Acht essentiële factoren voor succesvolle samenwerking
6 november 2007 -
Acht factoren bepalen de mate waarin teamleden succesvol samenwerken. Dit blijkt uit een studie van de London Business School en het Concours Institute naar 55 grote teams bij onder meer Bank of Scotland, Nokia en Marriott. Hoewel de realisatie van complexe projecten grote, diverse en virtuele teams vergt met hoogopgeleide specialisten, zijn deze teamkenmerken tegelijkertijd een belangrijke belemmering voor effectieve samenwerking. Dit meldt MD Weekly.
Acht kenmerken
Succesvolle teams beschikken over acht kenmerken.
- Het management investeert zichtbaat in samenwerking, bijvoorbeeld door aparte vergaderruimten.
- De managers zijn rolmodellen; dat heeft immers een `trickling down`-effect.
- Er heerst een zogeheten `gift culture` waarin managers een coachende rol spelen
- Er zijn trainingen in relationele vaardigheden zoals conflictmanagement en communicatie.
- Er worden groepsactiviteiten georganiseerd om het gemeenschapsgevoel te versterken.
- Het leiderschap is ‘ambidextrous’; oftewel: leidinggevenden zijn zowel taak- als relatiegeoriënteerd.
- Teams worden samengesteld uit mensen die eerder met succes hebben samengewerkt.
- De rolverdeling is duidelijk.
Bron:Harvard Business Review
Om een goed team te kunnen samenstellen heeft dr. Meredith Belbin al in de tachtiger jaren een aantal zeer positieve en werkbare teamrollen beschreven. Niet zomaar, na jarenlang onderzoek onder al of niet goed functionerende managementteams in Cambridge. Iedereen kan sindsdien met interessante tests onderzoeken welke teamrol het beste bij hem of haar past.
MC Pasch
|
|
7
-
11
-
2007
|
09
:
56
uur
Inderdaad zou het management een rolmodel moeten zijn voor de mensen op de werkvloer. Jammer genoeg wordt hier niet altijd aan voldaan. Buiten de goede managers nagelaten, of het is onkunde dat ze niet aan het rolmodel kunnen voldoen, of (uit naaste ervaring) is het dat managers niet uit de verf mogen komen. Met het laatste bedoel ik de mensenmens die uiteindelijk meer zijn zakeninstinct moet laten spreken dan de menselijke kant. Jammer, want voor dit soort managers gaat het ''trickling-down''effect geheel hun neus voorbij. Zij willen wel een voorbeeld zijn maar kunnen niet. Onze maatschappij zit harder in elkaar. Van coachende rol is dan eigenlijk weinig of geen sprake meer want zij raken gedesinteresseerd. Ik ken mensen die ervaring genoeg hebben en prima geschikt zijn om leiding te geven, doch stuur je gevoel maar het het bos in. Conflicten worden dan weer van hogerhand opgeroepen en de communicatie is wegens onbegrip ver te zoeken. De groepsactiviteiten om een gemeenschapsgevoel te bevorderen zou eigenlijk niet nodig moeten zijn. Voor de relatie- en taakgeorienteerdheid moet er dus wel ruimte zijn. De mensen die eerder met succes hebben gewerkt kun je toch wel in twee groepen splitsen. De keiharde zakenman en de meer zoals ik al zei menselijke kant om leiding te geven. Mensen willen gehoord en belangrijk gevonden worden. Als dit gevoel niet van bovenaf wordt gegeven sta je compleet alleen. Mensen te begeleiden is een natuurlijke eigenschap. Alles wat wordt aangeleerd kan dan wel belangrijk zijn, maar het blijft tenslotte fake.
