Herman den Blijker: toonbeeld van passie voor het vak
3 mei 2007 -
Hoewel we goed weten wat we willen bereiken in onze carrière, lukt het ons minder goed om onze passie om te zetten in werk. Slechts een kwart van werkend Nederland doet op dit moment wat zij het liefste zou willen. Dit blijkt uit onderzoek van Vitae ter gelegenheid van de Dag van je eigen koers.
De personeelsbemiddelaar roept deze dag (2 mei) in het leven om aandacht te vragen voor het durven varen van een eigen koers in het werk.
Eigen koers Hoewel ruim driekwart van de Nederlanders weet wat ze wil, vindt veertig procent het moeilijk om zijn 'ding' te vinden. "Zestien procent van de Nederlanders heeft een vastomlijnd lange termijn doel in hun carrière, waar zij recht op af stevenen," vertelt Hein Pouw, directeur van Vitae. De grootste groep Nederlanders richt zich echter op korte termijn doelen. Deze tussenstops van twee à vijf jaar, bieden de mogelijkheid van tussentijdse evaluaties en openen de deur om in te spelen op interessante kansen. De op één na grootste groep, ruim een kwart van de professionals, weet weliswaar wat zij wil, maar worstelt met twijfel en onzekerheid over de aanpak. "Het vaststellen en varen van je eigen koers blijkt lastig. Niet voor niets doet maar een kwart van de werkenden op dit moment wat zij het liefste zou willen," aldus Pouw.
Brood op de plank| Of de route nu duidelijk is of niet, werkend Nederland ziet het als een groot goed om zijn eigen koers te varen. Ruim 90 procent vindt het dan ook belangrijk om passie te hebben voor het werk. Sterker nog, 82 procent geeft aan dat passie voor je werk een voorwaarde is voor succes. De meerderheid streeft daarom actief na om van de passie het beroep te maken. Toch worden we geremd in deze ambitie. De belangrijkste redenen voor het feit dat nog driekwart van de Nederlanders niet doet wat hij of zij het liefste zou doen, zijn achtereenvolgens: de wetenschap dat er brood op de plank moet komen, de angst om de huidige situatie op te geven en de onmogelijkheid om een baan te vinden die goed aansluit bij de passie.
Herman den Blijker De Nederlander die de ondervraagden zien als ultieme verpersoonlijking van passie voor het vak, is topkok Herman den Blijker. Op plaats twee en drie staan respectievelijk mediamagnaat Joop van den Ende en hitkanon Marco Borsato. Onze droombaan is het hebben van een 'eigen zaak', gevolgd door respectievelijk 'iets met kinderen', 'manager', 'een baan in de horeca' en 'arts'.
Inspiratietafel Gisteren vond een Inspiratietafel plaats met een panel van o.a. Jort Kelder en zakenvrouw Annemarie van Gaal. Onder leiding van voormalig hockeybondscoach Tom van 't Hek discussieerden zij over het durven varen van je eigen koers, ieder vanuit hun eigen persoonlijke verhaal. De Inspiratietafel is vanaf vandaag hier te zien.
Leuk artikel al zijn de genoemde personen ondernemers ipv werknemers.
Ik heb een hoop respect voor deze mensen.
Ronald van den Heuvel
|
|
3
-
05
-
2007
|
11
:
17
uur
Ik ben loopbaancoach en richt me op op mensen die zoeken naar passie in hun werk.
Hiervoor maak ik gebruik van een methode die mensen helpt in hun zoektocht. In een serie van 6 gesprekken (koersonderzoek) gaan mensen op zoek naar de meest vitale baan en organisatie. Hiervoor is het inderdaad vaak nodig dat blokkades, desastreuze overtuigingen en emoties worden belicht waardoor er meer ruimte gaat ontstaan om hun passie toe te laten.
Ik spreek overigens uit ervaring. Heb zeer lang werk gedaan waar ik niet echt energie van kreeg. Ik weet hoe moeilijk het is om andere keuzes te durven maken en weet inmiddels achteraf ook hoe heel anders het eigenlijk gegaan is. Er klopte niks van al mijn angsten. Gewoon doen! Lef hebben en vertrouwen hebben in jezelf.
Succes!
En heeft er iemand zin in een orienterend gesprek dan verneem ik dat graag per mail.
groeten,
Ronald
Michel Hoetmer
|
|
3
-
05
-
2007
|
15
:
13
uur
Wat sneu voor al die werknemers. Zie mijn weblog 'Het grote verschil tussen willen en doen'.
Nelleke Griffioen - depassiepraktijk.nl
|
|
3
-
05
-
2007
|
21
:
24
uur
"De belangrijkste redenen voor het feit dat nog driekwart van de Nederlanders niet doet wat hij of zij het liefste zou doen (): de wetenschap dat er brood op de plank moet komen (..)"
Financiele zekerheid opgeven is inderdaad heel lastig. Veel mensen lopen er tegenaan. De financiele middelen die je hebt maken mogelijk wat je prettig vindt: leuke spullen komen, lekkere vakantie, regelmatig uit eten, heerlijk (groot?) huis... Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt.
Wat nou als je erachter komt dat je passie helemaal niet in je huidige werk ligt? In veel gevallen betekent voor je passie gaan een paar stappen terug doen in inkomsten. Maar vaak krijg je er veel meer uitdaging, plezier, passie, voldoening én levenservarng voor terug.
Vraag je af wat je echt nodig hebt. Is het ook mogelijk om dingen tweedehands te komen? Of niet te kopen? Hoe kun je (tijdelijk) bewuster omgaan met je geld, zodat je ruimte kan maken voor je eigen wens?
Wat heb je écht nodig om een leuk leven te kunnen leiden?
Vrolijke passiegroet,
Nelleke Griffioen
heer Paul B. Berg
|
|
4
-
05
-
2007
|
13
:
12
uur
Iemands passie is vaak zijn hobby, iets waar je veel (vrije) tijd aan besteedt omdat je het zo geweldig vindt om te doen. het probleem dat ontstaat als je van je passie je werk maakt, is dat een stuk van de vrijblijvendheid verloren gaat, en je geen hobby meer hebt. Er is hier een heel gevaarlijke valkuil, die kan leiden tot veel ellende, omdat de vrije tijd erg schaars wordt en de druk erg hoog. De passie is dan een onvoldoende motivatie om dit tot een goed einde te brengen. Beter is om een inkomensstroom op gang te brengen met iets wat je zeker wel leuk vindt, maar waar niet overdreven veel tijd in gaat zitten, om vervolgens tijd en geld genoeg te hebben om aan je passie veel aandacht te kunnen besteden.
Als personal coach voor een gezond leven, een gezonde geest en financiële onafhankelijkheid kan ik mensen de sleutel aanreiken om deze situatie te creëren. Wie geïnteresseerd is kan mij een persoonlijke mail sturen.
Nelleke Griffioen - dePassiePraktijk.nl
|
|
4
-
05
-
2007
|
21
:
18
uur
Dit kan voor sommige mensen zeker gelden, Paul. Ben ik met je eens.
Ik zie het echter als één van de vormen die je kunt kiezen. Iedereen is anders en de een als het zal passen om van zijn/haar passie zijn/haar werk te maken, de ander niet. De keuze die je hierin maakt, is een belangrijk onderdeel van je zoektocht.
Mocht de weg 'van je passie je werk maken' bij nader inzien toch niet voor je werken, dan ben je er in ieder geval een stuk wijzer uitgekomen. Uitgangspunt is: doe wat goed voor jou voelt.
angelo
|
|
5
-
05
-
2007
|
12
:
53
uur
hallo allemaal,
vaak nopen omstandigheden mensen ertoe te moeten blijven zitten waar zij zitten. Ik ben door allerlei negatieve omstandigheden in mijn jeugd en latere leven er nog niet eerder toe gekomen om een studie te beginnen en mij voor te bereiden op een (deels) zelfstandig beroep. Ik heb vele baantjes betracht (magazijn,fabriek, magazijn, etc.) en ook op dit moment werderom waar ik mij gewoonweg niet prettig voel. Ik, en anderen natuurlijk ook, heb nooit echt de luxe gehad om eens een jaar te bezinnen, en dan vandaaruit je koers te bepalen. Veelal is het een kwestie van overleven geweest, en ik moet erg oppassen dat dit niet weer het geval wordt.
Daarom zou iedereen, van de hogere tot ook de lagere arbeidsregionen de kans moeten hebben zich eenmaal te bezinnen over de verdere levensloop. Echter, werkgevers en officiele instanties falen hier nog ten ene male in.
vriendelijke groet
angelo
An Oniem
|
|
7
-
05
-
2007
|
12
:
53
uur
Heel herkenbaar, het verhaal van Angelo. Zelf heb ik door omstandigheden geen mogelijkheid gehad om te studeren. Toen ik eenmaal een baan had, heb ik een fiks bedrag van mijn schamele salaris benut om bij te leren via allerlei cursussen. Dit heeft me uiteindelijk wel ander werk met een beter salaris opgeleverd, maar ik ben nog lang niet in staat om een groot huis, een auto en regelmatige etentjes te bekostigen.
Regelmatig is het sappelen, om in elk geval wat geld over te houden om me verder te ontwikkelen. Binnen het werk is het niet mogelijk om op kosten van de baas een studie te volgen en mijn opleidingsniveau is te laag om een betere baan te vinden.
Een passie? Jazeker, maar nauwelijks de tijd en het geld om daar echt iets van te kunnen maken. Mijn tijd gaat op aan werken om in elk geval de vaste lasten te kunnen betalen. Een auto of een groter huis zit er sowieso niet in.
Atte Houtsma
|
|
10
-
05
-
2007
|
09
:
40
uur
Brood op de plank lijkt me het belangrijkste, verder een beroep waar je zorg en werk kunt combineren en dat is nog steeds de Thuiszorg waar ik werkzaam in ben, wat ik overgens als verzorger met plezier doe. Mijn passie haal ik als man uit het opvoeden van mijn kind en mijn politieke werk als raadslid van de SP, en dan niet alleen lezen maar actie fractie, de straat op om zo in contact met mensen te komen. Je moet niet een ding doen maar meerdere dingen, je leven is breder dan alleen maar betaalde arbeid, dit is maar een klein stukje ervan.
Atte Houtsma; co-ouder van een zoon van 11 en SP raadslid.
