23 januari 2007 -
Werkgevers bemoeien zich steeds vaker met de eetpatronen en de leefstijl van hun werknemers. Ze maken zich ongerust over overgewicht, want zieke werknemers zijn duur. Dat signaleren de drie grootste zorgverzekeraars Achmea Zorg, CZ en VGZ.
Hoe ver werkgevers daarin gaan moet nog duidelijk worden, zeggen de verzekeraars. Werknemers met overgewicht aanspreken op een vette hap voert nog te ver. Als werknemers vaak ziek zijn kan dat in een verzuim- of functioneringsgesprek wel aan de orde komen, aldus de verzekeraars en het nationaal gezondheidsinstituut NIGZ.
Risico werkgevers De huidige arbeidsongeschiktheidswet legt risico's van een ongezonde leefstijl bij werkgever en werknemer. "We merken al wel dat bedrijven daarom steeds meer interesse hebben in het bevorderen van een gezonde leefstijl van werknemers en het voorkomen van ziektes. Dat is omdat overgewicht leidt tot allerlei ziektes, waar werkgevers dus ook mee worden geconfronteerd", zegt commercieel directeur Arné van den Boom van Achmea Zorg.
Voornemens Traditiegetrouw maken veel Nederlanders in januari goede voornemens om te lijnen, te stoppen met roken of meer te bewegen. Bedrijven ondersteunen die voornemens steeds meer met gezondheidsweken en stimuleringsmaatregelen, meldt nationaal gezondheidsinstituut NIGZ.
jus en echte roomboter is op zich niets mis mee, echte snacks en veel alcohol echter wel, niet voor niets schrijft men over-gewicht. het bewijs is meerdere keren geleverd dat het niet tot een gezonde levenswijze leidt. zorgverzekeraars benaderen het juist positief de kosten van een gewichtsconsulent of voedingsdeskundige worden voortaan vergoed vanuit het aanvullende pakket, dit gaat toch niet over de rug van de verzekerde ik vind het juist een pluspunt dat je je geld weer terugkrijgt terwijl je gestimuleerd wordt een gezond leven te leiden...terug naar de basis.
Marcel
|
|
23
-
01
-
2007
|
11
:
23
uur
Prima als Ineke Earnshaw win-win ziet. Echter, in de afgelopen jaren hebben werkgevers zich alleen van een eenzijdige kant laten zien. Namelijk, gericht op het er uit werken c.q. niet aannemen van mensen waar iets mee is of iets mee zou kunnen zijn. Kijk behalve naar zaken m.b.t. WIA, ziektewet, etc ook eens naar aanname en afstoot beleid. Dat gaat op dit moment sterk ten koste van de oudere zogenaamde dure werknemers van 45 jaar en ouder terwijl er moord en brand geroepen wordt dat er geen mensen te vinden zijn en dat de vergrijzing nog moet starten. Ik zie dus vanuit de werkgevers helaas geen gedrag dat lijkt op win-win. Dus vertrouw ik ze ook hierin niet.
Bovendien lijkt het me een zeer eenzijdige aanpak. Uit onderzoeken blijkt dat overgewicht niet perse tot problemen hoeft te leiden en dat dunne mensen op andere vlakken juist andere (dure) problemen kunnen krijgen. En dan heb ik het nog niet eens over hoe een werknemer zich verder gedraagt in het verkeer, verslaaft is (drinken, roken, gokken, drugsgebruiken) of op een andere manier lichamelijk of psychische in problemen is, al dan niet door eigen handelen.
In het geval van overgewicht / eetgewoontes past alleen ruime afstand van de werkgever. Leden van Raad van Bestuur en Directie zijn vaak ook niet echt de juiste voorbeelden. De zorgverzekeraar en b.v. huisarts kunnen al voldoende prefentief helpen op het gebied van overgewicht.
Ineke Earnshaw
|
|
23
-
01
-
2007
|
08
:
36
uur
Beste medelezers,
Tot anderhalf jaar geleden was ik manager van een groot bedrijf maar sinds een jaar heb ik mijn eigen praktijk als gewichtsconsulente. Ik herken daarom veel in bovenstaand artikel.
Ziekteverzuim is een gevoelig onderwerp maar ook een hele belangrijke op een grote afdeling. Als iemand ziek is, is dat niet alleen heer vervelend voor de persoon zelf maar, bij drukte, ook voor de collega's die het werk moeten overnemen. Als je een medewerker die regelmatig ziek is op de juiste manier benadert, wordt dat over het algemeen zeer gewaardeert. Vaak blijkt er meer aan de hand te zijn (dit kan in de privé-sfeer zijn of op het werk) waar men graag over wil praten. Soms blijkt het zelfs noodzakelijk om extra professionele hulp in te schakelen. Door veel aandacht te schenken aan ziekteverzuim, help je niet alleen de persoon zelf, maar ook de afdeling. Bovendien voorkom je onrechtmatig ziekteverzuim. Want de (kleine groep) mensen die zich onterecht ziekmelden zijn de enige die liever niet willen dat je aandacht schenkt aan hun ziekzijn.
Er zijn steeds meer bedrijven die onder hun werknemers een PMO (Preventief Medisch Onderzoek) of PAGO (Periodiek Arbeids Gezondheidskundig Onderzoek). Meestal wordt dit gedaan in samenwerking met een arbodienst. Uit een dergelijk onderzoek kan o.a. naar voren komen dat er veel mensen zijn met overgewicht, hoge bloeddruk en/of hoog cholesterol gehalte. Dit zijn allemaal risicofactoren die de kans op ziekte verhogen. Dat kan dus een reden zijn om te praten met de medewerkers. niet alleen heeft de werkgever de verantwoordelijkheid om zijn werknemers een gezonde werkplek aan te bieden, omgekeerd heeft de werknemer ook een bepaalde verantwoording (naar zijn werkgever 'en naar zijn collega's) om er alles aan te doen om dagelijks op tijd op het werk te kunnen verschijnen.
Preventie van ziekteverzuim ligt nog iets gevoeliger. Toch is ook dit bespreekbaar te maken. Er zijn maar zeer weinig mensen die zelf blij zijn met overgewicht of dreigend overgewicht. Ze hebben vaak al van alles geprobeerd om af te vallen en doordat dat niet gelukt is hebben ze geen vertrouwen meer in hun capaciteit om af te vallen. Als de werkgever dan aanbiedt om ze daarbij te helpen, zullen ze daar alleen maar blij mee zijn. Een duidelijk voorbeeld van een win-win situatie. De werknemer raakt zijn overgewicht kwijt, voelt zich fitter en lekkerder in zijn vel terwijl de werkgever de kans op ziekte van zijn werknemer heeft verkleind.
Een manier om je werknemers te helpen bij het kwijtraken van zijn overgewicht is door ze te laten begeleiden door een gewichtsconsulent. Kijk voor een gewichtsconsulent in de buurt op: www.gewichtsconsulenten.nl
Ineke Earnshaw
a.kroon@censor.nu
|
|
25
-
01
-
2007
|
08
:
53
uur
Dag Ton en overige,
Ik ben het helemaal met je eens als je zegt “de ellende gaat denk ik nog komen in veel gevallen”.
De berichten over de nieuwe WIA bevestigen dit. Niet arbeidsongeschikt genoeg voor een uitkering, maar wél voor ontslag. Dat overkwam vorig jaar een aanzienlijk aantal werknemers. Eerst werden ze getroffen door een ziekte of ongeval. Daarna zaten ze gedwongen twee jaar thuis in de Ziektewet omdat hun werkgever geen passende functie voor hen had. Vervolgens werden ze gekeurd en kregen ze te horen dat ze weliswaar gedeeltelijk arbeidsongeschikt waren, maar toch niet in aanmerking kwamen voor een uitkering. En toen werden ze door hun werkgever ontslagen. De gevolgen laten zich raden.
Dan is er nog het probleem met de verzekeringsmaatschappijen. Deze eigenen zich zoveel macht toe. Het is ongelooflijk dat de NMA hier niet ingrijp. Aan de clustering van maatschappijen is nog geen einde gekomen. Als je weet welke concerns er vallen onder Achmea dan schrik je ervan. Het Achmea dorp/stad zoals in de advertentiecampagne wordt geschetst is bijna realiteit.
Wanneer je dan ook nog eens kijk naar de belangen, zoals: werkgevers-, ziekteverzuim-, (collectieve) zorgverzekeringen. Dan zit er in de dekking soms een overlap. Dit betekent uitkeren via 1 verzekering en de overige 2 worden niet aangesproken. Dan heb ik het nog niet over de kleine regeltjes waaraan je moet voldoen.
Arie Kroon
Ton
|
|
23
-
01
-
2007
|
15
:
08
uur
Verschrikkelijk.
Alweer zo'n proefballon om te kijken of met mogelijk is de verzekerden af te troggelen.
Ja, ik rook, drink en eet wel eens vette hapjes en sport niet, goed geraden! U mag door, voor de magnetron.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat die verzekeringsmaatschappijen (en de bedrijven) winst maakten toen zich nog niemand druk over maakte over een bourgondische levenstijl?
Dat de werkgevers maar eerst eens naar zaken als overmatige stress en slechte arbeidsomstandigheden kijken daar worden meer mensen ziek van denk ik.
Ik ben trouwens zelden echt ziek, ik geloof 10 jaar geleden had ik eens de griep. Dat komt zeker omdat ik nog grootgebracht ben met ouderwetse huisvrouwenkost volgens grootmoeders recept, dus met jus en echte boter.
heer A Kroon
|
|
23
-
01
-
2007
|
13
:
13
uur
Beste mensen,
In mijn werkzaamheden als adviseur Arbeid & Gezondheid komt het geregeld voor dat er discussies ontstaan over dit onderwerp. Het is vaak een cultuuromslag in het denken en doen van zowel managers als werknemers.
IntegraalGezondheidsManagement (IGM) helpt werkgevers de effecten van de bedrijfsvoering op de gezondheid en omgekeerd te managen. Het gaat er echter om hoe je dit communiceert naar je medewerkers. Medewerkers aanspreken op overgewicht is niet de juiste manier. Natuurlijk is het wel verstandig om een gezonde levensstijl te promoten bij (alle) medewerkers. Niet alleen omdat een ongezonde levensstijl de kans op verzuim vergroot. Een vitale werknemer is niet alleen fit, maar ook gemotiveerd en zal zichzelf blijven ontwikkelen. Zulke mensen zijn bepalend voor het onderscheidend vermogen van de organisatie. Naast het stimuleren van een gezonde levensstijl is het van groot belang dat werknemers de ruimte krijgen om zich te kunnen ontwikkelen binnen het bedrijf, zodat ze zich betrokken voelen bij de koers van de onderneming. Bovendien heeft een actieve benadering van de gezondheid positieve effecten op de fysieke en mentale belasting van de werknemers. Dus is er zeker ook een voordeel te behalen voor de werknemer.
Arie Kroon
Ton
|
|
24
-
01
-
2007
|
17
:
58
uur
De overheid trekt zich terug en helaas ontstaat er steeds meer onduidelijkheid en onzekerheid bij de burger. Ik zie ook dat er steeds meer ondoorzichtige regeltjes komen. Zowel voor werkgever als voor werknemer.
Natuurlijk ligt de waarheid zoals altijd in het midden.
De werkgever mag zich wat mij betreft tot een bepaalde hoogte met het privé leven van de medewerker bemoeien, als het werk daaronder lijdt.
Sporten is volgens sommige deskundigen ook helemaal niet gezond en bovendien veel werknemers melden zich ziek na een blessure.
Het is inderdaad een moeilijke discussie en meestal zijn het de uitzonderingen die het verpesten voor de groep.
Ik zie het liefste dat mensen hun verantwoordelijkheid serieus nemen, dat geldt voor werknemers als werkgevers maar ook voor de staat maar ook voor de verzekeringsmaatschappijen.
Eigenlijk is het absurd dat zo iets belangrijks als gezondheidszorg grotendeels geprivatiseerd is geworden.
Ik hou er niet van dat zaken van algemeen nut geprivatiseerd worden want uiteindelijk leidt het allemaal tot onduidelijkheid en winstbejag en in veel gevallen tot slechtere dienstverlening. Natuurlijk zijn er bepaalde voordelen maar ik vind ze niet opwegen tegen de nadelen.
Wat is ons voordeel nu eigenlijk onder de streep van het privatiseren van de arbodienst, het openbaar vervoer, de energieleverancies, de telefonie, de gezondheidszorg enz.?
Misschien zijn er op korte termijn wel voordelen maar de ellende gaat denk ik nog komen in veel gevallen.
De arbodienst is veel minder partijdig geworden, niemand wil meer investeren in het spoorwegennet, de stations, de stroomdistributie en de lokale ziekenhuizen gaan dicht.
Ik zie dit eigenlijk als een falende overheid die niet in staat is zijn verantwoordelijkheid jegens de burger te nemen.
Maar dat is een heel andere discussie, inderdaad.
a.kroon@censor.nu
|
|
24
-
01
-
2007
|
10
:
18
uur
Het is niet zwart, en het is niet wit.
Dit zijn voor mij als adviseur de leuke discussies. Tot waar mag de werkgever zich bemoeien met het privéleven van de werknemer. De reactie van Ton is duidelijk, De werkgever kan zijn aandacht beter richten op (slechte) arbeidsomstandigheden en de verzekeringsmaatschappijen maken zich ineens druk over een Bourgondische levensstijl.
Werknemers verwachten veel van de werkgever (en terecht). Hij moet zorgen voor goede arbeidsomstandigheden, arbeidsinhoud, arbeidsvoorwaarden etc. Allemaal zaken die de ondernemer veel geld kosten buiten de core business om. Toch moet deze ondernemer het hoofd boven water houden terwijl de verantwoordelijkheid en de bewijslast steeds meer bij hem komt te liggen (Amerikaanse toestanden). Bijvoorbeeld burnout, RSI, OPS allemaal beroepsziekten waar de ondernemer zich voormoet indekken. De overheid trekt zich terug (minderregels) en laat meer over aan de werknemer en werkgever. Brancheorganisaties en verzekeringsmaatschappijen komen met extra regels waaraan de ondernemer moet voldoen. Ze moeten het onderling maar gaan uitvechten. Eventueel voor het kantongerecht.
Nederlanders worden dikker, leven ongezonder en bewegen minder dan vroeger. De directe kosten als gevolg van overgewicht en obesitas worden geschat op drie tot vijf procent van het gezondheidszorgbudget. Dat komt neer op een half tot een miljard euro per jaar. De indirecte kosten in de vorm van ziekteverzuim, verloren arbeidsjaren, uitkeringen en dergelijke, bedragen circa twee miljard euro per jaar (Bron: Het voedingscentrum).
Moet de werkgever voor een aangepaste bureaustoel zorgen voor een werknemer met obesitas? Moet de werkgever (twee jaar) het loon door betalen wanneer een werknemer uitval door allerlei chronische aandoeningen als gevolg van overgewicht? Mag de werkgever vragen thuis minder achter het beeldscherm te chatten etc. i.v.m. de kans op het ontstaan van RSI?
Of mag de ondernemer aan de werknemer vragen, iets aan zijn levenstijl te doen?
