Selfulfilling prophecy belemmert 45-plusser in vinden van een baan
Speelt u inspirerend in op vergrijzing? Ding mee naar de Senior Powerprijs!
8 mei 2007 -
Bedrijven en instellingen klagen steeds vaker dat ze niet meer aan jonge, goed opgeleide medewerkers kunnen komen. Ze zijn bang voor niet in te vullen vacatures en voor een gebrek aan capaciteit en slagkracht op de werkvloer. Ondertussen staan er aan de zijlijn duizenden oudere werkzoekenden te popelen om aan de slag te gaan. Ze worden massaal genegeerd.
Toch hebben ze alles mee: ervaring, kennis, motivatie, loyaliteit. Het enige wat ze tegen hebben, is hun leeftijd. Onzin, vindt de Regiegroep GrijsWerkt. In de Senior Powerprijs 2007 wordt daarom extra aandacht besteed aan wervingsbeleidvoorbeelden waarin óók 45-plussers een plaats hebben.
Hardnekkige misvatting
Werkgevers en personeelswervers geloven nog steeds dat investeren in jonge nieuwelingen rendabeler is dan het aanhouden en werven van oudere, ervaren krachten. Dat is een hardnekkige misvatting. Werkgevers gaan ervan uit dat oudere werknemers inflexibel zijn en niets meer kunnen of willen leren. Senior medewerkers worden in hun ogen steeds minder productief. Bovendien gaan ze sowieso toch al over een paar jaar met (vervroegd) pensioen, dus waarom zou je er geld in stoppen? Door zo te denken houden werkgevers een mythe in stand. Want wat is het gevolg: ervaren werkzoekenden die een waardevolle aanwinst zouden kunnen zijn, worden genegeerd en krijgen een standaard afwijzing. En senior collega's binnen de organisatie worden stelselmatig gepasseerd en onderbelast. Daardoor belanden ze gedemotiveerd op een zijspoor, worden ze inderdaad steeds minder productief en hunkeren ze naar een vroegpensioen. Is dat geen self fullfilling prophecy? In ieder geval een verspilling van menselijk kapitaal.| Lonende investering Het kan ook anders. Deelnemers aan de Senior Powerprijs 2006 hebben laten zien dat óók oudere werknemers een bedrijf vitaal en dynamisch kunnen houden. Investeren in oudere werknemers loont minstens zo goed als investeren in jongeren. Misschien zelfs wel beter, want 45-plussers zijn, mits goed bejegend, in de meeste gevallen supergemotiveerde en loyale medewerkers. Gemiddeld blijven ze veel langer bij 'de baas' dan carrièrebeluste jonge jobhoppers. Maar er is wel een voorwaarde: werkgevers moeten vooruit kijken en beseffen dat elk jonge werknemers ooit ouder wordt. Daar moet je rekening mee houden door de specifieke kwaliteiten van elke leeftijdsgroep te benutten. Als je dat doet, profiteer je van de ervaring en inzet van jongeren én ouderen.
Inspirerende praktijkvoorbeelden De Senior Powerprijs is geïnitieerd door de Regiegroep GrijsWerkt. Doel is om sprekende praktijkvoorbeelden te verzamelen, te belonen en vooral ook uit te dragen. Deelnemers en voorbeelden dienen als inspiratie voor anderen. Ze laten zien dat adequate maatregelen mogelijk en betaalbaar zijn. Dat ze vaak ook al ergens bedacht en toegepast zijn.
Inschrijven? Deelname aan de Senior Prijs 2007 staat open voor alle Nederlandse organisaties, bedrijven of instellingen die vinden dat ze op een inspirerende manier inspelen op de gevolgen van de vergrijzing. Grootte of branche maken niet uit. Inschrijven kan tot 30 juni 2007 op Senior-power.nl. De hoofdprijs gaat naar de organisatie die zich werkelijk heeft onderscheiden door leeftijdsbewust denken en handelen in alle aspecten van het beleid. De Senior Powerprijs 2007 kent daarnaast een eervolle vermelding voor de organisatie die erin geslaagd is op effectieve een inspirerende wijze werkzoekende 45-plussers een plaats te geven in het wervings- en selectiebeleid. Die vermelding is bedoeld als eye-opener en stimulans. Want een dergelijk werving- en selectiebeleid kan ervoor zorgen dat een gemotiveerde groep werkzoekenden boordevol kennis, vakmanschap en ervaring opnieuw aan de slag kan in een economie die zit te springen om extra capaciteit. De prijsuitreiking vindt plaats in het najaar.
Selfulfilling prophecy of vicieuze cirkel het is maar hoe je het noemt. Natuurlijk is het een vermeend misverstand dat senior medewerkers alleen maar geld kosten en niets meer kunnen toevoegen aan de onderneming. Zeker bij beursgenoteerde ondernemingen speelt dit een enorme rol. Meer rendabiliteit en dus minder kosten bereik je simpel door snel afscheid te nemen van de senior werknemers. Dat dit op termijn zal leiden tot kennis- en ervaringserosie dat is van later zorg, want dan is het bedrijf al overgenomen door een andere beursgenoteerde onderneming en begint het spel weer opnieuw. De enige partij die deze vicieuze cirkel kan doorbreken is de overheid en daaraan gekoppelde stimulerende maatregelen. Ook de vakbonden zouden hier een actievere rol moeten spelen. Het zit helaas "tussen de oren" dat senioren lastig zijn en duur!
Hoe is het te rijmen dat de pensioengerechtigde leeftijd omhoog moet en er steeds meer senioren eerder op straat gezet worden!? Senioren zijn een bron van inspiratie, kennis en ervaring. Het is naief om dit als ondernemer links te lagen liggen en niet in te zetten ten gunste van het bedrijfsresultaat. Lokale initiatieven van relatief kleine organisaties, zijn mooi maar zullen slechts een druppel op de gloeiende plaat blijven. Een landelijke aanpak is noodzakelijk dus zal de regering de ogen moet openen. Populistische politieke uitspraken zoals "we moeten meer aandacht krijgen voor de senioren in het arbeidsproces" leveren niets op, het komt aan op daden en sturende overheidsinspanningen.
Niet morgen maar vandaag!
A. Stuijt
|
|
8
-
05
-
2007
|
08
:
41
uur
Ik vind dat Achmea maar moet voordoen hoe 't moet in de toekomst. Zie artikel over gezondheidsbeleid.
Phil Kleingeld
|
|
8
-
05
-
2007
|
12
:
33
uur
Ondernemers hebben als regel een korte termijnvisie hetgeen uit de eerste reactie maar weer eens blijkt. De realiteit is op dit moment dat over 5 jaar het eerste gedeelte van de babyboom-tsunami onze economie gaat raken; ruim 20% arbeidspotentieel gaat verloren en dat verlies kan niet worden goed gemaakt door de huidige geboorteratio van 1.5. Deze moet minimaal 2.1 zijn om het arbeidspotentieel op peil te houden. Er verlaten meer mensen het land dan er binnenkomen en 20.000 Polen zijn echt niet voldoende om de aanstaande ineenstorting van het arbeidspotentieel op te vangen en dus hebben we de ouderen snoeihard nodig; ook na hun 65ste. Al is het maar dat deze groep ervaren mensen, die doorgaans een hogere trouw aan bedrijven hebben dan de generaties na de babyboomers, met Benidorm-contracten kunnen worden verleid om nog enkele jaren door te gaan. Een taak van de overheid? De economie wordt niet door de overheid bepaald maar door het bedrijfsleven. Sandd geeft in ieder geval een prima voorbeeld door steeds vaker 50+ postbezorgers in dienst te nemen. Wie volgt?
heer Ron Ladage
|
|
8
-
05
-
2007
|
14
:
14
uur
Hans van Haren geeft goed weer hoe het in ons land is gesteld. Uitsluitend gebaseerd op denkmodellen (vooroordelen) en niet in staat om verder te kijken dan hun eigen idee.
In 2000 is er voor het eerst een uitgebreid onderzoek geweest onder 2000 bedrijven in Nederland, door Prof. MR. Maarssen van de Brink van de universiteit van Amsterdam.
Hierin werden jongeren en ouderen met elkaar vergeleken in de "kostprijs"! En wat bleek?
Ouderen en jongeren zijn even duur voor de werkgever, ouderen leveren een veel betere kwaliteit af dan jongeren en blijken niet langzamer te werken dan jongeren. Ook het sprookje van "ouderen zijn meer ziek", blijkt niet zo te zijn.
Ouderen melden zich veel minder ziek dan jongeren, maar hebben wel een langere hersteltijd dan jongeren.
Ze scoorden ook in dit aspect gelijk.
Dit rapport werd gepresenteerd in 2003 (dacht ik) op het congres van de AWVN te Lelystad vliegveld.
Dit jaar spreken deze clubs van werkgevers zich uit met uitspaken zoals: Ouderen mogen best langer werken, mits ze demotie en een lager salaris accepteren, dus ze moeten gewoon minder kosten dan de gemiddelde werknemer.
Kortom over 3 à 4 jaar zijn er op de arbeidsmarkt weinig jongeren met de juiste opleiding voor de instroom, misschien dat de werkgevers zich dan herinneren, dat ouderen een heel goed alternatief zijn voor hun bedrijven.
De overheid doet van alles, maar weinigs concreet, pak de werkgevers eens wettelijk aan en stel bij wet vast, hoe de leeftijdsopbouw in een bedrijf moet zijn.
En natuurlijk niet vrijblijvend, maar leg hoge sancties op, dan gaan de heren wel reageren en kunnen we de komende jaren de zaken betaalbaar en werkzaam houden.
heer Henk Smit
|
|
17
-
09
-
2007
|
10
:
20
uur
Bij personeel aaaname speelt ook een rol dat bij P&O regelmatig mensen zitten die (overdreven gesteld) ''hup''van school de touwtjes in handen krijgen (zeer veel macht ten opzichte van leeftijd en hoeveelheid kennis en levenservaring met als gevolg boekhoud managers) en die misschien onbewust de ouderen identificeren met hun ouders en met verhalen van horen zeggen en daardoor onbewust afweer vertonen als een soort generatie conflict.Jongeren identificeren zich met jongeren, dit betekend dat als het management jong is (je gaat naar school voor manager je weet nog niets maar pats boem jij bent de baas)dat deze zich het beste in zijn eigen leeftijdsgroep kan verplaatsen. Aangezien de meeste mensen een niet kloppend eigenbeeld hebben en mensen met weinig levenservaring in het bijzonder, betekend dit dat veel hedendaagse ''beslissers'' een beslissing nemen op verkeerde gronden die barsten van de vooroordelen (vooroordelen helpen snel tot een beslissing te komen zonder jezelf te hoeven dwingen tot nadenken....vooroordelen zijn een vorm van luiheid).Wie zijn daar dan de dupe van?,de mensen die uitgesloten worden middels de vooroordelen.Dit zijn o.a de ouderen maar in toenemende mate ook de lager opgeleiden (kreten als laagopgeleid tuig, je kunt er niets mee etc zijn niet van de lucht bij politiek correcte werkgevers onder vier ogen.Als werkgever wil je trouwens ook status door het opleidingsniveau van je werknemers.....pronken)
Het is natuurlijk wel zo dat ouderen over het algemeen veel meer verdienen dan hun startende collega's die net zijn afgestudeerd. Hierdoor zijn ouderen inderdaad duurder en worden jongeren gediscrimineerd in salaris!
Het probleem is volgens mij dat de meeste mensen steeds meer willen verdienen en een hogere functie willen. Zolang ze hieraan blijven mensen vasthouden en niet bereid zijn een stapje terug te doen, zullen ze daardoor moeilijk bemiddelbaar blijven.
Daarbij komt dat ouderen ook minder flexibel zijn dan jongeren om zich aan situaties aan te passen. Jongeren vinden het prima om op vakantie een keer op een luchtbedje te liggen of op een slaapzaal met andere jongeren, dat zie ik ouderen nog niet zo snel doen.
@ Henk Smit: bij de meeste bedrijven zijn de hogere managementposities in handen van 50+ers, dus dat de beslissers zich niet kunnen inleven in oudere medewerkers lijkt me raar.
Werkgevers, vakbonden en overheid zijn verantwoordelijk voor de situatie van ''oudere'' werknemers. WAO, VUT, Verzorging wieg tot graf, vroegpensioen, onstlagregelingen en zo kun je door gaan in het geregelementeerde land. We zijn allemaal staatseigene, totaal niet onafhankelijk.
Alleen al het voortdurend over oud spreken bij leeftijden van 45+. Grotesk! Wat jammer toch dat ze zo gezond zijn en langer leven. Waarom zijn ze vanaf 45 niet dood, weg, niet meer te vinden.
Of.. van de andere kant. Vanaf 45 begint je leven, krijg je volop kansen. Je kunt eindelijk voor jezelf bepalen en je weg gaan. En ... je kunt altijd het verbond - de werkelijke macht in dit land nl. overheid, bedrijfsleven en vakbond voor alles wat misgaat verantwoordelijk maken.
Ga niet meer stemmen, wordt geen vakbondslid, treedt geen werkgeversvereniging bij, geef geen geld meer aan goede doelen, niet meer meedoen of ondersteunen aan wat de titel vrijwillig draagt.
Doe je auto en caravan weg, gebruik alleen nog maar openbaar vervoer in de spits, treedt in groepen op, verbind je met lotgenoten, ga samenwerkingsverbanden met lotgenoten aan, begin samen en niet op je eentje een nieuw bedrijf, deel je kennis en ervaring met je lotgenoten, gebruik de moderne technieken om met weinig middelen toch slagvaardig te zijn, doe handel en diensten met lotgenootfirma,s; start een eigen economie. Het kan, er zijn genoeg 45+ers!!
Anarchie en chaos, toch niet met 45+ers, die weten hoe het moet en weten wat leren is, weten wat ervaring bijdraagt. Geef ze een dikke neus en laat ze een poepje ruiken. Ruim baan voor de 45+ers!
heer Henk Smit
|
|
18
-
09
-
2007
|
20
:
01
uur
Aan bvdbosch....u hebt helemaal gelijk, mijn verhaal heeft betrekking op wat ik in mijn directe omgeving meemaak.
Dit had ik moeten vermelden
Wat het ouder management betreft vind ik het opmerkelijk dat het wel voorkomt dat men zelf bijvoorbeeld 50-55 is en tegelijk afgeeft op deze leeftijdsgroep.
heer E Geenen
|
|
19
-
09
-
2007
|
10
:
09
uur
Aan bvdbosch mbt ''Het probleem is volgens mij dat de meeste mensen steeds meer willen verdienen en een hogere functie willen.''
en
''Daarbij komt dat ouderen ook minder flexibel zijn dan jongeren om zich aan situaties aan te passen. Jongeren vinden het prima om op vakantie een keer op een luchtbedje te liggen of op een slaapzaal met andere jongeren, dat zie ik ouderen nog niet zo snel doen.''
De hoogopgeleide 45plussers die ik ken hebben helemaal geen hoge financiele eisen meer. Zij willen wel kwaliteit leveren en een baan op niveau waar ze hun ambitie in kwijt kunnen. Veelal zijn hun kinderen het huis uit of staan op het punt om het huis uit te gaan. Hun huis is meestal al voor een groot deel afbetaald en vaak werkt de vrouw ook nog parttime bij. Dat de meeste mensen meer willen verdienden is mijn inzien niet juist. Dat 45plussers het gevoel hebben dat zij ondergewaardeerd - dreigen - te worden als zij geen eisen stellen lijkt mij eerder aan de hand.
En dat deze groep minder flexibel is? Tja, heeft dat te maken met het slapen op een luchtbedje? Ik ken genoeg stramme 45plussers die dat wel doen.
Veel 45plussers weten uit ervaring hoe zaken het beste aangepakt kunnen worden. Mogelijk dat dit gezien wordt als infexibel. Dat de jongere garde daar mogelijk moeite mee heeft zegt meer over deze groep en heeft volgens mij meer te maken met angst om geconfronteerd te worden met de autoriteit van wijsheid van deze 45+ers.
De discussie tussen de bijdragen van bvdbosch en egeenen laat zien dat je er niet een thema uit moet pikken, maar de samenhang van een organisatie, als afspiegeling van de maatschappij, moet overzien.
Het oudere probleem is het meest belachelijke dat al tientallen jaren wordt gehandhaafd.
Je kunt aanvoeren dat dit tegen de grondwet m.b.t. discriminatie is. Dit is wel eerder in discussies ingebracht, net zoals m.b.t. vrouwen, maar omdat het machtsblok - overheid, werkgevers en bonden - hier de handen ineen geslagen hebben, komt er geen verandering, We worden opgescheept met het geleuter dat men actueel ten beste geeft zonder enige visie en daadkracht.
Te ontkennen hoe de maatschappij is samengesteld, incl. de buitenlanders, en dat de hele maatschappij bestuurd moet worden is m.i. extreem asociaal en een moedwillige aanslag op de vitaliteit van deze maatschappij. Dat is wat het machtsblok al tientallen jaren en laten we de huidige trotse socialisten erbij halen, sinds de epoche van ome Joop d. U. doet. Helaas worden ze nooit persoonlijk en hoofdelijk aansprakelijk gesteld.
Laten we ons niet bezig houden met het belichten van onderdelen. Het is helemaal niet belangrijk of oudere meer verdienen. Dat is waarop het beloningssysteem is gebaseerd. Het is niet belangrijk dat jongeren meer flexibel zijn. Dat mag je van ze verwachten. Eigenwijs zijn beide groepen. Dat is helemaal niet erg. Meningen die botsen moeten tot een beter resultaat leiden.
Belangrijk is, iedereen in zijn/haar eigen waarde te laten; zichzelf te laten zijn; zonder terughouding talenten te laten gebruiken; ruimte te geven elkaar werkelijk te leren kennen en waarderen, ondanks verschillen.
Het is een maatschappelijke verantwoording, dus iedereen, om de wil, maar ook het moeten, om actief je eigen boterham te verdienen tot zolang je wilt of maatschappelijk verantwoord is, ruimte te geven. Maatschappelijke, sociale verantwoording van iedereen is het om daarin offers te brengen. Alleen werken, een actieve deelname te hebben zorgt voor zingeving en persoonlijke verwerkeling. Bezigheid reduceert vele negatieve aspecten in een samenleving en zal zeker tot een lichamelijke en geestelijk gezonde vitale samenleving leiden.
Het separatisme dat voortdurend in de maatschappij wordt bedreven met als voortekkers het machtsblok zal tot een zeer negatief resultaat leiden. De geschiedenis die wij kennen is door de mensheid gemaakt en geschreven. Er is veel van te leren.
Rens Rugebregt
|
|
20
-
09
-
2007
|
08
:
30
uur
Zelf als ''middle manager'' net 50 geworden en werkzaam bij Philips, maak ik beide kanten van het verhaal mee. Als manager stimuleer ik jonge talenten om ervaring op te doen en te leren, en moet ik meewerken aan kostenreductie (waarbij alle eerder genoemde tactieken overwogen worden). Om jonge mensen groeimogelijkheden te geven in het bedrijf moet er ''boven'' hen enige beweging zijn, en moeten er ''aansprekende'' funkties worden geschapen die appelleren aan de belevingswereld van die jongere generatie. Ondertussen zorg je ervoor -uit sociaal oogpunt- dat mensen die qua leeftijd op hun pensioen afstevenen ingebed worden (hun interesses en persoonlijke belangen zijn niet meer louter en alleen meer gericht op het bedrijfsbelang of de baan de ze hebben). Deze groep ziet vaak geen weg naar een andere funktie, en wil eigenlijk heel efficiënt teren op opgedane ervaring. E.e.a. betekent dus dat de beweging moet komen uit de groep van -pak 'm beet- 45- tot 55-jarigen. En daar hoor ik dus zelf bij. Ik ben flexibel, voel mezelf niet ''uitgeleerd'', en ben nèt zo overtuigd van mijn waarde en kwaliteiten als de vele jonge talenten die ik in mijn loopbaan heb geholpen (eigenlijk heb ik de kunst wat afgekeken van hen :-). Maar toch... ik moet dus weg, en ik wordt opgevolgd door mensen die ikzelf heb opgeleid. Het ligt niet aan mijn kwaliteiten (wordt me verteld) maar men wil graag verder met jonge, dynamische mensen die de energie en drive hebben ''er iets van te maken''. En: ik moet niet tè snel een andere baan vinden, want het is wel handig dat mijn opvolgers met enige regelmaat bij een ervaren coach kunnen komen opdat ze sneller efficiënt aan de slag gaan. Een heel dubbel gevoel dus...
Een paar van mijn waarnemingen:
- het is inderdaad moeilijk om die midden-categorie in beweging te krijgen, niet omdat ze dat niet willen, maar omdat het bedrijfsonderdeel puur uit bedrijfseconomisch oogpunt die mensen te lang uitnut en vasthoudt totdat er andere opties zijn in de vorm van jonge krachten met frisse ideëen en kennis
- de ervaring die een generatie opbouwt wordt snel vertaald naar een vakkenpakket bij de opleidingsinstituten, waardoor jonge mensen een soort kick-start krijgen; dat maakt de oudere werknemer m.i. niet minder waard!
- oudere werknemers zijn relatief gezien véél efficienter en hebben minstens zo'n grote inzet als jongere krachten (de jonge medewerker heeft een heel aktief sociaal leven buiten werk en familie, en op wat latere leeftijd allerhande issues met het kersverse gezin, waardoor heel vaak deeltijdarbeid, en weinig bereidheid tot overwerk en bv. reizen)
- het bedrijfsonderdeel heeft een reactief beleid als het om ouderen gaat (doorstromen, demotie, salarisreductie, begeleiding door externe instanties) en is niet pro-actief in het mentaal voorbereiden van medewerkers op de dynamiek in het werkzame leven (daardoor kun je mensen te snel kwijtraken; ik heb een concreet geval waarbij mijn baas mij verwijt dat een talent uit mijn groep naar een betere baan elders stapt)
- het hogere management hoort in dezelfde leeftijdscategorie thuis, maar daar zie ik voornamelijk géén voorbeeldgedrag (baan, status en inkomen zijn drijfveren) om eens plaats te maken voor nieuwe kandidaten
- managers communiceren i.h.a. heel slecht over dit soort perikelen naar hun personeel: gesloten, in warrige termen en niet motiverend of stimulerend
- als iedereen van goede wil is, zijn er altijd leuke plekken te vinden (ook ik land uiteindelijk weer goed)
- het blijft echter een onontkoombaar mechanisme dat we ouder worden en vroeg of laat allemaal in die ''tussengroep'' van 45-55 komen, ingeklemd tussen aanstormende talenten en de zittende gevestigde orde
Het zou goed zijn als we ons eens bezinnen de op waarde di we toevoegen aan elkaar, nu en in de toekomst, en de arbeidsdynamiek pro-aktief gaan managen. Het was voor mij in ieder geval een leerzame tijd!
San
|
|
13
-
10
-
2007
|
10
:
28
uur
Vrouw 45 (net geworden) gaat na 2,5 thuis te zijn geweest omdat er een moeilijke puberdochter op de rails gehouden moet worden solliciteren.
Daarvoor áltijd werk gehad. Én door prive-omstandigheden (achter de man aan verhuizen voor zijn carrieren en daarna gescheiden en weer 2x verhuizen) waren dit zelden vaste banen maar heel veel uitzendbanen.
Zij is -dus- ? enorm flexibel, kan zich goed en snel aanpassen, heeft een brede ervaring,leert zich zeer snel in in de nieuwe taken.
Heeft daardoor een doortastende houding in haar werk, kan snel dingen op een rijtje zetten, kan structuur aanbrengen etc.
-------------
Deze vrouw solliciteert, naar banen op haar vakgebied/kunnen afwijzing na afwijzing zijn het gevolg.
Deze vrouw gaat dan mar solliciteren naar schoonmaakwerk... afwijzing na afwijzing zijn het gevolg, want te veel opleiding (mbo-tje !)
Deze vrouw gaat dan maar solliciteren naar winkelwerkzaamheden... en daar mag ze wel eens op gesprek, en daar wordt onverbloemd gekeken naar je geboortedatum, vervolgens volgt een beleefd gesprek.. soms wil men wel een baantje aanbieden, maar dan moet je wel 3 a 4 zaterdagen én de koopavond werken en dat alles voor het minimumloon.
Kortom, men wil je niet, er worden arbeidsomstandigheden aangeboden die ook een jongere niet wil of kan volhouden indien zij nog een prive-leven willen handhaven.
Uiteindelijk heb ik nu een tijdelijk baantje als seizoenskracht, tegen het minimumloon, in een winkel, een contractje van 3 maanden, en geheid weer op de keien per 1 januari a.s.
Ik raak steeds meer gedemotiveerd.
En het is enorm moeilijk om aan de volgende sollicitatie te gaan beginnen.
EL Pastoor
|
|
24
-
01
-
2008
|
11
:
18
uur
Mijn vader is 76 jaar en werkt nog vier dagen in de week.Hij doet projecten in de verkoop van grote bedrijven.Gaat nog regelmatig naar het buitenland en heeft succes in zijn baan.
Hij is nog steeds die gepassioneerde man van veertig jaar geleden, die toen langzaam maar zeker aan het afbouwen was voor de maatschappij.
Hij voelt zich als een vis in het water en geeft alles wat hij heeft.
Hij haalt grote klanten binnen en nog steeds iedere dag gaat hij graag naar zijn werk.
Zijn motto: werken houd zijn geest fit!!!
Hij moet ook nog regelmatig solliciteren als er weer een project voorbij is en heeft helemaal geen last van zijn leeftijd.Werkgevers kiezen hem op zijn kwaliteiten.En daar is hij trots op!!
Ruud van der Heijden
|
|
5
-
02
-
2008
|
19
:
33
uur
Ik ben nu achter in de veertig en kan terugzien op een afwisseld en uitdagend internationaal arbeidsverleden.
Wat ik zo langzamerhand storend vind is dat je in de beoordelingsgesprekken steeds beter ziet dat jij beoordeeld wordt op de zwakke punten die de beoordelaar zelf heeft en dat het dus feitelijk niet over jouw gaat.
Bas Meijer
|
|
6
-
02
-
2008
|
09
:
47
uur
Over beoordelingen gesproken. Ik ben ook een veertiger. Bij het klantbeoordelingsgesprek fulmeerde de programma manager het eerste half uur over het formulier.
Hij betoogde dat het standaard formulier totaal niet aansloot bij het werk dat ik deed. Tasbare zaken waren bijna niet opgeleverd, maar wel stroomlijning waardoor de projecten en mensen goed gingen samenwerken, snel reageren en acteren met praktische en creatieve oplossingen en wijzigingen zodat de mensen bleven acteren in een hectische en politieke omgeving. Zorgdragen dat het onderhanden werk het juiste was wat op dat moment moest worden gedaan en dat mensen niet aan het werken waren of aan het verkeerde.
Daar zit je dan in zo’n gesprek met je standaard formulier dat door gehele organisatie wordt gebruikt. Nog los van het feit dat de norm van de ene klant een andere is dan van de andere.
Het klantbeoordelingsformulier specifiek maken voor schalen of functies is een zinloze weg. Het formulier toesnijden zodat kennis en kunde horend bij de oudere werknemer ook tot uitdrukking komen is een meer heilzame weg.
Terry
|
|
15
-
09
-
2009
|
17
:
09
uur
Het artikel laat aan duidelijkheid weinig te wensen over.
echter een toevoeging:
Managers zouden de mensen op hr afdelingen eens moeten opleiden! Het zijn deze, vaak 20 jarige thuiswoners, die bepalen dat een 45+ er met een hbo achtergrond niet wenselijk is. Deze mensen die net van school afkomen en maar even oordelen dat je dan niet meer kunt werken. Hoe achterlijk zijn deze kids en hoe onopgevoed dat ze zo denken. Ik maak het dagelijks mee dat leeftijd een beperking is, terwijl ik meer ken, meer kan en meer wil dan een 20-er voor wie het inkomen niet zo belangrijk is.
Resultaat: een hbo-er die voor een mager inkomen van Eur. 2500 zijn kennis en ervaring wil koppelen aan ontwikkeling van zichzelf en zijn collega's zit thuis...
En de politiek maar zeuren dt we tot 67 moeten doorwerken. WAAR?
