Nederlandse vrouw voelt niets voor quota topfuncties
6 juni 2008 -
De Nederlandse vrouw voelt weinig voor een verplicht quota van 40 procent vrouwen in topfuncties. Zij wil liever op basis van haar kwaliteiten en talent worden beoordeeld dan op haar sekse. Dit blijkt uit een onderzoek van PureTalent, Opleiding en Training onder 969 vrouwen.
Uit het onderzoek blijkt verder dat maar liefst 71 procent van de vrouwen regelmatig moeite heeft met 'nee' zeggen op het werk. Ook het schuldgevoel, wanneer er beslissingen moeten worden genomen die collega's kunnen benadelen, leeft sterk onder vrouwen in het bedrijfsleven. Van de ondervraagden zegt 51 procent meer dan eens beslissingen voor zich uit te schuiven met schuldgevoel als reden.
Machocultuur
Ook geeft 36 procent van vrouwelijke werknemers aan erg veel moeite te hebben met de traditioneel mannelijke cultuur die leeft binnen de organisaties waar zij werkzaam zijn. Opmerkelijk is dat slechts 37 procent van de vrouwen aangeeft dat ze hun vrouwelijke kwaliteiten in de strijd werpen bij hun dagelijkse werkzaamheden.
Vrouwelijke visie
En dat terwijl uit onderzoek blijkt dat vrouwen beter om kunnen gaan met langetermijnvisies, uitstekend kunnen organiseren en meer waarde hechten aan sfeer. In bedrijven met een goede sfeer wordt effectiever gewerkt en dat is weer beter voor de productiviteit.
Het idee van een quota is weer eens een bemoeienis door ''het Haagse'' die weinig doordacht is. Ik kan mij goed voorstellen dat vrouwelijke managers liever op hun kennis, ervaring en talent worden beoordeeld. Dat wil namelijk elke professional.
Overigens ben ik benieuwd hoeveel mannen moeite hebben met ''nee'' zeggen. Maar misschien is dat lastiger te meten, aangezien wij dat wat moeilijker zullen toegeven :)
Asmara
|
|
6
-
06
-
2008
|
17
:
28
uur
Ik heb 10 jaar middenin in de mannenwereld gezeten. Het kost wel energie je stoel te behouden. Een vrouw moet ook voor mijn gevoel toch 10 x eerst bij zichzelf na gedacht hebben voordat ze iets uitspreekt, het liefst met een waterdicht plan anders komen ze als wolven direct op je af om je kleding van je lichaam af te scheuren om je naakt en klein te kunnen krijgen. Zelfs als je met een goed voorstel komt hebben ze moeite met ''ja'' knikken ;-) Ik sluit me geheel aan bij het verhaal van Marco. Ooit heb ik een top baan aangeboden gekregen waarvan ik wist dat het op basis was van sekse. Ik heb vriendelijk bedankt, stilte viel want dat waren ze niet gewend. Elk iemand zou die baan willen hebben. Het mooie is dat er achteraf respect werd getoond. Ik kreeg een bos bloemen na. Het gaat om mijn kwaliteit en niet om hoe representatief ik zou kunnen zijn voor het visitekaartje.
Nu ben ik eigen baas en zowel Manager als diegene die de koffie haalt....Maar mijn probleem van het vrouw zijn en moeder en echtgenote is dat, alhoewel ik zielsveel van mijn werk houd en het mij gelukkig maakt, de kinderen en mijn man toch belangrijker zijn dan een carriere. Vandaar eigen baas, dan kan ik mijn eigen tijd indelen en toch een redelijk salaris betaald krijgen.
Zou ik voor een baas gaan werken dan moet ik consessies gaan doen: uren werken die ik eigenlijk vrij wil zijn, een uurloon accepteren wat echt onder mijn niveau is, misschien werk doen wat mij niet boeit.
Nu hebben vrouwen heel veel capaciteiten daar is genoeg onderzoek naar gedaan en dat kun je overal lezen.
Nu ben ik van mening dat het probleem is dat die capaciteiten worden niet gelijk beloont. Waarom moeten we nog steeds gelijk zijn aan de man om een zelfde salaris te verdienen? (Zelfs dat is in de praktijk niet zo, weet ik, maar dat is een andere discussie)
waarom moeten we topmanager worden?
Waarom krijgt de vrouw in typisch vrouwen beroepen niet goed betaald?
That is the question!
Carolien
|
|
9
-
06
-
2008
|
12
:
41
uur
Als je als 'excuus-Truus' wordt gevraagd voor een topbaan (reactie Samara) dan is het inderdaad lastig om te bewijzen dat je die positie waard bent. De discussie over 'glazen plafond' gaat precies daar over.
Het toepassen van quota gaat over iets heel anders. Met 40% vrouwen in de top, waar dan ook, verandert de cultuur van diezelfde top en van het bedrijf als geheel en wordt de weg vrijgemaakt voor een volwaardige deelname van vrouwen. Een prima actie dus!
Denise
|
|
24
-
10
-
2009
|
21
:
37
uur
Vrouwen willen alleen hoog betaalde banen? Zo kieskeurig.
Er is nog steeds een groot tekort aan vrouwen in de bodem van de arbeidsmarkt: alle gevaarlijke en vieze banen zoals bouwvakker, loodgieter, soldaat etc. Zulke gevaarlijke banen worden bijna alleen maar door mannen gedaan.
Mensen voorrang geven gebaseerd op hun geslacht is heel vals en oneerlijk. Dit is geinstitutionaliseerd discriminatie waarbij er voorrang wordt gegeven voor, in dit geval vrouwen, gebaseerd op hun geslacht en niet hun prestaties. Dus een “quotum” is belachelijk!
De radicaal feministen hebben al teveel schade aan de economie en samenleving gericht.
Mensen die het beste zijn verdienen op eerlijke wijze top functies gebaseerd op hun vaardigheden!
Het moet helemaal niet uitmaken wat het geslacht van mensen met een top-functie is, zolang ze hun werk maar goed doen.
Johanna
|
|
26
-
10
-
2009
|
08
:
07
uur
Alle vrouwen die op hun kwaliteiten beoordeeld willen worden om hoger op te komen en weigeren om 'excuus-Truus' te worden realiseren zich één ding niet:
Vanwege de cultuur die nu aan de top heerst worden mensen gepromoveerd omdat 'men' ze kent en hun kwaliteiten herkent.
En 'men' is in de meeste gevallen een man.
En mannen kennen en herkennen mannelijke kwaliteiten.
Een quotum zal niet altijd even goed uitpakken, maar een cultuur omslag in noodzakelijk zodat ook vrouwelijk kwaliteiten herkend worden.
Het quotum zou ook binnen 10 jaar weer afgeschaft kunnen worden als het normaal is dat de top een gezonde m/v verdeling heeft.
Isaes
|
|
26
-
10
-
2009
|
09
:
44
uur
Er moet ergens een begin gemaakt worden. Er staat overigens nergens dat vrouwen alleen maar hoogbetaalde banen willen. Ze krijgen ze ook niet *zomaar* aangeboden, alleen op basis van hun vrouwzijn. Dit gaat over vrouwen die het in hun mars hebben. Vergeet niet dat heel veel vrouwen niet doorstoten naar de top. Die top vergt namelijk vaak meer uren en is meestal niet een baan waarbij je je 8 uurtjes volmaakt...er komt vaak een heel pakket met verantwoordelijkheden bij. Nu worden vrouwen hoogopgeleid, dat kost ook de maatschappij geld....om er vervolgens niet altijd veel uit te halen. Ikzelf vind het ook moeilijk om een beslissing te nemen of ik toch voor de carriere ga of met net een stap minder genoegen te nemen, vanwege dat ik ook nog vrouw ván wil zijn en mama van mijn babietje...mijn man begrijpt dat, maar voelt totaal niet dezelfe druk of overwegingen. Dat geeft allemaal niet, maar ik denk dat het één het ander kan triggeren. Misschien een betere verdeling uiteindelijk voor iedereen van werk en vrije tijd, wanneer een groot deel van de werkende bevolking in de hogere salarisschalen vrouw is, en dus die wens en behoefte iets breder gedragen wordt. Dat kan ook voor alle anderen uiteindelijk bijv. betere kinderopvang, betere tijdsverdeling, betere taakverdeling etc opleveren, ook voor de vrouwen in minder betaalde beroepen, ook voor mannen.
In de meeste bedrijven tref je overigens zeker een soort opgelegd gevoel aan van: we zouden eigenlijk een vrouw, of een allochtoon in dienst moeten hebben op een bepaalde positie. Ergens moet het beginnen, dan maar met een beetje hulp. Ik denk dat je niet alleen maar aan t nu moet denken dus. Maar over een langere tijdsperiode. Dit is voor de geschiedenis ook een bijzondere tijd. Nooit eerder waren er zoveel hoogopgeleide vrouwen, het vraagt om begeleiding en het vraagt om inzicht. En laten we ons vooral geen excuus truus noemen, als je denkt dat je een baan aankan en verdient, moet je dat gewoon doen. Baan de weg...
