12 juli 2007 -
Topmanagers lijken almaar narcistischer te worden. Hun verlangen naar drama en aandacht leidt tot grote overnames en gewaagde acties. Dat blijkt uit een studie van de Pennsylvania State University. Daarbij wordt gesteld dat topmanagers met een heel hoge dunk van zichzelf, meer extreme en wisselvallige resultaten neerzetten dan hun meer bescheiden collega's.
Gemiddeld gezien presteren ze echter niet beter of slechter dan topmanagers met een kleinere eigenliefde, aldus Het Financieele Dagblad. Volgens onderzoeksleider Donald Hambrick, docent management aan de Pennsylvania State University, is de trend van narcistische managers te verklaren door de enorme veranderingen die de bedrijfswereld tijdens de voorbije twintig jaar heeft ondergaan.
Aandacht Hij wijst daarbij op het toenemend belang van aandelenopties als vergoeding, de grotere aandacht van de media voor de persoon van de manager, de cultuur van celebrities en het feit dat steeds vaker managers weggeplukt worden bij andere bedrijven. Deze elementen zorgen er volgens Hambrick voor dat narcistische persoonlijkheden zich aangetrokken voelen tot de positie van manager. Hij voegt er aan toe dat narcisme meer dan gemiddeld aanwezig is in het wereldje van de managers. "Narcisme drijft mensen immers naar posities met macht en invloed," voert hij aan. "Dit narcisme heeft duidelijk gevolgen voor de gevoerde strategie en bedrijfsprestaties." Narcistische leiders kiezen volgens Hambrick voor een grotere strategische dynamiek en grandiositeit dan hun meer bescheiden collega's. "Narcistische managers willen drama," benadrukt hij. "Ze hebben immers aandacht en applaus nodig. Daarom kiezen ze voor gedurfde en zichtbare acties in plaats van de langzame verbetering van de status-quo." Het gaat daarbij onder meer om grootschalige productlanceringen, agressieve internationale expansies overnames.
Sectoren Voor Hambrick passen narcistische managers het best in heel dynamische sectoren, zoals computers en software, technologie, mode, cosmetica, en media en entertainment. Deze sectoren kenmerken zich volgens hem door een grote volatiliteit en bieden managers meer mogelijkheden om keuzes te maken. De sterk schommelende resultaten van deze figuren kunnen volgens Hambrick wel verborgen kosten met zich meebrengen voor aandeelhouders, klanten of het personeel.
Ik ben het helemaal eens met deze conclusie. De grootste valkuil is echter dat het eigen personeel te weinig respect krijgt en dat dit soort leiderschap daarom geen lang leven beschoren is.
dergelijke ego's vormen tevens een niet te onderschatten hindernis voor kennisoverdracht in het bedrijf. narcistische managers gebruiken informatie als een wapen en dus gaan ook hun medewerkers zich zo verdedigen. wie wéét, heeft macht. in onze sterk vergrijzende maatschappij worden dergelijke managers een probleem en delen verantwoordelijkheid in het niet overdragen van kennis aan jongeren.
Anneke
|
|
10
-
04
-
2012
|
17
:
55
uur
Ik werk voor een bedrijf waar de leidinggevende de boekhouder, de inkoper en de HRM is en hij probeer op allerlei manieren ons als werknemers te pesten. Hoe verder?
