Goede balans tussen werk en privé kwestie van keuze
22 februari 2007 -
Veel managers hebben het gevoel verzwolgen te worden door hun werk. 'Kan een leider topprestaties leveren en toch een goede balans vinden tussen werk en privé?', is dan ook een steeds terugkerende vraag. Volgens managementgoeroe Jack Welch, voormalig topman van GE, kan dat zeker.
Hij stelt dat die vraag met name voortkomt uit het correctiemechanisme dat zich voordoet wanneer iemand niet wil inzien waar 'het vinden van een goede balans tussen werk en leven' op neerkomt: het maken van keuzes en het aanvaarden van de gevolgen daarvan.
Keuzes De term 'balans tussen leven en werk' kan dan ook misschien beter vervangen worden door 'keuzes die met leven en werk samenhangen'. De term 'balans' roept de suggestie op dat er slechts één juiste verhouding is voor de hoeveelheid tijd die je wel en die je niet werkt, en dat is niet zo. De keuze omtrent de hoeveelheid tijd die iemand aan werk wil besteden is een volledige persoonlijke aangelegenheid. Evenwicht wordt bepaald door wat elk individu voor zichzelf goed vindt, tegen de achtergrond van wat die persoon, zowel privé als zakelijk, van het leven verwacht. Sommige mensen voelen zich goed bij een 50-50 verhouding, terwijl anderen meer voldoening uit hun werk halen en opteren voor een 70-30 verhouding. Aan die keuze zijn gevolgen verbonden: meer tijd voor werk, betekent automatisch minder tijd voor familie en hobby's. Nochtans zijn er geen goede of slechte keuzes. Het gaat om puur individuele beslissingen en de gevolgen daarvan.
Evenwicht Vrouwen met kinderen hebben het moeilijker om een goed evenwicht tussen werk en leven te vinden omdat ze gedurende een periode van ongeveer 15 jaar in hun leven niet zozeer zelf de keuze maken over wat goed is voor henzelf, dan wel voor de kinderen. Toch is het opmerkelijk dat succesvolle zakenmensen ook vaak een succesvol leven buiten hun werk leiden. Zij weten maar al te goed wat ze van het leven verwachten en hebben uitgedokterd hoe ze dat gaan waarmaken, meestal met behulp van beproefde hulpmiddelen als een nauwgezette agenda, online shoppen en kinderopvang.
Verantwoordelijkheid nemen kun je doen door voor jezelf en voor je kinderen omstandigheden te creeeren waarin je de verantwoordelijkheid ook echt op je kunt nemen. Dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Er zijn ook omstandigheden die je niet als individu kunt beinvloeden en die je als feit te accepteren hebt en dan weer mee om hebt te gaan. Ik denk dat we met zijn allen veel kunnen verbeteren aan de omstandigheden waaronder wij als ouders de verantwoordelijkheid ook binnen gezonde proporties kunnen nemen en dragen.
heer G.M. Sluizeman
|
|
22
-
02
-
2007
|
10
:
10
uur
Door het ontbreken van eigen verantwoordelijkheid is het maken van een keuze voor velen stress. Het niet nemen van de eigen verantwoordelijkheid zie je terug bij de mensen die de gevolgen buiten zichzelf zoekt; "Het komt door de situatie, door de ander die niet meewerkt, het ontbreekt me aan financiën etc".
Onvoorwaardelijk kiezen en vanuit de eigen verantwoordelijkheid de consequentie aanvaarden, positieve en negatieve, brengt je vrijheid en ruimte.
Dit citaat van Carlier is een prima uitgangspunt.
"Denkend kijken naar de tijd,
doet de vrijheid verbleken,
het is de keuze die u bevrijdt!
M. van Eijkelenburg
|
|
22
-
02
-
2007
|
11
:
48
uur
Zeer herkenbaar vind ik de opmerking dat m.n. vrouwen 15 jaar van hun leven het kind of de kinderen op de eerste plaats hebben. Wat vind ik het jammer dat de opvang van oudere kinderen niet beter georganiseerd is in ons land, b.v. met sportactiviteiten of activiteiten in buurtcentra. Zeker bij hoogopgeleide vrouwen / grotere/zwaardere banen zie ik heel veel frustratie over hoe werk en zorg te combineren en al die vakantie- en studiedagen van de kinderen op te vangen. Om nog maar niet te spreken over eenouders en de vele mannen die te weinig verantwoordelijkheid voor hun kinderen nemen... Er is nog heel veel te verbeteren!
Piet
|
|
23
-
02
-
2007
|
07
:
56
uur
Hé ja, van Eijkelenburg, laten we de schuld nog eens een keer op de mannen schuiven
Maarten Brand
|
|
23
-
02
-
2007
|
10
:
29
uur
En dan nog, in reactie op van Eijkelnburg, kan ik stellen dat het een eigen keuze blijft om je daar zorgen over te maken. De oplossing wordt weer buiten iemand zijn eigen verantwoordelijkheid gelegd.
Sportact. e.d. zijn niet de oplossing, het gaat om de keuze en de consequenties accepteren.
En-En gaat niet met kleine (re) kinderen in dezelfde mate als zonder.
Daar helpt geen opvang of sportclub tegen.
heer F Schophuizen
|
|
23
-
02
-
2007
|
20
:
18
uur
De keuze tussen werk en prive is eigenlijk geen keuze tussen verschillen, maar het keuze over de inzet van een en dezelfde resource: aandacht. Wie krijgt de grootste portie aandacht?
Veel mensen verdelen hun aandacht over werk en prive, maar misschien nog wel meer mensen tussen vrienden en gezin, of hobby (b.v. sporten) en gezin. Waar het mis gaat is als de hoeveelheid aandacht niet evenredig is verdeeld met
1) Wat je zelf belangrijk vind
2) Wat anderen verwachten
Inderdaad is de verdeling een kweste van keuzes, maar de keuze is niet altijd (of eigenlijk zelden) duidelijk. Die belangen veranderen constant doordat omstandigheden constant veranderen. Ons leven is contant in beweging.
Niemand zal die balans of het evenwicht ooit vinden. De meest succesvolle mensen zijn in staat om snel en effectief in te spelen op die veranderende omstandigheden en hun aandacht te verdelen en verschuiven waar nodig - voor het werk, prive, zichzelf en voor anderen. Dat maakt hen zo succesvol.
gerty
|
|
25
-
10
-
2007
|
13
:
21
uur
Ik ben het eens met mevr. Eijkelenburg. Als mijn kind 12 wordt, heeft hij geen opvang meer. Ik werk 4 dagen/week omdat ik alleen ben. Moet hij dan 4 dagen per week alleen thuis zitten en uit verveling wie-weet-wat uithalen? En het lijkt mij zo eenzaam voor hem.
Miriam van Ieperen
|
|
11
-
03
-
2008
|
13
:
36
uur
Reageer even snel. Ik ben persoonlijk behoorlijk allergisch geworden van kreten als 'eigen keuze' en 'verantwoordelijkheid'. Met een HBO-diploma op zak en 6 jaar leidinggevende ervaring is het voor mij onmogelijk een passenede functie voor 3 dagen te vinden. Inmiddels moeder van 2 jonge kinderen. Werk nu zwaar onder mijn niveau (ja, ik weet het, is een keuze, maar anders tzt huis in de verkoop, ja neem dus verantwoording). Goed, ben erg gefrustreerd. Ik heb niet de mogelijkheid om oma's, opa's etc. in te zetten voor opvang. Alles heb ik prima geregeld. Maar dan even de afgelopen maanden, waarbij de kids te pas en onpas ziek zijn geweest......je hebt toch ook je verantwoording naar je werk, kunt niet zomaar even vrij nemen etc. etc. Nee, kortom, dan loopt het gewoon volledig in de soep. Vandaag vrij ivm ziek kind, gister mijn man, wie wil de rest van de week?
annette
|
|
14
-
01
-
2009
|
12
:
14
uur
Kinderopvang zou mooi zijn als je daar gebruik van kan maken.Mijn oudste zoon 11 is autistisch hij kan niet naar buitenschoolse opvang.Waarom niet? Omdat ze met zijn problematiek niet kunnen omgaan.Mijn tweeling heeft door vroeggeboorte een ontwikkeling achterstand.Gaan naar gespecialiseerde dagopvang.Maar daar wordt ook bezuinigd,en je kan daardoor ook geen hele dag opvang organiseren. Keuzes? Ik heb geen keuzes ik moet thuis te zijn. Willen werken,..of niet.
En ook al is er kinderopvang inderdaad als kinderen veel ziek zijn gaat dat ten koste van je baan/werkgever.Dan lopen dingen in de soep.
Keuze nee,. accepteren ja.Ik kan er ook goed mee leven , maar als je dan zo'n artikel leest.Gaan mij de haren overeind staan.
Als je een gezond kind hebt ja dan is het allemaal te regelen.Maar als een kind iets mankeert , ben je als moeder verantwoordelijk.Want dan is er gewoon niets anders.Ja een vader ,. maar die zit in het zelfde schuitje.En als het een keus zou zijn om te willen werken of niet.Tegenwoordig moet je werken ,of onder de middenmoot leven, of soms nog erger bijstand niveau. Maar ja we hebben nog een voedselbank,. kan je ook voor kiezen.We hebben het niet slecht! Maar we hebben niet altijd een keus.Soms moet je gewoon je verantwoording nemen.Doen wat je doen moet.Keus of geen keus.
Toch is het opmerkelijk dat succesvolle zakenmensen ook vaak een succesvol leven buiten hun werk leiden. Zij weten maar al te goed wat ze van het leven verwachten en hebben uitgedokterd hoe ze dat gaan waarmaken, meestal met behulp van beproefde hulpmiddelen als een nauwgezette agenda, online shoppen en kinderopvang.Moet nog toegevoegd worden,. goed netwerk ,zelf gezond zijn,gezonde kinderen,. en veel geluk.Niet alles heb je in de hand.Ook al wordt het wel van je verwacht,.Bijna.
