18 september 2007 -
In Amerika mag een werkgever een sollicitant weigeren op basis van zijn schulden. Slechts twintig procent van de werknemers is hier echter van op de hoogte; de helft denkt zelfs dat dat niet mag. Nog zorgwekkender is dat 42 procent van de mensen niet weet of ze geregistreerd staan.
Schuldenlast gecontroleerd
Dit blijkt uit onderzoek van Visa USA. Vooral mannen en mensen van boven de 55 zijn slecht op de hoogte van hun financiële situatie. "Een zware schuldenlast kan een veelbelovende carrière zomaar om zeep helpen," waarschuwt Visa. Veel werkgevers controleren inmiddels – naast een eventueel strafblad en drugsgebruik - standaard de schulden van hun sollicitanten tijdens het wervingstraject.
Typisch weer zo'n Amerikaans geval, zoals we dit wel vaker zien bij MOL.
Me dunkt dat, wanneer je dit vanuit jezelf bekijkt, het hebben van schulden verschillende oorzaken kan hebben. Denk ondermeer aan echtscheiding of een partner die een scheve schaats heeft gereden, als voorbeeld. Het hebben van een schuld is op zich geen enkele reden een sollicitant te kunnen weigeren.
Hier in Nederland is dit nergens bij wet geregeld. Het wordt anders wanneer de werkgever werkelijk last hiervan gaat krijgen. Men zou dan moeten denken aan loonbeslag of zelfs ongewenst bezoek op de zaak van die of gene.
Het is aan elke werknemer zelf te bepalen hoe deze zich gedraagt prive. Dat houd natuurlijk eveneens in dat een werkgever zich niet op een dusdanige manier gedraagt of uit laat dat de naam van de werkgever in het geding komt. Verder is er, gelukkig, een vrij strikte scheiding tussen werk en prive.
Ik zie, ook weer gelukkig, dat een schuldenlast hier in Nederland niet voor werkelijk onoverkomelijke problemen zorgt. In het verleden heb ik een enkele keer bij een dergelijke situatie gezien dat een werkgever in de regel bereid is een helpende hand te bieden, natuurlijk voor zover mogelijk. Dat hing nauw samen met de persoonlijke arbeidsverhouding en hoe men tegen de werknemer op dat moment aan keek natuurlijk.
Met enige kennis van de Amerikaanse instelling kan ik rustig stellen dat men je in de VS makkelijker laat vallen wanneer je werkelijk in de problemen bent gekomen dan dat men klaar staat je te helpen. Uitzonderingen uiteraard daargelaten. In de VS is het 'survivsl of the fittest' wat de klok slaat en ook wordt gestimuleerd. Het collectief zie je over het algemeen alleen terug bij ernstige rampen en dan nog zullen grote groepen met gemak buiten de boot kunnen vallen.
Ik ben blij dat we hier in Nederland minder last hebben van dit fenomeen.
heer H.A. Haster
|
|
19
-
09
-
2007
|
08
:
58
uur
Hoewel daar in Nederland niet zoveel ruchtbaarheid aan wordt gegeven kan ik me voorstellen dat werkgevers hier ook alert op zijn. Mensen met schulden kunnen een potentieel risico zijn, zeker voor ondernemingen als winkels en beveiligings-bedrijven. Of werkgevers zo ver gaan dat ze een BKR toets vragen bij een sollicitatie is mij niets van bekend. Het zou een extra reden kunnen zijn voor mensen om ervoor te zorgen dat ze niet in die situatie terecht komen. Laat er dan wel duidelijkheid over bestaan dat daarop gelet wordt.
Ook mij/ons zijn daar gegevens van bekend. Niet tegenstaand dat er ook de vraag is of bedrijven, anders dan bancaire instellingen, hier ook daadwerkelijk inhoudelijk gegevens mogen worden verstrekt. Hier bestaat namelijk al jurisprucentie over en het antwoord is voor alsnog neen.
Ik ben het zeker met u eens, in het kader van een zakelijk financieel risico analys, dat er wel degelijk mogelijkheden te bedenken zijn voor personen die wellicht 'gevoelig' zouden kunnen zijn voor 'externe invloeden'. Dat gegeven blijf je altijd houden en ook daar zijn wel regels en wetten voor.
Doorgaans wordt er op dergelijk niveau inderdaad heel anders omgegaan met een sollicitant en de aanloop procedure hiervan.
Het gros van de organisaties houd zich nog niet eens bezig met een standaard vorm van 'validering' van potentiele kandidaten.
Op dit terrein zou men misschien al eens na kunnen gaan denken over een bepaalde vorm van regelgeving zoals een bewijs van goed gedrag zoals in sommige beroepen nu het geval is.
RC PM
heer H.A. Haster
|
|
19
-
09
-
2007
|
15
:
18
uur
Geachte heer Civile,
De samenleving in de VS is inderdaad harder en zakelijker dan in NL, en ik hoop dat NL niet op de VS gaat lijken wat dat betreft. De schuldenproblematiek is echter wel internationaal en is in veel (rijke westerse)landen actueel. Werkgevers kampen steeds vaker met personeel dat ernstige financiele problemen heeft (loonbeslag e.d.) en extra aandacht vraagt. Wat inderdaad prive was wordt dan toch anders. Ik pleit niet voor striktere regels maar voor meer aandacht voor deze problematiek. Het aardige van dergelijke nieuwsberichten is dat je eens kunt kijken hoe wij daar dan mee omgaan.
Onder de klanten van Een Streepje Voor BV voor CV-verificatie diensten treffen wij regelmatig werkgevers die zoveel mogelijk informatie willen inwinnen over de sollicitant.
Naast de VOG (voorheen verklaring goed gedrag van justitie) wil men dan een BKR verklaring en raadpleging van de openbare registers.
Wij begrijpen het standpunt van onze klanten: een nieuwe medewerker met een (groot) financieel probleem vormt een risico. Toch zijn wij terughoudend. In lijn met de NVP-sollicitatiecode adviseren wij alleen een BKR overzicht aan te laten vragen als dit relevant is voor de functie. Denk aan verantwoordelijk voor cash-flow transacties of financiele belangen van clienten
Beste heer Niewenhuizen,
Ik kan me er zeker iets bij voorstellen dat, met name in financieel gevoelige posities, extra toetsing zeker is gewenst. Wettelijk gezien hangen hier een paar wettelijke randjes aan. Zo is bepaald dat alleen bancaire en semibancaire instellingen, gementen en overheden inzage mogen vragen in het BKR register.
Dit kan alleen op verzoek van naamhoud[st]er dan wel wettelijk vastgelegde verzoeken gaan. Overigen zijn hiervan volledig uitgesloten.
Met Justitiele gegevens is het zelfs nog stringenter geregeld. Alleen kan de naamhoud[st]er een verzoek doen, aan de gemeente van domicilie, om een uittreksel hiervan. Dit kan een werkgever alleen maar verlangen wanneer hier een wettelijke basis voor is.
In de praktijk kan een 'tussenpersoon' nimmer beschikken over voornoemde gegevens, ook niet wanneer een verzoek van een werkgever is uitgegaan. Immers, deze dient namelijk de persoon die het betreft Schriftelijk''hier omtrent te informeren. Ook als persoons gegevens aan derden worden verstrekt is de verstrekker verplicht dit de betreffende schriftelijk mede te delen alsmede schriftelijk toestemming te vragen. Dit is bij wet als zodanig geregeld.
Om het voor u verder nog niet complexer te maken, u bent, wederom bij wet, verplicht, wanneer u gebruik gaat maken van persoonsgegevens, dit de betreffende mede te delen en dit te registreren in het Openbaar Register van het CPB. [Art. 11.] Indien u dit nalaat bent u niet alleen 'wettelijk nalatige' doch kan de betreffende een aanklacht tegen u indienen wegens deze nalatigheid alsmede u sommeren alles aan het CPB openbaar te maken. De sanctie is E. 4500,- per geconstateerde overtreding.
Ik ga er gevoegelijk van uit dat u op de hoogte bent van de wettelijke bepalingen hier omtrent. Velen zijn dit namelijk niet.
RC PM
