2 mei 2007 -
U kunt medewerkers, collega's of bazen moeilijk een klap te verkopen als u zich aan hen ergert. Maar wat doet u dan wel als het u van woede zwart voor de ogen wordt? Zelfbeheersing is een schone zaak. En goed voor uw carrière. Wat te doen als u zich groen en geel ergert aan iemand?
Het Britse HR-adviesbureau The Mind Gym geeft onder meer de volgende tips.
1. Plaats uw ergernis in het juiste perspectief.
Probeer moeilijkheden niet meer als iets irritants te zien: wat er als een probleem uitziet, is misschien gewoon een natuurlijk onderdeel van het werk. Elk werk heeft zijn lastige kanten en in elke baan kom je vervelende collega's of klanten tegen. 2. Laat de eikels niet winnen. Als mensen doelbewust proberen u op te fokken, stopt u ze alleen door anders te reageren dan ze verwachten. Glimlach vriendelijk, stel u voor dat u Gandhi bent en bezig bent met een oefening in geweldloos verzet. Ze zullen zich snel richten op dankbaardere slachtoffers. 3. Take a break. Ga even wat anders doen. Doe een work-out in de sportzaal, neem een massage, maak een stevige wandeling: dat verfrist en daarna kunt u de hele wereld weer aan. 4. Verander één ding. Analyseer het probleem en probeer één ding te vinden dat u kunt doen om er iets aan te veranderen. Pak het meteen aan en ga net zolang door tot u resultaat hebt. 5. Laat het gaan. Mensen en dingen zijn zoals ze zijn. Waardeer mensen en dingen om wat ze zijn in plaats van u te ergeren aan wat ze niet zijn. 6. Blaas stoom af. Praat met vrienden, geliefden of collega's die er niet bij betrokken zijn. Los de situatie daarna op. 7. Stel de vraag. Wat is nou helemaal het ergste wat er kan gebeuren? Maak het belachelijk en lach erom. Dingen zijn uiteindelijk nooit zo erg als u denkt. 8. Vergeet niet: niets is eeuwig. Het gaat over. Doet dit er over een week, maand of jaar nog toe?
Bron:Kluwer Management
en onthoudt: Vecht nooit met een varken, je wordt er zelf vies van en het varken vindt het alleen maar leuk!
Bart
|
|
2
-
05
-
2007
|
10
:
03
uur
Grappig,
Alle oplossingen worden buiten de waarnemer gelegd. Maar heb jij als waarnemer altijd gelijk? Weet je zeker dat je het juiste heb waargenomen of ben je conclusies aan het trekken op basis van een enkele waarneming? En verder: wat maakt je boos? Welke norm van jouw wordt overschreden? Is deze norm eigenlijk wel juist en altijd waar? Zou je ook een andere norm kunnen hanteren? Voorbeeld: je ergert je aan iemand die volgens jouw lui is. Maar zijn er momenten te bedenken waarbij afwachten wellicht de slimste aanpak is? Afwachten is gemakkelijk te verwarren met lui.
Kortom: Mijn tip: Vraag je af waarom je eigenlijk boos bent en of zou je op basis van dezelfde waarneming ook tot de conclusies kunnen komen dat je blij zou mogen zijn.
Ik geef toe. Het is jezelf even oprekken, maar het resultaat is soms verrassend. Van die boosheid op een ander is veel te leren over jezelf.
Bart kool (de veranderadviseur.nl)
A. Stuijt
|
|
2
-
05
-
2007
|
11
:
10
uur
Ik zou deze tips niet aanbevelen in de volgorde waarin ze staan. Met Bart Kool ben ik eens dat je "de wereld" (= de wereld zoals ik die waarneem) verbetert door eerst jezelf goed onderhanden te nemen. En ergernis staat vaak, haast als regel, de vereiste samenwerking behoorlijk in de weg. Ik zou, mét de betreffende ander(en), trachten éérst die time-out te hebben om samen "stoom af te blazen" (tip 6). Misschien hebben we 't meest aan de woorden van de dichter die zei; "Denk aleer je doende bent, doende denk dan nog!" Denk na over de ergernis om te onderzoeken of die juist kan bijdragen aan het verbeteren van waarom het behoort te gaan (wat dat dan ook is op dat moment).
Over "blazen" gesproken: maak de ergernis niet onbeheersbaar door de boel op te blazen!
Mijn tip is bovendien: kijk naar de context van de ergernis. Als ik een "ruimere"context kies: hoe past die ergernis daar dan constructief in?
Ron Ladage
|
|
2
-
05
-
2007
|
11
:
43
uur
Slecht artikel met de verkeerde woordkeuzes, alles wordt bekeken vanuit het "gelijk hebben". Woorden als die eikels, zeggen wat over de auteur van dit stuk, het is geen professionele werkwijze.
Ben het met Bart Kool eens dat dit niet de juiste wijze is van reageren of aanpakken.
Maak in dit soort situatie even gebruik van de kans om boven het probleem te gaan staan en je af te vragen: waarom reageer ik hier op deze wijze op, waar komt dat vandaan?
Door op deze wijze naar jezelf te kijken, creëer je afstand met de situatie waarin je zit.
Vanuit mijn werk met mensen die niet goed met elkaar kunnen werken, kom je in veel situaties, die eigenlijk snel op te lossen zijn.
Jef
|
|
2
-
05
-
2007
|
11
:
46
uur
Zoals Bart al terecht opmerkt, wordt alles wat er gebeurt al gefilterd door onze waarneming. En aangezien we elk ons eigen model van de wereld hebben opgebouwd, zullen we allemaal anders naar de dingen kijken. En in sé zijn alle modellen van de wereld even veel waard.
Probeer dus te beseffen dat iedereen anders in elkaar zit en van daaruit de ander als persoon te respecteren. De ander heeft ergens een (onbewuste) positieve intentie met wat hij doet of zegt. Door daar vanuit te gaan, lukt het vaak om rustiger te blijven en de zaak objectiever te bekijken.
Ooit gehoord van naastenliefde? Dit betekent dat je even voelt dat de ander ook een mens is, met tekortkomingen, met innerlijke strijd, met onzekerheden. Kijk met mededogen en de spanning lost zich vanzelf op. Schouders laten zakken, flink uitademen en inderdaad: de glimlach....
Dan is er weer overzicht en kun je verstandig en rustig handelen.
W. Wildschut
|
|
2
-
05
-
2007
|
13
:
33
uur
Na weer een enorme woordenwisseling met mijn (met name vanmorgen) uiterst irritante puberzoon, was dit artikel wel toepasselijk om te lezen. Inmiddels geloof ik dat niemand me zo kan laten 'flippen', zelfs niet mijn 'likken-naar-boven-en-trappen-naar-beneden-collega's'. Ik zal de regels printen, op me in laten werken en op de koelkast magneten.
Martha van de Pasch
|
|
2
-
05
-
2007
|
14
:
56
uur
De kunst is met iedereen om te kunnen gaan. Je hoeft niet bevriend te zijn en ook niet op één lijn zitten. Kunst is om iemand in zijn waarde te laten. Ieder heeft zijn eigen afstemming. Gradaties te noemen. Is iemand kort voor zijn kop reageer dan niet zo terug. Blijf kalm want deze personen hebben niet in de gaten dat ze op een gebrekkige manier communiceren. Ook al kost het moeite. Het zijn de mensen met een handicap die op een normale manier niet met anderen om kunnen gaan. Iemand met 1 oog kun je ook niet kwalijk nemen dat hij voor de helft kan zien. Zoveel mensen zoveel zinnen. Sommige mensen kunnen niet verder kijken dan hun neus lang is. Dat is een geestelijk groeiproces. En als je geestelijk wat wijzer bent gedraag je dan ook zo. Je komt het bij elke werkgever tegen. Het is geen excuus om helemaal niet te reageren. Proberen niet mee te gaan in deze negatieve spiraal. Probeer wat afstand te houden en gebruik soms wat humor. Een paar uur later er op terugkomen helpt ook wel eens.
Jan
|
|
2
-
05
-
2007
|
16
:
14
uur
“Als je met een dwaas ruziet, zorg er dan voor dat hij niet hetzelfde doet...” (onbekende bron).
heer E.M.C. Vrijens
|
|
2
-
05
-
2007
|
17
:
29
uur
Wat een hoop ergenis.
Het artikel vind ik echt totaal verkeerd. Want als ik een ding geleerd heb: ben voorzichtig met wat je tegen je collega zegt.
Uiteraard moet je eerst praten met personen waarmee je van mening verschilt. Pas op met agressie, want wanneer de arbeidsverhouding verstoort is kun je in problemen komen als mindere.
Problemen slikken is het verstevigen van de granaat. Als die dan ontploft......
Mijn tip: bekijk of je "tegenstander" regelgeving, beleid of maatschappelijke normen overtreedt. Zo ja: pak hem/haar aan. Zo nee: drink een kop koffie en rook een sigaret en zorg dat je verantwoordelijkheden gedekt zijn.
marjolein
|
|
2
-
05
-
2007
|
17
:
45
uur
Een interessant onderwerp. En wat een hoop verstandige reacties! Als iedereen zo verstandig zou zijn, dan zouden ergernissen op het werk waarschijnlijk snel tot het verleden gaan behoren. Je baas een klap geven in geval van ergernis, zoals in de inleiding staat, gaat inderdaad een beetje te ver, maar waarom zou je niet gewoon je mening kunnen geven over (belangrijke!) zaken die je ergeren? Wanneer dit het werk ten goede zou kunnen komen, is dat toch alleen maar aan te raden? Kunnen we hier puntje 9 van maken?
piet
|
|
2
-
05
-
2007
|
21
:
25
uur
wat te doen als je onterecht aan de kant (andere functie)wordt gezet, uit een functie die je jarenlang vol toewijding hebt uitgevoerd met de uitleg dat je resultaten zeer goed zijn, maar je gedrag te wensen over laat, zonder meer uitleg over dit laatste ?
heer E.M.C. Vrijens
|
|
2
-
05
-
2007
|
23
:
26
uur
Beste Piet,
Heb je al je contract controleert of het wel mogelijk is dat je (zonder goede schriftelijke reden) naar een andere functie gezet wordt. Met name wanneer de werkzaamheden totaal anders zijn.
Met name wanneer jouw toewijding en goede behaalde resultaten t.b.v. de organisatie aantoonbaar is, heb je betere kaarten.
Denk dat je voor jezelf moet afwegen wat de voor- en nadelen zjin van een tegenwind.
Vraag info bij de OR (indien aanwezig), een vakbond of rechtbijstandsverlener.
R sanajong
|
|
3
-
05
-
2007
|
12
:
05
uur
De beste oplossing, overleg, mis ik in dat hele artikel. Althans, het wordt te weinig benadrukt. Ik ben het ermee eens dat dit geen geweldig artikel is.
maaike
|
|
4
-
05
-
2007
|
11
:
59
uur
Zelf heb ik ook een ontzettende ergenis achter de rug. Was voor het eerst in mijn leven eens flink uit mijn dak gegaan. Luchte erg op maar natuurlijk niet professioneel! Later baal je en denk je, wat heb ik gedaan. Aan de andere kant is de ander ook eens meer gaan nadenken en wilde wel een gesprek. Prima, goede oplossing. Maar uiteindelijk was het een overleg van niets. Tja, en dan???
Ik ben voor de spiegel gaan staan en dacht, ok, ze weten nu tot hoever ze bij mij kunnen gaan en dat ik ook boos kan worden. Ik weet dat ik een volgende keer anders moet reageren. En bedenk altijd, het kan erger en laat lekker gaan. Maak je druk om andere dingen!!
Doe je eigen ding en beschou het als jouw toko. Als je jezelf daarin kan verleggen gaat alles lekkerder en zul je in je lijf het vat van ergenissen minder snel laten vollopen. Laat een ander dat maar doen. Ik fluit liever.
patrick
|
|
10
-
05
-
2007
|
17
:
29
uur
Alles moet bespreekbaar zijn, echter de kunst is om op een rustige wijze de dingetjes bespreekbaar te maken. Val de ander niet gelijk aan, respecteer de ander. Kijk hoe de ander daarop reageert. Luister naar degene, laat elkaar uitpraten. Blijkt deze methode niet te werken bij degene, wordt niet boos, maar geef aan dat je het jammer vindt dat je er samen op dit moment er niet uitkomt. Probeer emoties los te laten, meestal zijn emoties slechte raadgevers.
Roy
|
|
24
-
03
-
2010
|
15
:
55
uur
De acht tips zijn goed als het 'probleem' zichzelf oplost en niet grotere 'schade' aanricht dan alleen maar ergernis. Is er sprake van 'grotere schade' dan moet u het probleem uitpraten en oplossen om erger te voorkomen.
