Beperking pensioenopbouw nodig op gespannen arbeidsmarkt
14 mei 2008 -
Door een beperking van de pensioenopbouw kunnen werkgevers de toenemende spanningen op de arbeidsmarkt aan. Nu moeten werknemers gedurende hun arbeidsjaren onaanvaardbaar veel inleveren, terwijl er een enorme spaarpot voor de oudere dag is.
Dit constateert Peter Conneman van Mercer. Uit recent onderzoek van Mercer en Achmea bleek dat werkgevers nog onvoldoende inspelen op de wens van werknemers tot (verdere) flexibilisering van de arbeidsvoorwaarden. Vooral intensivering van opleiding en (bij)scholing en een werkgeversbijdrage in een gemoderniseerde levensloopregeling worden veel gevraagd. Dit alles kost echter geld en zouden de personeelskosten laten stijgen. Daarom is een herschikking binnen de personeelskosten de enige optie. Daarvoor is wel voldoende ruimte.
Flexibilsering
Veel pensioenregelingen zijn enkele jaren geleden 'opgeleukt' als compensatie voor de beëindiging van de VUT en de prepensioenregeling. Nu langer doorwerken de norm wordt, kan de vraag worden gesteld of de huidige pensioenregelingen wel zo genereus moeten zijn. Door flexibilisering van het stelsel zouden werknemers deze gelden ook voor andere doeleinden kunnen aanwenden. Door middel van een moderne levensloopregeling kunnen spaarfaciliteiten gecreëerd worden. Met deze spaarfaciliteit kunnen werknemers hun eigen 'work-life-care' balance optimaliseren, hun inkomen tijdens perioden van werkloosheid, ziekte of arbeidsongeschiktheid aanvullen en een op eigen initiatief gestarte studie of opleiding financieren. Eventueel overgebleven geld kan worden gebruikt voor deeltijdpensionering, demotie of aanvulling op het ouderdomspensioen. Conneman roept in eerste instantie werkgevers en werknemers op hier verandering in te brengen. Een voorstel hiervoor stuurde hij al eerder naar FNV, VNO-NCW, De Unie, MKB Nederland en CNV. Wanneer het de werkgevers en werknemers echter zelf niet lukt, pleit hij voor een wettelijke beperking van de fiscale pensioenfaciliteiten.
Leuk, maar de meeste mensen denken alleen maar aan hun pensioen als het bijna zo ver is.
Hoe kun je mensen ervan overtuigen dat ze maar moeten gaan sparen voor een eventueel ontslag? Ga het maar vertellen, dan heb je in ieder geval bereikt dat er een hoge mate van onzekerheid door de organisatie gaat onstaan en de geruchten over de nakende onstlagronde zijn er al voordat je de mededeling goed en wel gedaan hebt.
Het betoog van Conneman an sich is niet slecht, maar ik denk niet dat veel mensen bij verdere flexibilisering van hun arbeidsvoorwaarden gaan kiezen voor een reserverpotje voor later of ''voor het geval dat''. Nee, dat vinden ze een taak van de organisatie zelf, die moet maar zorgen dat ze in geval van onverhoopt ontslag niet al te diep in de financiele zorgen komen.
Uiteraard is het wel zo dat de sloop van de welvaarststaat, waardoor de overheid haar taak als hoeder van de welvaart van zich heeft afgeschud, er een ander sociaal vangnet moet komen, maar om dat dan maar op de schouders van de medewerkers te leggen lijkt me een utopische gedachte.
dat dan de overheid maar moet zorgen voor een wettelijke verplichting is het paard achter de wagen spannen en de bekende sigaan uit eigen doos.
Jos Mulders
|
|
14
-
05
-
2008
|
11
:
40
uur
Wellicht geld de titel en de inleiding voor het topmanagement (die regelen dat gedurende hun contractduur voldoende premie gestort wordt om na afloop van contract direct met pensioen te kunnen gaan) verder kan ik niet ontdekken waar in het artikel de relatie gelegd wordt met de gespannen arbeidsmarkt!
Het opleuken van de pensioenregelingen houdt in dat de premie die gestort wordt gebruikt mag worden voor pensioenopbouw tot 100% ipv 70% van het laatste salaris. Verder is de pensioenregeling alleen maar versoberd. Een flexibelere pensioenpremie regeling (mijn inziens gewoon opt-out) zal leiden tot een veel hogere premie omdat op den duur steeds meer mensen gaan uitstappen vanwege de hogere kosten voor een pensioen dat gelijk blijft. Op den duur zal het gros terug vallen op alleen de aow en het sociale vangnet zoals huursubsidie, zorgtoeslag e.d. Deze kosten zullen dan explosief stijgen en moeten betaald worden uit hogere inkomstenbelastingen.
Leuk dat work-life-care-balance als je een ''premie vrij'' bedrijfspensioen heb. Overigens vele denken een goede bedrijfspensioenregeling te hebben, maar dat blijkt vaak een pensioenverzekering te zijn. Het uiteindelijke pensioen blijkt dan afhankelijk te zijn van wat de behaalde resultaten van de belegging van je ingelegde pensioenpremie, uiteraard minus de gemaakte kosten.
Ik geloof in flexibilisering en in keuzemogelijkheden voor werknemers, maar kan mij desondanks niet vinden in het verhaal van de heer Conneman. Allereerst werd ik getriggerd door de laatste zin, die desnoods een wettelijke fiscale maatregel voorschrijft voor beperking van pensioenfaciliteiten. Feitelijk beperk je daarmee het keuzerecht van werknemers en probeer je de ene flexibiliteit voor te schrijven ten koste van een andere vorm van flexibiliteit, met als resulaat: minder flexibiliteit. In de tweede plaats is lang niet iedereen in staat om pensioenvraagstukken te doorgronden. Veel lager en middelbaar opgeleide, maar ook hoger opgeleide medewerkers, hebben geen idee hoe hun regeling eruit ziet en wat het hen later oplevert. Voor hun gevoel heeft levensloop alleen maar tot meer onduidelijkheid, onzekerheid en 'verspreide geldpotjes' geleid. Ook vele pensioenfondsen kunnen opgebouwde aanspraken en hoogten van toekomstige uitkeringen nog altijd niet op een juiste, overzichtelijke wijze presenteren. Veel werknemers op uitvoerend niveau hebben bovendien helemaal niet de behoefte aan dit soort keuzes. Men wil een regeling die duidelijk is en niet te veel rompslomp oplevert. Voorts is er nog een enorme slag te maken in de voorlichting over levensloop e.d. Onder het vorige kabinet is een groot aantal regelingen afgeschaft. Dat heeft tot veel wantrouwen geleid onder werknemers. Dat wantrouwen kom ik in mijn dagelijkse beroepspraktijk nog altijd tegen. Met name lager en middelbaar opgeleide werknemers hebben nog altijd het gevoel dat hen iets is 'afgepakt' waarvoor ze lange tijd hebben betaald. Dat is feitelijk niet (helemaal) juist, maar het gevoel neem je niet zo maar weg. Men is nu bang dat geld dat naar levensloopregelingen gaat op enig moment ook niets waard blijkt te zijn. Hoe ondoorzichtig ook, bij pensioenregelingen heeft men nog het gevoel dat het geld voor henzelf gespaard is.
Tot slot: werknemers leveren nu inderdaad netto in via pensioenregelingen en hebben een grote spaarpot voor later. Maar heeft u wel eens uitgerekend hoeveel geld er in een pot moet zitten als je gemiddeld 18 jaar na je (vroeg)pensioen blijft leven en dan graag minimaal 70% van je bruto salaris of eventueel middelloon wilt blijven ontvangen? En heeft u wel eens gekeken naar de hoogte van de AOW? Aleen van AOW kun je nauwelijks leven. Een ruime pensioenspaarpot is dus hard nodig, tenzij je over voldoen andere liquiditeiten beschikt.
Peter de Haar
|
|
23
-
05
-
2008
|
13
:
28
uur
Het is heel goed dat er een flinke spaarpot is voor de oude dag. Op deze wijze blijven de pensioenen betaalbaar.
Het is een illusie om te denken dat over 10 a 20 jaar de mensen plotseling -als door een wonder- na hun 60-ste nog barsten van de energie. Dat is nu niet zo en dan ook niet.
Nee, de werkelijkheid is niet dat men er op uit is om ouderen langer door te laten werken, het doel is om de kosten te verminderen van al die mensen die ouder en ouder worden. Het mooiste zou het zijn om de ouderen het zelf te laten betalen en als dat niet kan dan moet het maar 'droog brood' worden.
Momenteel is het al zo dat je boven de 50 moeilijk werk kunt krijgen terwijl de (jonge!) Polen het land binnenstromen.
Er wordt gesproken over flexibilisering, maar men bedoeld vermindering van rechten en vooral verlaging van kosten voor de ondernemer.
Het wordt tijd dat mensen zich realiseren op welke wijze hun oude dag kapot gemaakt wordt. Als deze praktijken het salaris dat aan het einde van de maand betaald wordt zou betreffen zou het land te klein zijn.
Gezien de vergrijzing en de problemen om de pensioenen betaalbaar te houden zou de logische aanpak moeten zijn om nu MEER geld op zij te leggen. In dit verband is de opmerking dat de spaarpot zo groot is natuurlijk volstrekt onaanvaardbaar.
