8 oktober 2007 -
Slecht management, vooral het niet ondersteunen van werknemers die de druk niet aankunnen, draagt in belangrijke mate bij aan werkgerelateerde stress. En werknemers die gestresst zijn, lopen meer kans op depressie. Uit Canadees onderzoek van AJPH blijkt dat vijf procent van de werknemers het afgelopen jaar te maken heeft gehad met depressie en dat degenen die de meeste stress op het werk ervaren, het meeste risico lopen.
Werkstress funest
Dit onderzoek bevestigt het bewijs dat doktoren al vijf jaar aan het verzamelen zijn: namelijk dat werkstress tot aanzienlijke gezondheidsproblemen kan leiden. Van hoge bloeddruk tot hartkwalen tot depressie. Nu blijkt bovendien dat het gebrek aan steun van collega’s en, vooral, managers in belangrijke mate bijdraagt aan werkgerelateerde stress.
Werkdruk subjectief
Een van de problemen voor managers is echter te bepalen hoeveel stress nou veroorzaakt wordt door het werk en hoeveel door de thuissituatie. Bovendien reageert iedereen anders op drukte op het werk: de een kickt erop, de ander gaat eraan onderdoor. Wat wel duidelijk is, is dat werkgevers stress aan moeten pakken willen ze niet dat hun werknemers zich steeds vaker ziek melden. Uit het onderzoek blijkt namelijk dat mannen die een hoge werkdruk rapporteren, twee keer zo vaak een depressie krijgen als mannen die weinig werkdruk ervaren. Van groot belang is dat ze, ondanks veeleisend werk, nog een stukje onafhankelijkheid behouden en zelf beslissingen kunnen nemen. Bij vrouwen is alleen het niet kunnen nemen van zelfstandige beslissingen van invloed bij het ontwikkelen van een depressie. Voor beide seksen speelt het gebrek aan steun van collega’s en meerderen echter een grote rol.
Zorgmanager
De onderzoekers roepen op tot een betere depressiepreventie op het werk, betere screening en betere behandelingen. Werknemers die, bijvoorbeeld, toegang hebben tot een ‘zorgmanager’ die hen kan begeleiden tijdens de behandeling, boeken aanzienlijk meer verbeteringen. Ze zijn bovendien productiever dan werknemers die alleen een standaard behandeling krijgen.
We zijn momenteel toch allemaal snel in de stress geschoten omdat enerzijds managers niet weten hoe ze mensen daadwerkelijk moeten stimuleren en anderzijds omdat we gewoon minder aankunnen tegenwoordig. Vraag werknemers maar om een goed stuk op papier te zetten waarom ze méér salaris moeten hebben en niemand klaagt over die opdracht. Stress gerelateerd betekent ook manage your boss, want die wil graag verdere carriere maken al is dat over de rug van de werknemers. We hebben tegenwoordig méér vakantiedagen, rookvrije minuten, méér salaris, een hogere levensstandaard en een toenemende stress. dat zit ook veelal in de mensen zelf die vaak niet tevreden zijn. Tot slot een tip: ga eens praten met mensen van overheden en binnen 5 minuten gaat het niet om de inhoud van het werk maar om de tot nu toe behaalde loonperiodiek (ik moet in een hogere schaal staan) Het zal steeds erger worden, want de managers moeten méér managen op resultaat en veel werknemers zijn niet bereid om een stap harder te lopen. Het beroep van zorgmanager zal zich uitbreiden verwacht ik. Zo........en nu allemaal aan het werk.
heer Ad de Beer
|
|
8
-
10
-
2007
|
08
:
57
uur
Helaas wordt ook nu weer voorbij gegaan aan het verschijnsel under-stress, gewoon te weinig te doen hebben. Vaak zie je dat bij mensen die roepen dat ze het werk niet aankunnen. Mensen die weinig te doen hebben plannen hun werk slecht en hebben het daardoor meestal erg druk.
Ook niet produktief werk, werk dat gedaan moet worden maar geen toegevoegde waarde kent, kan leiden tot depressies. In het rapporteer geile frankrijk zie je depressies ten gevolge van zinloos rapporteren erg vaak voorkomen.
Kortom, het gaat erom een goed gebalanseert werkpakket, passend bij de belastbaarheid van een medewerker aan te bieden. En dat vraagt weer leiderschap en daar ontbreekt het nog wel eens aan.
Ik mag zeggen dat ik tegenwoordig zo'n 20 jaar tegen het management aan heb gehangen en het ook heb weten te bereiken. Dit is niet vanzelf gegaan maar met vallen en opstaan, zoals met veel dingen in het leven. Ik heb daarbij verschillende managements stijlen gezien en heel veel verschillende persoonlijkheden.
Met name binnen het veld van de automatisering heb ik stressvolle situaties meegemaakt aan beide zijden van het spectrum. Ook heb ik mensen zien 'verbranden' en mensen gezien waarbij je je af zou moeten vragen of ze voor een bepaalde functie wel zo geschikt waren.
Wat definieert of typeert nu een 'goed' manager? Een goed manager, tenminste vanuit mijn perceptie, voldoet aan een paar simpele basale kenmerken.
- Hij/zij heeft oog voor persoonlijke kenmerken van de mensen met wie zij werken.
- Hij/zij heeft oog voor de zakelijke doelstellingen en planningen
- Hij/zij nemen verantwoordelijkheid en houden de leiding
- Hij/zij houd rekening met veranderende omstandgheden en zal hier flexibel mee omspringen
- Hij/zij houd deels rekening met persoonlijke omstandigheden maar laat zich hier niet zakelijk door leiden
- Hij/zij is besluitvaardig, ook wanneer dit minder positieve beslissingen betreft.
Stress is een zaak die een ieder aangaat. Hiebij moet, me dunkt, er een duidelijke scheiding worden gemaakt tussen privé stress en zakelijke stress. Een privé situatie kun je nu eenmaal niet, hoe begrijpelijk ook, een rol laten spelen in het zakelijke spectrum, en wanneer dit dan ook voorkomt een goede manier van omgaan worden gezocht.
Andersom dient de zakelijke stress zo weinig mogelijk weerslag te geven in de privé situatie. Soms is het onoverkomelijk. Dan dienen beide partijen zo snel mogelijk een acceptabele oplossing te bedenken om verdere problemen te voorkomen.
Soms lukt dit helaas niet met alle gevolgen van dien. Het is in elk geval van het allergrootste belang dat stress, wanneer dit mocht voorkomen, slechts iets tijdelijks moet zijn. Wordt dit structureel dan moet iedereen zich eens goed over bepaalde zaken gaan beraden om de stress te laten verdwijnen.
Zoals gezegd, moeilijke materie met een diepe impact en teveel facetten om 1 2 3 een goede reactie op te geven.
RC PM
mevrouw Irma Essers
|
|
8
-
10
-
2007
|
13
:
11
uur
Opvallend vind ik dat steeds weer gezegd wordt dat je prive en werk moet scheiden. Dat is per definitie onmogelijk, je bent nl. een persoon. Dus, waar de stress ook vandaan komt, het beinvloedt alle gebieden van je leven.
Misschien zouden die veeleisende werkgevers eens minder veeleisend moeten zijn.
Ook is het m.i. niet zo dat we minder aankunnen, nee, het leven is veel complexer geworden, de mens raakt versnipperd.
De oplossing is wrsl. heel simpel, alleen ik kan er nu even niet opkomen......
heer John Montana
|
|
8
-
10
-
2007
|
16
:
33
uur
Ik kom beroepshalve in een aantal bedrijven enerzijds en ben in contact met verschillende 'lagen' in bedrijven.
Het valt mij op dat heel wat mensen een verantwoording schijnen te zoeken voor een 'activiteit' ipv 'werk'.
De meeste gaan retroactief te werk om te verantwoorden dat wat ze 'doen' voldoende belangrijk is om er tijd in te steken.
Dan gaan ze verder om ook de 'activiteiten' rondom hen te gaan verantwoorden, eerder verontschuldigingen maken....
Dat maakt ze blind voor de realiteit dat de 'activiteiten' eigenlijk nergens toe leiden
.
Dat is de geheime frustratie dat ze dan voelen (maar niet als dusdanig herkennen) bij al de 'nutteloze' vergaderingen, bergen papierwerk dat fundamenteel alleen maar 'verschoven' wordt.
Elke minuut, elke second die daarin gestoken wordt is gewoon verloren. Volledig nutteloos tijdsverdrijf.
Dan komen ze tot de vaststelling dat hun leven aan het wegdrijven is, minuut na minuut.
Wordt het dan niet hoog tijd om de 'activiteiten' in bedrijven te gaan herdefinieren als 'werk'?.
mevrouw Marij Bär
|
|
8
-
10
-
2007
|
17
:
09
uur
Het probleem met stress is, dat veel mensen dit pas herkennen als het al veel te ernstig is geworden en al veel te lang duurt, namelijk als er sprake is van depressie,overspannenheid of burnout. Het herkennen van de lichamelijke, emotionele en cognitieve aspecten lijkt me dan ook belangrijk. Een korte vragenlijst, die iedere werkgever /werknemer 1x/maand invult, zou kunnen helpen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de UBES, 20 vragen over de werkbeleving.
A.M. van den Bossche
|
|
8
-
10
-
2007
|
17
:
19
uur
Ik heb 35 jaar in Spanje gewoond en 15 jaar van mijn werkleven. Dat is nu al weer 10 jaar geleden. De levensstijl, mede dankzij het weer, is in Spanje over het algemeen wat loser, relaxter dan hier in NL. Ook staat niet iedereen met een oordeel klaar over hoe iemand zich moet voelen - waardoor er ruimte is voor iedereen hoe deze of gene ook met stress omgaat. Hierdoor raken de mensen veel minder gestressed op het werk. Prive en werk kan niet uit elkaar gehouden worden. Als manager kan men rekening houden met de persoonlijkheid en de stressbestendigheid van de medwerker en deze op een positie plaatsen die het beste met zijn of haar persoonlijkheid en ervaring overeenkomt. In mijn ervaring zijn de mederwerkers op de juiste plek het gelukkigst, gemotiveerd en betrokken. Er zijn altijd medewerkers, die hun eigen grenzen wat stress betreft niet zien, daarom is het belangrijk om als manager, deze grens te zien en aan te geven voor ze er onderdoor gaan. Resultaten boekt men als de medewerkers zich betrokken voelen, een manager alleen kan niets.
AM vd Bosssche
heer John Montana
|
|
8
-
10
-
2007
|
17
:
54
uur
@mevrouw Irma Essers
>>Misschien zouden die veeleisende werkgevers eens minder veeleisend moeten zijn.
Even kijken of ik dit kan invullen (ik stap op mijn zeepkist):
Ik moet toelaten dat werknemers glijdende werktijden hebben, zodat ze kunnen 'aankomen' op het werk in een tijdsframe dat 'hen' goed ligt.
Ik moet toelaten dat werknemers een half uur pauze uitrekken tot een uur.
Ik moet toelaten dat werknemers enkele minuten vóór 12 al aan de prikklok staan te wachten...
Ik moet toelaten dat ze hun GSM beantwoorden op het werk, berichtjes versturen/beantwoorden.
Ik moet toelaten dat de namiddag pauze uitgerekt wordt tot 1 uur ipv een half uur.
Ik moet toelaten dat werknemers enkele minuten vóór 5 al aan de prikklok staan te wachten.
Ik moet toelaten dat ze emails versturen naar vrienden kennissen en constant chatten.
Ik moet regelmatig iedereen opslag geven.
Bij een mogelijke afdanking moet ik de reden voldoende omschrijven of ik krijg een hele vakbond op mijn nek, want gewoon de waarheid op papier zetten: 'maakt misbruik van werkgever tijd om prive zaken op te lossen' mag niet.
Daarbij moet ik dan nog een 'opzeggingsvergoeding' betalen als beloning voor slecht presteren....
Ik stap nu van mijn zeepkist met de vraag:
'Waar ben IK veeleisend' ?
mevrouw A.M. Bossche
|
|
9
-
10
-
2007
|
08
:
54
uur
Het probleem met managers en medewerkers is dat ze zich aan de tegenovergestelde kant opstellen en dan wordt het een touw getrek. Wie geeft meer en wie minder. De medewerkers zijn best verwend omdat er genoeg werk is om uit te kiezen. Het behouden van een goede medewerker is moeilijk. Als iemand gemotiveerd is en bij zijn werk betrokken is, dan werken ze meestal efficient, en bij deze soort medewerkers is er meestal geen sprake van uitbuiten van de situatie. Het zijn de medewerkers die alleen voor het salaris komen en verder geen tegenprestatie leveren, die alle mogelijke vormen van pauzes enz uitbuiten. Die zitten niet op hun plek. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn getelde medewerkers die echt gemotiveerd zijn. De vraag is hoe krijgen we zo iemand gemotiveerd?
Ze hebben meestal veel meer begeleiding nodig omdat ze hun verantwoording niet nemen en soms moet er streng worden opgetreden. Het is niet makkelijk en het zal het ook nooit zijn. Waren ze allemaal maar even gemotiveerd zonder dat we er iets voor moesten doen.
AM van den Bossche
mj
|
|
9
-
10
-
2007
|
09
:
50
uur
Utopie?
Het lijkt alsof de werknemer niks te zeggen heeft? of is het andersom?
De werknemer 'krijgt'' en
De werkgever ''neemt'' of andersom?????
- de rokers? moeten kunnen roken in de baas zijn tijd
(zeg 10x per dag 10 minuten???minstens) is 1,5 uur erbij
- de pauze wordt ingevuld zoals het uitkomt, - even een broodje halen hoor, zo gewoon tussen werktijd in , even sigaretten halen, oh sorry, iets te laat, slecht geslapen, kinderen waren wakker vannacht, of ziek, of?)de kat was weggelopen .......etc......
(zomaar half uur 3 kwartier te laat.
Je kan dus als roker/ ouder zijnde /alleenstaande/ kortom een doorsnee werknemer: zomaar 2 tot 3 uur erbij krijgen,(1,5 uur roken- 45 min.te laat komen(elke dag) /even tussendoor iets ophalen/1/2 uur later;
De privehandelingen nog niet meegerekend, emailen, msn-en, aan de telefoon hangen met de partner thuis, filmpjes bekijken, muziek downloaden, hun eigen websites onder werktijd maken, solliciteren etc....ik noem maar een dwarsstraat.
Dan zijn er mensen, jawel, die dit allemaal NIET doen en gewoon werken...en wat krijgen die te horen? je zit niks te doen, wat doe je de hele dag? je doet alsof je het druk hebt? (en druk? ja dat is ook zo, ja het komt nog wel voor dat iemand echt werkt/iemand moet toch werken? )
Dan zou het leuk zijn als de werkgever meer inzicht heeft in wie wat doet.
Als werkgever iets meer begrip-inzicht-feeling met zijn werknemer heeft...krijg je vast veel gemotiveerdere werknemers, die misschien wat minder pauzes nemen/minder emailen/minder roken/minder stressen (want ze kunnen tijd te kort komen daardoor)
1. Of: Stress door teveel werk omdat anderen het niet zien/kunnen/geen tijd hebben en niemand elkaar helpt?
2. Of: stress van te veel privedingen onder werktijd en dus je eigenlijke werk niet af krijgt,als er deadlines zijn?
3.Of: Stress van /door de baas/werkgever die niet ziet/begrijpt dat de een veel meer werkt dan de ander en de verkeerde te pakken heeft als het erop aankomt?
Kortom, de werknemer en werkgever zullen meer naar elkaar toe moeten groeien om de werksfeer stressloos te maken.of is dit een utopie?
)
mevrouw Irma Essers
|
|
9
-
10
-
2007
|
13
:
12
uur
Heer John Montana,
Dank voor de reactie.
Er ''moet'' niets, alles is een keuze, dit terzijde.
Om werkgever en werknemer dichter bij elkaar te brengen lijkt het me zinvol de (gezamenlijke) doelstelling nog eens te bekijken. Dit kan d.m.v. een bijeenkomst, evt. voorafgegaan door het invullen van een vragenlijst.
Ik vraag me ook af of in uw bedrijf het soepele beleid geleid heeft tot minder ziekteverzuim.
Verder blijft het natuurlijk afhankelijk van oa de aard en de grootte van het bedrijf wat een goede manier van aanpak is.
Verder is het ook belangrijk dat de werkgever goed voor zichzelf zorgt....om de gevolgen van veel stress te voorkomen.
heer John Montana
|
|
9
-
10
-
2007
|
15
:
20
uur
@mevrouw Irma Essers:>>Ik vraag me ook af of in uw bedrijf het soepele beleid geleid heeft tot minder ziekteverzuim.
Dat 'soepel beleid' was vóór de grote opkuis.
Er zijn dreigementen geweest van vakbondszijde toen de melding van veranderingen kwam.
Al de rotte appels eruit, nieuwe regels die iedereen moet volgen, ook ík...als werkgever.
Ziekteverzuim teruggebracht naar bijna nul. Het is nu zelfs zo dat ik een werknemer naar huis moet sturen die volgens mij te ziek is.
Geen duivenkot meer met vertrekkend personeel.
Misschien dat strikte regels en zich eraan houden niet meer van deze tijd is, maar toch werkt het.
Indien iedereen weet waaraan zich te houden, en weet welke mogelijke gevolgen er kunnen zijn, wordt stress voor een groot deel weggenomen.
Geen onzekerheid = geen - of toch héél wat minder - stress.
Zo goed als geen ziekteverzuim, zo goed als geen personeelsverloop, productiviteit is nooit zo hoog geweest met zo weinig personeel, iedereen weet wat de toekomst brengt. En al met al is de sfeer optimaal, nooit zó goed geweest.
Zowel voor de werknemers als voor mij...
mevrouw Irma Essers
|
|
9
-
10
-
2007
|
19
:
34
uur
heer John Montana
Dank voor de verheldering, het bedrijf waar ik werk is een zorginstelling. Ook wij zijn doende veranderingen door te voeren, duidelijkere regels te maken en grenzen te (her)stellen. Veel vertrekkende medewerkers momenteel, hoog ziekteverzuim. Wrsl. dus eerst een verslechtering, daarna hopelijk verbetering vd situatie.
Productiviteit is in onze sector moeilijker te meten.
Groot nadeel van onze instelling is dat de salariering lager ligt dan bij vergelijkbare instellingen waardoor natuurlijk de betere verpleegkundigen, verzorgenden etc. niet solliciteren. Wel zijn er secundaire arbeidsvoorwaarden die het aantrekkelijker maken.
Gefeliciteerd trouwens met het succes!
Montana
|
|
10
-
10
-
2007
|
00
:
35
uur
>> Gefeliciteerd trouwens met het succes!
Bedankt, maar...
Dat kon enkel dank zij de inzet van de mensen rondom mij.
Ik opperde enkel ideeen, zij zetten die om.
Ondanks het feit dat de werkdruk vrij hoog is, is 'stress' ongekend door de goede samenwerking en verstandhouding.
En daar werkt iedereen aan...iedere dag opnieuw.
mevrouw Irma Essers
|
|
10
-
10
-
2007
|
09
:
23
uur
Ben natuurlijk benieuwd naar de ideeen....
heer John Montana
|
|
10
-
10
-
2007
|
19
:
17
uur
Ik verdien mijn brood, wel... hier heet dat tortilla, en iets om er tussen te leggen, dan worden dat taco's met ideeen...
Het is niet omdat ik de kok ben in een restaurant dat ik gratis eten moet uitdelen aan iedere hongerige voorbijganger.
Maar ik wil best off forum een boompje met je opzetten....
John
|
|
10
-
10
-
2007
|
21
:
26
uur
Ik mag uit ervaring zeggen dat het managen leuk en minder leuk kan zijn. Het is toch het team dat het moet doen. Nu ik mijn eigen chatportal heb opgericht genaamd www.chatkantoor.nl (chatten voor bedrijven) en ik nu als zelfstandig ondernemer veel vraag mbt de acties voor de afdeling hypotheekchat merk ik dat stress vooral ontstaat als de mensen zich niet genoeg gewaardeerd voelen. Aangezien ik een klein bedrijf heb (en dan is het iets makkelijker managen) voelt het alsof iedereen iedereen positief managed. Dat is mij niet gelukt in grote ondernemingen. Misschien dat de grootschaligheid van organisaties ook verschil in de mate van stress bij werknemers oplevert? Managen is en blijft peoples business waar de een wat méér gevoel voor heeft dan de ander.
mevrouw Irma Essers
|
|
11
-
10
-
2007
|
13
:
07
uur
Denk zeker dat de grootte van het bedrijf van invloed is op het welbevinden van medewerkers. Hoe groter het bedrijf, hoe minder de betrokkenheid. Dan krijg je al gauw: ieder voor zich en God voor ons allen, zeer contra-productief.
M'n tijdelijke account: essersirma@gmail.com.
sjors reeder
|
|
23
-
10
-
2007
|
16
:
10
uur
Slecht management is en blijft het knelpunt, veel managers voeren het vak management uit zonder te weten wat en hoe.
Meest opvallen is wel dat de meeste hun medewerkers/sters vertellen wat ze moeten doen, zonder zich te bedenken hoe ze het moeten doen.
Mijn mening, als ze weten hoe, doen ze het vanzelf, daar zit de crux, dat zijn dan ook vaak de managers die HRM een vies woord vinden en proberen anderen alleen maar hun wil op te leggen zonder zich te bedenken dat een open dialoog vrijwel alle problemen kan oplossen.
Die managers zijn in staat hun medewerkers/sters per dag 8 uur te kwellen en ze realiseren zich nooit dat ze met het hoogste bedrijfskapitaal (mensen)om gaan.
Zielig, maar ze zijn er al jaren en ze zullen het nog jaren vol houden, strijd tegen domheid is een verloren strijd als begrip en ontvankelijkheid niet aanwezig is.
Sjors Reeder
