24 augustus 2007 -
Elke manager maakt het vroeg of laat een keer mee: u moet iemand ontslaan. Leuk zal het nooit worden, maar u kunt de schade wel binnen de perken houden door niet in bepaalde valkuilen te trappen. Hieronder leest u hoe u dat voorkomt
1. U heeft geen ondertekend contract
Zorg altijd voor een ondertekende arbeidsovereenkomst. Op die manier kunt u aantonen dat de werknemer op de hoogte is van de arbeidvoorwaarden en de voorwaarden waaronder de overeenkomst beëindigd kan worden.
2. U heeft uw beleid niet schriftelijk medegedeeld
Maakt niet uit of u een officieel handboek of een paar A4-tjes uitdeelt, maar zorg ervoor dat uw werknemers op de hoogte zijn van uw beleid en dat ze weten wat er wel en juist niet van hen verwacht wordt.
3. U bewaart geen verslagen van functioneringsgesprekken
Presteert iemand ondermaats dan kan dat betekenen dat u hem in de (nabije) toekomst zult moeten ontslaan. Bewaar alle functioneringsverslagen, gespreksverslagen en schriftelijke waarschuwingen. Hiermee staat u stukken sterker in een ontslagzaak.
4. U heeft geen goede ontslaggrond
Zonder goede reden iemand ontslaan, kan tot een hoop juridische en financiële ellende leiden. Werknemers zijn nog steeds erg goed beschermd. Waak er ook voor dat uw ex-werknemer u, bijvoorbeeld, niet kan beschuldigen van discriminatie.
5. U ontslaat iemand zonder voorbereiding
Weet wat u wilt gaan zeggen en zorg dat het papierwerk in orde is. Als uw werknemer nog achterstallig salaris of vakantiegeld tegoed heeft, zorg dan dat dit geregeld is. Vraag eventueel advies bij het CWI.
6. U wacht te lang
Als u iemand wilt gaan ontslaan, wacht dan niet te lang. Het goede moment bestaat toch niet. Bovendien kan de werknemer iets doorkrijgen en in opstand komen, zijn werk laten versloffen en zo een rechtszaak uitlokken. Ook anderen op de werkvloer kunnen lucht krijgen van de situatie en dat is erg slecht voor het moreel. Heeft u de ontslagbeslissing genomen, onderneem dan actie. Meteen.
7. U heeft geen plan voor follow-up De onderneming is misschien beter af zonder die ene persoon, maar het werk gaat door. Vangen andere werknemers de extra werkzaamheden op? Gaat u op zoek naar een vervanger? Stapt u naar het uitzendbureau?
8. U praat teveel
Managers hebben vaak de neiging teveel te zeggen en zeggen bovendien vaak de verkeerde dingen. Maak geen beloftes die u niet na kunt komen (zoals beloven dat u de werknemer gaat helpen bij het vinden van een nieuwe baan). Verontschuldig u niet en ga het niet hebben over de schuldvraag. Houd het exitgesprek kort en to the point. U mag best zeggen dat u het jammer vindt maar wijd daar verder niet over uit.
9. U praat uw mond voorbij
Een grote fout. Zorg dat niemand iets weet over het aanstaande ontslag behalve de betrokkenen. Niets is vernederender dan als achteraf blijkt dat het hele bedrijf al op de hoogte was, behalve degene die de laan uitvliegt.
10. U gaat ruziemaken
Een veelgemaakte fout: ruziën met de werknemer die u ontslaat. Laat dit niet gebeuren. Als hij of zij kwaad wordt, laat hem of haar dan gewoon uitrazen. U wint er niks mee als u terug gaat schreeuwen.
Bron:Brisk
Het verhaaltje heeft weer eens een opmerkelijk middenstanders niveau. Als je over deze punten moet nadenken waarom ontsla je de persoon dan ?
denk ook eens aan de financiele positie van de persoon, hoe verankert is de persoon in het sociale netwerk van uw bedrijf en waarom was u destijds zo enthousiast over deze persoon.
Repareren is indien mogelijk altijd beter, de persoon kent de weg in de organisatie en is ingewerkt, de kans een willekeurig persoon te vinden die deze direct kan vervangen is klein.
De kans dat je ook de nieuwe persoon later moet laten gaan is ook zeer groot.
Ontslaan is verliesleiden.
Ad de Beer
|
|
24
-
08
-
2007
|
10
:
58
uur
Goed advies, het zou bij iedere manager bekend moeten zijn.
Maar hoe vaak zijn de dossiers niet op orde? Hoe vaak zijn de arbeidsovereenkomsten wel ondertekend, maar door de Personeelsfunctionaris die geen procuratie heeft. Let daar wel op.
Gelukkig ook aandacht voor de fouten bij slecht nieuwsgesprekken.
De beste methode: Val met de deur in huis, meteen de boodschap en laat je niet verleiden tot een discussie. Daarmee schep je hoop en erger nog, je kunt jezelf in een moeilijke positie brengen.
Zorg ook dat de aanzegging schriftelijk klaar ligt en overhandig die meteen.
Ook de aanwezigheid van een getuige is aan te bevelen. Eentje, want je slachtoffer meteen confronteren met een overmacht aan management werkt ook niet echt geruststellend.
Indien nodig kun je de mensen na een tijdje uitnodigen om een en ander te bespreken. Ligt eraan wat de reden van ontslag is.
Bij reorganisaties heb ik meestal na één of twee dagen een gesprek. Bij staande voetjes laat ik het initiatief bij de andere partij.
mirella
|
|
26
-
08
-
2007
|
14
:
16
uur
repareren vind ik niet altijd een juiste oplossing. Dit is wel afhankelijk van het probleem. Soms is nieuw bloed met een frisse blik juist dat wat je nodig hebt.
Bij ontslag is inderdaad dossier vorming en duidelijkheid dat wat moet!! Niet om de hete brei heen, kort duidelijk met een aantoonbare reden het ontslag aankondigen.
Hugo Carsten
|
|
2
-
09
-
2007
|
10
:
31
uur
Managers zijn geen perfecte mensen. Vele van hen hebben ook psychische en gedragstoornissen.
In mijn 42 jaren arbeidsverleden heb ik maar twee managers gekend die normaal functioneerden. Indien werkgevers leidinggevend personeel in dienst nemen moeten zij maar eerst door een psycholoog gestest worden. Dit is een goede investering! Het bespaart kosten en tijd.
Mobiliteit wordt steeds belangrijker onder invloed van leeftijdsvraagstukken. Deze punten zijn zeker verstandig, maar kijk ook eens naar alternatieven. Wij hebben een leuk boek geschreven over hoe als bedrijf om te gaan met leeftijdsvraagstukken. Zie de site. Ontslag is een eindoplossing. Probeer dit voor te zijn. Disfunctioneren is niet iets van lange termijn. Dat weet je als werkgever / leidinggevende al vrij snel volgens mij.
Neem dus tijdig actie en praat als volwassen mensen met elkaar over alternatieven.
Dat wordt steeds belangrijker nu de sociale wetgeving afbrokkelt en weinig veiligheid biedt en nu het voor iedereen van belang is om zo gezond, vitaal en aantrekkelijk op de arbeidsmarkt te blijven dat je nog 10 jaar langer kunt blijven functioneren. Soms zal dat met zich meebrengen dat je buiten het meest voor de hand liggende moet gaan kijken.
Met vriendelijke groet,
Peter Sijbers
Arbo- en Verzuim Adviseur/ Accountmanager
Ardyn Arbo&Advies
Henk
|
|
3
-
09
-
2007
|
09
:
28
uur
Citaat uit Peter Sijbers met alle respect hoor(verkoop)verhaal hierboven. ''Mobiliteit wordt steeds belangrijker onder invloed van leeftijdsvraagstukken''wat een gekunsteld en krampachtig gedraai, het lijkt wel ambtenaren taalgebruik waarbij je bv niet spreekt over verlies maar over een financiele taakstelling.
Dit soort taalgedraai hoort blijkbaar bij de hedendaagse tijd, verbloem de waarheid zoveel mogelijk uit angst voor reacties en minder gelegenheid tot ''bijsturing van standpunten''(ook weer zo'n mooie zin)
Al die mooie zinnen hebben volgens mij als doel zonder verlies(en je vast te leggen) te kunnen doen wat je wilt, ik noem het manipuleren, een ander zal het misschien politiek bedrijven noemen of is dat hetzelfde.
Wat het ouder worden betreft: in onze hedendaagse aanbidding van de jeugdcultuur met als exponent jeugd die steeds langer ''jong is, en op steeds latere leeftijd verantwoordelijk gedrag vertoont'' en ouderen die steeds sneller ''oud''zijn wordt de tijd waarin men kennelijk aantrekkelijk is voor de werkgever steeds korter en daarmee de wens om van personeel te wisselen navenant.
De eis voor meer rendament begint de laatste jaren zulk een grote omvang te krijgen dat we kennelijk alleen nog bepaalde eigenschappen die alleen jongeren hebben? als enig belangrijke gaan aanmerken.
Het grappige is dat die zelfde werkgever zelf meestal ook tot de ouderen behoort en zoekt naar eigenschappen die over het algemeen alleen ouderen hebben.
Is het gek dat de samenleving een beetje dol aan het draaien is?Echter.....zolang men geld gelijk steld met geluk zal er weinig veranderen.
Ad Beer
|
|
3
-
09
-
2007
|
12
:
58
uur
@Hugo
Ik heb met je te doen, 42 jaar werken en slechts twee managers gehad die JIJ normaal vond! Over wie zegt dat wat???
@Peter.
Ik heb nog steeds kippevel van jouw inzending. Juist om dit soort uitspraken hebben wij ooit eens een ARBO dienst de deur gewezen.
Dat oerhollandse ''je kunt er over praten'' heeft voor meer problemen dan voor oplossingen gezorgd.
Ik heb nog nooit iemand vanwege zijn leeftijd ontslagen. Diverse mensen, waaronder managers (Peter!) vanwege niet functioneren de deur gewezen en nog meer mensen naar huis moeten sturen vanwege reorganisaties.
Het schijnt nog steeds niet voor iedereen duidelijk te zijn dat zachte heelmeesters stinkende wonden geven.
Voor alle duidelijkheid, ik krijg met kerst tientalle kaarten van mensen die ik ooit ontslagen heb. Geen verwensingen, allemaal bedankjes, omdat ze kans hebben gekregen om hun werkelijke talenten te kunnen ontplooien. Soms is het trauma van een ontslag nodig om in te zien dat je op een verkeerde manier je leven aan het leven bent.
Met al dat gepraat worden mensen vaal alleen maar bevestigd in een verkeerde manier van leven en blijven ze dus dood.
Henk
|
|
4
-
09
-
2007
|
09
:
30
uur
Heren,
waar gaat dit over. Iedereen heeft een generaliserende mening over ontslag en de gevolgen. In werkelijkheid is een krachtenspel die complex en individueel is..
Ad Beer
|
|
5
-
09
-
2007
|
08
:
19
uur
@Henk
Kun je je stelling toelichten.
Ik zal niet ontkennen dat het individueel is, maar complex? Juridisch is het allemaal duidelijk, al wil een rechter of CWI je wel eens verrassen met een vreemde uitspraak. Sociologisch en psychologisch is het wat complexer, maar ook dan helpt een dosis ervaring en mensenkennis je een heel eind op weg.
We moeten wel een onderscheid maken tussen ontslag om een ''dringende reden'' en ontslag vanwege down sizing. Dat verschil zie ik in de diverse inzendingen niet zo direct.
Het is ook te simpel om de ''grote boze bazen'' overal maar de schuld van te geven.
Ik heb pas een vent ontslagen die een collega met een ketting op zijn gezicht had geslagen. Ben ik dan een boze baas?
Ook een vent die onder werktijd kinderporno aan het downloaden was. Is dat mijn schuld?
Daarvoor een aantal mensen omdat onze klant zijn productie met 50% terug schroefde. Daar kun je ons toch moeilijk de schuld van geven toch?
Ik kan bij alle ontslagen die ik in mijn loopbaan heb doorgezet recht in de spiegel kijken. Al moet ik zeggen dat ik bij een grote downsizing best wel eens een hekel aan mezelf heb gehad.
Ik vind ook dat je bij ieder ontslag de emotie moet voelen, voel ik dat niet meer dan stop ik ermee.
Hugo Carsten
|
|
5
-
09
-
2007
|
09
:
25
uur
Ja Ad Beer. Je bericht over mijn 42 jaar werkervaring met managers het volgende. Deze twee managers waren doelgericht bezig en voorkwamen onnodige emotionele commoties op de werkvloer. Zij waren tactvol, vriendelijk en geen kapsones. Het resultaat? Wij vertrouwden deze managers en werkten keihard onder zeer prettige omstandigheden.
Ad Beer
|
|
5
-
09
-
2007
|
13
:
12
uur
@Hugo.
Ik ben benieuwd naar het gedrag van al die andere managers, of had je er maar twee?
Peter Sijbers
|
|
5
-
09
-
2007
|
20
:
42
uur
@Henk
Ik heb blijkbaar wel iets losgemaakt met mijn reactie.Dagelijks praat ik met werkgevers die zich het hoofd aan het breken zijn hoe ontwikkelingen in relatie tot de stijgende gemiddelde leeftijd en afzwakkende instroom het hoofd te bieden. Ik heb daarbij niets gezegd over dat oudere leeftijdsgroepen niet zouden volstaan. Hoe kom je erbij? Ik ben ervan overtuigd dat er net beter naar mensen en hun vaardigheden gekeken moet gaan worden. Pasklare antwoorden zijn er niet zonder meer, maar die liggen zeker in duidelijkheid scheppen over wat wel en wat niet kan en daar keuzes aan verbinden.
@ad
Je vertaalt de woorden wel naar je eigen beleving. Wat ik wil zeggen is dat er veel te vaak doorgemodderd wordt. Daarom is het net zo verdraaide belangrijk om snel duidelijk te worden en positie in te nemen. Dat bedoel ik met ''je moet erover praten''. Jij vertaald dat blijkbaar in pappen en nathouden. Daar ben ik net helemaal geen voorstander van. Ik zie daar nu net zoveel missers uit voortkomen.
Wel geloof ik in breder kijken naar mensen. Ook buiten hun functie.
Het gaat er nu net om dat er zovaak helemaal niets gedaan wordt en dat geen beslissingen genomen worden. Dat brengt de meeste schade toe.
Hugo Carsten
|
|
10
-
09
-
2007
|
10
:
13
uur
Ad Beer, na 42 jaren alleen twee managers gehad? Laat je zelf door een psychiater nakijken, man. En verwijder ook de tien valkuilen tussen je oren.
Ton
|
|
10
-
09
-
2007
|
16
:
41
uur
Uitgezonderd een ontslag op staande voet zal een ontslag zelden als verrassing komen voor de betrokken medewerker.
Er gaat immers een hele geschiedenis aan vooraf en als je als leidinggevende of zoals u wilt manager. Er zijn functioneringsgesprekken geweest, afspraken gemaakt, misschien is er hulp aangeboden enz. Het berijf heeft een eventuele ontslagronde aangekondigd.
Daarna is het ontslag slechts een hamerstuk waarin je wellicht teruggefloten kunt worden.
Of je dit ''warm'' of ''koel'' ten uitvoer brengt ligt aan de situatie.
Een ontslag op staande voet zou ik waarschijnlijk kil ten uitvoer brengen maar een ontslag wegens boventalligheid juist niet.
Ontslag is zelden leuk, zelden leuk voor de uitvoerenden als voor de ontslagene.
Al zijn er mensen die op ontslag aansturen of medewerkers waar je graag van afwilt.
Ga je ovet tot ontslag dan moet je in ieder geval niet in de valkuilen trappen. Als dat ontslag een verassing is voor de medewerker dan heb je zelf veelal in het voortraject gefaald. Of je dan geschikt ben voor de functie leidinggevende/manager betwijffel ik sterk.
Iemand die op staande voet ontslagen wordt heeft meestal bewust een beslissing genomen waarvan hij wist dat het tot een ontslag op staande voet kon komen. Al kan ik me voorstellen dat de betroffene het anders ziet en er sprake is van een grijs gebied.
Ook zijn er managers (interim opruimers) die graag snel, gewetenloos, overgaan tot ontslag van medewerkers die kritiek hebben op de manager en zijn beleid. Waarschijnlijk omdat ze bang zijn in het nauw gedreven worden door die medewerker. Zij gaan zo'n medewerker extreem observeren, waarna op elke slak zout gelegd wordt en alles in het persoonlijk file wordt opgeslagen. De vele ''corrigerende gesprekken'' zulle vervolgens als case tegen de medewerker gebruikt worden. Bekwame, betrokken, hard werkende en prima functionerende medewerkers worden zo zonder pardon ontslagen door een ''opruimer''. (Want eruit krijg je iedereen uiteindelijk)
Als leidinggevende heb ik zo wel eens aan de rem getrokken met als resultaat dat de ''opruimer'' opgeruimd werd.
Achteraf dacht ik vaak terug aan ''opgeruimd staat netjes''. daarom weet ik ook dat ontslaan soms ook prettig is. Maar over het algemeen is een ontslagprocedure een trieste zaak.
Ik ben het dan ook wel eens met de uitspraak van Ad Beer dat je ergens emotie moet voelen.
Ad Beer
|
|
11
-
09
-
2007
|
08
:
17
uur
@Ton
je schreef:
Iemand die op staande voet ontslagen wordt heeft meestal bewust een beslissing genomen waarvan hij wist dat het tot een ontslag op staande voet kon komen. Al kan ik me voorstellen dat de betroffene het anders ziet en er sprake is van een grijs gebied.
berouw komt na de zonde, van de staande voetjes die ik heb mogen uitdelen waren er maar weinig mensen die zich bewust waren van de gevolgen van hun daad. Zelfs in het geval van vechtpartijen en het dreigen met vuurwapens was er verbazing over het aangezegde ontslag. Uiteraard onderdeel van het rouwproces.
Wat me wel opvalt is het negatieve beeld dat veel mensen hier hebben van managers. Wij zouden allemaal gewetenloze schurken zijn die alleen maar als doel hebben mensen zoveel mogelijk uit te buiten en te pesten. Met name de reactie van Hugo laat nogal wat negatieve energie zien.
Denk je echt dat ik ervan geniet als ik iemand moet ontslaan? Dat ik het leuk vind? Dat ik zit te zoeken naar redenen om mensen eruit te smijten?
Dan is er echt iets fout met de arbeidsverhoudingen in Nederland. En laat ons land nu bekend staan in de wereld als een van de landen waar de machtsongelijkheid het kleinst is.
Ik kan die agressiviteit echt niet plaatsen.
Bas
|
|
9
-
03
-
2010
|
02
:
29
uur
Nou, ik heb van de week iemand moeten ontslaan vanwege geld froufe,mijn AFM heeft een dame wezen uitlokken die parttime werkt (weekend hulp) ,gezien dat zij laatste tijd kasverschillen had, en geld vroeg aan d'r collega's heeft hij haar getest d.m.v geld in kantine achter te laten! Even later, bleek geld verdwenen te zijn. Op latere tijstip heeft hij die dame geroepen en gevraagd heb je in de kantine wel/geen geld gevonden! Na3x nee gezegd te hebben heeft ze toegegeven en het geld terug gegeven. Politie is niet ingelicht, dit is in overleg met de beveiliger gedaan, het test geval. Dus mijnvraag is! Kunnen er juridische gevolgen hebben?
Ton
|
|
9
-
03
-
2010
|
16
:
36
uur
Lijkt mij uitlokking. Natuurlijk was het niet ethisch van haar maar anderzijds ook uitlokking zoals je zelf al aangeeft. Ik denk dat een rechter hier zeker rekening mee zal houden en je dus een zwakke zaak hebt. Ook dat toegeven is dat het gled in de kantine gepakt is wil nog niet zeggen dat daarmee bewezen is dat zij de veroorzaker is van de kasverschillen door fraude volgens mij.
Dit is volgens mij ook geen heterdaad. Immers op een ander tijdstip is de dame geconfronteerd geworden en niet terstonds.
Hoe dan ook lijkt het mij dat de verhoudingen met de medewerkers verstoort is voor deze dame en dat je van haar af bent omdat ze uit eigen beweging vertrekt.
