11 januari 2007 -
Bevorderd worden tot manager lijkt vaak leuker dan het is. Een manager is immers voornamelijk bezig anderen te begeleiden en dan maar te hopen dat zij goed werk leveren. Dat maakt een leidinggevende uitermate afhankelijk van anderen: het succes van een manager wordt afgemeten aan het succes van zijn medewerkers.
Mensen die geen plezier beleven aan het ontwikkelen van anderen of niet om kunnen gaan met de afhankelijkheid van anderen, zullen de inhoudelijke kant van hun (vorige) werk blijven missen. Dat zegt Nicole Eggermont, arbeids- en organisatiepsychologe.
Illusie
Mensen die hogerop komen houden op 'een van de rest te zijn. Hoewel een managers zelf best kan vinden dat hij nog steeds op gelijke voet staat met zijn vroegere collega's, maar de medewerkers denken daar echt heel anders over en wanneer het er op aankomt is de leidinggevende degene die harde maatregelen moet doorvoeren. In de praktijk valt het nieuwe managers daarom vaak best tegen aan de top. Daarbij denken veel startende leidinggevenden dat ze hun oude werkzaamheden er best nog bij kunnen blijven doen. Het is echter vaak een illusie dat een manager een meewerkend voorman of -vrouw kan zijn.
Bron:Psychologie Magazine, Express.be
hoi,
terrechte opmerking. Veel mensen die plots een leidinggevende functie krijgen hopen gewoon lid te blijven van de groep waar ze mee werken, maar plots behoor je eigenlijk niet bij die groep en zul je er ook nooit meer toe behoren. Je wordt wel nog aanvaard door de groep maar als leider, want soms zul je onpopulaire beslissingen moeten nemen, durven nemen. Jij zult op bepaald moment knopen moeten doorhakken, en voor iedereen goed doen tja... Soms kan het eenzaam zijn aan de top. Belangrijk is een goede open communicatie met je team te onderhouden en ze particpatief te laten meewerken.
groetjes johnny
mevrouw G.G. Lijnema-Hoogma
|
|
11
-
01
-
2007
|
08
:
39
uur
Toch verwachten sommige organisaties dat mangers meewerken op het werkveld zelf.
Dit vind ik ook goed omdat je dan genoeg feeling hebt met het werkveld.
Pierre
|
|
11
-
01
-
2007
|
10
:
59
uur
In dit geval is het boek van Michael watkins, De eerste 90 dagen', zeer leerzaam. Hoewel het is bedoeld om promovendi op weg te helpen (richtin succes), laat het ook zien dat een promotie even wat meer is dan het feestelijk heffen van een glas. Lees hier een uitgeriede samenvatting van het boek van Watson: (Klik hier)
heer SE Emanuelson
|
|
11
-
01
-
2007
|
13
:
09
uur
Kop aanpassen: Promotie is niet altijd leuk!
Ron Ladage
|
|
11
-
01
-
2007
|
13
:
42
uur
Kan mij heel goed vinden in dit artikel.
Het is een goede waarschuwing voor mensen die gepromoveerd worden.
Randy Newman zong ooit eens “its lonely at the top” en dat lied is heel goed van toepassing op het artikel.
Je collega’s gaan anders tegen je aankijken, want je bent hun chef geworden en dat is een heel andere situatie dan eerst.
Ook zijn de competenties voor managers anders dan voor de uitvoerenden.
Dus wees niet bang voor een promotie, maar overzie de consequenties en neem daar maatregelen in mee.
Laat je coachen door een andere manager in de start periode, kijk of je vaardigheden moet ontwikkelen en leg dat vast voor je de baan accepteert.
Vooral de leiderschap vaardigheden bevatten een heleboel “menselijke capaciteiten” en we zien daar vaak de ontbrekende schakel bij managers.
Dus durf de beslissing aan, maar wees heel eerlijk naar jezelf toe en draag zorg voor de juiste skills voor de functie.
Ton
|
|
21
-
01
-
2007
|
11
:
34
uur
Het artikel wekt gemengde gevoelens in mij op.
Ik heb nooit het gevoel gehad niet meer van de oude groep deel uit te maken maar ben lid geworden van een andere groep.
Ik visualiseer mijn functie steeds als een soort ven-diagram. Ik stel me verschillende teams voor als overlappende cirkels en in die overlapping zit ik. Tja dat dit soms moeilijk is zal ik niet ontkennen. Je hebt 1 pet die van manager en die pet is een soort paspartout die toegang geeft tot alle groepen, teams en natuurlijk zijn er altijd weer mensen binnen het bedrijf die dat niet begrijpen. De ene keer ben je diegene die het op moet nemen voor de groep waar je leiding aan geeft, de andere keer ben je diegene diegene die de bedrijfsleiding vertegenwoordigd. Als de mensen met wie je werkt (dus niet alleen de mensen waaraan je leiding geeft) dat begrijpen en accepteren dan zit je goed, doen ze dat, of willen ze dat niet begrijpen, niet dan is promotie absoluut niet leuk! Leuk of niet, je krijgt wel beter betaald en dat is voor velen nog altijd de grootste motivator daarvan ben ik overtuigd!
