Open bedrijfscultuur voorkomt dat kleine misstanden uitlopen op grootschalige fraude
24 mei 2007 -
Driekwart van de Nederlandse werknemers voelt zich vrij om gevallen van fraude en corruptie bespreekbaar te maken in het eigen bedrijf. Daarmee scoort Nederland veel hoger dan het Europees gemiddelde. Slechts zeven procent van de Nederlandse werknemers zegt dat fraude en corruptie in de doofpot worden gestopt, tegen een Europees gemiddelde van 21 procent.
Een en ander blijkt uit een onderzoek van Ernst & Young, in samenwerking met Interview-NSS, in dertien Europese landen.
Vertrouwen Die openheid maakt nog niet dat Nederlanders meer vertrouwen hebben in hun collega's. Maar liefst een derde van de ondervraagden geeft aan te denken dat er in 2006 in het eigen bedrijf sprake was van fraude. Het Europees gemiddelde ligt op 22 procent. "De menselijke factor is bepalend in alle risicovolle processen," zegt Kees aan de Wiel, directeur bij Ernst & Young. "Bedrijven kunnen de beste beveiligingsmaatregelen treffen en de mooiste procedures ontwikkelen maar wanneer een individu kwaad wil, zijn daar moeilijk maatregelen tegen te nemen. Een computer kun je zodanig beveiligen dat er geen geheimen uit gestolen kunnen worden, maar de medewerker die ermee werkt, wandelt iedere dag de poort uit."
Openheid beste bescherming De transparantie om over fraude te praten, geldt ook omgekeerd. Wanneer een bedrijf een onderzoek start naar een medewerker waar een verdenking op rust, zeggen zowel de Nederlandse werknemers als hun Europese collega's dat de betrokkene daarover moet worden geïnformeerd. Driekwart van de ondervraagden noemt het onethisch om een onderzoek te starten onder een vals voorwendsel, acht op de tien mensen vindt dat de medewerker geïnformeerd moet worden. Ook de klokkenluider verdient volgens 94 procent van de ondervraagden bescherming na het melden van een misstand. "De openheid is een goede zaak," zegt Kees aan de Wiel. "Het beste middel tegen fraude is een open bedrijfscultuur waarin eventuele misstanden naar boven komen. Openheid is de beste preventie. Vergeet niet dat omvangrijke fraudes vaak klein beginnen door even iets door de vingers te zien, of loyaal te willen blijven aan een collega."
Fraude en diefstal in welke vorm dan ook gegoten maakt een onderdeel uit van het menselijk aspect. Wel triest dat veelvuldig juist die mensen het doen die het in feite niet nodig hebben. (gevoel van macht, minachting en onaantastbaarheid)
Daarnaast heeft, zo meen ik, diefstal altijd te maken met het feit dat deze mensen van mening zijn dat anderen, naast vorenstaande, meer verdienen, meer respect krijgen of omdat ze menen dat ze ondergewaardeerd worden.
Dit is een cirkel die helaas niet onderbroken kan worden omdat daarbij geldt dat met name bij diefstal het motto geldt "wie appelen vaart, appelen eet"
Fraude of diefstal kan alleen maar bestraft worden door "het stellen van voorbeelden" en zoals dit artikel weergeeft het noemen van feiten en het daadwerkelijk optreden bij bewijslasten.
Wanneer ontslag volgt dan personeel bij elkaar halen, naam en toenaam noemen en bekendmaken dat aangifte bij politie heeft plaatsgevonden.
Ook zal bekend moeten worden gemaakt wat de volgende sancties zijn en hoe toekomstige problemen bedrijfstechnisch zullen worden geelimineerd.
rahimbaks
|
|
12
-
07
-
2010
|
23
:
28
uur
Mijn reactie mbt. fraude op de werkvloer goed bespreekbaar. Ik werk bij een organisatie die susidair afhankelijk is van de overheid.
Medewerkers op de werkvloer zien wat er plaatsvindt met een declaratie van een leidinggevende. Ik zelf ondervindt hoe het met belasting geld van hardwerkende mensen wordt omgegaan. Door kritisch te zijn en je mening vaak te laten horen staat de directie niet voor open. Het enige wat ze te vertellen hebben hoe zij het doen. Ik zit in een situatie die reeds 2 jaar bezig is. Ik heb alle lijnen gevolgd binnen de organisatie, ik heb aangegeven wat er aan de hand is. De algemeen Directeur heb ik hiervan op de hoogte gebracht, helaas heeft dat geen succes gehad. De algemeen directeur bracht de volgende thema`s aan: met vertrouwen aan het werk, bewegen op ambitie en kennis overdracht, helaas zijn dit woorden die geen kracht hebben voor een groot deel van de medewerkers, het zijn dode letters. In 2007 werden wij geconfronteerd met een nieuwe directeur en mt-leden. De huidige directeur en zijn mt-leden zijn op een en ander dag naar huis gestuurd. De reden is nooit duidelijk geweest. De nieuwe directie huisvesting bestaat uit mensen die totaal geen kennis van zaken hebben betreffende vastgoed. Het enige wat zij laten blijken hoe machtig zij zijn. Ik had heel veel vertrouwen in de raad vam bestuur, ik ben heel transparant en opengeweest, zowel naar mijn leidinggeven als naar de raad van bestuur.De raad van bestuur weet dat één mt-lid niet optimaal functioneerd en dat die ook niet integer is. De OR heeft n.a.v. vele klachten van medewerkers die aangeven zich onveilig te vinden en om samen te werken met die medewerker. Het onderzoek blijkt uit dat er fouten zijn gemaakt. Maar als medewerker op de werkvloer sta je er uiteindelijk helemaal alleen voor. Vandaag 12-07-2010 zijn wij naar de kantonrechter geweest, zoals iedereen reeds aan kon geven, en de advocaten ook, dat de kantonrechter in 99% de ontbinden van het arbeidscontract met de medewerker zal uitspreken. De eerlijkste mensen zijn de mensen op de werkvloer die ook nog het hardst werk. De hogere macht zal alles in het werk stellen dat zij niet de dupe worden. Medewerker heeft geen schijn van kans. Ik vraag me af waarom een kantonrechter zich niet echt verdiept in de zaak en zo simpel zijn reactie geeft. Voor mij zit er niets anders op om gerechtigheid maar buiten de organisatie te zoeken. Ik vind dat men met belastinggeld niet zo kan omgaan en dat men ieder cent dient te verantwoorden. Gaarne wil ik van u weten hoe ik dit kan aanpakken?
Met vriendelijke groet,
