5 september 2007 -
Zet belemmerende irrationele gedachten om in rationele, assertieve gedachten. Die houden u niet tegen uw doelen te bereiken maar helpen u juist dat te doen. Doe uw voordeel met deze zes tips die u meteen in de praktijk kunt brengen.
1. Laat u leiden door rationele gedachten
Niet: Ik heb van deze presentatie niks gemaakt.
Maar: De opening en afsluiting van de presentatie gingen goed, bij de analyse van het probleem raakte ik in de war.
2. Gebruik ik-boodschappen
Maak duidelijk dat het om ú gaat.
Niet: Als je een probleem ziet, kun je je niet concentreren.
Maar: Als ik een probleem signaleer, vind ik het moeilijk me te concentreren.
Niet: Jij toont geen interesse.
Maar: Je hebt geen tijd als ik je vraag om een gesprek. Daardoor heb ik het gevoel dat je niet geïnteresseerd bent.
3. Zeg wat u niet bevalt
Maak het concreet.
Niet: Jij luistert nooit naar me.
Maar: Toen ik mijn mening gaf over een onderwerp, deed je alsof je me niet hoorde.
4. Maak duidelijk wat u wilt
Formuleer positief.
Niet: Ik vind het zeer vervelend als je me telkens onderbreekt.
Maar: Ik zou het zeer waarderen als je me laat uitpraten en wacht met reageren tot ik uitgesproken ben.
5. Neem verantwoordelijkheid
Breng dit tot uiting in uw formuleringen.
Niet: Dit moet af.
Maar: Ik wíl dit afmaken.
6. Laat (ook) uw lichaam spreken Sta of zit rechtop met uw schouders naar achteren
Houd uw handen en voeten in bedwang. Geen gewiebel en gefriemel.
Spreek rustig, met duidelijke stem en varieer in toonhoogte.
Onderstreep uw woorden met gebaren.
Maak oogcontact. Kijk de ander aan.
Bron:Brisk
Naar het idee van geweldloze communicatie nog een tip erbij.
Voorbeeld 2
Niet: Jij toont geen interesse.
Maar: Je hebt geen tijd als ik je vraag om een gesprek. Daardoor heb ik het gevoel dat je niet geďnteresseerd bent.
De ''maar'' reactie gaat nog steeds uit van een vooroordeel en kan een iritatie veroorzaken die niet noodzakelijk is en toch op een andere manier assertief uitgedrukt kan worden in de ik-vorm.
Het is te vervangen door; ''Ik zie geen reactie bij je als ik om een gesprek vraag. Daardoor heb ik het gevoel dat....
Spreek ook dit deel dus uit door aan te geven wat je objectief waarneemt en geef de totale reactie in ''ik'' vorm.
Het is goed om zo'n lijstje te presenteren. Het is alleen jammer dat het contextloos geplaatst wordt. Dit soort gedrag wordt in Nederland tot op zekere hoogte gewaardeerd, door autochtone Nederlanders. Maar hoe zou je dit zelfde lijstje kunnen toepassen in culturen waar zulk gedrag niet gewaardeerd of zelfs maar getolereerd wordt? Bijvoorbeeld culturen waarin de groep belangrijker is, dan de persoon.
Daarnaast kan het geen kwaad om aan te geven, dat ook in Nederland kritische ik-boodschappen in de groep, door sommige mensen als zeer kwetsend ervaren kunnen worden. Of in ieder geval gezien worden als gezichtsverlies. Zeker voor mensen uit culturen waarin men vindt dat men niet zelf anderen mag kwetsen, net zoals anderen niet kwetsend mogen zijn.
Het kan dus nooit kwaad om kritische boodschappen onder vier ogen uit te spreken. Het gaat dus niet alleen om assertief zijn, maar ook de situatie aanvoelen en de ontvanger juist in te schatten. Want uiteindelijk is je doel niet je gelijk krijgen, maar verandering bij de ander. Want je wilt de ander de kans geven om iets te leren en dat lukt niet als hij of zij zich gekwetst voelt.
om pnt 6 aan te vullen: als je je eigen belang wilt verdedigen, zorg dan dat
- je lichaam licht achterwaarts gericht is (beetje achteruit leunen in stoel bijv.)
- je arm- en handbewegingen naar jezelf toe gericht zijn, dus geen weidse bewegingen naar buiten toe
- je intonatie op het einde van je zin naar beneden gaat, zodat je zelfzeker en zeker niet vragend overkomt.
Wat is de zin van assersiviteit?
Een naar jezelf gerichte benadering die je positief moet stimuleren en het gevolg moet bij anderen aankomen. Het is alsof je zuivere zuurstof inademt.
Wanneer het echter niet meer om jezelf gaat, zoals een aantal van de tips formuleren, dan moet je jezelf assertief de vraag stellen wat voor nut het heeft je zo te uiten. Je was misschien assertief maar je bent er niets mee opgeschoten. zie de voorbeelden in 2,3 en 4.
De ander wordt met je probleem opgezadeld. Misschien terecht, maar dan moet de ander dat wel inzien.
Je kunt ook assertief vragen en de ander uitnodigen.
-2 Je hebt geen tijd als ik je vraag om een gesprek. Mag ik je vragen wat de oorzaak is of de redenen zijn dat je voor ons gesprek nog geen tijd kunt vrij maken?
-3 Toen ik mijn mening gaf over een onderwerp, wat waren je gedachten hierover? Ik ben daar erg nieuwsgierig naar.
-4 Toen ik aan het woord was heb ik mij niet helemaal kunnen uitspreken. Wat zijn jou gedachten over wat ik wilde bijdragen?
Assertief, maar niet beschuldigend, dus er ontstaat geen spontane afwerende verdediging, die het verloop van het gesprek blijft beďnvloeden. Wel de uitnodiging aan de ander zich te uiten met de juiste druk over het antwoord na te denken. Een positieve communicatie ontwikkelt zich. De inhoud kan nog steeds niet prettig zijn, maar er is de mogelijkheid om vanuit jezelf te spreken en interesse in de gedachtengang van de ander vast te houden.
Een ik benadering die niet een ik boodschap is, want daar heeft de aangesproken geen boodschap aan.
Sandra
|
|
11
-
09
-
2007
|
17
:
56
uur
Met deze zin Maar: ''Toen ik mijn mening gaf over een onderwerp, deed je alsof je me niet hoorde''
ga je voor iemand jomanda gedrag vertonenen. JE GAAT DENKEN VOOR IEMAND. En je kunt geen gevoel of iets van iemand raden.
Misschien met een blauwe jurk aan :-)
Dan kun je beter in een zin je eigen gevoel eraan geven.
Je kunt dus beter zeggen.
Toen ik mijn mening gaf over een onderwerp,had ik het gevoel dat je niet luisterde of dat je erg geconcentreerd bezig was. Verifier iemand zijn gedrag ook. Als je zegt dat je het gevoel had of dat jij het denkt. Dan geef je mensen de ruimte om hierop te reageren of het wel of niet zo was. Geef die persoon eventueel ruimte om over zijn gedrag na te denken en kom er later nog op terug. Zo maak je ook iemand beter bewust van zijn gedrag die JIJ niet prettig vindt. De meeste mensen staan er vaak niet eens bij stil,dat ze dat bij een ander veroorzaken.
