2 januari 2008 -
CNV voorzitter René Paas is enthousiast over het werkgeversvoorstel om thuiswerken in CAO's vast te leggen. Tegelijkertijd waarschuwt hij dat er meer nodig is om meer mensen op een effectieve manier aan het werk te houden.
"Werkgevers laten kansen liggen door onvoldoende rekening te houden met werknemers die werk combineren met een gezin of mantelzorg. Het belang van werkgevers en werknemers gaat verder dan filebestrijding," aldus Paas.
Bereikbaarheid De CNV voorzitter begrijpt de zorg van werkgevers over de bereikbaarheid van bedrijven. Maar het tekort aan goed personeel is volgens Paas een groter probleem. In de CAO voorstellen van de werknemers mist Paas gerichte voorstellen om dat probleem aan te pakken. Thuiswerken kan voor werknemers een manier zijn om werk en zorgtaken beter op elkaar af te stemmen maar lang niet voor iedereen.
Volgens het CNV zijn aanvullende afspraken over kraam- en zwangerschapsverlof en aangepaste werktijden in CAO's minstens zo belangrijk. Paas erkent dat de afspraken meer flexibiliteit vragen van een werkgevers. "Maar wat heb je eraan als je de baas bent van een goed bereikbaar bedrijf met te weinig personeel? Bedrijven komen zo van de regen in de drup."
Meer werken
Paas wil ook dat de overheid mensen actiever gaat verleiden om meer te werken. Gelijke vergoedingen voor formele en informele kinderopvang, het stimuleren van opvang voor kinderen van 12 tot 16 jaar en een levensloopstorting van 10.000 euro bij de geboorte van een kind maken het, volgens de CNV-voorman, werknemers gemakkelijker te blijven werken.
Jaarurennorm Paas verwacht dat het werkgeversvoorstel om de arbeidsduurverkorting af te schaffen en de invoering van een 'jaarurennorm' het tekort aan personeel alleen maar groter zullen maken. Volgens die norm kunnen werknemers op drukke dagen langer worden ingeroosterd zonder dat ze recht hebben op een toeslag. De extra werktijd compenseren ze op minder drukke dagen.
Bij dezen een korte maar volgens mij een zeer duidelijke reactie!
Er wordt veel gesproken over een tekort aan goed opgeleid en ervaren personeel.
De oplossing is makkelijk!!!
Als werkgevers eens leren om personeel boven de 45 jaar in dienst te houden of aan te nemen en een daarbij behorend hoger salaris accepteren dan is het probleem nagenoeg opgelost.
Voordeel hiervan is dat zij goed gemotiveerd personeel in dienst krijgen met een berg ervaring plus levenservaring.
Nadeel hiervan is dat de salariskosten hoger zijn dan een veel jongere werknemers, echter de ervaring leert dat ouder personeel een hoger rendement uit hun werk halen dus de winstmarge voor werkgevers stijgt.
Laatste opmerking!
Oudere werknemers carpoolen vaker dan jongere werknemers, dus worden de files weer iets korter!!!
Ben benieuwd naar de reacties.
Met vriendelijke groet,
Herman van der Kolk
hans van haren
|
|
3
-
01
-
2008
|
13
:
00
uur
Beste Herman,
Wat zou dat een mooie nieuwjaarswens zijn voor ondernemers die mensen zoeken: Ik wens u voor 2008 veel ervaren en super gemotiveerde medewerkers toe!! Kortom dus ook mensen van boven de 45 jaar. Ik ben het volledig met je eens, onze overheid en de vakbonden hebben wel een mond vol over dit onderwerp maar doen er feitelijk niets aan. Als je als creatieve ondernemer op zoek bent naar kwaliteit en inzet mag en kan de leeftijd geen rol spelen. Een hoger salaris met daaraan gekoppeld een brede en ruime ervaring zouden geen barriere mogen zijn voor de ''echte'' ondernemers, omdat dit salaris ruimschoots gecompenseerd wordt door kennis en snelle inzetbaarheid.
Als de leeftijd en het daaraan gekoppelde salaris de ''drempel'' is voor de huidige ondernemingen lijkt het mij reeel een vraagteken te plaatsen bij de kwaliteiten en inzichten van het verantwoordelijke management.
Of is het alleen maar de bedoeling om de aandeelhouders die op zoek zijn naar korte termijn winsten, te bevredigen met geflatteerde cijfers die geen lange termijn visie uitstralen? Een gezonde balans tussen shareholders value en het lange termijn belang van de onderneming/werknemers lijkt me getuigen van meer inzicht.
Wim
|
|
3
-
01
-
2008
|
14
:
53
uur
Werkgevers laten kansen liggen als zij structureel blijven mikken op jonge ervaren mensen.
Er zijn vele enthousiaste, goed opgeleide ervaren ouderen (45 plussers ) die bereid zijn tegen een redelijke vergoeding de handen uit de mouwen te steken.
Juist deze ''herintreders'', die al een andere attitude hebben dan de jongere generaties, zijn vaak extra gemotiveerd.
Ik zou zeggen, werkgevers wordt wakker!!
De oplossing ligt voor het grijpen!
Met vriendelijke groet,
Wim
adriaan
|
|
3
-
01
-
2008
|
16
:
27
uur
vinden van goed opgeleide medewerkers ?
dat zal wel steeds moeilijker worden,veel kennis en ervaring gaat met pensioen in de komende jaren (baby-boom),en nederland is een emigratieland geworden,veel talent vertrekt,het zijn immers de meest innitiatierijke en ondernemende mensen die veelal vertrekken, hoe zou dat komen ?
Jan Tanis
|
|
3
-
01
-
2008
|
16
:
42
uur
Niets ten nadele van de jongere generatie, want wij 45 plussers kunnen ook van hen leren, maar het zou goed zijn om onze categorie werkzoekenden nog vol met energie en ambitie te honoreren. Zelf ben ik 59 en ben na 250 afwijzingen mijn eigen adviesbureau begonnen. Ik mag me verheugen in een aantal opdrachten die goed bij me passen.Ik voel me nu ondernemer en kan het gemis aan een vaste baan nu beter relativeren, waardoor nieuwe energie en creativiteit is ontstaan.
Jan
Ton
|
|
4
-
01
-
2008
|
22
:
13
uur
Inderdaad,
Alles heb ik in huis dat de industrie zich maar zou kunnen wensen in een operationele afdeling.
De laatste jaren moest ik echter zowat elk jaar om diverse redenen (de meest onnozele smoezen inbegrepen) van werk en opdrachtgever verkassen.
Vanaf mijn 40e moest ik ook telkens zo'n 200 sollicitaties doen om weer ergens tussen te rollen. Goed ik woon in een omgeving met veel werkloosheid, dus weinig schaarste denk ik.
Maar goed gediplomeerd machinaal bankwerker, operator, bedrijfstechicus, veel bijzondere opleidingen gehad die veel gevraagd worden en schaars zijn, bedrijfsleider chemie geweest, 2 decenia lang leidinggevende, kam functionaris, projectleider en ervaring, medezeggenschapservaring, heftruckrijbewijs, brandweerman, bhv-er en EHBO-er, bekend met vollgens mij alle softwarepaketten die het meest gebruikt worden in de industrie, prettig in de omgang en niet dom en vooral veel inzet. Bovendien meerdere malen een volledige plant of afdeling opzetten voor een bedrijf, inclusief het personeel aannemen en kneden tot een mooi team. Ik ben ook nooit ziek, ik denk een paar dagen in een paar jaar. Ik werk nog door als ik me nog een beetje in staat voel om een bijdrage te leveren. Ik kom ook graag overwerken, deed ik altijd wel, zelfs mijn prive zette ik hiervoor aan de kant als het in bedrijfsbelang was. Wat wil een werkgever nog meer
Tja, en na honderden afwijzingen dan toch weer leidinggevende geworden in mijn oude job.
Totaal gedesillusioneerd door de werkgevers, bureau's en het CWI. Ik deugde kennelijk nergens voor, kon kennelijk niets en werken mocht ik vooral voor een zeer karig salaris, ver beneden mijn uitkering.
Het CWI wilde me wel omscholen...tot vrachtwagenchauffeur, bij de vuilophaal kon ik in de leer.
Een andere omscholing waarmee ik tot mijn pensioen zou kunnen werken was niet mogelijk, zat er niet in. Ik ben opgegroeid met computers, lees er alles over bouw ze zelf, het is sinds mijn 15 mijn grote hobbie en ik praat graagh erover met afdeling IT, vooral over de oude hackervaringen enz.
Een omscholing tot IT-er zat er echter niet in.
Wel een directeur uit de problemen helpen tijdens een sollicitatiegesprek toen zijn computer besmet was met een virus en hij de cv niet kon ophalen, daar was ik goed voor om vervolgens verrast te worden met een standaard afwijzing. Dik een uur bezig geweest om zijn software weer te laten draaien i.p.v. sollicitatiegesprek. Ik had me zelfs een auto gehuurd om een beetje fatsoenlijk voor de dag te komen. Ik kon toch echt niet met een oud brik voorrijden vond ik.
Tja, dan vraag je toch werkelijk af of het niet aan jezelf ligt.
Eindelijk volledig het zelfvertrouwen kwijt mocht ik op assesment en kwam ik als meest geschikte kandidaat uit de bus. Nu ik weer aan de slag ben vraag ik mezelf af hoe het kon dat ik niet meer in mezelf geloofde de laatste jaren.
Ik doe nog steeds hetzelfde als altijd in nagenoeg dezelfde functie en krijg nu de vraag gesteld waarom ik destijds absoluut geen werk vond. Die vraag stel ik me ook nog steeds. Misschien straalde ik het zelfvertrouwen niet meer uit. Misschien zijn ook de werkgevers en de meeste bureau's blind. misschien is de arbeidsmarkt ook zo schaars dat men zelfs mij wil. In het land der blinden is eenoog koning.
Tja men is kennelijk zo blij met me dat ik 15 procent loonsverhoging krijg volgend jaar. Wie had dat verwacht op mijn leeftijd! Ik was al bezig mijn eigen bureau te begraven en mijn doen en laten volledig in te richten op het leven van een uitkering tot mijn dood.
Tja dan nog iets merkwaardigs:
Verschillende bedrijven die mij destijds ongeinteresseerd afwezen met grote onzorgvuldigheid, zelfs voor functies waar ik nooit op gereflecteerd had... Mij soms aanschreven met ''Beste Mevrouw'' (ben mannelijk), Of reageerden met ''tijdens het sollicitatiegesprek bleek toch dat u niet bij onze bedrijfskultuur past'', terwijl ik nog nooit iemand had gesproken van hun, die bedrijven schrijven mij nu dat ik moet bellen omdat zij mij zoeken. Ze beloven premies als ik bij hun start enz. Terwijl ik ze toch allen verzocht heb mijn gegevens te verwijderen!
Zelfs de oude werkgever die mij ondanks alle inspanningen en bonussen plotsklaps als onkundig nietsnut op non-actief zette vraagt nu of ik weer op gesprek wil komen want ze zoeken mij, ik heb alle ervaring en bewezen prestaties geleverd.
Wie heeft er nou st*nt in zijn kop vraag ik me af!
Snappen ze nog steeds niet dat ik een gevoels mens ben en als iemand mij een kans geeft ik niet zomaar hem in de steek laat. Ik ben loyaal, hun waren smerige bedriegers en natraqppers, gaven ondanks alles wat ik voor hun gedaan had ook nog eens slechte referenties af zodat mijn eigen bedrijfje stierf in de notedop. En nu mogen ze me de wereld bieden dan kom ik nog niet, behalve om hun een koekje van eigen deeg te geven!
Ik bied mijn diensten gratis aan om de rotte appeltjes eruit te trappen of een medewerkersenquette te organiseren.
Alsjeblieft, gun me dat dan! Ik wil er zelfs mijn vrije dagen voor opofferen.
Ik hoop ook dat die klojo van het CWI, die kennelijk net afgestudeerd was van de CWI-academie zelf straks ook verplicht wordt om 14 sollicitaties per week te doen en dat ook die bij hem allemaal nagetrokken worden en dat men ook tegen hem zegt dat hij solliciteert op niet passend werk. Ik solliciteerde op alles wat maar langskwam en ik redelijkerwijze kon uitvoeren tegen een redelijke vergoeding en op redelijke afstand van mijn woonplaats.
Als hij werkelijk wat in zijn domme knikker had begreep jij dat ik dik 20 jaar leidinggevende in een produktieomgeving was geweest. Een leidinggevende functie in een produktieomgeving waar een kopie van mijn oude functieomschrijving bij hoorde vond hij niet passend. Ze maakten zelfs nog vergelijkbare produkten daar met dezelfde laatste nieuwe robottypes die ik kon programeren. Maar nee, omscholing tot vrachtwagenchaffeur waarbij ik 2 jaar stage mag lopen dat is passend!
Goed mijn c rijbewijs heb ik toch maar weer laten verlengen. Mocht het ooit weer zo ver komen dan ga ik dat misschien doen in Canada.
Volgens mijn bejaarde ouders, die daar lang hebben gewoond zijn de mensen daar anders.
Misschien pas ik inderdaad niet meer in deze dolgedraaide kultuur en misschien is er daar nog iets over van datgene wat zij ervaren hebben destijds. Als je daar wilde werken kon je goed leven en als je integreerde werd je volledig opgevangen door de samenleving zeiden ze. Toen mijn vader genoeg geld had verdiend is hij teruggekomen om te leven van zijn kapitaal, hij kon hier eigenlijk nooit meer wennen geeft hij aan. Zijn hart ligt daar blijkbaar en hij pushed mij voorzichtig die kant op.
Maar net als hij heb ik kinderen en dat maakt het moeilijker om (terug) te gaan.
Bovendien ben ik de 40 gepasseerd en dat is ook niet optimaal voor zo'n avontuur. Wellicht kan het wel en neem ik het besluit ooit, als de economie weer in het slop zit en de mensen werkloos thuis zitten. Hopenlijk komt die tijd nooit meer. Ik gun dat (bijna) niemand!
Excuus voor de lange reactie maar ik wilde de frustratie even ventileren, het lucht zo op want het zit nog zo diep.
Al de reactie rustig gelezen en de trend is mij duidelijk.
Ook mijn eigen ervaring tot op heden is, dat werkgevers het liefst nog steeds de oudere werknemer eruit willen werken en dan denken dat ze goedkope werknemers, die het liefst in de jeugd CAO vallen binnen halen.
Alweer 4 jaar gelden werd er een rapport uitgebracht door de Universiteit van Amsterdam door professor mevr. Maarten van de Brink, waarin 3000 bedrijven waren onderzocht op het motto:
Oudere werknemers zijn duurder dan jongeren.
Want de dooddoeners als, ze zijn vaker ziek dan jongeren, ze kosten meer, ze halen door hun leeftijd de productie net meer en nog meer van dat soort werkgeversonzin.
Er was nog nooit een onderzoek geweest om deze denkmodellen te bevestigen.
Helaas voor deze doemdenkers de uitslag was tegenovergesteld t.o.v. de denkmodellen.
Ouderen zijn minder vaak ziek dan jongeren, alleen wanneer ze ziek zijn duurt de hersteltijd langer, maar ondanks dat zaten ze onder het ziekteverzuim van de jongeren.
Het lijkt dat jongeren meer produceren, helaas is de kwaliteit slechter en winnen de ouderen het uiteindelijk.
Ze produceren met minder fouten en een hogere kwaliteit.
Maar ik zie weinig terug van dit rapport, bevalt het de werkgevers soms niet?
Nee dus, ze gebruiken liever het ontslagrecht als chantage middel om ouderen zogenaamd dan terug te nemen, ja je moet een groot deel van je salaris inleveren, maar dat is niet zo belangrijk, je hebt weer werk!
Nog een paar jaar en dan lopen de bedrijven tegen de muur van groot tekort van vakmensen en zeker van goed opgeleide werknemers.
Vroeger werkte je voor een baas, hij betaalde geld voor jou werk (vaak lichamelijk werk) en het liefst betaalde hij zo weinig mogelijk.
Er is eigenlijk weinig veranderd, want het grootste belang is nog steeds eigen belang.
Helaas voor deze denkwijze, onze economie dwingt je straks om een omslag te gaan maken.
En daar heb je mensen voor die dan langer moeten werken voor ze met de AOW mogen gaan.
En deze groep is nu juist de groep die werkgevers nu op een minderwaardige manier behandelen.
Kunnen ze straks weer klagen dat werknemers niet gemotiveerd zijn, aan wie kan dat nu liggen?
Ed
|
|
7
-
07
-
2008
|
16
:
33
uur
Tja,
En ik denk dat het alleen maar erger wordt. Door de stijgende werkdruk in het bedrijfsleven en in de overheid (werk zelf freelance in de ICT) zullen steeds meer mensen gaan afhaken. Ik heb in de ICT al verschillende ''afhakers'' om me heen gezien en denk er zelf ook steeds meer over na. Want waar bedrijven afhankelijk zijn van personeel zou het wellicht ook niet verkeerd zijn om hun ambities aan te passen aan het tekort aan personeel maar dat laatste is niet het geval waardoor de werkweken langer, de kwaliteit van het werk lager en frustraties bij de medewerkers hoger worden. Voor hun die dit niet snappen lees ''Intensieve menshouderij'' van Jaap Peters maar eens door. Nog een a twee klussen in de ICT en Ed calls it a day en gaat pruimen plukken in Noord Frankrijk.
