4 juni 2007 -
In het eerste kwartaal van 2007 zijn de vijf belangrijkste redenen om voor een (nieuwe) werkgever te kiezen werksfeer, salaris, inhoud van het werk, vast contract en uitdaging van het werk. Dit blijkt uit het Arbeidsmarkt GedragsOnderzoek (AGO) van Intelligence Group.
Meest opvallend in het eerste kwartaal van 2007 is de significante stijging van het belang van 'inhoud van het werk' (+ acht procent t.o.v. het eerste kwartaal van 2005). Andere opvallende stijgers in de lijst zijn 'aansluiting vinden bij persoonlijke idealen' (+ zes procent) en 'de mogelijkheid om parttime te werken' (+ vijf procent).
Dalers Meest opvallende daler is 'doorgroeimogelijkheden' (- vijf procent) gevolgd door salaris (- drie procent), vast contract (- drie procent) en secundaire arbeidsvoorwaarden (- drie procent). Werkbeleving en de work-life balance blijven daarmee sterk aan belang winnen ten opzichte van carrièremogelijkheden en primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden.
Werkbeleving wint sterk ten opzichte van carrière Veranderingen in beweegredenen voor een (nieuwe) werkgever verlopen normaliter zeer geleidelijk over de jaren. De enorme stijging van de 'inhoud van het werk' is hierin een opvallende uitzondering. Een mogelijke oorzaak is het record aantal openstaande vacatures in Nederland. Daardoor is er voor de meeste werknemers weer iets te kiezen. Dit wordt onderstreept door het toegenomen belang dat iemand bij de keuze voor een werkgever hecht aan het 'vinden van aansluiting bij persoonlijke idealen' (+ zes procent). Aangezien de verwachting is dat het aantal openstaande vacatures in de komende kwartalen alleen maar zal toenemen, zal in de arbeidsmarktcommunicatie naast het verkopen van de werkgever (employer branding) het verkopen van de baan (jobmarketing) steeds belangrijker worden.
Work-life balance 'Makkelijk te bereiken', 'flexibele werktijden', 'de mogelijkheid om parttime te werken' en 'acceptabele werkdruk' hebben in 2007 allen aan belang gewonnen ten opzichte van de twee voorgaande jaren. Work-life balance is zeer duidelijk een steeds belangrijker issue voor de Nederlandse werknemer. Aan de andere kant zien we een afname van het belang van 'doorgroeimogelijkheden' wat ook een kleiner belang impliceert aan de 'work' kant van de balance. Werkgevers komen hierdoor voor een aantal interessante keuzes te staan in de komende jaren. Enerzijds verliest de arbeidsmarkt veel mensen door de vergrijzing. Anderzijds hechten mensen die op de arbeidsmarkt blijven meer waarde aan hun work-life balance, wat vaak impliceert dat er minder uren gewerkt worden. Voor werkgevers wordt het daarom essentieel om een oplossing te vinden die tegemoet komt aan de wensen van werknemers en tevens zorgt dat het gemiddeld aantal uren dat gewerkt wordt niet afneemt. Mogelijke oplossingen zijn: · Thuiswerken · Flexibele werktijden · Faciliteiten bieden die andere werktijd reduceert, zoals een strijkservice, wasservice, faciliteren van kinderopvang etc.
Aantrekkelijke werkgever of een werkgever met aantrekkelijke functies "Employer branding is voor veel bedrijven op dit moment de strategie om een antwoord te vinden op de wervingsbehoefte die zij hebben. Daarbij wordt veel aandacht besteed aan het werkgeversmerk, maar wordt ' het verkopen van de baan' nog wel eens vergeten. Een interessante vraag die deze organisaties zich kunnen stellen is: 'Wil ik een aantrekkelijke werkgever zijn of een werkgever met aantrekkelijke functies?' De Nederlandse beroepsbevolking lijkt daarin haar beslissing te hebben gemaakt. Nu de werkgevers nog," stelt Geert-Jan Waasdorp, directeur van Intelligence Group.
De vraag is of deze verschuiving van belangen van de werknemer echt zo 'opvallend' is. Ik vermoed eigenlijk dat werknemers zich steeds meer bewust worden van het feit dat de arbeidsmarkt dunner bezaait raakt. Werkgevers zijn toenemend op zoek naar werknemers en dit verschijnsel zal de komende jaren nog gaan toenemen. De spontane 'biedingen' die werkgevers aan potentiële werknemers doen, worden er om die reden niet minder om. Met andere woorden: voor wat betreft de materiële condities van de arbeidsmarkt hoeft de werkgever zich in steeds mindere mate druk te maken. Werk is er immers voldoende en er komt zelfs dagelijks meer bij. Werkgevers betalen graag voor een goede kracht die bereid is bij hen te komen werken en het stellen van secundaire condities is toenemend bespreekbaar. De primaire (belangen en) voorwaarden verschuiven m.i. daardoor meer en meer naar de secundaire. "De werkgever(s) willen mij zo graag hebben, dan kan ik ook wel wat meer eisen stellen met betrekking tot de inhoud van mijn werk, mijn persoonlijke idelalen en de tijden waarop ik zou willen werken." Werknemers kunnen waarschijnlijk de komende jaren meer op deze wijze gaan denken en als zodanig zullen zij zich dan ook steeds vaker gaan opstellen. Het lijkt mij een soort Maslov-achtige verklaring: als aan de primaire, meest elemantaire condities voldaan is of wordt (werk, een vast contract, een -goed- inkomen), dan kan vervolgens meer aandacht worden besteed aan condities van een 'hogere' of in elk geval andere orde (wat wil ik nu echt zelf, waar hecht ik waarde aan, wat komt mij van pas, etc.).
Voorgaande is wat mij betreft ter aanvulling op het artikel bedoeld. Ik ben het namelijk volledig met de schrijver (of met de Intelligence Group) eens, dat deze situatie andere, of wellicht verder gaande inspanningen van werkgevers zullen vragen, om toch aan (voldoende en goed toegerust) personeel te komen. Ik denk dat de werkgevers nog heel wat te wachten staat. Maar niet alleen spanning om de arbeidsmarkt. Ook profijt! Want als een werknemer zich positioneel sterk voelt en hij kiest gemotiveerd voor jou als werkgever, dan heb je wel iemand binnen die, als de verhoudingen goed blijven uiteraard, zich ook echt wel voor je zal inzetten. De kwaliteit van de werknemers zal er naar mijn idee dan ook vast niet op achteruit gaan. Maar achteroverleunen als werkgever en bij wijze van spreken zo arrogant en lui worden dat je niet eens meer reageert op spontane, open sollicitaties (iets waar ik niet achter sta overigens), die tijd is zeker de eerstkomende tien tot vijftien jaar wel voorbij!
Onno Vendel
|
|
4
-
06
-
2007
|
14
:
41
uur
Vooral voor jonge starters op de arbeidsmarkt die werk wensen dat aansluit op hun leefstijl -of beter gezegd: daar deel van uit maakt- is het de kunst een goede strategie te ontwikkelen. De werkgever werft, uit een behoefte mensen te vinden en te binden, maar de starter zoekt óók. Dikwijls zonder een goed (professioneel) zelfbeeld én zonder een goed beeld van de werkende wereld. Dit levert makkelijk mismatches op en zelfs goede werkgevers zien goede werknemers dan vlot weer gaan.
De 'niet lullen maar poetsen' mentaliteit die sommige werkgevers nog vragen, staat haaks op deze behoefte. En in een krapper wordende arbeidsmarkt ontstaat er dan een probleem. Als loopbaancoach zie ik hier grote kansen voor werkgevers én werknemers, indien zij bereid zijn om te investeren in het laten begeleiden van de eerste baankeuze.
