18 september 2007 -
Mensen liegen gemiddeld tien keer per dag. Dat staat te lezen op Express.be. "We liegen om verschillende redenen. Om aardig gevonden te worden, om confrontaties uit de weg te gaan of om sociale verschillen te verkleinen. Kortom, geaccepteerd te worden," zegt therapeute Rena Terpstra, die in haar praktijk met milde, dwangmatige en pathologische leugenaars werkt.
Verdoezelverhalen
Met name sollicitanten blijken bedreven in het verdoezelen. Verdoezelverhalen zijn vaag, draaien om de hete brij heen en zitten boordevol halve waarheden. Nergens wordt de waarheid echt geweld aangedaan, maar de bedoeling is duidelijk: imponeren met louter succes in de hoop dat de minder mooie kantjes onderbelicht zullen blijven. Onnodig want een ieder van ons heeft minpunten. Vraag je goed door, dan kan je de verdoezelaar wellicht ontmaskeren.
Gevoelskwestie
Terpstra: "Ook al komt niemand ooit achter je leugens, mensen zullen het ergens altijd aanvoelen. Het gekke is dat mensen leugenachtig gedrag eigenlijk altijd onbewust oppikken. Mannen of vrouwen die achter een affaire komen van hun partner zeggen ook vaak: ‘Ik voelde al dat er iets niet klopte, maar ik wist niet wat.’ Al begrijpen ze niet waarom, het vertrouwen wordt toch minder. Liegen heeft altijd effect."
Bron:Dag.nl, Express.be
Nee hoor, dat wij het omzeilen van de waarheid of het verdraaien van feiten ''aanvoelen'' is helemaal niet gek, want
onze intuitie (onbewuste waarneming) signaleert feilloos incongruentie tussen wat die ander zegt en de nom-verbale signalen die hij/zij afgeeft.
We zijn vaak gewend om alles te rationaliseren en op basis daarvan beslissingen te nemen; met wat meer aandacht voor, en vertrouwen in die intuitie wordt het leven een stuk eenvoudiger
Patty Lippits,
Coach en Communicatietrainer.
Ad Beer
|
|
18
-
09
-
2007
|
08
:
41
uur
IK vraag het me af of je iedere leugen aanvoelt. Er hebben toch heel veel mensen gestemd op Wouter Bos, terwijl het toch de grootste leugenaar van ons land is.
Ik weet dat je allert moet zijn als iemand zegt dat ''hetvolgende is niet gelogen'' want 10 tegen 1 dat er dan een leugen aankomt.
Een goede recruiter weet dan ook door doorvragen leugens te achterhalen en weet deze leugens op hun waarde te schatten.
Voor de rest, lieg je maar 10 keer per dag? Ik zou eerder zeggen 10 keer per uur, zeker als je het niet vertellen van de hele waarheid ook als leugen aanmerkt.
Of ben ik nu zo eerlijk?
R.Jansen
|
|
18
-
09
-
2007
|
09
:
18
uur
Nou de heren werkgevers kunnen er ook wat van!
Men is toch uitsluitend bezig met het eigen belang. Waren er geen vakbonden geweest dan zaten we nog steeds met Scrooge- achtige ( Dickens )werkgevers en kinderarbeid. En werkgevers die zich verder verrijken. Want niets menselijks is hen vreemd.De sollicitant liegt en de werkgever schraapt onder een sausje van sociaal belang zijn kapitaal bij elkaar. Anders zou er al lang de ene revolutie na de andere zijn uitgebroken.
Dat een solicitant zijn of haar levensloop veranderd / aanpast om het beoogde doel te bereiken komt mij bekend voor, wij worden daar met regelmaat mee geconfronteerd. Wat mij nog steeds het meest verbaasd is dat er een groot aantal bedrijven zijn die de verhalen van de sollicitanten niet verifiëren. Als je toch een langdurige relatie aangaat met een persoon dan wil je als bedrijf zijnde toch weten waar het vlees gekweekt is en wie dat heeft gedaan?
Wij verifiëren altijd de verhalen van de sollicitanten en bekijken dit aan twee kanten, dit kan problemen voorkomen in de toekomst.
Liegen is inderdaad iets van alle tijden. We kennen waarschijnlijk allemaal wel het leugentje om bestwil. Waar de dunne lijn van dit 'leugentje' ligt en waar het echte grote liegen begint zal ongetwijfeld wel erg moeilijk te definieren te zijn door de grote hoeveelheid aan afhankelijkheids factoren.
Persoonlijk ben ik van mening dat werkelijk liegen in een sollcicitatie procedure bijzonder onhandig is. Met enkele gerichte vragen die inzoemen, gecombineerd met twee telefoontjes, ontmasker je zo de hardste leugenaars vaak.
Sollicitanten moeten worden bijgebracht dat er natuurlijk succesverhalen bestaan maar dat je die succesverhalen het best door anderen kan laten vertellen. Hierbij kun je gebruik maken van het standaard opgeven van referenties zodat die voor jou kunnen spreken.
Missers maken we allemaal wel eens. Ook ik. Ik heb in het verdere verleden wel eens bij een organisatie gezeten waarbij ik in de eerste week tot de conclusie kwam dat dat 'niet mijn ding' bleek te zijn. De 'waargheid' lag wat dat betreft aan twee kanten en dan moet je zelf de conclusie trekken dat je weer verder moet. Het heeft dan ook geen zin zoiets te verhullen maar daar juist openheid in betrachten.
Een andere ervaring die ik had was met een naamgenoot. Een directeur wilde mij niet aannemen maar werd 'overruled' door de zaakeigenaar. Pas na een half jaar, op een rustig moment kwam er een negatief verhaal naar boven, wat de reden voor de directeur bleek te zijn niet met mij in zee te gaan. Het bleek te gaan om een naamgenoot met een ietwat minder solide reputatie waarvan hij van een 'zakenvriendje' had gehoord en daaruit een conclusie getrokken. Gelukkig spraken de inzet en resultaten voor mij waardoor dit kon worden uitgesproken.
Zo zie je dat het liegen vrij weinig nut heeft. ook wij hebben hier een aantal maal onderzoek naar verricht en een sollicitant altijd voorgehouden dat eerlijkheid het langst duurt. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken maar je hebt wel de verplichting naar de 'aannemer' toe oprecht te zijn. Deze betaal je namelijk voor diensten en heeft daarom daar ook 'recht' op.
Het is en blijft een kleine wereld waarbij de kans zeker aanwezig is dat mensen elkaar kennen met alle gevolgen van dien.
Wij weten in elk geval dat het verdraaien van feiten op papier weinig zin heeft omdat wij die redelijk eenvoudig te voorschijn krijgen.
RC PM
mevrouw MC Pasch
|
|
18
-
09
-
2007
|
10
:
19
uur
Ik vind het een taak van degenen die het sollicitatiegesprek afnemen om daar doorheen te kunnen prikken. Met een beetje mensenkennis kun je op iemands houding letten vooral op de ogen. Maar het gebeurt vaak via PZ dat ze mensen op hun papiertje aannemen. Want daar gaat het in Nederland om. De persoonlijkheid is altijd meegenomen denkt men dan. Vooral jongeren die in een tijd waarin alles kan gewoon een diploma kopiëren en alles wat daaromheen hangt. Namen worden vervalst en we gaan goedgekapt naar de afspraak. De werkgever heeft daar een groot gedeelte schuld aan. Men zal alerter moeten zijn op hetgeen wordt wijsgemaakt. Het zijn ook bepaalde figuren meestal hetzelfde soort wat aan de buitenkant netjes lijkt maar aan de binnenkant een soort witteboordencriminaliteit in zich heeft. Direct ontslag zou het gevolg moeten zijn i.p.v. dat men met dit soort blijft aanmodderen. Want meestal hebben ze een bepaalde flair en brutaliteit die een ander overdondert. Eerlijkheid duurt het langst en achter een affaire komen van je partner is weer iets anders. Daar heb je een vertrouwensband mee en met een sollicitant niet.
Tja, een bekend fenomeen. Een sollicitant probeert zich te verkopen, zal diens sterke kanten benadrukken en wellicht nog iets mooier maken dan de werkelijkheid. Maar misschien doet de werkgever dat ook wel als in de vacature de uitdagingen van de functie worden omschreven of de geweldige doorgroeimogelijkheden binnen de organisatie.
Bij werving & selectie is het wel essentieel dat de feiten van het cv kloppen. De gegevens betreffende opleidingen en werkervaring moeten correct zijn anders kun je geen verantwoord besluit nemen.
Dirk CNAEPKENS
|
|
18
-
09
-
2007
|
13
:
46
uur
Wat ik me afvraag : waar ligt wettelijk de grens ? Van wanneer af spreekt men van fraude ?
Wij verzorgen regelmatig audits voor werkgevers, maar in toenemende mate ook voor werkzoekenden om onafhankelijk te kunnen beoordelen of de aanvraag en de belangstellende wel een werkelijke match worden. Voor de goede orde houden we ons niet bezig met werving en selectie.
Cruciaal hier zijn 3 zaken.
1. De aanvraag en de inhoud
Is deze consistent met de wens van wat feitelijk wordt gezocht.
2. De sollicitant. Sluiten vaardigheden en ervaringen aan op de aanvraag.
3. De persoonlijkheid van de sollicitant. Past deze ook wel werkelijk in de structuur van de betreffende organisatie en pas de organisatie ook werkelijk bij de persoon.
Wanneer men het daar allemaal over eens is dan komt pas de volgende stap. Ja er wordt ook geturft. Even wat cijfertjes;
40%+ van de gepubliceerde aanvragen dekt de lading niet. Hier kan een onderscheid worden gemaakt tussen overvragen van benodigde kwalificaties of ronduit verkeerde perceptie en weergave van wat men denkt nodig te hebben
40%+ maakt nog steeds de klassieke fout niet te willen/hoeven te betalen voor goed personeel.
35% - 47% van de crudentials van een sollicitant wordt op een bepaalde functieprofiel toegeschreven. De helft hiervan balanceerd op het randje van waarheid en valsheid in geschrifte.
74%+ van de werknemers doet weinig of geen moeite uit te zoeken wat de achtergrond van de sollicitant is of neemt zelfs maar telefonisch contact op met een voorgaande werknemer.
Een nog hoger percentage van de werknemers neemt niet eens de moeite om certificaten en diploma's te verifieren in de landelijke database.
De pijn zit hem wat dit betreft aan beide kanten. We kunnen dat heel goed benoemen maar beiden moeten het er wel over eens zijn dat dit gewoon gemeengoed is.
De grens van fraude of valsheid in geschrifte is feitelijk eenvoudig weer te geven.
Een persoon die op schrift inhoud weergave doet die strijdig is met de werkelijkheid en deze 'Aantoonbaar' onjuist pleegt, pleegt valsheid in geschrifte.
Een persoon die met voorbedachte rade en vooropgezet doel voorstelling van zaken woordelijk of schriftelijk anders weergeeft dan de waarheid, met het oogmerk hieruit financieel/materieel voordeel te behalen fraudeerd.
Me dunkt dat er een dunne schijdslijn bestaat tussen beiden en de praktijk. Men kan ook de stelling als manager hanteren dat wanneer een manager even de moeite neemt de telefoon op te nemen en een referentie te bellen zichzelf veel moeite en schade kan besparen.
Men hoeft niet expliciet te vragen naar de ervaringen met een sollicitant maar gewoon de referentie een eigen beeld te laten schappen van diens ervaringen. Zelfs als wordt opgegeven door de sollicitant dat, door botsen van persoonlijkheid misschien, dat niet wenselijk is, kan er toch een redelijk beeld ontstaan en daarmee een beslissing eenvoudiger.
Er lijkt me niets zo frustrerend dan een manager die achteraf schande moet toegeven terwijl die zelf ook iets had kunnen ondernemen.
RC PM
Een solicitatiegesprek is eigenlijk het faciliteren van het eigen verhaal van de sollicitant. Om te faciliteren moet je zonder filters de ander aanhoren en je in de ander verplaatsen. Niet de woorden die je hoort vertalen, maar de betekenis van de woorden achterhalen, door de sollicitant aan te moedigen zo expliciet mogelijk te zijn.
En dan is er de techniek te verifiëren hetzelfde nogmaals in andere woorden te horen, iets te laten liggen en het later, onverwacht, weer te brengen, verbindingen te leggen die tot nadenken leiden. Je haalt alles uit de ander en bij leugens zal het zweet vanzelf de geur van bedrog verspreiden.
Laat ze liegen, alleen heb het door!
Managers denken te makkelijk dat ze een sollicitatiegesprek kunnen voeren. In het algemeen kunnen managers hun filters niet uitschakelen. Ze zijn zelf te nadrukkelijk aanwezig, alsof ze belangrijker zijn dan de kandidaat. Niet in dit gesprek!
Beste Arnold,
Wanneer je zou stellen dat misschien niet elke manager een even goed sollicitatiegesprek kan afnemen kan ik daar ja op zeggen. Maar als ik stel dat de meeste PZ of HR funcionarissen dat ook niet kunnen dan heb ik ook gelijk.
Je kunt je op sommige aspecten wat dat betreft niet trainen, je kan het of je kunt het niet. Zo simpel is dat. Juist wanneer je pretendeert het wel te kunnen kun je, veel illusionisten kunnen dit beamen, het grootste slachtoffer worden.
Met NumoqQuest wordt hier voor 80% een eind aan gemaakt dus als''hulpmiddel' al heel wat. Daarnaast blijft het, zoals je zelf ook al stelt, een zaak van durven verifieren. Dit laatste heeft niets met wantrouwen te maken maar met het gegeven dat je gaat betalen voor een dienst. Ik weet dat dit door velen niet zo wordt gezien.
We kunnen gerust stellen dat je voor bepaalde taken in de wieg bent gelegd en in andere zaken net wat minder. Zelf hanteer ik de praktijk voor sommige functies gewoon een collega met deskundigheid aan tafel te vragen die ook wat vragen stelt. Al met al ben ik nog weinig concrete gevallen tegen gekomen op de manier zoals wij die hanteren. Soit.
Ik ga geen mensen over één kam scheren wat dit betreft.
RC
Ad Beer
|
|
19
-
09
-
2007
|
08
:
34
uur
Ik zie hier dus weer eens een reactie (van R. Jansen) waaruit blijkt dat er nog steeds mensen zijn die geloven in de grote boze baas. Helaas is deze mening voor een groot gedeelte gebaseerd op de leugens van de vakverenigingen en sommige politieke stromingen die menen dat er sinds de jaren '60 niks is veranderd.
En dan zijn we aanbeland op de de grote leugens en de kleine waarheid.
In een sollicitatiegesprek verkoopt een bedrijf zichzelf en verkoopt een werkzoekende zichzelf. Verkopen houdt in dat men de mooie dingen benadrukt en de minder mooie zaken liever niet verteld. Ga maar eens een breedbekbuis kopen, alle voordelen worden door de verkoper opgesomd en hij kent geen enkel nadeel, of niet soms.
Kortom, beide partijen spelen met de waarheid.
En ook hier zien we de verkopers weer opduiken, meteen wordt er weer een tool gepresenteerd die de meeste problemen oplost. Het valt me nog mee dat de ICT sector die beweert voor ieder probleem een oplossing te hebben (terwijl ze in feite voor iedere oplossing een probleem hebben) nog niet heeft gereageerd.
Kortom, in ieder gesprek waarbij een ander overtuigd moet worden is er sprake van manipulatie. Gewoon accepteren en proberen zo slim te zijn door de halve waarheden en de vage beloftes heen te prikken.
Dat veel P-boeren en managers die competentie niet hebben, helemaal mee eens. Zelf veel recruiters trappen met open ogen in de vallen die sollicitanten voor hen klaarzetten.
Kortom, het is allemaal niet dramatischer dan het normale gedrag van mensen.
Ik moet het in deze met een deel van de stelling van Ad wel eens zijn. Het is een commercieel spel die van beide zijden wordt opgevoerd waarbij je twee, vaak drie partijen hebt. De verkopende partij die als 'bemiddelaar' diens rol vervult, de vragende en leverende partij. Wanneer organisaties weer overgaan tot het houden van rechtstreekse sollicitatie ronden dan heb je die tussen partij niet meer nodig.
Je snijd dan nog maar een deel van de huidige problematiek weg. Dan zal een organisatie wel zelf moeten zorgen voor de juiste competentie aan de tafel. Dat moge duidelijk zijn. Verder is het net als in het normale leven, niets meer of minder.
Wat de IT betreft is dit een ietwat ander verhaal. In den beginne faciliteerde de IT op verschillende manieren en is uitgegroeid tot een integraal onderdeel van... Heden ten dage blijkt dat die ontwikkeling zo hard is gegaan dat zowel organisatie als IT elkaar nodig hebben. Dit moet worden gezien op basis van gelijkwaardigheid.
Dat moment hebben we helaas nog niet bereikt en is wellicht een doel voor de komende tijd. Het idee dat de IT voor alles een oplossing zou hebben is allang achterhaald. Diegenen die deze stelling nog denken te kunnen hanteren worden vanzelf wel gedwongen deze te herzien.
Wat dit alles betreft komt het allemaal weer op de juiste communicatie aan, hoe je het ook wend of keert.
RC PM
mevrouw MC Pasch
|
|
19
-
09
-
2007
|
13
:
58
uur
Meneer Beer
Halve waarheden en vage beloftes hebben we sowieso al niets aan het gaat om de valse papieren de vals gekopieerde diploma's van anderen met jouw naam eronder. Dat is zuivere oplichterij. Daar ging het toch om? Wouter Bos komt niet solliciteren dat sommigen daar op stemmen is meer een foute uitstraling waar men op valt want de gemenigheid kijkt zijn ogen uit. Want de man heeft verder niets om het hand. Je geeft aan dat het normaal is 10 keer per uur te liegen. Is dat eerlijk dan? Nou dan is de Beer helemaal los lijkt me. En dan nog ik hou niet van liegen en zou door de mand vallen. Je moet alle leugens onthouden. Ik wil mensen recht in de ogen durven kijken. Vermoeiend hoor.
Ad Beer
|
|
19
-
09
-
2007
|
14
:
51
uur
@mevr Pasch,
Valse papieren en zo, och, papieren zijn voor recruiters die de naam recruiter niet waard zijn. Voor mij hoef je je diploma's niet mee te nemen. Alleen je CV voldoet en dan kom ik er wel achter of het allemaal klopt. Er is momenteel zeer veel te vinden over bijna iedereen op internet (dus zorg dat je leugens ook daar terug te vinden zijn).
Wat zegt een diploma? Dat je ooit in je leven eens een prestatie hebt geleverd op het nivo waar dat papiertje voor staat. Een rijbewijs wil zeggen dat je er ooit in geslaagd bent om bijna een uur bijna foutloos aan het verkeer hebt deelgenomen. Als ik ervan uitga dat iedereen die zich in een auto op de openbare weg begeeft dat examen heeft behaald en ik zie de gedragingen van 80% dan weet ik wat dat papiertje me zegt, niks, nada, nothing.
Tja, en mensen liegen, dat hoort bij onze soort, als je echt eerlijk bent dan geef je het toe. Mensen die roepen dat ze nooit liegen, liegen op het moment dat ze dat zeggen.
Het hoeft geen kwaadaardige leugen te zijn, leugentjes om bestwil bestaan ook. En daar heb ik geen moeite mee.
Zeg je nooit tegen een doodziek iemand dat het allemaal goed zal komen? Lieg je niet een beetje om mensen weer uit de put te helpen?
En als we eenmaal voor de rechter staan in een conflict, dan is het vaak niet al te slim om de hele waarheid te vertellen.
Patty Lippits
|
|
19
-
09
-
2007
|
15
:
03
uur
Zowel voor de werkgever als voor de sollicitant is het soms lastig een juist beeld te krijgen. Wat de een vertelt komt niet altijd overeen met hoe de ander iets ervaart. Capaciteiten kunnen worden overschat, werkdruk kan worden onderschat.
Ik adviseer een sollicitant daarom ook altijd om op de mogelijke nieuwe werkplek rond te kijken en aan de medewerkers een aantal vragen te stellen.
Aan werkgevers geef ik het advies om af te stappen van de gebruikelijke interviewtechnieken, zoals de veelgebruikte STAR methode. In plaats van te geloven wat mensen vertellen, kun je beter kijken naar het gedrag.
Met wat creativiteit is het voor iedere functie mogelijk een praktijksituatie te creeren, die veel meer informatie op kan leveren dan een succesverhaal uit het verleden.
En zo worden sollicitatiegesprekken heel wat prettiger om te voeren!
Patty Lippits
Communicatietrainer en Coach.
mevrouw MC Pasch
|
|
20
-
09
-
2007
|
08
:
58
uur
Meneer Beer
Ik wil toch even reageren want u haalt er van alles bij. Dit ging over het solliciteren op zich en de eerlijkheid eromheen. Diploma's zegt inderdaad weinig maar het is een paspoort om overal binnen te komen ook al is het gekopieerd. Dat zijn toch oplichterspraktijken. Een rijbewijs heeft te maken met iemands gedrag en feeling voor het rijden dat papier zegt inderdaad niets dat zijn momentopnamen. Daar moeten ze eerst de leeftijd van verhogen. De jeugd maakt nog steeds de meeste ongelukken vooral als ze net hun rijbewijs hebben gehaald en stoer gaan doen. Als ik tegen een doodziek iemand zeg dat het goedkom is dat om iemand te troosten en een hart onder de riem te steken. Dat heeft met gevoel te maken. Dat is geen liegen. Voor en rechter heb ik een advocaat nodig en dat is gewoon een spel wat er gespeeld wordt. Recht bestaat niet dat is te koop in deze wereld. We weten dat advocaten en makelaars nu eenmaal ratten zijn. Maar soms heb je ze nodig.
Ik schaar me als laatste graag achter Mw. Pasch. Ten dele dan wel te verstaan. We kunnen zonder problemen voor meer dan 80% bepalen wie er geschikt is voor welke functie, zonder dat het overigens een moment opname is en zonder actieve input van de sollicitant in kwestie.
Een aardige bijkomstigheid is dat we de 'charlatans' er even makkelijk uit pikken.
Marcel Broods
|
|
21
-
09
-
2007
|
07
:
52
uur
@ Ad Beer,
hoeveel mensen rijden er op de weg met een kopie van een rijbewijs?????
Het probleem ligt dieper dan alleen liegen op sollicitatie gesprekken. Volgens mij is dit gedrag allang stilzwijgend opgenomen in onze normen en waarden, en danwel op elke laag van de bevolking op elk niveau. Iedereen beschremd zijn eigen winkel en promoot deze op een fantastische manier dit gebeurd zowel bij werknemers als werkgevers.
Een persoon die zichzelf weet te verkopen zal het meestal in de praktijk ook goed doen mits het huiswerk goed is gedaan.
Na een aantal prachtige lezingen te hebben meegemaakt van personen uit toch niet misselijke organisaties mag ik achteraf concluderen dat ook hierin leugentjes voor eigen bestwil waren ingecalculeerd.
Voordat je een persoon/product introduceerd binnen je organisatie moet er toch geverifieerd worden of dit in het plaatje past.
Juist op het gebied van personeel gebeurd dit niet voldoende, en dan gaan wij achteraf klagen en stukken hierover schrijven hoe erg er wel niet is dat er wordt gelogen.
Verifiëren en informeren is voorkomen.
Verkoop je nu minder paketten Rene?
Ik zal een kaars voor je opsteken.
heer S.U. Wilm
|
|
24
-
09
-
2007
|
15
:
04
uur
Leuk artikel, toch een belangrijke kanttekening
Veel werkgevers, hrm'ers liegen en bedriegen net zo vaak tijdens een sollicitatiegesprek. Carriëreperspectieven, bonussen, eigen bedrijfscultuur, winstverwachtingen, groei, en resultaten worden vaak zwaar overtrokken. Je komt er na een tijdje achter dat je nieuwe werkgever geen marktleider maar ook maar een gewone middenmoter is of zelfs slecht presteert, of erger, een regelrechte ramp is, wat helaas ook vaak voorkomt. Het tijdens de sollicitatie geschetste beeld blijkt verre van de werkelijkheid. En dan nog zeuren dat jij daar niets aan veranderd.
Wie gaat dit onderzoeken!
Ik verkoop geen pakketten. ;o) Kaars opsteken mag wat mij betreft altijd. Heb er al eentje voor je opgestoken zoals je kunt zien.
()
||
||
O====O
[ ]
Groet,
RC
Ad Beer
|
|
25
-
09
-
2007
|
08
:
29
uur
@ Marcel Broods
Hoeveel mensen rijden er zonder rijbewijs ofwel omdat ze het niet hebben behaald ofwel omdat justitie er even op past.
Hoeveel vervalste rijbewijzen zijn er?
Meer dan je denkt hoor.
Marcel Broods
|
|
25
-
09
-
2007
|
20
:
23
uur
@Ad
in een eerder bericht ging je er vanuit dat iedereen het wel had gehaald, niet erg standvastig????
Ad Beer
|
|
26
-
09
-
2007
|
08
:
21
uur
Als je rijbewijs tijdelijk onder beheer van justitie is dan heb je het wel degelijk gehaald.
Ook in rijbewijzen is er overigens een levendige handel, even zoeken op internet en je vindt de aanbiedingen.
Ik heb overigens nooit gesteld dat iedereen die op de weg zit zijn rijbewijs heeft gehaald. Ik heb gesteld dat er veel (heel veel) mensen zijn die wel een rijbewijs hebben, maar niet kunnen rijden, even nalezen Marcel.
Rene Civile
|
|
26
-
09
-
2007
|
21
:
01
uur
Beste Arnold,
Je stelt het gelukkig goed. Wij gaan niet uit van stereotypen of mensen plaatsen in hokjes. We kunnen op een hele eenvoudige manier, zonder medewerking of interventie van de persoon in kwestie, die afweging maken.
Daarbij gaan we juist uit van de 'menselijke factor'zonder overigens verder te praten over het gegeven wanneer die ander er een andere voorstelling van zaken op na houd. Juist door dit bij een eventuele constatering niet te doen zie je mensen hier positief op reageren. Juist omdat het ineens veel persoonlijker wordt reageren ze ook op hun eigen persoonlijke manier.
Dat is dan tenslotte waar het ons om gaat. We hoeven niet zo nodig te benoemen dat men een ietwat andere voorstelling van zaken heeft gegeven omdat we ons daar verder niet mee bezig houden of daar uberhaupt op terug zullen komen. De persoon in kwestie ervaart dit ook als positif en mag/kan daar zelf het meest positieve uit halen.
Daar zit hem juist de kracht in, laten merken dat je het weet maar het juist niet als cruciaal opnemen omdat je begrijpt dat iemand zich probeerd te 'verkopen'. Het wordt pas werkelijk een ander verhaal wanneer er zulke onjuistheden in het spel zijn dat je je af moet vragen of je een dergelijk persoon wel in de organisatie zou willen.
Al met al, terug komend op het artikel, we vallen niet over een mooiere inkleuring van een persoonlijke presentatie maar wel degelijk over 'valsheid in geschrifte'. Overigens ligt de eindbeslissing altijd aan de client. Wij doen alleen de assessment en de 'beperkte' follow up wanneer dat wordt verzocht.
Ik geef je graag de mogelijkheid zelf de proef op de som te nemen, free of charge.
RC PM
Ad Beer
|
|
27
-
09
-
2007
|
08
:
12
uur
@Marcel
Lees het goed:
''Als ik ervan uitga dat iedereen die zich in een auto op de openbare weg begeeft dat examen heeft behaald en ik zie de gedragingen van 80% dan weet ik wat dat papiertje me zegt, niks, nada, nothing.''
Woordje 1 is ''als''. Ik kan zo goed gelovig zijn dat ik geloof dat iedereen inderdaad een roze vod danwel een rose kaartje heeft. Ik zeg niet dat het zo is toch? Het woordje ''als'' impliceert dat ik er niet bij voorbaat van uit ben gegaan.
Voor de rest was het een voorbeeld en is het beter om naar de strekking te kijken dan naar de letter. Ik wilde alleen maar zeggen dat het bezit van een papiertje, of het nu een rijbewijs, een diploma, een ISO certificaat of een IiP certificaat is, voor mij geen bewijs is voor kennis en kunde. Alleen maar het bewijs dat je op een bepaald moment een toets van bekwaamheid hebt afgelegd.
Er zijn genoeg studenten ''cum fraude'' afgestudeerd, er is een levendige handel in scripties toch?
Voor de rest is er in iedere groep studenten die een diploma haalt ééntje de beste en ook ééntje de slechste. Heb je er wel eens over nagedacht dat jouw tandarts, huisarts, dierenarts de slechtste van de klas kan zijn geweest?
Kortom, dat papiertje, vals of niet interesseert me niet echt. Ik kijk liever wat iemand kan.
Sollicitatie gesprekken, want daar ging het om, kennen maar al te vaak een proces dat te vergelijken is met de aankoop van een gebruikte auto. Er wordt steeds gewezen op wat het ding allemaal heeft gedaan. 50000 KM zonder problemen. Leuk, maar geeft me dat de garantie dat de komende 500 Km niks gebeurd?
Het verleden van een sollicitant is niet zo belangrijk, ik wil weten wat hij kan, welke latente competenties hij heeft. Liegen over het verleden is simpel, liegen over de toekomst is heel wat moeilijker. Maar ook voorspellen is moeilijk, zeker als het over de toekomst gaat.
Maar, om terug te komen op het onderwerp. Er wordt heel wat afgelogen in sollicitatiegesprekken, bewust en onbewust. Beide partijen willen zich, zeker als men in zee wil gaan met de andere partij, mooi voordoen en vertellen dan niet altijd de hele waarheid, soms de halve waarheid en vaak onwaarheden.
Marcel Broods
|
|
26
-
09
-
2007
|
16
:
25
uur
mijn vraag was in eerste instantie ook :
hoeveel mensen rijden er op de weg met een kopie van een rijbewijs?????
nav je stelling van 19 - 09 - 2007
| 14 : 51 uur
je beantwoordde dat met :
Hoeveel mensen rijden er zonder rijbewijs ofwel omdat ze het niet hebben behaald ofwel omdat justitie er even op past.
Hoeveel vervalste rijbewijzen zijn er?
Meer dan je denkt hoor.
alles had betrekking op je verhaal(deel) :
Als ik ervan uitga dat iedereen die zich in een auto op de openbare weg begeeft dat examen heeft behaald en ik zie de gedragingen van 80% dan weet ik wat dat papiertje me zegt, niks, nada, nothing.
alleen daarom mijn opmerking maar ik kan me voorstellen dat je het overzicht kwijtraakt
Op mijn 18e heb ik mijn rijbewijs in 1 keer en na 19 lessen gehaald. Toch heeft de examinator tijdens het afrijden mijn stuur gegrepen. Hij werd zich bewust dat zijn instructie mogelijk blikschade kon veroorzaken, echter zoals in de actie bleek niet aan zijn kant (de bijrijder) hetgeen hij vreesde, maar aan mijn kant (de bestuurder). Niets gebeurd en ik kreeg het predicaat een zekere chauffeur te zijn.
“We liegen om verschillende redenen. Om aardig gevonden te worden, om confrontaties uit de weg te gaan of om sociale verschillen te verkleinen. Kortom, geaccepteerd te worden.”
Ik dacht dat dit verhaaltje misschien wel bijdraagt tot de discussie:
De sollicitant en de leugen over het rijbewijs!
Veel “prietplezier”. (mooi, een nieuwe woord!)
Renee,
Ik wil niet onaardig zijn, maar je schrijft:
''We kunnen zonder problemen voor meer dan 80% bepalen wie er geschikt is voor welke functie, zonder dat het overigens een moment opname is en zonder actieve input van de sollicitant in kwestie.
Een aardige bijkomstigheid is dat we de 'charlatans' er even makkelijk uit pikken.''
Hebben we het echt over mensen met ziel, emoties en intelligentie en niet over een keuring van machines? Ik begrijp dat je een commerciële activiteit hebt die zich richt op mensen, maar zijn dat nog wel mensen in jouw benadering. Verder vermoed ik dat de verblijvende 20% net het belangrijkste zijn, waarom het dan toch allemaal anders is of blijkt te zijn, met of zonder leugentje.
''Vraag je goed door, dan kan je de verdoezelaar (ook een nieuw woord!) wellicht ontmaskeren.''
Lijkt me een geweldige uitdaging voor een nieuw product.
Willen we echt een zo abstracte maatschappij, waarin we mensen door vragenlijstjes halen in de illusie dat we dan controle hebben. Ik noem dat wereldvreemd en een achteruit ontwikkeling. De mens als object van WE!
Ik hou van mensen van vlees en bloed, met verdoezelingen en leugentjes en verhaaltjes en al hun onhebbelijkheden, maar ook met hun talenten en wensen en ambities en .. en ,als ze maar de ander ook als mens zien en ze niet willen beheersen, controleren of vernederen.
Ton
|
|
28
-
09
-
2007
|
10
:
42
uur
Tja, is het niet ook zo dat sommige bedrijven en recruiters niet aanzetten tot liegen.
Spreekt men de waarheid en niks als de waarheid tijdens een sollicitatiegesprek dan wordt men te vaak afgewezen is mijn ervaring.
Ik zeg niet dat je moet liegen over je diploma's.
Maar als ik vertel wat ik zoal heb gedaan dan ziet men mijn als een fantast. Dat kan niet dat bestaat niet, dat kan ik me absoluut niet voorstellen.
Vervolgens vertel ik ook nog eens dat ik meermaals mijn werkgever heb verteld wat ik van hem vond waardoor ik eigenlijk met voorbedachte rade mezelf voorzag van een spoedige exit.
Dan ben ik een fantast en probleemzoeker.
Vertel ik dan ook nog eens dat ik weet wat mijn marktwaarde is en niet van plan ben om zwaar onderbetaald te gaan werken met het gevolg dat de een of andere incompetente klungelsmurf mij de exit geeft waardoor ik op 70% van een onderbetaald laatst genoten salaris kom te zitten en kan wachten op de deurwaarder dan ben ik werkschuw tuig.
Dus vertel ik maar verhaaltjes over reorganisatie's verzwijg de interessanste successen en geef aan dat er voor mijn baan weinig vacatures zijn en vooral kijk of de managers of directeur mij kan inspireren en coachen en nog wat blabla dan ben ik plotseling een seer interessante kandidaat.
Gelogen? nee, verzwegen? ja, misschien de successen.
Meestal krijgt men tegenwoordig geen contract meer voor onbepaalde tijd.
Laat iemand bij wie je een goed gevoel hebt en een goed arbeidsverleden verwacht zich gewoon bewijzen in de praktijk. Uiteindelijk is dat het enigste wat telt. Het resultaat. De rest is allemaal bijzaak.
Mijn vader bijvoorbeeld schildert de mooiste schilderijen, heeft hij zichzelf geleerd.
Ik stuur als de beste mijn mensen aan en krijg het voor mekaar dat meneer de directeur door zijn baas ontslagen werd wegens disfunctioneren. Heb ik me ook zelf geleerd.
Maar tja, de werkgever wil papiertjes zien, die heb ik wel inmiddels. Maar heb ik ook wat opgestoken van die managementopleidingen?
Jazeker, de theorie is anders dan de praktijk.
Wat doe ik nog met al die overbodige kennis die ik op school heb moeten leren? Niks.
Het meeste bleek totaal niet gericht op een succesvol arbeidsleven.
Er zijn genoeg voorbeelden van succesvolle mensen te vinden die zichzelf in iets verdiepten en de beste prestaties leveren.
Van meneer Einstein is bekend dat hij een meester fraudeur was en de ideeën en theorieën afpikte van anderen die nooit bekend werden.
Einstein is het genie basta.
Ik ben blij dat ik inmiddels weer iemand heb kunnen overtuigen van mijn kunnen, daar was wel de tussenkomst van een paar onpartijdigen voor nodig die mijn fantastisch verhaal wilden bevestigen en de uitermate slechte referenties te niet te doen. Die een wraakzuchtige HRM-er rondstrooide omdat ik hem goed op zijn nummer gezet heb. Het was notabene een interimmer die slecht enkele weken in dienst was en enkel wat mensen opruimde in opdracht. Toen ik wel een heel dure klant was om op te ruimen en hij waarschijnlijk op zijn donder kreeg van de opdrachtgever wegens deze inschattingsfout werd hij wraaklustig.
Ah waarom dat ik opgeruimd moest worden? Ik was te duur geworden en mijn werk zat er eigenlijk zo'n beetje op, de organisatie draaide weer goed en nu kon iemand voor de helft van mijn salaris verder gaan.
Welke recruiter gelooft dat? Iemand die zijn geld waard is jaagt men immers niet weg?
Verdacht, er zit hier iemand heel erg te liegen.
Dat het dan reorganisatie en zo stond het ook op de formuliertjes.
Recruiter tevreden. Geen vragen.
Trouwens de slimste recruiters vroegen enkel waarom mijn arbeidsrelaties beëindigd waren.
Eigenlijk en ik dit inmiddels gaan zien als een soort van inbreuk op mijn priveleven. Ik wil het enkel hebben over wat ik zou kunnen betekenen voor de nieuwe werkgever en wat die werkgever voor mij kan betekenen.
Natuurlijk stel ik dat niet zo zwart wit. Recruiters moet je soms even attenderen op het doel van het gesprek.
Trouwens de meeste bedrijven waarvoor ik werkte zijn inmiddels failliet of hebben hun activiteiten verkast naar het buitenland. juist die bedrijven zouden uitermate positief over mij zijn alleen waar zijn mijn collega's van toen gebleven? Sinds 2000 is het allemaal erg roerig geworden. Ik ben nu een jaar weg bij mijn oude werkgever en er zijn zo te horen behoorlijk wat mensen weg. HRM is compleet vernieuwd. Er zijn nieuwe directeuren en nieuwe managers. De kantinedame is er nog misschien moeten ze daar maar referenties inwinnen. Ik was altijd een goede klant, kocht nooit op de pof en liet nooit rotzooi achter. Dat is toch ook wat?
Kwaliteit straal je uit maar teveel kwaliteit uitstralen is contraproduktief als het op solliciteren aankomt.
Bovendien liegen werkgevers en recruiters ook graag tijdens sollicitatie's.
Kan ook niet anders als ik lees hoevaak iemand liegt per dag elders.
Het gaat om een gemiddelde trouwens. Dus er zijn dagen dat iemand weinig liegt en dagen dat iemand heel veel liegt.
Zeker weten dat dit de dagen van solliciteren zijn en de dag van ontslag. Tussendoor zijn leugentjes om bestwil.
Ik lieg nooit.....
