Liefde voor het gezin belemmert relatie met leidinggevende
12 april 2007 -
Dat managers de work-life balance niet zo belangrijk vinden, is bekend. Sterker nog; u heeft er een hartgrondige hekel aan en wat u zelf nalaat, verwacht u ook van uw werknemers. Medewerkers die veel met hun gezin bezig zijn krijgen minder kansen in het bedrijf dan werknemers die privé buiten het werk houden.
De liefde voor het gezin staat een goede relatie met de leidinggevende en de carrière dus in de weg.
Neerwaartse spiraal
Niet vreemd, want volgens onderzoekersvan DeGroote School of Business hebben werknemers met een veeleisend thuisfront veel minder aandacht voor het werk. Liefhebben zorgt voor slecht functioneren en dat leidt weer tot een neerwaartse spiraal. Minder functioneren betekentminder kansen, betekent minder opties om respect te winnen, betekenteen slechte relatie met de ondernemer.
Bron:Sprout
Wat een onzin!
Mijn vrouw en ik hadden midden jaren 90 kinderwensen. Zij wilde thuis blijven en ik zou dan meer carriere maken om verder te groeien als persoon en om het salaris alleen te verdienen.
Toen ik in 1999 de sprong waagde van specialist / meewerkend voorman naar manager kwam ik niet in een gespreid bedje terecht, was mijn vrouw hoogzwanger van onze tweeling en hadden we al een dochter van 2,5 jaar oud, is het huis verbouwd (half jaar later toch verhuisd).
Ik heb 3 bijzonder waardevolle jaren meegemaakt bij de multi-international waar ik als ICT manager aan de slag ging. We (ik en het team) hebben bijzonder veel en goede zaken gedaan voor deze snel veranderende organisatie.
En, ik heb mijn gezin niets te kort gedaan. Ik (h)erken wel dat er vaak een spanningsveld is tussen al deze verplichtingen en verwachtingen. Het is een kwestie van het managen van verwachtingen (prive en zakelijk) en er zijn (prive en zakelijk) als dat nodig is.
mevrouw C. Berg
|
|
12
-
04
-
2007
|
10
:
26
uur
Ik vind dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat werknemers minder aandacht voor hun werk hebben als ze meer aandacht aan hun gezin besteden, mits er een goede balans gezocht wordt tussen werk en prive. Iemand met een harmonieus gelukkig gezinsleven kan daar ook veel kracht uit putten. Een werknemer met een goede balans tussen thuis en werk zal zeker beter presteren dan iemand waarvan de kinderen zich afvragen wie ook weer die persoon is die op zondag het vlees snijdt. Dat laatste is toch echt niet meer van deze tijd. Bovendien boeken we gelijk winst bij het opgroeien van de kinderen in een liefhebbend gezin, hetgeen minder kosten voor jeugdzorg betekent en nieuwe stabiele jongeren die de vergrijsde arbeidsmarkt een beetje kunnen verjongen.
Werken vanuit de veilige haven van het gezin, waarin liefhebben centraal staat kan vanuit bovengenoemd perspectief alleen maar winstgevend zijn zowel direct voor de werkgever, als indirect voor de samenleving als geheel.
Lea van den Berg
heer Hans Faddegon
|
|
12
-
04
-
2007
|
10
:
49
uur
Men vergeet in dit snelle leven waar het omdraait. Het zou interessant zijn om te onderzoeken of liefde voor het gezin de prestaties positief of negatief beïnvloed en wat de invloed is van de leidinggevende.
Es
|
|
12
-
04
-
2007
|
11
:
11
uur
Werken we om te leven of leven we om te werken? deze vraag is nog niet beantwoord als ik bovenstaande tekst lees. Dat een 'work-aholic' hetzelfde gedrag van iedereen eist is te vergezocht. En om dan in de tekst de extreme uiterste van een work-aholic te positioneren (werknemers met veeleisend thuisfront is er veel minder aandacht voor het werk) zijn bijna elkaars uitersten. Werkethos wordt naar mijn mening te veel overschat. Er is een maximum aan alles. Geen mensen kan 100 meter rennen in 1 seconde. Wij dienen de grensen (van elkaar)te respecteren en die van ons zelf.
Mirjam.nu
|
|
12
-
04
-
2007
|
11
:
41
uur
Is er ook onderzoek gedaan naar de gevolgen van het carrierezuchtig gedrag van managers op de ontwikkeling van hun kinderen? Verder leert de praktijk van een (loopbaan)coach dat 'vastlopen' vaak een directe oorzaak is van dit monomane gedrag en dat degenen die hun priveleven verwaarlozen, daar keihard de rekening voor gepresenteerd krijgen.
A. Stuijt
|
|
12
-
04
-
2007
|
12
:
23
uur
Uit het persbericht van DeGroote MBA opleiding: "The researchers based their report on survey responses from
381 federal public servants across variety of job types and levels." Goed, dat is de USA. Sprout citeert trouwens anders dan in dit stukje en in het persbericht van de opleiding is de context nogal verschillend van wat bovenstaand stukje oproept aan gevoelens en (voor)oordelen. Dit stukje heeft wat mij betreft hooguit als functie om 't onderwerp weer eens op de agenda te zetten.
E.M. van der Veen
|
|
12
-
04
-
2007
|
13
:
18
uur
QUOTE
Niet vreemd, want volgens onderzoekersvan DeGroote School of Business hebben werknemers met een veeleisend thuisfront veel minder aandacht voor het werk. Liefhebben zorgt voor slecht functioneren en dat leidt weer tot een neerwaartse spiraal. Minder functioneren betekentminder kansen, betekent minder opties om respect te winnen, betekenteen slechte relatie met de ondernemer.
UNQUOTE
wie hebben ze onderzocht? makkelijk om e.e.a. te beweren, maar deugt de basis van het onderzoek?
persoonlijk herken ik bovenstaande conclusie totaal niet. M.i. is er geen causaal verband tussen liefhebben en slecht functioneren. Eerder: als het met het thuisfront goed zit, zal een werknemer beter presteren! Hij (of natuurlijk zij) kan e.e.a. veel beter aan, want hij heeft geen zorgen over het thuisfront. In de regel zal m.n. een liefhebbende ouder tevens beter zijn in time-management, dus verhoogt dit de efficientie van de betrokken medewerker, met als gevolg, dat dit tot betere prestaties en relatie met de werkgever/ondernemer leidt. Overigens, iemand voornamelijk respecteren als hij ongeloofelijk geweldig presteert is wel heel erg arm. Maar dit terzijde.
heer Orvan Gysel
|
|
12
-
04
-
2007
|
14
:
41
uur
Het thuis front heeft zowel stimulerende als belemmerende invloed op de carriere. Het ligt er maar aan van welke kant je het bekijkt. Ook hier gaat mijn inziens op teveel is nooit goed. Het zoeken naar een evenwichtige verhouding leidt mijn inziens naar meer stabilieteit, continuiteit en carrieremogelijkheden alsook biedt het miijns inziens meer perspectief voor een succesvoller gezinsleven. Want op beide fronten zullen ups en downs doorwerken ofwel stimuleren of belemmeren. En we zijn hier niet alleen op deze wereld. Dus werkgevers en werknemers bekijk het niet te eenzijdig.
ronald koeman
|
|
12
-
04
-
2007
|
19
:
10
uur
Evenwicht tussen welvaart en welzijn betekent ook die tussen werk en prive. Alleen welvaart en economische groei maakt zeker niet gelukkig en maximaal productief op het werk. Deze tijd vraagt een flexibele houding van werkgevers om amerikaanse toestanden, met nog veel meer problemen, te voorkomen.
mevrouw brenda benningshof
|
|
13
-
04
-
2007
|
00
:
59
uur
We werken om te leven en leven niet om te werken.
Hoe beter de balans prive - werk en hoe stabieler de gezins- en thuissituatie (wat inderdaad enige aandacht en tijd vergt), hoe meer rust en kracht iemand hieruit kan putten en zich daardoor juist veel beter kan focussen op zijn werk.
Dit zorgt zowel voor een efficientere werknemer, als een stabielere economie. Je zorgt ervoor dat sociale aspecten verbeteren, onder andere doordat er meer aandacht is voor de opgroeiende jeugd (de managers van de toekomst). Hoe meer aandacht op het thuisfront, hoe meer rust en geluk, ofwel minder zorgen op dit gebied.
Zeg nou zelf, een onbezorgde werknemer presteert per definitie beter. Alleen al door zijn positieve en rustige uitstraling zou een werknemer al beter met collega's kunnen opschieten en klanten makkelijker kunnen binnenhalen. Plus dat iemand in zijn hoofd ook rustiger en opgeruimder is, waardoor hij zich beter kan focussen en efficienter werk kan verrichten.
En daarmee kom ik eigenlijk weer terug op een eerder besproken artikel, waarbij ik mij sterk afvraag waarom het bedrijfsleven in hoge posities nog steeds geen parttime mogelijkheden voor bv 3 a 3,5 dagen bied. Hiermee zouden 2-oudergezinnen samen voor een economische productiviteit van 6a7 dagen per week zorgen. Dit is meer dan wanneer slechts 1 van de 2 zou werken en zorgt op alle gebieden (werk EN prive) voor een zeer stabiele en voldoeninggevende situatie met hardwerkende, geconcentreerde werknemers.
Ronald
|
|
25
-
04
-
2007
|
07
:
11
uur
Naar mijn mening doet het er vooral toe of je je baan met plezier doet. Als dat zo is zal de aandacht voor je werk niet gauw verslappen. Als je minder of weinig plezier in je baan hebt zoek je m.i. afleiding en die kan evenwel liggen in je privésfeer. Je kunt het dan ook als zondebok voor jezelf gebruiken als je niet zo goed functioneerd.
