We krijgen geen RSI meer, maar worden hoogsensitief
25 januari 2008 -
Nu bijna niemand meer weet wat RSI-klachten ook alweer zijn, is er weer ruimte voor een nieuwe kantoorziekte: hoogsensitiviteit, oftewel overgevoeligheid.
Mensen die zichzelf hoogsensitief noemen, ervaren vaak problemen op het werk. Bijvoorbeeld omdat ze eerder last hebben van spanningen of omdat ze snel 'overgeprikkeld' raken, bijvoorbeeld door teveel of te drukke collega's.
Enkele kenmerken
Volgens de Amerikaanse psychotherapeute Eline Aron is maar liefst vijftien tot twintig procent van de mensen hoogsensitief. Ook in Nederland dringt het fenomeen nu door. De site Hooggevoelig.nl komt maar liefst tot twintig kenmerken van ‘High Sensitive Persons’(HSP’s), waaronder: ‘voelen stemmingen van anderen goed aan’, ‘ervaren, reflecteren en voelen diep en intensief’, ‘functioneren het beste in hun eigen tempo’, ‘vinden het prettig en hebben het nodig om tijd alleen door te brengen’ en ‘hebben relatief meer last van spanning, stress en fysieke klachten zoals hoofdpijn, maag/darmklachten en huidirritaties en allergieën’.
Modeziekte Het heeft er alle schijn van dat hooggevoeligheid kan worden bijgeschreven in het rijtje van modeziekten zoals Sick Building Syndroom, bekkeninstabiliteit, whiplash en RSI. Dat vindt ook psycholoog Bram Bakker. In NRC Handelsblad zegt hij: "Iemand die zichzelf nu hoogsensitief vindt, had bij wijze van spreken tien jaar geleden een whiplash en, als het een vrouw is, vijf jaar geleden bekkeninstabiliteit. Nu is dat allemaal weer uit."
Bron:Personeelslog.nl, Brisk Magazine
Het zal je psycholoog maar wezen die Bakker!
Wie neemt hij wel serieus? Hoe verdient deze man zijn brood? Door met zijn ego in de pers te verschijnen?! Ongeloofelijk dat een zgn prof deze uitspraken doet.....
En hoezo modeverschijnselen...... er was eens een tijd dat denken dat de aarde rond was een erg modeverschijnsel was.....
Brigitte
|
|
29
-
01
-
2008
|
10
:
18
uur
Als Bram Bakker de moeite had genomen het boek van Aron te lezen dan had hij geweten dat zij hoogsensitiviteit definieert als een eigenschap. Dat is iets heel anders dan een ziekte. De mate van sensitiviteit bij mensen is normaal verdeeld. Aron trekt een streep bij 15 to 20 % met de hoogste mate van sensitiviteit en heeft hierover een boek geschreven. Tot zover niets aan de hand, lijkt mij. Wel vreemd weer dat alles in een hokje geplaatst moet worden, dat wij dit zelf 'ziekte' gaan noemen (Aron duidelijk niet!) en zelf allerlei nieuwe problemen zien, bijvoorbeeld op het werk. Misschien is er gewoon sprake van een beroepskeuzeprobleem. Bij een juiste beroepskeuze is er immers een goede match tussen persoonlijkheid en beroep. Misschien kunnen mensen niet meer goed aan alle 'eisen' van de maatschappij en van zichzelf voldoen. En juist mensen die gevoelig zijn voor prikkels hebben meer of sneller last hiervan. Dit is op zich ook nog geen ziekte. Als hoogsensitieve mensen hierdoor uitvallen dan zegt dat iets over hun coping, net als bij niet sensitieve mensen. Ikzelf als HSP werk met veel plezier (!) gewoon 40 uur in de week. Natuurlijk merk ik wel verschil tussen niet-HSP's en HSP's. Maar verschil in de persoonlijkheid van mensen maakt het leven juist leuk en interessant!
J. Ricks
|
|
29
-
01
-
2008
|
14
:
51
uur
''Het zal je psycholoog maar wezen die Bakker!''
Helemaal mee eens!
Hoe meer we snappen van de mens, zijn lichaam en zijn geest, des te vaker zullen mensen gediagnostiseerd worden.
In het onderwijs zie je dat op de basisschool vooral ook bij de diagnostiek van dyslexie.
Soms is de wens ook de vader van de gedachte zoals bij hoogbegaafdheid en de wens om een hoogbegaafd kind te hebben.
Als mensen een boek over het onderwerp lezen zal er heus wel een aantal zijn, dat op slag hoogsensitief is, maar als je naar een lijst met autistische kenmerken kijkt kan iedereen er wel een aantal uithalen, die bij hem of haar passen.
Het is een veel positiever idee, dat je klaarblijkelijk kunt snappen hoe je zelf in elkaar zit. Het kan heel wel zijn, dat een hoogsensitiefpersoon door de zelfkennis snapt wat hij wel of niet moet laten, hoe hij of zij het best de werkplek/ de dag/ de week en de baan zelf kan inrichten.
Misschien is een kamerscherm of een blinde muur zo gek nog niet.....
angelo
|
|
29
-
01
-
2008
|
21
:
35
uur
Tja, die Bakker;
En de mensen dan in de (drukke)winkels, magazijnen (met rouwdouwers als college), fabrieken (met lawaai), zeg maar; de 'gewone' man op de vloer? Er lopen daar ook heel wat mensen op hun wenkbrouwen vanwege HSP.
Wat doen we met deze mensen? Veelal hebben zij geen keuze qua indeling werkplek/dag/week/baan. Gewoon doen wat je gezegd wordt en niet blaten.
Paulus
|
|
30
-
01
-
2008
|
08
:
35
uur
Het feit dat er telkens nieuwe 'modeziektebeelden' opduiken is wel veelzeggend. Zowel in de maatschappij, als in onze medische wetenschap gaat er pas gerichte aandacht naar je uit als je je klachten van een 'medisch' stempel kunt voorzien.
Toen whiplash en RSi in Nederland epidemische vormen aannamen, zijn er hele congressen aan gewijd om uit te vinden waarom het in de ons omringende landen niet voorkwam.
Let op mijn woorden; als er straks veel wordt gepubliceerd over HSP, dan blijken we er in Nederland bovenmatig veel gevallen van te hebben.
Werkgevers, huisartsen en andere hulpverleners: Als iemand met dergelijke klachten bij je komt, neem dan de tijd en besteed veel aandacht aan het verhaal, want het maakt niet uit wat voor naam je eraan geeft, de persoon in kwestie voelt zich niet happy en dus is actie gewenst.
De gevoeligheid van het onderwerp blijkt wel uit de eerste reacties hier :-)
P kOEKKOEK
|
|
30
-
01
-
2008
|
16
:
54
uur
Jammer, dat het onderwerp hooggevoelig op deze manier in het nieuws komt. Ik heb het oorspronkelijke artikel niet gelezen, maar hooggevoeligheid is beslist geen ziekte, maar een eigenschap. Een zeer waardevolle eigenschap als mensen er goed mee leren omgaan, zoals met veel andere dingen.
Binnen mijn reintegratiebedrijf zie ik veel mensen opbloeien als zij op de juiste werkplek zitten en hun kwaliteiten op hun waarde worden geschat. Hooggevoelig, niet eenvoudig, maar met meerwaarde binnen teams als ze op waarde worden geschat!
Paula Koekkoek
E Geenen
|
|
31
-
01
-
2008
|
10
:
07
uur
Het is ook mogelijk dat mensn die nu het etiket hooggevoeligheid krijgen in de loop der jaren hun werkinhoud achteruit zagen gaan en steeds meer stressveroorzakend werk moesten verstouwen. Waarschijnlijk wordt je door die werkdruk ook kritischer of moeten mensen kritischer zijn immers anders red je het niet. Daardoor wordt je ook gevoeliger voor wat ''juist'' is en wat niet.
50 jaar geleden hadden mensen minder informatiestromen te verstouwen en ging het er ''rustiger'' aan toe. Met de opkomst van e-mail en het vaak opgelegde ''altijd bereikbaar moeten zijn'' worden mensen ook gevoeliger voor welke informatie wel of niet belangrijk is. Afhankelijk van het werk wat je doet moet mensen tegenwoordig de hele dag scherp staan. Lijk mij dat je dan gevoeliger wordt voor je omgeving etc. tot het moment dat het te veel wordt dan noemen we het Hooggevoeligheid.
@ E.Geenen: op het moment dat het teveel wordt noemen we het geen hooggevoeligheid, maar overprikkeling. Inderdaad, met de komst van e-mail, mobiele telefoon en draadloos internet wordt het bombardement aan informatieprikkels wel erg groot. De hoeveelheid prikkels is toegenomen en daar moeten we allemaal wijs mee omgaan, want niemand functioneert goed als z/hij overprikkeld is.
Hetzelfde geldt trouwens voor te weinig prikkels (verveling): ook dat is funest in elke taak of beroepsgroep.
Mensen met een verhoogde waarneming van prikkels (=hooggevoelig; ik noem het liever: 'sterk zintuiglijk') zijn sneller geprikkeld dan gemiddeld, dat is alles. Zoals Paula Koekkoek stelt: dat heeft een meerwaarde als je het op de juiste manier gebruikt.
Het 80-20 verschil in sterkte van zintuiglijkheid komt ook bij dieren voor (Aron, 1996). Juist de combinatie van verschillen vergroot de overlevingskansen van de groep.
Herten bijvoorbeeld rennen liever niet met zijn allen het open veld op om meteen aan het sappige gras te beginnen. Sommige blijven een tijdje aan de rand staan en speuren de omgeving af op roofdieren en ander onraad. (Inderdaad, een juiste taak voor de sensitieven.) Goed dat er een mix is binnen de groep: als de hele kluit staat te grazen, wie ziet de leeuw dan komen? En als we allemaal te lang blijven speuren naar onraad, hoe krijgen we onze magen dan vol?
A.A. Ring
|
|
1
-
02
-
2008
|
12
:
03
uur
Ook ik herhaal het nog een keer. Hoogsensitivteit is een eigenschap, géén ziekte.
Ik weet al van kleins af aan wat het is, wat het inhoudt (ben inmiddels 36) en wat de nadelen maar vooral de voordelen zijn, want ook ik ben hoogsensitief.
Ergens begrijp ik de sarcastische reacties op bepaalde HSP'ers wel. Juist omdat het een eigenschap is, en geen ziekte, zou het fijn zijn als veel HSP'ers dat ook zelf zo zouden zien. Vaak constateer ik dat ze in een slachtoffer rol gaan zitten en de hooggevoeligheid als kapstok gebruiken. En dat lokt ook bij mij sarcastische reacties uit.
Hoogsensitiviteit is geen modeverschijnsel, het is er al zo lang als de mensheid bestaat. Alleen heeft het nu een naam gekregen, hiep hiep hoera.
Zelf ben ik al jaren succesvol als (managing) consultant in werving- en selectie en het is juist de hoogsensitiviteit die er in sterke mate toe bijdraagt dat ik zowel op leidinggevend als op commercieel vlak succesvol ben. U zult begrijpen dat ik vanuit mijn werk veel en intensief met andere mensen te maken heb, dat de telefoon vaak gaat en dat er vaak sprake is van ''multitasking'' en hoge werkdruk. Kortom, ik wordt zintuigelijk vaak gebombardeerd onder werktijd. Ik werk meer dan fulltime.
Dus ja, op zaterdag en soms óók nog de zondag heb ik dan net even wat meer tijd en rust nodig om bij te komen. En als ik 's avonds thuis kom met het gevoel alsof mijn zintuigen zijn gefrituurd, trek ik me even een uurtje terug in stilte (dus geen blèrende TV aan, geen radio, gewoon even zo min mogelijk zintuigelijke prikkels van buitenaf), en dan trekt het bij. En dan ben ik moe, maar who cares. Want het is gewoon wat het is. Dat is niet rot, dat is niet zielig, het is een doodnormale consequentie van hooggevoeligheid.
Maar mensen ''medicaliseren'' dingen nu eenmaal graag. Wie hoogsensitiviteit gebruikt als etiket en excuus om het leven en verantwoordelijkheden te ontlopen, is in mijn ogen niet goed bezig en draagt er aan bij dat men het inderdaad als een modeziekte gaat beschouwen. Temeer omdat er (te)veel mensen zijn die claimen hoogsensitief te zijn terwijl dat niet in die mate het geval is dat ze hun hele leven om moeten gooien. Ik ben het ook roerend eens met de reactie van Brigitte d.d. 29 jan. jl.
Dus nogmaals... Het minzame oordeel van de heer Bakker dat hoogsensitiviteit een modeziekte zou zijn vind ik getuigen van kortzichtigheid en slechte research, maar ik begrijp het onderliggende sarcasme wel.
Met vriendelijke groet,
Anne-Mieke
Siska
|
|
29
-
04
-
2008
|
22
:
42
uur
Toevallig kwam ik op deze site, omdat ik veel lees over hoogsensitieve personen, ik ben zelf ook hoogsensitief. Dit is heus geen ziekte maar een eigenschap.Het is onzin te zeggen dat dit ineens een modeverschijnsel is, je hebt het je hele leven al maar weet het vaak geen naam te geven, door de toenemende belangstelling tegenwoordig weet je wat het is. Er zullen altijd mensen zijn die er misbruik van maken, maar veel hsp-ers niet, omdat het in ze zit er niets over zeggen omdat ze het graag een ander naar de zin maken en niet tot last willen zijn.Er zijn meer eigenschappen dan alleen de gevoeligheid voor prikkels om een hsp-er te zijn.
Inge
|
|
8
-
05
-
2008
|
22
:
39
uur
Wat een onzin dat het een modeziekte is. Wel erg toevallig dat ik al jaren met verschillende klachten loop en als ik de symptomen van HSP bekijk, alles herken! Overgevoelig, leed van anderen aantrekken, bang zijn om fouten te maken, eczeem, astmatisch, intens kunnen genieten van muziek en kunst. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik kan me hier zo kwaad over maken.
Ik zit nu ziek thuis en als er veel van dit soort berichten in de media verschijnen dan vraag ik mezelf echt af of ik serieus word genomen als ik mijn manager vertel waarom ik momenteel niet kan werken!
Ik vind mezelf niet zielig maar een beetje begrip zou niet verkeerd zijn!
Martijn
|
|
9
-
05
-
2008
|
08
:
27
uur
Hoogsensitief lijkt me eerder een zegen dan een ziekte. In communicatie en omgang met anderen kun je daar vrijwel alleen maar voordeel uit halen. Je moet alleen leren om de overvloed aan informatie te beheersen en daar duidelijke prioriteiten in te stellen. Je kunt niet de hele wereld helpen, en je kunt niet iedereen gelukkig maken.
Als je echter niet goed om weet te gaan met de prikkels en daar nu een labeltje voor hebt, zou ziek thuis zitten als gevolg van HSP wél als modeverschijnsel opgevat kunnen worden.
angelo
|
|
9
-
05
-
2008
|
23
:
33
uur
Ja, waar ik ook niet tegen kan is dat mensen gelijk in een slachtofferrol gaan zitten.
Misschien zien ze het als een leuk excuus niet meer te hoeven werken... Ik heb zelf ook de HSP-eigenschap maar het betekent gewoonweg dat je ermee moet leren omgaan.
Goede begeleiding scheelt trouwens wel een heleboel.... maar ga dan ook actief op zoek daarnaar. Kom op!
Hooggevoeligheid als zegen heb zo heb ik het nooit ervaren, waarom de negatieve emoties van anderen voelen als de negatieve emoties in jezelf ook niet als positief word beschouwd. Hooggevoeligheid is geen nieuw modeverschijnsel nee, het word alleen net als wiplash en rsi nu pas erkend! Veel gevoeligen zetten maar een masker op,want wie wil er nu als slappeling en watje uitgemaakt worden en de mensen die er geen begrip voor hebben weten niet wat je er voor doet om jezelf krachtiger te willen maken en jezelf een fatsoenlijk leven te willen geven om ook te kunnen ''mee draaien'' in deze materialistische egoistische wereld terwijl je het liefst omringt word met fijne mensen en een rustiger omgeving. Dan mag zo'n Bakker blij zijn met zo'n kortzichtigheid en onbegrip al vind ik zo'n iemand dan totaal niet geschikt als psycholoog.
Danny
|
|
23
-
07
-
2008
|
12
:
17
uur
Alhoewel ik niet van labeltjes plakken hou, en mezelf aanvankelijk niet volledig herkende in het hoge ''muurbloempjesgehalte'' van de HSP-er zoals Aron beschreven heeft, viel er wel van alles op z'n plek toen ik haar checklist voor het zgn. High Sensation Level naast die van de HSP eigenschappen hield. Bingo! Een hogere gevoeligheid dan gemiddeld, dus eerder overprikkeld, maar wél de noodzaak tot prikkels ervaren. M.a.w.: met één voet op het gaspedaal en de ander op de rem. Een dergelijke ontdekking kan mijns inziens alleen maar leiden tot meer zelfinzicht en daarmee een betere balans. In mijn geval: ik werk sneller en efficiënter dan menig collega, maar heb ook meer tijd nodig om hiervan bij te komen. Een 36-urige werkweek in vier dagen is voor mij DE oplossing gebleken. Dit heeft niets met een ziekte of modeverschijnsel van doen, ik ervaar dit mijn hele leven al. Sommige dingen komen gewoon vroeg of laat aan het licht (net zoals dyslexie. e.d.) en dan is het alleen maar goed om je leven zo in te richten dat je balans oké blijft. Dan heeft een werkgever ook meer aan je. Zoals met alles zullen er echter helaas altijd mensen zijn die zich onterecht achter een dergelijk etiket willen verschuilen, waardoor de wérkelijke HSP-er op dezelfde kortzichtige wijze bekeken wordt. Van een psych zou je een minder kleinzielige opinie mogen verwachten.
R Wit
|
|
24
-
07
-
2008
|
20
:
42
uur
De een is sensitief de ander neuroot.
Simpel dat iedereen anders is.
Iets wat er altijd al is geweest moet opeens weer in een hokje. Goh, vreemd zeg zo een menselijke eigenschap.
Blijven we nou het wiel uitvinden of zo?
laura
|
|
7
-
08
-
2008
|
15
:
12
uur
HSP is inderdaad een nieuw verschijnsel. Een woord, wat dus inhoud dat het een naampje heeft gekregen en wat dus niet betekend dat het een nieuw modeverschijnsel of ziekte is. Het is niets anders dan wat beschreven is over HSP. Het kan lastig zijn, want het is nu eenmaal zo dat je gevoeliger bent voor prikkels, maar zoals alles in het leven kun het zeker omzetten naar iets positief. je moet er mee leren omgaan en het leren in te zetten en te gebruiken in je leven, zoals elk mens met zijn obstakels om moet leren gaan.
Ben natuurlijk ook ''een HSPer'' anders zou ik niet op deze manier regaeren. Het is voor jezelf een balans vinden waar jij jezelf prettig bij voelt en zodat jij kan functioneren.
Ik heb nu mijn eigen counseling en coaching praktijk en begeleid en stimuleer mensen hun eigen weg te vinden in de obstakels die ze kunnen ervaren in hun leven.
Ik vind het persoonlijk wel vervelend en kortzichtig dat mensen denken dat het een modeverschijnsel is. Ik vertel de wereld toch ook niet dat jouw kortzichtigheid of onderontwikkelde gevoelsbeleving een modeverschijnsel is? Minstens een obstakel.
mieke de boer
|
|
27
-
11
-
2008
|
15
:
12
uur
Wat een ontzettend raar stukje. RSI en whiplash zijn absoluut niet verdwenen, er zijn misschien alleen minder neppatienten. Net vanochtend heb ik nog een stuk gelezen over autostoelen die afgekeurd worden omdat ze een whiplash veroorzaken bij een ongeluk.
Ik denk dat we echt afmoeten van de Amerikaanse manier van bedrijfsvoeren en denken. Daarin is geen plaats voor alles dat niet instant en makkelijke winst oplevert. Waarde-loos management is dat. Vergeet het idee dat 'succes een keuze' is. Dan ga je ook niet zo slordig met je medemens om.
Edith vervoort-samuels
|
|
27
-
11
-
2008
|
15
:
58
uur
Ook ik kwam heb boek van mw. Aron tegen,en heb het gelezen.
Zowel de checklist als heb boek waren verhelderend.
Nu begrijp ik een hoop zaken waar ik in wersituaties tegen aanliep.
Dit gaat samen met de heldervoelendheid waar ik mee geboren ben.
Een eigenschap die ik op nuchtere wijze accepteer evenals de HSP.
Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn leven en hoe ik dit invul.
Dus heb ik besloten om mijn werk aan te passen zodat mijn eigenschappen optimaal tot uiting komen en een voordeel kunnen zijn.
Ik voel me content en heb lak aan de mening van dhr. Bakker.
Een psychiater denkt vaak klinisch wat niet altijd samen gaat met andere visies.
Gun die man deze eigenschap.
Robert
|
|
15
-
05
-
2009
|
12
:
10
uur
Gelukkig was Bram Bakker ook maar een modeverschijnsel. Hij is als ongevoelig persoon niet voor niets psychiater geworden die het niet gehaald heeft. Dan nog maar niet te praten over de psychiatrie op zichzelf die zelf alle ziekten bedenkt (maar nooit geneest maar leeft op winsten en arrogantie) om goede omzetten te maken in de verkoop van psychotrope middelen. Een cricicus zijn is het makkelijkste beroep voor diegenen die zelf geen kwaliteiten bezitten en het allemaal niet zo goed doorzien vanuit een op een ziekte lijkend laaggevoelige perceptie. Mits het door de psychiatrie zelf bedacht is natuurlijk (zoals alexythemie). Fijn dat hooggevoeligheid niet erkend wordt anders zouden vele hooggevoeligen onder de walm van medicaties gaan terechtkomen. Lijdend onder diegenen die zelf lijden onder het Ziekte Toekennend Syndroom (ZTS). Hou vol Bram.
Kars
|
|
3
-
06
-
2009
|
12
:
59
uur
De meerderheid lijkt bang te zijn voor erkenning van HSP omdat er dan wellicht mensen zijn die er misbruik van maken door ''maatschappelijke verantwoordelijkheid'' te ontlopen. Nou dan erkennen we het toch niet? Alleen dan ook niet lopen miepen als veel HSP'ers zichzelf over de kop werken en vervolgens symptomen gaan vertonen van ziekten die wel medisch erkend zijn in de DSM-IV. Dat is namelijk een risico bij langdurige overbelasting van HSP'ers. Nou ja, dan kunnen we ze wel weer volstoppen met medicijnen of wegstoppen in klinieken. Volgens mij heet zoiets 'struisvogelpolitiek' en kost dat altijd nog veel meer dan oprecht aandacht schenken aan de situatie die er nu eenmaal is. Ik denk dat de focus van de meeste HSP'ers wel goed ligt: luisteren naar signalen van lichaam en geest bij mogelijke overbelasting en gebruik maken van de fijnere zintuigen om de omgeving te behoeden voor mogelijke misstappen.
eveline
|
|
12
-
08
-
2009
|
17
:
54
uur
Wat een onaangename ongeinteresseerdheid spreekt er uit de toon van dit artikel. Als deze houding typerend is voor een groot deel van de managerspool dan kan de mensheid vanuit die geledingen weinig heil verwachten. ' wat is het toch balen dat we ueberhaupt mensen nodig hebben om aan onze centen te kunnen komen.' lijkt de schrijver te zeggen ' wat zijn het toch vervelende zeurpieten die werknmers. er is ook altijd wat. en het gaat NATUURLIJK WEER nergens over. NATUURLIJK. BAH.' Heel stereotype bevestigend attikel. Bedoeld om discussie op te roepen mag ik hopen. Anders mag de schijver zich wat mij betreft ergens heel erg gaan zitten schamen. T'ring, zeg!
bart w
|
|
16
-
08
-
2009
|
21
:
09
uur
Inderdaad een vervelend artikel. Heren managers zijn bang dat ze hun slaafjes kwijt raken, of dat deze te veel centjes gaan kosten. Gezeur stagneert de bedrijfsgroei. Die drang naar groei en economische groei in het algemeen maakt mensen en de rest van de wereld ziek (millieu) en levert producten en andere dingen op die niemand nodig heeft, het is een grote onzinmolen waar we allemaal deel aan hebben. Mensen die (gelukkig) natuurlijkerwijs niet in deze ratrace mee kunnen komen worden als lastig gezien...
Even los van de benaming HSP is er vaak duidelijk iets aan de hand en dat vraagt om aandacht.
En... Mensen met HSP hebben op een bepaalde manier altijd gelijk, vind ik. Kijk maar, waar voelen HSP-ers zich altijd op hun gemak en kunnen ze weer bijtanken? In huis ja, maar wat ook altijd genoemd wordt: in de natuur. Gezien de geschiednis van de mensheid tot nu toe is het erg onaannemelijk dat wij geschikt zijn voor dagen vol stress, e-mails, constant veel mensen om ons heen, opgesloten zitten in geaircode betonnen kantoren, de hele dag telefoneren, herrie aan ons hoofd, etc. We leven nog maar pakweg een jaar of 50 in dat soort situaties, laten het er 100 zijn, of 200 (industriele revolutie) dan nog: een ieniemini kleinigheid vergeleken met hoe lang we al bestaan. Heren managers hebben hun pakweg 200 jaar om op te steunen, HSP-ers hebben er tienduizenden. Deze verandering van rustig aan en veel buiten in de natuur naar stress en binnen met niks dan beton en machines om je heen, zou wel eens niet goed bij onze natuurlijke staat kunnen passen. De evolutie kan nooit zo snel reageren dat we er nu al op aangepast raken. Dus zoals ik het zie is het verlangen van hooggevoelige mensen naar rust en natuur volkomen gezond en logisch, en het meedraaien in de ratrace ongezond en onlogisch, we zijn er volgens mij gewoon niet voor gemaakt. In Nederland zijn 1 Miljoen mensen aan de antidepressiva, alsof het paracetamolletjes zijn!
Mensen met HSP: gefeliciteerd, je hebt ergens een notie van de natuurlijke menselijke staat-van-zijn. Ik hoop dat iedereen die dit merkt bij zichzelf er naar luistert en actie onderneemt, gewoon weigeren om mee te doen. Hoe meer mensen dit doen hoe beter, als iedereen het zou doen zou onmiddelijk de hele economie in elkaar flikkeren, dat zou mooi zijn...
Maar wel zelf de verantwoordlijkheid nemen natuurlijk, misschien moet je een goedkopere auto gaan rijden als je minder gaat werken; en niet in je vrije dagen allerlei andere onzin gaan doen. Luisteren naar je systeem en je natuurlijke staat begint en eidigt niet alleen op de werkvloer natuurlijk, het is een kunst die over het hele leven gaat en moet gaan, anders slaat het nergens op. Deze eigen verantwoordelijkheid is erg belangrijk. Ik kan me vanuit dit oogpunt trouwens wel een beetje voorstellen dat heren managers bang zijn voor misbruik, er zijn nou eenmaal mensen die geen verantwoordelijkheid voor hun leven nemen en alles op boven hen geplaatse instanties afschuiven en zo de boel belazeren.
Deniz
|
|
17
-
08
-
2009
|
10
:
02
uur
Ja, lekkere psycholoog, die Bakker. Die mag zich ook wel eens gaan bijscholen met z'n scepsisme! Tjongejonge...
Ik ben ook een hsp-er...en niet net, maar al m'n hele leven. Wat nou modeziekte? Het is trouwens niet eens een ziekte.
Martijn
|
|
17
-
08
-
2009
|
10
:
25
uur
Psychologen zijn er niet om patienten naar de mond te praten. Daarmee vergroten ze de problemen alleen maar als er eigenlijk weinig aan de hand is.
Volgens mij stelt deze psycholoog dat er sprake is van hypochondrie. In dat geval is het zeer kwalijk om mee te gaan met de patient.
Verder ben ik van mening dat mensen die graag werk en prive gescheiden willen houden daar ook consequent in moeten zijn: Wil jij je werk niet mee naar huis nemen? neem je huis dan ook niet mee naar je werk. Als jij door wat voor aandoening dan ook niet geschikt bent voor je wek, moet je niet raar opkijken als er een andere oplossing wordt gezocht.
p.s. natuurlijk is iedereen ''hooggevoelig''. Als je dat namelijk niet van jezelf zegt suggereer je dat je je niet in kunt leven in mensen en dat je hun emoties niet begrijpt. Wie zegt dat nou van zichzelf?
Marion
|
|
17
-
08
-
2009
|
11
:
41
uur
Hoezo modeverschijnsel dat nu komt overwaaien: de 1e Nederlandse vertaling verscheen al in 2004! Overigens las ik toen eindelijk iets over waar ik al sinds de pubertijd last van heb. En graag even onderscheid maken tussen mensen die echt ergens aan lijden en zich koste wat kost door het leven vechten omdat ze zich niet willen laten kennen en hen die de 'modeziektes' al excuus gebruiken voor hun disfunctioneren om zo hun eigenlijke problemen niet te 'hoeven' oplossen en zo 'legitiem'de kantjes ervan af kunnen blijven lopen'.
Deniz, A'dam
|
|
17
-
08
-
2009
|
14
:
07
uur
@Martijn: Lang niet iedereen is hsp-er, hoor. Echt niet!
Er is wel degelijk een verschil tussen empathisch vermogend zijn en hsp'er zijn. Ik zou zeggen: lees er wat over.
Selwyn Donia
|
|
17
-
08
-
2009
|
18
:
40
uur
In 2012 zal HSP worden opgenomen in de DSM. Dus niets ziekte of modeverschijnsel. Zelf ervaar ik als HSP'er alleen maar voordeel. Ik voel haarfijn aan wat iemands bedoeling is en of mensen mij voor de gek houden.
Ronald Vermeij
|
|
18
-
08
-
2009
|
18
:
09
uur
''Nieuwe kantoorziekte''
Wat een ongelofelijk k*tuitdrukking vind ik dit geachte schrijver van dit artikel.
Alsof het al niet erg genoeg is om ''op kantoor'' je geld te moeten verdienen.
Een aantal (wel of niet geestelijk goed in hun vel zittende) mensen, bijeengepakt als legbatterijkippen op elkaar gestapeld, rondom vergiftigd worden door allehande electromagnetische stralingsbronnen zoals mobieltjes, pc, beeldschermen, bluetooth, umts en gsm verbindingen, werkend onder stress, druk of andere niet natuurlijk manipulatie element, voor de belangen van een ander.
Wauw.. wat een heerlijke omgeving om daar te werk gesteld te mogen worden.
Prachtige conclusie ook van een psycho-therapeute. Een ''ik DENK dus ik besta type''. Zoals je maar in je hoofd zit en blijft denken met je psychologie_ego hoef je dus niet / kun je dus ook niet VOELEN.
IEDER MENS is hooggevoelig, alleen heeft niet ieder mens geleerd om te voelen of om hiermee om te leren gaan. We grijpen liever naar een pharmaceutisch stukje vergif om dat gevoel te verdoven of de pijn weg te slikken, dan het eens te gaan onderzoeken nietwaar carriere tijgers?
Vandaar dat er door deze beroepsgroep lacherig over gedaan word, labeltjes voor hun gevoellozen en beperkte egootjes voor verzonnen word, zodat ze enigsinds de verschijnselen in hun eigen psycho hokjes kunnen plaatsen, want ze begrijpen er zelf de b***** van, omdat ze niet kunnen VOELEN. Dan komt de werking van ''het ego'' om de hoek kijken.Het ego blokkeert, ontkent alles wat het niet kent /voor wil open staan om het huidige geestelijke evenwicht te behouden.
@Bram Bakker:
Iemand die zich nu psycholoog noemt is waarschijnlijk ''een geesteswetenschap'' gaan studeren om zijn, haar eigen gevoelen te ontlopen of proberen met zijn ego te ontrafelen op wetenschappelijke gefundeerde en vooral emotieloze wijze.
Bram.. als je daadwerkelijk gevoel in je lijf had en/of inhoudelijk verstand en ervaring waarover je praat, zou je deze uitspraken niet kunnen doen, omdat je zelf gevoeld, gewaar zou zijn geworden dat de gevoelsmatige werkelijkheid van een ander mens heel anders in elkaar zit, dan je ego je nu voorspiegelt.
@Hoogevoeligen mensen:
0. Je VINDT jezelf niet hoogsensitief, je BENT hoogsensitief. Dat is een eigenschap van je essentie, kern, innerlijk, ziel.
1. Wees er trots op DAT je kunt voelen en luister er vooral naar. Een kantoor is vergelijken met een legbatterij vol met gestreste en opgefokte kippen met haantjes, carriere gedrag. Dat kun je heel goed voelen en letterlijk k***misselijk van worden.
2. Als je last krijgt van ''je werk'',''misselijkmakende collegas'' ga op zoek naar een andere - meer natuurlijke omgeving, waar JIJ je wel lekker voelt.
On natuurlijk:
Het is - voor een menselijk wezen - ook zeer on-natuurlijk om in een ''40+urig loonslaven verband'' te moeten werken voor geld om te kunnen voorzien in je primaire levensbehoeften. Vanaf je schoolverlaten tot aan je pensioen (als je het nog haalt! of als er nog over is) voor de belangen van een ander.
asijbel
|
|
19
-
08
-
2009
|
12
:
00
uur
chapeau, Ronald; couldn't agree more...
Paulus
|
|
19
-
08
-
2009
|
13
:
07
uur
Nogal hysterische reactie van dhr. Vermeij.
Wat hij nu eigenlijk wil zeggen blijft onduidelijk.
Velen zullen hun brood moeten verdienen in een 'kantooromgeving'. Velen doen dit gelukkig ook met veel plezier en wanen zich niet in een legbatterij.
Modeziekten zullen er altijd zijn. Of men dit nu serieus neemt en in een medisch model wil stoppen of niet. Essentie voor werkgevers blijft dat het een roep om aandacht is van de betreffende medewerker en dat men hier dus iets mee kan doen.
Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid voor het werkplezier vooral bij de medewerker zelf. Uiteindelijk heeft eenieder de keus waar te werken.
Als je werkplek niet past bij je aard of gesteldheid (HSP), dan moet je je keus hierop aanpassen. Niet direct weer naar je werkgever gaan wijzen.
Ik heb een blogpost geschreven naar aanleiding van dit artikel. (Klik hier) Ik ben benieuwd naar jullie mening.
Martijn
|
|
11
-
12
-
2009
|
09
:
23
uur
Daphne,
Je stelt dat HSP erfelijk is; daar heb ik echter geen bronnen voor kunnen vinden; hoe kom je daarbij?
Wat bekkeninstabiliteit heb je wel gelijk: Dit is iets wat wél aangetoond is. Het is echter in die zin weer wél een modeziekte dat er enorm veel gradaties in zijn. De échte aandoening komt erop neer dat een bepaalde verbinding sterk verweekt is. Iedere vrouw kan zichzelf de aandoening toeschrijven, puur omdat het daar toch wel een beetje pijn doet (mogelijk als gevolg van een minimale verweking). Door het in het nieuws te brengen zal het aantal vrouwen met die aandoening waarschijnlijk toe zijn genomen.
Als ik naar checklistjes voor HSP kijk dan denk ik dat je analyse correct is:
''Nu weet ik dat er op dat moment teveel prikkels binnen komen en dat m’n hersenen daar langer overdoen om dit op te slaan''. De vraag is echter of je dit hoogsensitief moet noemen of dat het een ''uitdaging'' bij de verwerking van input is. Dit kan in verschillende hoeken te zoeken zijn:
Je verzint zelf veel extra informatie bij de informatie die je krijgt (dagdromen), of je bent niet goed in staat om relevante van de minder relevante informatie te scheiden waardoor je alles probeert te verwerken, of je hersenen werken gewoon wat trager.
Als ik naar de lijstjes kijk denk ik echter dat dat laatste niet het geval is.
In het wetenschappelijk werk van Elaine Aron is de erfelijkheidsfactor terug te vinden.
Het voorbeeld wat ik geef over de bioscoop is maar een van de vele voorbeelden die ik zou kunnen geven. Zo'n artikel moet natuurlijk niet een volledig boekwerk worden, dus ik heb me beperkt tot 1 voorbeeld.
Voor zover ik weet werken mijn hersens inderdaad zeker niet trager maar draaien deze juist overuren door de vele prikkels gedurende de dag. Ik heb overigens geen twijfel over het feit of ik wel of niet HSP-er ben, want dat ben ik en ik heb daar ook begeleiding voor inmiddels. Waardoor ik nu in staat ben de positieve eigenschappen van HSP-er zijnde beter te kunnen benutten. Ik kan de verschillende tests van oa Elaine Aron op een enkele vraag na allemaal met ''ja'' beantwoorden.
Jo
|
|
8
-
04
-
2010
|
10
:
42
uur
Wat een volslagen belachelijk artikel, duidelijk geschreven vanuit onwetendheid en daardoor eigen invulling/interpretaties. Hooggevoeligheid is absoluut niet hetzelfde als overgevoeligheid en het is ook absoluut geen ziekte. En het is ook al niet nieuw, het heeft alleen een paar jaar geleden een naam gekregen. Ik ben 41 en HSP en blij dat ik eindelijk zoveel puzzelstukken op hun plek heb zien vallen, doordat er nu een naam voor is. Herkenning en daardoor ook manieren ontwikkeld ermee om te gaan. Maar HSP ben ik al mijn hele leven dus. Het is zowel een verrijking van mijn leven als een belemmering, en dat is voor iedereen anders, het is maar net hoe je ermee omgaat, hoe je voor jezelf zorgt en wat je overkomt. Die 20 kenmerken kún je hebben, het hóeft niet persé, elke HSP is anders. Het zijn net gewone mensen ;-)
En het maakt geen barst uit of je op een kantoor werkt, of op een bouwplaats, overal zijn HSP's aanwezig. Ik stel voor dat deze man (psycholoog???) eens wat veldonderzoek verricht, daadwerkelijk met mensen práát (en luistert!) en dan pas zijn conclusies trekt. Iedereen heeft recht op een eigen mening. Maar ik zou deze man niet aanraden als psycholoog, zo vooringenomen en bevooroordeeld als ie is. Bah.
Dirk Koops
|
|
18
-
08
-
2010
|
16
:
09
uur
Hooggevoeligheid is een nieuw woord al bestaat het zolang als er mensen zijn.
ik voel zelf ook veel aan maar ben het niet eens om mensen onder te verdelen in niet en wel hooggevoelig. We hebben toch allemaal gevoel. Ik vind het wel goed dat er boeken zijn om mensen te leren om te gaan met hun gevoeligheden. Daar zouden psychologen zich ook op moeten richten ipv mensen onder te verdelen. Ieder mens is uniek en door God geschapen om te leven in harmonie met zijn of haar omgeving. De maatschapij is ongevoeliger geworden en niet de mens hooggevoeliger.
Dirk
Evelien
|
|
13
-
06
-
2014
|
21
:
47
uur
Wat een respectloos stukje! Ik heb hier al mijn hele leven last van (ook toen het niet in de mode was!). Ben blij dat er nu meer over bekend is en ik daardoor kan leren ermee om te gaan. Ik zie het echt als een handicap en hoop te leren in deze harde maatschappij die alleen maar om geld draait toch een fijn leven te kunnen hebben. Gelukkig heb ik een hele goede psycholoog die er WEL iets van snapt!
Brenda
|
|
16
-
06
-
2014
|
12
:
45
uur
Hoe kan ik dit nou serieus nemen? HSP bestempelen als 'ziekte' vind ik zelf ziek. Het is super dat Elaine Aron (nog verkeerd geschreven ook) aan mensen met een meer dan gemiddeld gevoelig zenuwstelsel in kaart heeft gebracht hoe deze mensen, van wie ik er een ben, beter met zichzelf om kunnen gaan.
Het heeft mij veel gekost (inclusief werk en huwelijk, een flinke burn-out) voordat ik mezelf herkende in HSP en de kenmerken.
Er hoeft van mij helemaal geen stikker op, maar ik functioneer wel veel beter nu ik ook de tips toepas!
Ook jammer dat de groep mensen op wie ze hier doelen omschreven worden als zijnde 'zwak'. Ik voel me juist extra sterk,energiek, mits ik mezelf op tijd in acht neem. Zo leid ik een onderneming, naast mijn gezin en 4 kinderen. Ook heb ik een rijk sociaal leven en veel hobby's die ik met heel veel plezier uitvoer, schrijf column voor een vaktijdschrift en ja, dat is veel. Maar zoals ik al zei: op tijd op de rem is het enige wat deze mensen moeilijk vinden. Verder is er heel goed mee te leven hoor, haha, ik zit vol energie!Hoezo ziek?
Pieter Hoogzaadt
|
|
5
-
02
-
2019
|
15
:
15
uur
Kort na een aanrijding van onze auto met een andere in 2018, heeft mijn vrouw last gekregen van (in het begin ernstige) klachten aan nek, schouders en rug. Daarnaast had ze last van vermoeidheid, overgevoeligheid voor geluid en licht en concentratieproblemen. Whiplash. Er is niets vaag, modieus of verzonnen aan, maar de harde realiteit. Ook mijn moeder liep na een aanrijding met een vrachtwagen blijvende fysieke klachten op. Whiplash.
