31 juli 2007 -
Veel televisiecommercials zitten bol razendsnelle beelden. Hoe meer shots in een tv-commercial te zien zijn, hoe lastiger het verhaal echter te volgen is. Die fast fast editing lijkt dan ook ten koste te gaan van de reclameboodschap.
Merkbeleving
Toch gaan reclamemakers ermee door. Waarom? Ze willen een merkervaring bieden. En dat terwijl de kijker er niet echt op te wachten zit. Onderzoek toont aan dat kijkers er vaak moeite mee hebben om de inhoud van de snelle filmpjes te reconstrueren. Volgens sommige critici betekent dit dat reclamemakers de verkeerde aanpak hanteren.
Spannend
Ze zouden te veel gericht zijn op hun eigen voorkeur en te weinig rekening houden met het doel van reclame. En dat was en is: de consument vertellen wat er te koop is. Toch is fast editing meer dan een hobby van creatieven. Door in een bestek van 30 seconden een verhaaltje tot leven te wekken, worden commercials wel weer spannender en ook dat spreekt een hoop consumenten aan. De meeste tv-kijkers willen ook helemaal niet dat alle voordelen van een merk aan bod komen. Zij willen worden vermaakt en even worden meegezogen in een andere wereld. Als het merk daarmee de sympathie van de consument kan winnen, dan komt die boodschap later wel.
Bron:Admap, Marketing Online
Snelle reclames komen mij schreeuwerig over en boeien mij niet. Ik haak dan gewoon af en denk dat het voor de jongeren onder ons is.
Ik kan me voorstellen dat een schreeuwend snelle reklame van een snelle bolide of iets wat bij de high society hoort, vraagt om vaker te kijken om elke keer weer nieuwe details te willen ontdekken. Daarmee kluister je iemand mogelijk aan die reklame en door het vaker zien wordt het in de bovenkamer gebrandmerkt.
Een peugeot die veranderd in een robot en een dansje van Michael Jackson uitvoert. Is het nu de bedoeling dat ik naar de dealer ga en vraagt of dat die peugeot ook nog een ander dansje kent?
Of die drie seatjes die een stukje van een film persifleren? Moet ik daarvoor naar de dealer?
Wat dacht u van Magnum waarbij je je op een eiland moet wanen waarbij het ijsje als een God[in] moet worden vereert? Ik krijg daar niets bij.
Hebben we het maar niet over de schoonmaak reclames waar mijn vriendin meteen op de afstandbediening duikt en meewarig doorzapt om tot de conclusie te komen dat er altijd reclame is op dezelfde tijd.
Frappant is wel dat je de dag daarna het gros van de reclames je gelukkig gewoon niet eens weet te herinneren. Om over de 'tjenkfactor' van de kinderen maar niet te spreken.
Dat is helemaal een feitelijk staaltje van minderwaardige vorm van reclame bedrijven om het dan maar via de kinderen te spelen. Wat dat betreft zijn wij bij ons gelukkig wakker genoeg.
Zijn er dan geen goede reclames? Absoluut, ik kan er zo een paar noemen.
Coca Cola, een 'brand' in de markt, kan ik me zo een paar bijzonder mooie van herrinneren, ook degene die ze nu draaien. Bekende naam, behoeft weinig reclame maar maken er iets schitterends van.
Martini met George Clooney. Leuk doordacht evenals George in Nespresso. In een kort moment wordt er op een volwassen manier een boodschap overgebracht verpakt in zorgeloze humor.
Kanttekening: Ik vind persoonlijk Nespresso niet te drinken maar de reclame wel goed doordacht. Over verschil in smaak gesproken dus.
Moeder natuur die na haar regendansje de bliksem doet inslaan en roept,'You've got very nice nuts', hilarisch.
Barry en Dave met hun commercial over krasloten. Geweldige vondst waar ze vrolijk op doorboorduren. Ze hebben recentelijk zg. twee stand-ins laten meespelen als vervanging omdat de echte zo duur zouden zijn. Prachtige vondst die blijft hangen.
Ik begrijp dat reclame een kwestie van smaak is maar, u voelt hem al, je kunt ook overdrijven en dan slaat het gevoel al snel over in antireclame. Denk maar eens aan die van stichting lekker dier.
Als u een varkentje of een kip zou zijn dan zou u toch ook kiezen voor de ruimte en de vrijheid? Zij hebben niets te kiezen maar de consument gelukkig wel. GELUKKIG MAAR! Als ik een dergelijke reclame zie dan associeer ik die meteen met een stelletje natuurterroristen, Volkert v.d.G, misdadigers met bivakmutsen op die directies en medewerkers bedreigen en chanteren in de vlees industrie. Dit alles onder het mom van 'bewustzijns verandering'. Ik vind dit simpelweg een immorele vorm van morele chantage. Keep on going.
Kortom, reclame kan een vervuiling zijn voor het oog maar ik heb er een paar in gedachten die werkelijk blijven hangen. Waarom? Omdat daar over is nagedacht en grafisch goed uitgevoerd.
Natuurlijk, smaken verschillen maar laten we wel zijn, het gros van de reclame is gewoon onzinnige overkill.
