8 augustus 2007 -
De sociale netwerksites Facebook en MySpace bevatten gegevens van tientallen miljoenen mensen, waarvan de meeste jonge professionals zijn. Volgens de netwerksites zoekt inmiddels één op de vijf werkgevers naar informatie over potentiële kandidaten op hun site.
Gesprek 60 procent van die werkgevers zegt dat de gevonden informatie van invloed is geweest op het sollicitatietraject, meldt Express.be. Bijna een kwart blies zelfs al een afspraak met een sollicitant af omdat ze op het web dubieuze informatie over die persoon hadden aangetroffen. Toch moeten werkgevers de op het internet aangetroffen informatie omzichtig behandelen. Persoonlijke informatie - omtrent bijvoorbeeld religie of iemands drinkgedrag - hoeft de succesvolle uitoefening van een baan niet in de weg te staan.
Juridische stappen
Hoewel de wetgeving hieromtrent nog in de kinderschoenen staat, riskeren werkgevers die kandidaten weigeren op basis van op het internet ingewonnen informatie (sexuele geaardheid, ras, religie, geslacht, leeftijd of handicap) toch al claims als kandidaten zich gediscrimineerd voelen. Volgens Camilla Marriott van het advocatenkantoor Taylor-Wessing kunnen werkgevers daarom beter geen gegevens van het web uit. Het checken van referenties en interviewen van kandidaten met een dubieuze netreputatie blijft daarbij aan te raden. Bovendien is die informatie vaak relevanter dan dingen die soms bij wijze van grap op het internet beland zijn.
Tot tien tellen
Werknemers op hun beurt doen er goed aan tweemaal na te denken voor ze online profielen aanmaken. Vooral omdat iets dat eenmaal op het web staat er moeilijk weer van af gaat.
Nu zou ik er persoonlijk niet zo snel aan denken om te gaan lopen googlen op een naam van een kandida[a]t[e] maar ik kan me zeker voorstellen dat werkgevers dit eventueel wel zouden doen, en gelijk hebben ze.
Alleen, zou men in dergelijke gevallen heel goed moeten kunnen onderscheiden welke informatie relevant is voor de betreffende functie. In het verlengde hiervan zou ik me kunnen voorstellen dat er in het contract een toevoeging komt dat een werknemen/werkgever zich in het openbaar dient te onthouden van uitlatingen/gedragingen die de zakelijke dan wel de persoonlijke integriteit in het geding stelt.
Op zich een materie die zeker overwegen waard is. Wat dacht u van een verkoper die als hooligan op de voor/sportpagina terecht komt en door diens brede contactenkring schade aan de organisatie of zichzelf berokkend.
Wat dacht u bijvoorbeeld van de dame die naast haar officiele zakelijke bezigheden zich wellicht met andere activiteiten bezig houd die haaks kunnen staan op het persoonlijke aanzien van zichzelf of de organisatie?
De IT-er die een bepaalde persoonlijke voorkeur op na wil houden en dit uitgebreid, op verschillende mogelijke manieren op het internet, etaleert?
Zo maar enkele voorbeelden waarbij u en ik zich wellicht nog wel en hele reeks andere voorbeelden kunnen verzinnen. 'Kom je dan niet op het vlak van de persoonlijke vrijheid terecht en ga je die dan niet inperken?', zo vraag ik mezelf nu even af.
Persoonlijk denk ik dat elk weldenkend mens natuurlijk alle vrijheid heeft zichzelf te gedragen zoals hij/zij graag wil. Daar is natuurlijk op zichzelf niets mis mee. Wij geven hier op dit forum uiteindelijk ook een persoonlijke mening of commentaar. Ik denk dat het belangrijk is te beseffen waar die commentaren/reacties terecht komen en hoe die kunnen worden opgevraagt.
Het internet is een open domein. Dat moet een ieder zich heel goed realiseren en vrijwel alles kan weer worden teruggevonden wat dat betreft. De vraag is hoe de gedragingen moeten worden geinterpeteerd denk ik. Sommigen zullen ongetwijfeld ludiek/humoristisch van karakter zijn maar ik denk ook even aan mogelijke reacties op publicaties die verder aan verbeelding weinig over hoeven laten.
Ik verwijs dan graag even naar een recentelijk artikel hier in MOL die voor flink wat reacties en stof zorgde. 'The Secret of... zit er aan te komen.' Met enige vewondering heb ik daar toch, soms zelf erg vinnige, reacties op de persoon gericht gelezen. Dat kan ook tekenend zijn, als voorbeeld, iemand van zichzelf kan achterlaten of hoe een ander dat kan interpeteren.
Dit artikel is voor een ieder die dit leest een hele duidelijke reminder dat het internet een prachtige bron kan zijn maar dat een ieder zeker op diens tellen mag/moet passen met hetgeen hij of zij er mee om gaat. Persoonlijk ben ik er helemaal niet zo op beducht.
Ik geef u gewoon als voorbeeld dat mijn werkgever op de hoogte is van de zakelijke activiteiten die ik ontplooi naast de zakelijke overeenkomst en ik er persoonlijk voor zorg dat geen van beiden elkaar raken of elkaar kwaad doen. Persoonlijk waak ik er natuurlijk voor om activiteiten te ontplooien die haaks staan op beiden want een goede naam opbouwen is nog altijd moeilijker dan dat deze door anderen kan worden afgebroken.
Als laatste denk ik dat het zeker niet verkeerd is dat bij een constatering zoals in het artikel weergegeven een werkgever zeker de vraag om informatie of opheldering bij een kandida[a]t[e] mag neerleggen. Net als bij een email kan een bepaalde inhoud wel eens heel anders lijken dan feitelijk bedoeld, zeker op het internet.
