelen en worden niet continu gestoord door collega's. Als je nagaat hoeveel full-timers er thuis nog bezig zijn met zaken die ze op kantoor gewoon niet kunnen afmaken vanwege de drukte en meetings de hele dag? Het zou juist heel goed en productief werken als werkgevers hun personeel naar wens 1 of 2 dagen (of misschien nog wel meer afhankelijk van de job) thuis laten werken. Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden om ondanks de afstand met elkaar te overleggen..dat is toch zonde van de reistijd?
