28 september 2007 -
Nederlandse bedrijven en organisaties zijn slecht voorbereid op de vergrijzing. Momenteel houdt slechts negen procent zich structureel en op verschillende niveaus bezig met een beleid gericht op de inzetbaarheid van oudere werknemers. Dit is een van de conclusies uit het toonaangevende onderzoek ‘Ken- en stuurgetallen personeelsmanagement’ van organisatieadviesbureau Berenschot.
Extra inspanningen
De krapte op de arbeidsmarkt wordt door werkgevers als belangrijkste prioriteit gezien voor de komende jaren. Op de korte termijn neemt 46 procent van de ondervraagde bedrijven hiervoor zijn toevlucht tot extra inspanningen op het gebied van werving en selectie. In 2009 lijken organisaties de oplossing vooral te zoeken in intern gerichte activiteiten zoals opleidingen (57 procent) en leeftijdsbewust personeelsbeleid (45 procent). Ze verwachten in het licht van de vergrijzing vooral schaarste in specifieke functies. Stijging van de gemiddelde leeftijd van de werknemer wordt op zichzelf minder als een probleem ervaren.
Incidentele activiteiten
Opvallend is verder dat bijna een kwart van de onderzochte organisaties in de praktijk nog vrijwel geen aandacht besteedt aan leeftijdsbewust personeelsbeleid. Eén op de drie bedrijven is wel bezig met het voorbereiden van activiteiten gericht op de inzetbaarheid van (oudere) medewerkers en bijna 20 procent organiseert incidenteel activiteiten op dit terrein.
Bron:HR Praktijk
Wat leuk dat bureau Berenschot hier nu mee komt.
Het AWVN, MKB en Min SZW. Hebben dit al in 2003 onderzocht. Daaruit is o.a. De Leeftijdspiegel gekomen, die zowel aan de bedrijven als aan hunondernemingsraden is gepresenteerd. Maar je moet je als gerenommeerd bureau toch in de kijker spelen.
In 1946/47 was er een geboortegolf, die gedurende al die jaren voortbeweegt en nu richting pensioen kabbelt.
Geen regering heeft hier iets durven over te zeggen, laat staan beleid erover te maken. Regeren is toch vooruit zien? Binnen de vakbeweging was er o.g. 30 jaar geleden een econoom die in dienst was van de vakbeweging en die stelde, dat in 2011 de mensen niet teveel moesten rekenen op de A.O.W. en langer moesten gaan doorwerken.
Daar had de vakbond geen boodschap aan, dus van die econoom nooit meer iets gehoord.
In 2002 een Themadag georganiseerd vanuit ROVOR platform voor de chemische en petrochemische industrie en daarin gesproken over flexibel werken en over de in- en uitstroom binnen de bedrijven.
De ondernemingsraden maakten zich zorgen over wat er de komende jaren op hun afkwam.
We hebben toen ook de werkgevers benaderd, maar er was geen enkele werkgever te vinden, die iets over dit onderwerp kon vertellen, ze waren er gewoon weg niet mee bezig.
Wel met de vraag: hoe kom ik van mijn oudere werknemers af?
In 2004 wederom een Netwerkdag van ROVOR, met als thema de in- en uitstroom.
Het AWVN was een van de gastsprekers, voor het eerst dat een werkgeversorganisatie dit onderwerp behandelde, het VNO/NCW en MKB waren nog niet echt hier mee bezig.
Op die dag werd de Leeftijdspiegel gepresenteerd voor de ondernemingsraden.
De regering is in 2001 zich gaan realiseren dat de betaalbaarheid van de A.O.W. in het geding kwam en kwam met weinig creatieve voorstellen.
Tot op heden heeft onze regering erg weinig gedaan aan dit probleem.
Ook de nieuwe staatssecretaris Sociale Zaken zegt: de werkgevers moeten dit op lossen, ze moeten hun oudere werknemers langer laten werken.
Dit staat lijnrecht tegenover de voorstellen van Donner zijn ontslagrecht versoepeling, kunnen de oudere werknemers er toch uit gewerkt te worden en misschien tegen lagere lonen weer binnen gehaald worden!
Kortom het hemd is nader dan de rok en nu gaan ook de werkgevers hiervoor betalen.
Ander probleem is dat scholing van jongeren via het onderwijs, niet meer of heel slecht aansluiten bij het bedrijfsleven, dus misschien tijdelijk goedkope Oostbloklanden het personeel laten leveren.
Beste Berenschot geef ook even de oplossing, dan ben je eens de eerste!
Men heeft van de vergrijzing een enorm en onzinnig probleem gemaakt. Men dient zich een paar zaken terdege te realiseren. Dat de vergrijzing verder zal toenemen is geen enkel bezwaar. De financiering is feitelijk geen enkel probleem.
Het probleem zit hem in Den Haag. Namelijk politici die van stupiditeit niet weten en begrijpen hoe je op pragmatische wijze een dergelijk proces financieel dient te mannen. Daar onder bevind zich een aanzienlijke, en kostenverslinnende laag ambtenaren, die met heel andere zaken bezig is dan fitelijk met hetgeen we van het verwachten.
Men schermt graag met het gegeven zich af te willen spiegelen aan het bedrijfsleven. Een grotere kul is ondenkbaar. Het bedrijfsleven heeft namelijk de kennis, kunde en capaciteit om dit op een ordentelijke manier te doen.
Wanneer men dit als collectief bekijkt en daar als politiek collectief goed wil begeleiden, moet soms van eigen politieke richting en paden af stappen. Daar zit nu net het probleem. Zij weigeren dat vanwege...noem maar een reden en het klopt.
Twee hele basale oplossingen die dit probleem voor de komende twee decennia kunnen oplossen zijn de volgenden;
Voer asap een 'green card' in voor Nederland. Het is een interne kwestie die Nederland los moet nemen van Europese regelgeving. Hierin dient men gewoon pal te staan.
Dit maakt het mogelijk 'tijdelijk' hoogwaardige kennis in te kunnen kopen en wanneer de korten op structurele wijze zijn ingevuld is die tijdelijkheid voorbij. Men dient dan niet de fout te maken, de eeuwige fout die men op kosten van belastingbetaler en bedrijfsleven heeft kunnen maken, die 'tijdelijkheid' om te zetten in permanent.
Dit heet visie, lef en zin voor realisme, iets wat niet bij ambtenaren bovenin en bij politici is te vinden, helaas.
Twee: Ontzie de aow-ers en geeft ze meer voordelen. Dan komt hun koopkracht ten goede aan de maatschappij en het bedrijfsleven met alle voordelen van dien. Op die wijze kan men van verschillende kanten meer en beter profiteren van dit gegeven.
Ik zie het dit stelletje poltieke nonsens niet voor elkaar krijgen omdat ze individueel en collectief de kennis en kunde niet hebben maar zich wel als zodanig willen profileren.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en hier past niets meer of minder dan helderheid en het benoemen van de pijnlijke plekken. Wanneer men dit doet moet men ook met potentiele oplossingen komen, me dunkt.
Je ziet dat veel van die 'advies organen' zoals een Berenschot, jammergenoeg teveel met de poltiek zijn verweven. Dit tot een dusdanig niveau dt men dezelfde taal gaat spreken en graag laat publiceren. Hou het simpel en hou het begrijpelijk voor iedereen is een stelling die zij niet schijnen te kennen.
Me dunkt dat ze daar eens mee moeten beginnen wie weet hebben we binnen 5 jaar een werkend systeem. Persoonlijk betwijfel ik dat ten zeerste maar ik laat me graag nog eens een keertje positief en aangenaam verrassen.
RC PM
