Nietsdoen en creativiteit doen meer voor productie dan altijd serieus bezig zijn
28 maart 2007 -
In Raden van Bestuur wordt nooit gesproken over het plezier van medewerkers. Dat verbaast Leen Zevenbergen, ex-directievoorzitter van Origin en schrijver van het managementboek van het jaar `En nu laat ik mijn baard staan`. Daarin gaat hij vooral in op pleziermanagement en benadrukt hij dat streven naar meer plezier op het werk niet `soft` is.
Op de Nederlandse werkvloeren wordt de kunst van het nietsdoen niet genoeg in praktijk gebracht. Ten onrechte wordt gedacht dat `druk, druk, druk` gelijk staat aan `winst, winst, winst`. Maar creativiteit en productiviteit zijn juist het grootst bij de spelende mens.
Pleziermanagement Ook Jeroen Geelhoed, adviseur bij het adviesbureau Samhoud te Utrecht, deelt die mening. De tevredenheid van een werknemer wordt meest bepaald door de balans tussen werk en privé. Op de tweede plaats staan bevestiging, waardering en openheid. De vuistregels voor pleziermanagement zijn: wees betrokken, uit waardering, vier successen en stimuleer eerlijke feedback. Volgens Geelhand boeken bedrijven die structureel en langdurig met pleziermanagement werken winststijgingen van 25 tot 40 procent. Pleziermanagement reduceert de kosten die worden gemaakt door afwezigheid en hoog personeelsverloop.
Ik hoop dat er eens meer bedrijven dit zien.
Dit roep ik namelijk al jaren
Bedrijven zijn alleen bezig om winst te maken.
Men zou beter kunnen kijken om winst te maken EN dat de werknemers het naar hun zin hebben en plezierig hebben.
Want waar je wordt je als werkgever vrolijk van. Als je werknemer plezier heeft maar tegenlijkentijd ook zorgt voor meer winst.
Een werknemer met plezier wordt minder ziek,trek zijn collega's ook mee naar plezier. Trek je als bedrijf erdoor,als het minder gaat. Men is in het bedrijfsleven veel te serieus. Er wordt veel te weinig gelachen. Als mensen plezier hebben,komen ze in een soort flow,waar mensen een hoop kunnen hebben en ook nog productiever zijn.
Ik heb ooit bij een bedrijf gewerkt,waar we zo'n plezier hadden met ze alle. Je voelde je vreselijk als je niet naar je werk kon.
Laag ziekteverzuim van bijna 1 a 2% die kwamen meer van afdelingen waar mensen ongelukkig waren.
Ook zou je mensen kunnen aannemen die goed in het team passen en ook zorgen voor een goede sfeer. Men denkt dat zoiets geld kost,maar dat verdient zich zelf zo terug,door een minder hoog ziekteverzuim.
Voor mij zijn een hoog ziekteverzuim en het niet naar je zin hebben,aan elkaar verbonden.
heer R.J.W.M. Snelders
|
|
28
-
03
-
2007
|
09
:
58
uur
Laat is bovenal voorop stellen: ik deel de visie, de levensopstelling en de blijde boodschap die van deze stelling uit gaat. Ik wil mijn bedrijf niet anders sturen en dat is óók een kwestie van keuze.
Het valt mij echter op dat werknemerstevredenheid gelijk gesteld wordt aan het genereren van winst. Ik wil dat graag geloven, maar helaas is interne tevredenheid alom nog níet hetzelfde is als winst.
Ik vraag mij evenwel af: gaat het hier om een visie van een guru of hebben we hier wetenschappelijk of statistisch onderbouwd bewijs te pakken ?
linden@interactconsult.com
|
|
28
-
03
-
2007
|
10
:
41
uur
Met genoegen lees ik artikelen als deze. Of we de zaken nu als pleziermanagement, als motivatie of als cultuurversterking betitelen is om het even.
Het feit blijft bestaan dat organisaties die medewerkers weten te boeien en binden, vrijwel zonder uitzondering sterker zijn dan vergelijkbare concurrenten waar het prioriteitenlijstje anders is geformuleerd.
Zij zijn flexibeler, innovatiever, hun processen zijn meer op orde en de kwaliteit van werken is hoger. Zij communiceren beter, hebben minder behoeften aan OR's en vakbonden en zijn beduidend gedrevener. Het zijn deze organisaties die hun human capital (tenslotte ca 70 a 80% van alle kosten (!) optimaal weten te benutten en inderdaad duurzaam winstgevender zijn.
Dat dit alles niet zomaar gaat, kunt u vergeten. Pleziermanagement of zo u wilt cultuurverandering, zijn zaken die een directe afgeleide zijn van de corporate strategie. Zij dienen daarom op de agenda van het topmanagement een belangrijke positie in te nemen. Dit proces zorgvuldig managen is key ...... !
heer Beerens F.A.A.M. Beerens
|
|
28
-
03
-
2007
|
12
:
46
uur
Ik deel deze mening. Dit sluit ook aan bij de "Beleving"
Hospitality in diensten en produkten. Het maakt mensen blij. Zij stralen dit uit. Zij vinden het plezierig om enerzijds voor het bedrijf iets te betekenen maar zeker ook voor de klant.
mark leenaerts
|
|
28
-
03
-
2007
|
15
:
19
uur
Tevredenheid = winst: Veel gepreekt - in de reacties hier wederom... maar...
Toch ben ik tot nu toe nog geen artikel tegengekomen waarin wetenschappelijk bewijs gegeven wordt voor deze stelling - een bewijs waar deheer Smulders natuurlijk terecht om vraagt. In tegendeel zelfs: ik kom slechts artikelen tegen waarin men geen verband vindt tussen tevredenheid en winst.
Sommige werknemers zijn meer tevreden als zij de hele dag achterover kunnen leunen: dragen zij bij aan een hogere winst? Komt in een gezellig team niet meer social loafing voor? En wie zegt mij dat de verbanden niet omgekeerd zijn: zijn productieve werknemers meer of gewoon eerder tevreden?
Dat consultants graag mogen strooien met de voordelen van personeelsmanagement is ons allemaal wel bekend, maar ik mag graag advocaat van de duivel spelen.
Aannamen op dit gebied zijn bij mijn weten nog niet bewezen, en hoewel aannemelijk zijn zij in mijn ogen nog niet bewezen.
Kees Huijsmans
|
|
28
-
03
-
2007
|
21
:
07
uur
Tevreden medewerkers hebben tevreden klanten!
FUN & SOUL
Plezier alleen is niet genoeg. "Toon betrokkenheid" gaat de goede kant op. Maar het juiste uitgangspunt moet volgens mij zijn "Fun en Soul".
Plezier en Swingen, uitdagen en bezieling een kans geven, dat is volgens mij het management concept waarop we zitten te wachten.
Merel
|
|
29
-
03
-
2007
|
09
:
20
uur
Dit artikel & de reacties erop maken mij enerzijds blij en anderzijds angstig. Naar mijn mening is het een trend/cultuuromslag in de samenleving. "De pragmatische generatie' (mensen geboren tussen 1970-1985) komt nu steeds meer de arbeidsmarkt op. Zij hebben meer behoefte aan een balans tussen werk en privé, zij hebben behoefte aan een goede werksfeer en een bedrijf waar zij meer zijn dan alleen een middel om geld mee te verdienen. De vorige generatie zit echter nu nog op de directeursstoel en dat zal in steeds grotere mate voor een spanningsveld gaan zorgen. Als ook deze directeuren de trends op de voet volgen zullen zij zien dat hier behoefte aan is en zij dus wel degelijk zullen moeten veranderen willen zij een succesvolle onderneming zijn/blijven. Het risico is dat talent wegloopt omdat andere organisatie al wel dit veranderingsproces zijn doorgegaan. Er zijn bedrijven die deze transformatieprocessen begeleiden dus de weg ligt open voor verandering!
Sandra Been / Sec4U
|
|
29
-
03
-
2007
|
09
:
35
uur
Ik ben van mening dat de mens op zoek is naar balans en harmonie in zijn leven. Aangezien werk vaak een grote plek inneemt, is het belangrijk op dit vlak in balans te zijn.
Daarbij is het essentieel dat de golflengten tussen medewerkers en organisaties op elkaar afgestemd zijn om een constructieve samenwerking te bewerkstelligen. Dan worden ook diepere lagen aangesproken op het gebied van motivatie, ontplooiing, interesses, ambities en talenten. Dit alles komt ten goede aan het succes van de organisatie en de medewerker.
"Geef me werk wat bij me past en ik hoef nooit meer te werken" Confucius
R.F.M.Lischer
|
|
29
-
03
-
2007
|
11
:
08
uur
Ik onderschrijf deze stelling. Ik werk zelf bij een openbaar vervoer bedrijf in amsterdam. De laatste jaren wordt er een schrikbewind gevoerd mensen worden zonder fatsoenlijke toetsing de laan uit gestuurd. Ook worden mensen op zo genaamd onwenselijk gedracht zeer hard gecorigeerd. Deze management stijl heeft nu tot gevolg dat iedereen zich in een onnatuurlijk patroon gaat gedragen er wordt niet meer gelachen en men werkt alleen met een angstgevoel van ben ik de volgende. Naar mijn indruk werken we steeds ineficient. En kost het meer geld dan een aantal jaren geleden. De mensen worden er gewoon ziek van.
Gonny
|
|
29
-
03
-
2007
|
11
:
47
uur
dit is fijn om te lezen!
R.J.W.M. Snelders - NeoMorphose
|
|
29
-
03
-
2007
|
11
:
47
uur
Laat ik wederom nogmaals vóóraan beginnen: ik deel de visie, de levensopstelling en de blijde boodschap die van deze stelling uit gaat. Ik wil mijn bedrijf niet anders sturen en dat is óók een kwestie van keuze.
En voor míjn bedrijf wérkt het ook: het zijn verander professionals die met bezieling hun werk doen, hun gedrevenheid en motivatie is intrinsiek: ik hoef daar als manager níets aan te doen. Als ik de omstandigheden weet te creëren waarin het werk ook leuk is, plezierig is, humor de boventoon voert en regelmatig de lachsalvo's over de werkvloer rollen: dát is het type bedrijf waar ik voor wil gaan.
Echter. Er is ook een andere kant aan deze zaak. Of je het nu wilt of niet, er zijn medewerkers die níet de intrinsieke motivatie hebben. Die functioneren op een ander niveau of vanuit een andere visie op werk. En natuurlijk zullen ook die, misschien zelfs júist die medewerkers het feesten, vrijen en frauderen (vrij naar Postma) wel toejuichen. Ook voor hen ben ik wel eens verantwoordelijk geweest. En ik was er niet met het alleen maar leuk te maken.
Want de rasprofessional roept misschien nog wel eens: "kan die radio záchter, want ik wil hier ook een beetje mijn wérk kunnen doen".
Ik hoop dat mij bange filosofietjes niet de juiste zijn en ik zoek het antwoord dan ook in keiharde feiten. Ik sluit dan ook af met een vraag: hier móet iemand toch wel eens wat nobel rekenwerk aan gedaan hebben?
Die cijfers hebben nóg een voordeel: dan hebben we meteen ál die cijferaars op C level mee.
Rob.
Bert van Tol
|
|
29
-
03
-
2007
|
13
:
20
uur
Als dhr. Mark Leenaerts de medewerkers binnen zijn bedrijf liever achterover ziet leunen dan ziet werken, wordt het tijd dat hij "de uitdagingen" die hij aan zijn medewerkers uitdeelt eens scherp onder de loep gaat nemen, want mogelijk zijn ze slaapverwekkend.
Wie regelmatig de artikelen op deze site leest, weet vast wel op welke manieren hij zijn personeel kan motiveren!!!
In principe is iedereen gemotiveerd, totdat je je mensen DEMOTIVEERT ..........
Zo werkt het al jaren, ook bij ons in het onderwijs.
johan P
|
|
30
-
03
-
2007
|
10
:
08
uur
Begrijp jullie economische benadering niet. De ondertoon van alle commentaren hierboven is er eigenlijk op gericht het bedrijf rendabeler te maken. Bekijk het eens anders. Het bedrijf heeft werk te veel om het te doen met een beperkte kern medewerkers. Dus verkoopt ze dat werk aan zij die tijd teveel hebben. Dat is je contract en niets anders. Waar het om gaat is dat jij je tijd verkoopt. AUB verkoop je tijd aan dingen die je liefst(heel graag) wil doen. Is er een plezante sfeer op het werk des te beter. Als je wil zeuren moet je dat eerst tegn jezelf doen omdat je zelf zo dom bent in te gaan op voorwaarden en omstandigheden die je niet passen. Een levenspartner kies je toch ook op basis van heel veel emotionele kenmerken. Zeker niet omwille van dat de andere veel geld te bieden heeft(Dat noemen ze hoeren). Blijkt je keuze achteraf niet deze die je in gedachten had dan stop je toch de relatie. Naar de toekomst toe zal de werk"nemer" rulen ipv de werk"gever". De arbeidsrelaties zullen totaal veranderen in Europa door het sterk afnemend werknemers bestand. Bij wijze van spreken zal je als werknemer aan het koud buffet staan en dat eruit nemen(kiezen?) wat je zint. Wacht je te lang dan resten alleen nog de afgekloven benen. Alleen werkgevers die in staat zijn om in te spelen op deze trend zullen enorme kansen hebben. De rest zal maar wat aanmodderen. Wedden dat het in de toekomst gewoon leuker gaat worden binnen de meeste bedrijven? Mijn leuze: ieder aanvaard de consequenties van zijn keuzes. Stop het zeuren en bleten en werk volgens het contract dat jij aangegaan bent. Al de rest is de garnituur voor het feestje.
Ron Ladage
|
|
30
-
03
-
2007
|
11
:
59
uur
Kijkend naar de reactie zie ik een grote verscheidenheid, wat te waarderen valt.
Al in 2002 was er een artikel in het AD die vermelde dat 10% meer welzijngevoel, 25% meer winst in 3 jaar tijd oplevert.
Maar toen kwamen de jaren van neergang en bedrijven vergaten even dat werknemers belangrijk zijn.
Nu leeft deze discussie weer op.
Ook het afgeven op de werknemer, maar de werknemer handel binnen de normen van de werkgever, dus de meneer die zo graag advocaat van de duivel speelt, je weet nu door wie het komt, die luierende werknemers.
Ze zijn absoluut niet gemotiveerd, maar profiteren van de ruimte die hen geboden wordt.
En hard spelende radio's in een bedrijf, kan alleen wanneer mensen eentonig werk hebben en dat is de verantwoording van de werkgever, die het nodig vindt om mensen te scholen om flexibeler in het bedrijf te kunnen werken.
En feesten, borreluurtjes etc. hebben alleen zin, wanneer er een goede bedrijfsfilosofie is.
Dus wederom niets nieuws onder de zon en zoals de mode voor dames om de 10 jaar wederkeert, zo gaat het ook met deze modewoorden.
Mark Leenaerts
|
|
2
-
04
-
2007
|
23
:
06
uur
Beste dhr van Tol en dhr Ladage,
Dhr Mark Leenaerts heeft geen mensen onder zich - sterker nog, hij studeert gewoon nog.
U gaat voorbij aan mijn punt. Ik zeg niet dat alle mensen achterover leunen op de zaak (al dan niet veroorzaakt door te weinig uitdaging of een management dat het verkeerde voorbeeld geeft). Ik zeg dat tevredenheid niet gecorreleerd hoeft te zijn aan het 'juiste' doen - dat sommigen tevreden zijn met taken die weinig productief zijn.
Als ik het beste ben in wat ik doe, dan ben ik zeer tevreden. Maar wat als datgene niet bijdraagt aan de productiviteit? De onderzoeker die schitterende rapporten mag schrijven, die ergens onder in de kast verdwijnen? Die werknemer die goede koffie krijgt en graag werkt, maar eigenlijk teveel tijd nodig heeft om zijn taak te volbrengen? Het directielid dat met plezier het bedrijf leidt, maar zonder het te weten dat bedrijf de afgrond instuurt? Het zijn tevreden mensen - gemotiveerd ook! - die niet bijdragen aan productiviteit.
Natuurlijk zijn mensen te motiveren, zijn taken te 'pimpen'. Het is echter naief om aan te nemen dat iedereen die tevreden is, ook wel het 'beste' voor het bedrijf doet. Sommigen zijn tevreden met een 6, terwijl anderen ontevreden zijn wanneer ze een 7 halen.
heer Henk Grootjans
|
|
3
-
04
-
2007
|
00
:
12
uur
Uiteindelijk zijn alle zaken circulerend, evenals bij elk verbeteringsproces er wel weer iets anders iets minder goed gaat zodat je ook hier weer kunt verbeteren. Zo zie continu golfbewegingen (want alles beinvloed elkaar weer).
Uiteindelijk blijft het balanceren tussen al het goede en "kwade", mooi en "lelijk" etc. etc.
Evenals winst (omzet?) en verlies is het volgens mij zo dat het een kwestie van balans zoeken is. Hoeveel fun ook ; "somtimes you win, sometimes you lose...."
Natuurlijk is het fijn als iedereen leuk werk heeft, maar niet alles is leuk en moet wel gebeuren. Ik geloof wel dat mensen met plezier beter werk leveren (overigens is beter werk geen synoniem voor meer winst, misschien juist wel niet!) Het gaat volgens mij om de juiste sfeer.
Daarnaast heb ik ook weer teveel mensen meegemaakt die alleen maar fun wilden, deze zie je dan afhaken of op een andere (snellere) trein springen als het een keer allemaal niet zo fun ging. Maken die meer winst? ogenschijnlijk wel maar ja da's dan net hoe je je manoevreert en hoe de meting "fun" versus "winst" gedaan wordt.
Ik heb meer waardering voor mensen die juist "slechtere" (minder winst) periodes weten te doorstaan (na regen komt zonneschijn....). Ik voel daarom wel veel meer voor de stelling die eerder is gedaan : FUN and SOUL, met name dit laatste maakt naar mijn mening het verschil!
Er zijn overigens ook legio voorbeelden waarin de werknemers helemaal geen fun hebben maar er toch forse winsten behaald worden. Wil deze stelling dus waarheid worden zou hier door de werknemers meer plezier te bieden de winsten nog hoger worden....no way dus
R.J.W.M. Snelders - NeoMorphose
|
|
3
-
04
-
2007
|
09
:
21
uur
Beste discussiegenoten.
Een goede discussie op een openbaar platform: het kan dus tóch! Dat is goed om te ervaren.
Mijn persoonlijke insteek heb ik meerdere keren toegelicht en dat hoeft niet nóg een keer. Ik zou graag een bewustzijn aan de discussie toevoegen.
Er is geloof, er is empirie en er is wetenschap.
- Het geloof verklaart alles, maar weet niets zeker.
- De empirie verklaart veel, maar kan niet alles bewijzen.
- De wetenschap weet zeker maar weet nog niet zoveel.
Ik lees veel geloof in ons debat. En geloof is mooi.
Zo wil ik de stelling in dit debat geloven en dat doe ik dus ook.
Ik zou het echter zo graag wéten, onderbouwd in empirie maar - liever nog - in wetenschap.
En waarom reageer ik nu voor een 3e keer?
Als hiervoor het bewijs te vinden is dan kan eenieder die dit geloof deelt ook de minder gelovigen meenemen in deze fraaie management- en dus levensopstelling.
En dat zou toch geweldig zijn?
Dus: wie levert het bewijs voor dit geloof?
Rob.
Mark Leenaerts
|
|
3
-
04
-
2007
|
14
:
39
uur
Exact - u brengt goed onder woorden wat mij nog niet gelukt is te duiden: het onderbuikgevoel dat dit aannemelijk klinkt, maar niet onderbouwd is.
Deheer Ladage is de enige die een poging doet met het artikel uit AD.. De rest lijkt zich te baseren op aannamen die gemakkelijk onderuit te halen zijn. Tevredenheid kan ook goed voortkomen uit - of leiden tot - inefficientie.
Excuses overigens dat ik u in een eerdere post aanhaalde als deheer "Smulders". Gelieve daar allen te lezen "Snelders".
Wat een nonsens lees ik hierboven. Werknemers met te veel plezier lopen elkaar de gehele dag mopjes te vertellen, ook kletsen hoort bij dat ''plezier'' mag best maar niet in de baas zijn tijd. De beste personeelsleden hebben een torenhoge hypotheek is mijn motto. die lopen niet weg en hebben ook geen te grote mond.
Alle bovenstaande aspecten hebben te maken met personeelsplanning, personeelsmanagement en motivatiepsychologie. Echter de toepassing van deze 3 onderwerpen ligt aan de stijl die het bedrijf hanteert. Bedrijven die resultaat gericht zijn in de zin van productiegoederen, zullen minder snel deze zaken toepassen dan een bedrijf waar veel specifieke vakkennis nodig is. Over het algemeen kan je aannemen dat iemand die plezier OP het werk heeft, niet perse plezier IN zijn werk hoeft te hebben.
