7 mei 2002 -
In Memoriam - De vrijheid van meningsuiting was Pim Fortuyn heilig. Een Volkskrantinterview waarin hij dit grondrecht boven het grondrecht van non-distriminatie stelde, kostte hem het lijsttrekkerschap van Leefbaar Nederland.
En klaarblijkelijk nu zijn dood.
Missie De excentrieke Fortuyn was een man met een missie, zoals hij het zelf stelde. Eentje die hij al jaren via de televisie en geprinte media (Elsevier) verkondigde. Eind vorig jaar besloot hij de daad bij het woord te voegen en zich beschikbaar te stellen voor de landelijke politiek. Van zijn ambitie maakte hij geen geheim: 'Ik word de nieuwe minister-president,' hoort iedereen hem nog zeggen na zijn aftocht van de bestuursvergadering van Leefbaar Nederland, waar hem de wacht werd aangezegd.
Geen opportunist Fortuyn kan moeilijk een opportunist genoemd worden na deze nederlaag. Hij koos voor zijn eigen visie en niet voor buigzaamheid. Hij herstelde zich en kwam krachtiger terug dan ooit. Telkens met zijn eigen mening, de eigenschap die in hem waarschijnlijk het meest bewonderd werd.
Ivo Niehe Fortuyn koos voor een politieke carrière na de dood van moeder. Die was daar altijd op tegen geweest, bang dat het met hem zou aflopen als met de door hem zo bewonderde Amerikaanse president John F. Kennedy. In één van de laatst uitgezonden televisie-interviews met hem vroeg Ivo Niehe aan Fortuyn of hij nu niet beter dood zou kunnen gaan. Dan zou hij immers als een legende de historie ingaan.
Moeders Moeders hebben altijd gelijk. En Ivo Niehe dit keer ook.
