23 juni 2008 -
Hoewel de gedachte van een leven lang leren onder een groot deel van de werkgevers bestaat, beseft een meerderheid nog niet hoe urgent het uitvoeren van een beleid rond een leven lang leren is, zelfs niet in een krappe arbeidsmarkt.
Vaste baan als beloning
De studie toont aan dat hoewel nog geen derde van de werkgevers zich bewust is van het urgentiebesef van een leven lang leren, 72 procent scholing belangrijk genoeg vindt om verplichte bijscholing in de arbeidsvoorwaarden op te nemen. Van de werkgevers vindt 67 procent dat werknemers zich niet bewust zijn dat een leven lang leren belangrijk is om te kunnen blijven werken. Daarnaast is 52 procent van mening dat langdurig werklozen die bereid zijn tot bijscholing een vaste baan in het vooruitzicht gesteld moeten krijgen. De scholingsbehoefte is het hoogste bij grote bedrijven en in de industrie, bouw en commerciële dienstverlening. De scholingsbehoefte bevindt zich overigens op een vrij hoog opleidingsniveau, namelijk op mbo en hbo-niveau.
Bron:Economische en Strategische Berichten, MD Weekly
LEVENLANG LEREN
Een heel goed middel om te blijven leren is elke dag serieus na te denken over hoe je voorheen werkte, hoe je nu werkt en hoe je wilt gaan werken (mediteren).
Dit geven we vaak mee als advies tijdens veranderingsprocessen.
De ontwikkelingen op maatschappelijk en technisch gebied gaan zo snel dat men niet meer na het voltooien van een opleiding 40jaar op deze kennis kan teren binnen een functie en of bedrijf.
Een HR beleid voor ondersteunend opleiden is nu een must. Het is daarom belangrijk dat HR samen met een opleidingsinstituut continu een planning (en cursusaanvragen) heeft voor alle medewerkers.
A.van Aken
|
|
23
-
06
-
2008
|
12
:
43
uur
Levens lang leren is een pricipe dat in 2010 in heel europa zou moeten zijn ingevoerd. Onze zuiderburen zijn daar vele malen verder mee dan wij. Ik heb recentelijk in België onderzoek gedaan (vanuit de universiteit Antwerpen) naar dit principe onder TSO (technish secundair onderwijs) en BSO (beroeps secundair onderwijs) twee onderwijsvormen die te vergelijken zijn met ons VMBO onderwijs. In het belgisch onderwijs wordt al de basis gelegd voor het levens lange leren. Wat opvalt is dat er op de scholen zelf niet over dit principe wordt gepraat maar na enig door vragen ze wel weten wat het inhoudt en zelf ook aangeven dat als het voor het beroep nodig is dat ze wel bereid zijn om een cursus of iets dergelijks te volgen. Ik neem aan dat, dat voor onze maatschappij niet veel anders zal zijn. Er moet alleen meer aandacht aan worden besteed om er wel daadwerkelijk een succes van te maken. HR zal binnen bedrijven hier ook aandacht aan moeten schenken.
Astrid van Aken
dirk vlaar
|
|
6
-
07
-
2008
|
19
:
08
uur
Gebaseerd op mijn 40-jarige ervaring in het bedrijfsleven ben ik van mening dat werkgevers totaal niet geinteresseerd zijn in zaken als opleidingen en levenlang leren.
Toen ik 25 jaar oud was vroeg ik of de werkgever wilde bijdragen aan een post-HBO cursus. Er werd zuinig gekeken want het investeren in jonge mensen werd als een risico gezien. Want dan geven wij een studiebijdrage en als ze er mee klaar zijn zoeken ze een andere baan. Dus dat werd een cursus 100% eigen rekening.
Toen ik 35 jaar oud was werkte ik bij een toendertijd vooraanstaand internationaal bouwconcern. Een aanvraag voor wat voor cursus dan ook werd noch toegestaan noch afgewezen maar verdween in de bureaucratie. De afdelingsleiding c.q. afdelings HR schoof het af op de concernleiding c.q. concern HR en als je daar ging informeren werd gezegd dat het weer teruggekoppeld moest worden met de afdeling. De algemene opinie was dat er een soort ontmoedigingstaktiek gehanteerd werd.
Bovendien maakte toen het verschijnsel inhuurkrachten school. Als wij bepaalde deskundigheid nodig hebben dan huren we die in, in eigen personeel moest zo min mogelijk geinvesteerd worden.
Toen ik 45 jaar oud was werd het AutoCad tekenen in ons bedrijf ingevoerd. Ik mocht niet mee doen want op mijn leeftijd zou een dergelijke investering niet meer verantwoord zijn. Momenteel bezit ik een kennis hiervan die een veelvoud bedraagt van datgene wat toen in die cursus onderwezen zou worden. Die kennis is wel op eigen kracht en kosten opgebouwd.
Toen ik 60 jaar oud was zei een jonge HR-figuur tegen mij dat het toch wel byzonder was dat er voor iemand van mijn leeftijd toch nog een plaatsje in de organisatie mogelijk bleek.
Met de mentalitit van dit soort HR-figuren moet je er toch niet aan denken dat je tot je 67e zou moeten doorwerken.
In de politiek wordt vaak gesproken over de VOC-mentaliteit. Dat klopt. Kenmerkte die mentaliteit zich niet tot zo min mogelijk investeren maar in het zo snel mogelijk winst maken? Snel in Indonesië die kruidnageloogst bijeengraaien, de boel platbranden en weg wezen. Of volproppen die slavenschepen in West-Afrika en gauw winst pakken in Amerika.
Tegenwoordig zie je dat o.a.vertaald in het opdoeken van bedrijfsscholen bij de grote metaal-concerns en het teloorgaan van het lagere technischer onderwijs. Wordt er in jonge allochtonen geinvesteerd? Welnee, via allerlei louche uitzendbureautjes halen we nu Polen binnen en straks Roemenen en Bulgaren.Nee, dat leven lang leren is naar mijn ervaring op zichzelf wel juist maar dat dit van de werkgevers zou moeten afkomen is een illusie.
Margriet
|
|
7
-
07
-
2008
|
12
:
45
uur
Klinkt bekend wat Dirk Vlaar beschrijft. Ook ik heb als 25-jarige aan mijn chef gevraagd om een vakgerichte opleiding. Dat was meteen goed, maar op voorwaarde dat het grootste deel van de kosten voor mij was en dat ik het in mijn vrije tijd moest doen.
Later bij andere bedrijven is het me nooit meer gelukt om vakgerichte opleidingen te mogen doen, ondanks het feit, dat ik nog geen 40 ben. Wel werd er wantrouwig gereageerd op de hbo- en wo-studie die ik in eigen tijd en op eigen kosten ben gaan doen. Want iemand die studeert, die is natuurlijk binnen de kortste keren vertrokken, is de redenatie van sommige (veel?) werkgevers.
Het wrange is, dat er zo gemakkelijk een tweedeling te signaleren was: een groep medewerkers die een piep laat om een opleiding te mogen doen en meteen studiegeld, boeken en reiskosten vergoed krijgen.... en eenzelfde groep medewerkers, net zo gemotiveerd, eenzelfde opleidingsniveau.... en zij mogen nog niet eens naar een symposium van een dag. Een reden hiervoor heb ik tot op heden niet kunnen ontdekken.
Een leven lang leren, inderdaad, leuk om te doen, prima voor carrièremogelijkheden, maar dan wel uit eigen zak, want wat werkgevers betreft ben ik het helemaal eens met Dirk's laatste zin.
