7 september 2007 -
80 procent van de Britse managers en werknemers is er van overtuigd dat sommige collega’s kunnen vertrekken zonder dat dit gevolgen heeft voor de bedrijfsvoering. De helft van de ondervraagden zegt samen te werken met een collega die ze eigenlijk te lui en ongeschikt voor de baan vinden. Dat meldt Zibb naar aanleiding van een onderzoek van het Britse onderzoeksbureau Investors in People.
Baas
Kritiek op de baas is er natuurlijk ook: vier op de tien medewerkers vindt dat hun baas te weinig doet om luie collega’s aan het werk te zetten. Deze problemen doen zich vooral voor in bedrijven met meer dan duizend werknemers. In bedrijven tot vijftig werknemers kwamen deze problemen slechts in de helft van de gevallen voor.Volgens de onderzoekers is een van de conclusies van dit onderzoek dat werknemers te snel het predikaat "lui" hanteren, terwijl er ook sprake kan zijn van echte persoonlijke of medische problemen.
Managers
Managers zouden van dit onderzoek kunnen leren dat ze beter op waarschuwingssignalen moeten letten en vaker gesprekken met hun personeel moeten voeren. Wanneer een dergelijk onderzoek in Nederland gehouden wordt is nog niet bekend.
Bron:Zibb
Gesprekken voeren met elkaar! Briljant, wat een onderzoek en een eye-opener. Vanaf vandaag ziet de wereld er weer anders uit. Lijkt me ook echt nodig om zo'n zelfde onderzoek in Nederland uit te voeren. Sommige collega's kunnen ook leidinggevenden zijn trouwens.
Sandra
|
|
7
-
09
-
2007
|
09
:
07
uur
Ik heb bij een bedrijf gewerkt,waar men iemand niet kon ontslaan ( te oud) en haar als breister aan het werk gooiden. Ook was er iemand die niets te doen had en ik het razend druk had. Als ze haar werk af had,dan ging zij spelletjes spelen. Mijn collega die een keertje haar spelletje eraf had gehaald en weer een verzoek had ingediend of ze ons niet kon bijstaan. Werd afgewezen.
Tevens was deze mevrouw naar de directie gestapt.Mevrouw kon gewoon haar spelletjes bljven spelen en wij onze 60 a 65 uur per week maken. Mijn collega die haar spelletje eraf had gehaald,kon vertrekken en zij kon blijven. Soms kan het dus ook andersom zijn. Als managers eens beter hun best deden om mensen te motiveren. MENSEN KUN JE EENMAAL NIET VERANDEREN,WEL MOTIVEREN OM TE VERANDEREN. Bij heel weinig bedrijven waar ik heb gewerkt,is er geen steun van je leidinggevende of manager. Die is alleen met zijn eigen toko bezig. Leiding geven is ook mensen motiveren,vooruit denken,zorgen dat mensen het naar hun zin hebben. Als manager is het nodig om snel te kunnen switchen. En af en toe je medewerker een motivatiecompliment geven is nooit iemand van gestorven. Het lijkt erop dat managers daar bang voor zijn.
Mike
|
|
7
-
09
-
2007
|
23
:
49
uur
Managers ????????????? het zijn nu allemaal managers , Ik werkte vroeger in een klein bedrijf van 8 mensen , iedereen deed wat van hem gevraagd was en iedereen hielp de andere zonder managers . Ik werk nu in een bedrijf van 1200 mensen en moet maar half zoveel werken iedereen commandeert de andere er zijn 50 chefs en 100 managers en zo is er zeker overal volk tekort .
mevrouw IDL
|
|
10
-
09
-
2007
|
07
:
52
uur
iedereen denkt met en diploma op zak een goede manager te zijn ???? sorry ik heb het liever op de ervaring dan pas heb je kwaliteit in huis .Inderdaad zijn ze meestal met hun zelf bezig
Ton
|
|
11
-
09
-
2007
|
16
:
51
uur
Ik heb altijd het gevoel dat ik te weinig personeel had als manager. De directie vond dat we mensen zat hadden om het werk uit te voeren. We deden weinig spelletjes trouwens.
Ik kan de kritiek op de managers hierboven wel begrijpen en deel de ervaringen ook al ben ik zelf voor een groot deel van mijn arbeidsverleden manager geweest. Ik stoor me ook ontzettend aan papieren managers zonder feeling.
Eerlijk is eerlijk primair denk ik uiteraard aan mijzelf, het doel, het werk, het bedrijf, enz. maar juist om succesvol te zijn en je werk goed te kunnen doen heb je je mensen nodig.
Wie dus ook oog heeft voor de mensen is succesvoller dat vergeten veel van mijn collega's. Bovendien wie geen zin heeft om te werken voor zijn geld kan bij mij op een exit rekenen na diverse waarschuwingen.
Ik heb niet graag dat iemand het blok aan het been wordt van mij, het bedrijf, het team.
Als we spelen spelen we met zijn allen, als we werken dan doen we dat allemaal en als die extra inspanning gevraagd wordt doen we dat ook allemaal. Dat is in grote lijnen hoe ik het doe. Helaas ziet de übermanager of directeur dat meestal anders en dat is ook logisch want hij/zij kent het bedrijfsleven voornamelijk van achter zijn laptop of vanuit de schoolboeken.
In zijn wereld bestaat het bedrijfsleven voornamelijk uit e-mail, data, en theorie.
Hierdoor kan hij niet zien wie in de praktijk hard werkt en wie niet.
Op zich is dat niet eens een probleem, sterker nog het is zelfs goed om dergelijke mensen in dienst te hebben, ze signaleren namelijk andere zaken als zij hun werk goed doen. Een probleem ontstaat pas als zij zich niet bij hun leest houden maar gaan of moeten bemoeien met zaken waar ze geen kijk op hebben.
En de leidinggevende ''van de praktijk'' niet meer vertrouwen of zelfs zijn werk gaan doen.
Dan krijg je de fouten, mislukkingen en frustraties. Een goede directeur / übermanager zal hiervoor waken en proberen samen te werken met de ''leidinggevende'' uit de praktijk.
Daar wordt denk ik de gehele organisatie beter van.
Inderderdaad zoals het artikel en enkele reactie's al weergeven is dit vooral een probleem in grotere bedrijven waar managers per definitie vooral diploma's moeten hebben i.p.v. door de wol gewassen moeten zijn.
De organisatie geeft hun vervolgens de ruimte om via politieke spelletjes en het verhullen van de puinhopen vooral bezig te kunnen zijn met de ladder te beklimmen en de eigen positie te verdedigen. Vaak ten koste van goedwillende medewerkers. Wee hem die het probleem (de manager) durft aan te kaarten uit vernatwoordelijkheidsgevoel, liefde voor het bedrijf of angstgevoelens wegens het naar de knoppen helpen van de organisatie.
Deze managers willen maar een boodschap naar boven toe brengen, een blijde boodschap. Daar scoren ze namelijk mee. Ze accepteren liever dat iemand overwegend luiert dan dat ze de confrontatie aangaan uit vrees voor problemen.
Ach u kent het wel, ik vertel denk ik niks nieuws.
Enige jaren geleden bedacht ik dat hier veel te halen was voor bedrijven. Ik zag me zelf door mijn jarenlange ervaring wel als een soort specialist die wel wist hoe je vanuit een praktische benadering bedrijven kon stroomlijnen. Er waren al zoveel bedrijfjes en bedrijven die dergelijke problematiek voornamelijk aanpakken door dezelfde soort adviseurs en interimmers als de managers maar dan tot de vergrotende trap, dat ik dacht dat ik een gat in de markt had gevonden.
Immers steeds weer als ik van baan wisselde kwam ik tot de conclussie dat er te weinig geluisterd werd naar de medewerkers en dat dit medewerkers vaak de sleutel waren tot het stroomlijnen maar dat er nauwelijks iets mee gedaan werd door managers of dat er zelfs een zeker tegenwerking was te bespeuren, een kloof tussen de (ingehuurde) manager en de mensen op de werkvloer. Verbeteringen en reorganisaties leverden een verslechtering op. Vaak was men vooral bezig met eigenbelang, uitholling, een salami praktijken. Waarbij de worst voornamelijk verdeeld werd tussen managers, aandeelhouders, directies en adviseurs, interimmers.
Ik dacht het ei van Columbus ontdekt te hebben door het andersom aan te pakken. Helaas bleek het bedrijfsleven daar niet klaar voor, open voor te staan.
De plannen verdwenen in de diepvries en ik bedacht dat ik me misschien was meer moest aanpassen alvorens het slachtoffer te worden van mijn visie.
Immers ik stak steeds weer mijn nek uit en was diegene met kritiek, de stem van het personeel.
Mij kop rolde na verloop van tijd, de slechte manager bleef zitten waar hij zat net als het personeel en de directie en de adviseurs.
Iedereen bleek uiteindelijk toch meer met zichzelf bezig te zijn en voornamelijk te parasiteren op het bedrijf en diegenen die nog geloofden in ''het bedrijfsbelang''.
Uit zelfbehoud ben ik een andere rol gaan spelen en een meer gaan lijken op diegenen die ik niet kan uitstaan.
Groet,
Ton
PS. Die catpcha code is wel zeer vervelend. (de code die alvorens een reactie verzonden kan worden ingevuld moet worden) Regelmatig moet ik meermaals een poging wagen om de juiste code in te tikken. 1, l, I, 0,0,o lijken allemaal sterk op elkaar.
