16 januari 2007 -
Minder dan één op de tien vrouwen met minderjarige kinderen werkt fulltime. Uit het rapport 'Arbeidssituatie moeders, 1996-2005'van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat het aandeel van fulltime werkende moeders sinds 1996 nauwelijks is toegenomen. Moeders zijn wel meer gaan werken, maar dan in deeltijd.
In 2005 waren er bijna 2 miljoen vrouwen met minderjarige kinderen. Van hen had minder dan één op de tien een voltijdbaan (35 uur of meer). De meeste werkende moeders hadden echter een deeltijdbaan. Drie dagen per week werken (20–27 uur) was het meest populair. Twee op de vijf moeders hadden geen betaald werk of werkten minder dan 12 uur in de week.
Invloed partner
Van de moeders die wel fulltime werken is 20 procent alleenstaand. Dat is aanzienlijk meer dan bij moeders met een deeltijdbaan. Van de moeders met werk voor 12–19 uur was slechts zes procent alleenstaand. Moeders met een voltijdbaan hadden relatief vaak een partner die in deeltijd werkt. Dit aandeel was 23 procent. Van de moeders met een baan van 12–19 uur had slechts elf procent een partner met een deeltijdbaan.
Bron:Management Team
Toen mijn kinderen klein waren ben ik een tijd gestopt met werken. Ik heb daar van genoten. Momenteel lijkt het beter mogelijk om aan de slag te blijven, maar na het krijgen van kinderen ben je in de eerste plaats een ouder. Je blijft verantwoordelijk voor je kind ook al heb je een baan. Als een kind ziek is, zorgt de kinderopvang niet voor backup. Als kinderen vrij zijn van school door studiedagen of andere vrije dagen zijn er nog steeds niet volop mogelijkheden om dat op te lossen. Terwijl veel tweeverdieners wel moeten blijven samenwerken om bijvoorbeeld hun huis te kunnen bekostigen.
Een van mijn vrouwelijke collega's verhuisde naar Belgie en vertelde daar van een kinderopvang met een ziekteservice, waarbij iemand aan huis kwam als het kind ziek was. De prijzen van haar kinderopvang waren ook nog eens zeer laag.
Ook het delen van de zorg voor huishouden zal hierbij zeker een rol spelen.
Vorig jaar kwam uit een publicatie naar voren dat vrouwen gemiddeld 25 uur per week aan het huishouden besteden en mannen 10. (tijdsbesteding.nl)Natuurlijk logisch als een vrouw part-time werkt.
Ik werk minstens 20 uur per week buitenshuis, en heb de meeste huishoudelijke taken voor mijn rekening. Met mijn baan bestaat een goede mogelijkheid om in deeltijd te werken en voor mijn man wordt werken in deeltijd door het bedrijf (automatisering) moeilijk of onmogelijk gemaakt.
Verschillende van zijn vrouwelijke collega's zijn ook gestopt omdat ze niet de mogelijkheden kregen om kinderen en hun baan te combineren.
mevrouw J.W. Schutte
|
|
18
-
01
-
2007
|
09
:
43
uur
Na de geboorte van mijn tweede zoon, de eerste was toen drie jaar, besloot ik nu 24 jaar geleden om fulltime huismoeder te zijn om vooral veel tijd met de kinderen te hebben. Mijn man had een fulltime baan bij de NS. Door mijn ervaring in marketing & sales werd ik door een zakenrelatie benaderd en ben toen gestart met de distributie en marketing in voedingssupplementen om dat dit van thuis uit opgezet kan worden. Nu deel ik de zaak weer met mijn zonen en wie weet als er kleinkinderen komen, dan kan de derde generatie nog steeds de vruchten plukken en daardoor ook meer tijd krijgen voor hun eventuele kinderen of andere interesses die tijd en/of geld kosten. Zo kan ik nu mijn werk met vrijwilligerswerk uitstekend combineren.
mw. C.C.
|
|
18
-
01
-
2007
|
17
:
24
uur
Elk ouder weet dat thuis zijn met kleine kinderen dubbel hard werken is dan voor een baas. Dat beweerd wordt dat vrouwen (en mannen) met kinderen minder werken is een understatement.
Werken voor een baas is een noodzaak, je werkt tenslotte om te leven en niet andersom. Kinderen zijn de toekomst als daar niet goed in geinvesteteerd wordt dan heeft de maatschappij straks een probleem. Het lijkt me eigenlijk niet meer dan logisch dat iemand met een kind zich niet/moeilijk fulltime elders voor in kan zetten, hoewel de titel/kop van dit artikel als zeer verassend wordt gebracht. Dat het bedrijfsleven en de overheid de gelegenheid en ruimte niet bieden om het deze groep makkelijk te maken, omdat het niet alleen om een zware taak maar ook om een zeer verantwoordelijke taak is erg jammer. Helaas lijken deze bepalende partijen zich meer om de centen die het bieden van meer mogelijkheden met zich meebrengt te geven dan om de maatschappij en de toekomst. Dat zegt genoeg over hoeveel zorgzaamheid en hoeveel geborgenheid deze maatschappij biedt.
sandra
|
|
18
-
01
-
2007
|
10
:
06
uur
Dat is ook de reden waarom er zo weinig vrouwen in typisch "mannenberoepen" werken. In de automatiseringbranch bijvoorbeeld loopt men te schreeuwen waarom er zo weinig vrouwen werken. ER IS GEEN MOGELIJK TOT PART-TIME WERKEN.
Ik heb nog nooit gehoord van een IT'er DIE 24uur per week werkt. Kan niet zegt men.
Verder kan het echt hoor thuiswerken,maar de meeste werkgevers geven geen vertrouwen aan werknemers.
Je kunt als werkgever toch een proef draaien dat een aantal mensen een paar maanden gedeeltelijk of geheel thuiswerken. Iedereen heeft tegenwoordig een computer.
Als het meer gestimuleerd zou worden thuis te werken,zouden zowel man als vrouw veel meer gelijkwaardig kunnen zijn. Vrouwen zouden dan meer uren kunnen maken. Tevens los je nog een probleem op,namelijk file. Zeuren en zeuren waarom er nog steeds zoveel file is. Maar een werkelijke oplossing zoeken doet men niet Deze regering zou bijvoorbeeld een subsidie kunnen geven om daarmee het file probleem minder te laten worden.
Ik weet ook dat niet alle functies geschikt zijn om thuis te doen. Maar veel vrouwen doen vaak een administratieve functie en die zijn meestal thuis te doen.
Ikzelf kan geen kinderen krijgen,maar werk liever part-time. Als ik thuis kon werken,zou ik veel meer uren kunnen maken. Alleen zou ik die uren graag zelf willen indelen. Zolang dat niet kan,zal ik part-time blijven werken.
En dat ik minder verdien,dat is mijn keuze. Ik heb genoeg om rond te komen.
mevrouw J.M. Pas
|
|
16
-
01
-
2007
|
23
:
08
uur
Voorop staat dat je als ouder lekker in je vel zit. Als je zelf niet gelukkig bent met de situatie waar je in zit, dan voelt je kind dit ook aan.
Sinds 2 weken werk ik 36 uur (ipv eerder 40), verdeeld over 5 dagen, waarvan 1 dag thuis. Heerlijk moet ik zeggen, maar ik zou zeker niet minder willen werken. In mijn functie zou dat ook niet kunnen. Mijn man werkt ook fulltime, dus dat houdt in dat ons zoontje 4 dagen opgevangen wordt (2 dagen kinderopvang en 2 dagen opa's en oma's), en hij vindt het heerlijk ! Wat dat betreft voor ons de ideale situatie, en die is voor iedereen anders. Dus ik zou zeggen, laat iedereen in zijn waarde en respecteer zijn of haar keuzes. Waarbij ik dit nog wil aangeven ... mijn petje af voor alle fulltime huismoeders en/of vaders, het is een zware baan!
Deeltijdwerkneemster
|
|
16
-
01
-
2007
|
12
:
22
uur
Voor ons was het een duidelijke keuze om beide te blijven werken, ik als werkende moeder vind het ook belangrijk om de touwtjes in handen thuis te houden.
Bovendien wil ik ook genieten van mijn kind. Zelf werk ik op het moment 24 uur verdeelt over 3 dagen. Best kans als mijn zoon dit jaar naar de basisschool gaat dat ik 2,5 dag gaat werken. De opvang vind ik goed geregeld maar sommige dingen wil ik toch echt zelf blijven doen.
Ik vind wel dat het voor iedere ouder een keuze moet blijven. Ik moet eerlijk zeggen , als mijn partner beter had verdiend had ik de eerste 4 jaar thuis gebleven. Al dat geregel rondom opvang en het altijd maar haasten naar je werk is soms gekke werk.
mvgr een deeltijdmoeder/werkneemster
mevrouw Martine Lapre
|
|
16
-
01
-
2007
|
20
:
54
uur
Persoonlijk kies ik er voor om 32 uur per week te werken, mijn man werkt 28 uur per week en kan zijn uren flexibel indelen. De zorg voor onze dochter en het huishouden proberen we zo veel mogelijk samen te doen. Mijn dochter gaat 2 dagen per week naar kinderopvang en daar wordt ze echt niet slechter van. Ik heb geen HBO opleiding gevolgd om 3 dagen per week te gaan werken en 25 uur per week aan het huishouden te besteden. Ik hou heel veel van mijn dochter en geniet ontzettend van haar opgroeien, maar ik geniet ook heel erg van mijn werk omdat ik er goed in ben en ook financieël net zo veel (of zelfs meer) als mijn man wil bijdragen aan ons leven als gezin.
heer Ron Ladage
|
|
23
-
01
-
2007
|
11
:
31
uur
Laten we de situatie eens van een andere kant bekijken.
Er zijn verschillende redenen waarom beide ouders werken, het kan het inkomen zijn, zonder de inzet van beide ouders is er een geld tekort, het kan luxe zijn, werken voor aanschaf auto, vakantie etc.
In Zweden is het al jaren heel normaal dat beide ouders in staat worden gesteld om te werken. Hier hebben de werkgevers er groot belang bij, dit in verband met het tekort aan arbeidskrachten.
Bedrijven investeren dan ook geld in de kinderopvang en vinden dat ook een noodzaak.
Nederland schijnt nog steeds genoeg arbeidskrachten te kunnen krijgen, maar waarom hoor ik dan de werkgevers klagen, dat het moeilijk is om mensen te krijgen.
Het mooiste zou deeltijdarbeid bij hetzelfde bedrijf in de zelfde functie zijn, maar dan heb je het probleem van lagere betaling (nog steeds) van vrouwen, we lopen daar als Nederland nog steeds als (negatieve) koploper voorop.
Bedrijven vinden dat de overheid maar iets moet doen voor de kinderopvang, want ze betalen al zoveel.
De overheid vindt hetzelfde van de bedrijven en van de ouders, want die willen toch samen werken.
Dit is Nederland ten voeten uit.
We wachten op een nieuw kabinet, die hier weer over gaat steggelen.
Maar in de toekomst wordt het steeds moeilijker om de uitstroom van ouderen (2011 gaat de eerste golf eruit, 2012 de tweede golf) op te kunnen vangen.
Er is nog hoop, want dan moeten we op de arbeidsmarkt vrouwen zien te vangen die in het bedrijf komen werken.
Misschien worden er dan door de bedrijven gratis kinderopvang geregeld en zelfs op de Zweedse aanpak, de opvang voor hele kleine kinderen bij het bedrijf.
Eigenlijk moeten we het als een uitdaging zien, maar ook naar de toekomst het rollenpatroon man/vrouw eens onder de loep nemen en ook thuis de opvang beter (meer samen) gaan regelen.
Ik blijf de ontwikkelingen met interesse volgen.
Jelly
|
|
17
-
01
-
2007
|
10
:
02
uur
Een aantal zaken welke mij blijven verbazen in de vele discussies over werkende of niet werkende moeders. Laat ik voorop stellen dat ik het van belang vindt dat ouders een keuze maken waar ze zelf achter staan.
Waarover verbaas ik me dan? in de eerste plaats over de rol van de vader in de discussies.
Als je een kind krijgt wordt toch ook de man ouder? het leuke vam deze tijd vind ik dat er tegenwoordig ook zoveel mogelijkheden worden geboden aan mannen om minder te gaan werken. In de discussie over de afstemming werk/gezin staat in de meeste gevallen de moeder centraal, het aandeel van de man in het geheel blijft vaak achterwege. Nog te vaak wordt de vrouw die meer dan drie dagen blijft werken veroordeeld en wordt andersom de man die een dag minder gaat werken geprezen.
Wel of niet blijven werken is niet alleen een vraag voor de moeder, maar inmiddels ook voor de vader!
Marjan
|
|
17
-
01
-
2007
|
18
:
12
uur
Ik kan mij bij Jelly aan sluiten qua eerste gedachtegoed,emancipatie is nog steeds een vies woord,vooral door de man in huis gebagitaliseerd!
Jij wilde toch gaan werken,jij voelde je toch niet lekker tussen deze 4 muren,jij zei toch dat niets eronder zou lijden!!!
Motivatie en ondersteuning is voor beide partijen the key word!
Wij vrouwen zullen dit dan ook moeten laten zien,en niet gaan kniesoren als de man een opmerking heeft qua werk en tijdsindeling.
Ieder laat wat en neemt wat extra op zich,dat doet de kinderen alleen maar goed.
het is de meest onderschatte baan tussen alle banen,en ja,dit kan een man ook ontwikkelen,maar dames,laat deze man dan ook de fouten maken die daarbij horen!!!!
Pak het niet uit handen,dan is er de bekende "te veel hooi op de vork",zonder ieders eigen worstel formule te schaden,kunnen we als opvoeders en werknemers/werkgevers op de plaats rust nemen.
Mits de verdeel en heers versie niet speelt,kunnen alle partijen genieten van welverdiend respect,en dus een liefdevoller omgaan met elkaar.
mevrouw P Meijer
|
|
18
-
01
-
2007
|
21
:
41
uur
Ik kan me bij de meeste reacties geheel aansluiten. Wat me opvalt is dat er alleen reacties van vrouwen zijn. Dit zegt genoeg over de betrokkenheid van de man. Ieder moet zijn eigen keuze maken, maar wij vrouwen zouden elkaar wel wat meer mogen steunen. Wat ik nu vaak bemerk is dat vrouwen elkaar bekritiseren. De meeste negatieve opmerkingen die ik krijg over mijn werkgedrag (3d per week en studie aan hogeschool)krijg ik van vrouwen en niet van mannen. De mannen zijn meestal zeer geinteresseerd en maken zich niet druk om de kinderen. Zij gaan ervanuit dat het goed is geregeld.
M.a.w. als we wat willen moeten we onze krachten bundelen en de mannen ervan doordringen dat hun aandeel in de kwestie 50% is. Maar daar moeten we ons dan ook naar gedragen, dus uit handen geven die zorg. En anders.... ophouden met oordelen en ieder zijn ding laten doen. Dit geldt ook voor de overheid en haar vaak tegenstrijdige maatregelen...op het gebied van moeders en carriere.
Ton
|
|
21
-
01
-
2007
|
13
:
33
uur
Moeder zijn en werken dat is al een dubbele taak lijkt me, vaders hebben het wat dat betreft denk ik een stuk makkelijker.
Schrijf ik nu vanuit een ouderwetse optiek?
Geeft niet, het is mijn mening en daar draait het om hier.
Helaas zijn voor veel mensen de salarissen zo laag dat ze wel verplicht zijn met twee man te gaan werken. Ze hebben weinig keus! Ik hou daar niet van, dat moge duidelijk zijn.
Ik heb de moeder nog graag ouderwets bij de kinderen en inderdaad ik heb zolang gezocht todat ik een vrouwtje vond dat daar ook zo over dacht. Dat andere dames of ouders dat maar niks vinden moeten zij zelf weten. Zij richtten hun leven maar zo in zoals zij dat willen, dat is hun goed recht, daar heb ik niks mee te maken.
Ik vind wel dat wij onze samenleving zo zouden moeten inrichten dat iedereen zijn eigen keuze kan maken hierin.
Ik heb gelukkig steeds de beschikking gehad over een salaris dat het mogelijk maakte dat de vrouw thuis kon blijven zolang de kindertjes klein waren.
(ze werkt nu weer fulltime)
Maar hoeveel ouders kunnen die keuze niet maken?
Ze hebben de keuze tussen de deurwaarder of beiden werken. Een stapje terugdoen kan misschien nog wel maar in veel gevallen ook niet omdat er al stille armoede is en het ene gat met het andere gevuld wordt.
Ik ken genoeg van die probleemgezinnen, als leidinggevende heb ik dagelijks te maken met de ellende die ze hebben in de privésfeer. Ze vragen een voorschot aan het uitzendbureau omdat de deurwaarder op de stoep staat omdat ze huurachterstand hebben en kunnen zo'n voorschot niet meer terugbetalen. Ze zijn al jaren niet meer op vakantie geweest en hobbelen van het ene slecht betaalde uitzendbaantje naar het andere. Vakantie's hebben ze nog nooit gehad. Ze zoeken in de vakantie een ander baantje. De vrouw bij de kinderen is bij hun gelijk aan financiele zelfmoord.
Amerikaanse toestanden zijn het aan het worden. In New York hebben al veel mensen twee baantjes om de lasten te kunnen dragen en daar gaat een groot gedeelte van de Nederlanders ook langzaam naar toe en dit vind ik absoluut een slechte ontwikkeling. Een mens moet zijn keuzes kunnen maken en niet stiekem gedwongen worden. Dat standpunt is heeft volgens mij niks met ouderwets zijn te maken maar alles met het respect voor de vrijheid van het individu.
vaders
|
|
22
-
01
-
2007
|
12
:
29
uur
Ik vind het CBS in zijn definitie zo beperkt. Samen met mijn vriendin werk ik 32 uur, althans ik sta voor dat aantal uren 'op de rol'. We hebben kleine kinderen en delen de taken. We hebben gewoon beide een fulltime baan in 80 procent van de tijd. Ik wilde dat ik mezelf als medewerker had. Je bent als werkgever 20 procent goedkoper uit voor dezelfde functie.
Dat je werkt om te leven en niet andersom is onzin. Een deel van mijn raison d'être is de lol die ik heb in mijn drukke baan. Op deze manier best te combineren met kinderen ook.
