9 januari 2007 -
Menig werknemer heeft een lange kerstvakantie achter de rug, maar is vanochtend toch weer met tegenzin aan het werk gegaan. 'Een nieuwe baan vinden', staat bij velen hoog op de lijst met goede voornemens voor 2007. Dat meldt het Britse Recruitment and Employment Confederation.
De sector beschouwt 5 januari als de absolute topperiode van het jaar, samen met september, wanneer werknemers terugkeren uit hun jaarlijkse vakantie. "Bijna iedereen die nu langskomt heeft 'een nieuwe baan vinden' als goed voornemen voor 2007," zegt Emma Brierley.
Nieuw jaar, nieuwe kansen Bovendien wordt eind december de eindejaarsbonus uitbetaald, waardoor medewerkers meer financiële ruimte hebben om op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Volgens de Recruitment and Employment Conferderation is er ook een groter aanbod in de vacatures. "Werkgevers zijn niet happig om nog voor de kerstperiode nieuwe mensen aan te werven," staat in de krant. "Ze wachten daarmee tot het nieuwe jaar van start is gegaan."
Soms kan ik het niet laten... reageren op zo'n artikel, waarbij ik (weer) denk aan een "verwaarloosde" doelgroep. Misschien wel hondderdduizenden Nederlanders, autochtoon of allochtoon, die elk jaar weer tevergeefs als goed voornemen hebben: "een baan vinden!" Niet een "andere" maar gewoon een baan. Weer aan de slag kunnen, vanuit een bijstandsuitkering of als gedeeltelijk arbeids(on)geschikte. Helaas, te veel werkgevers laten dit enorme en onbenutte menselijke potentieel liggen: mensen die vaak meer dan 100% gemotiveerd zijn. En zo'n "lacherige" reclame van het UWV mag ook niet baten!
Zelf ben ik nu zo'n zes jaar uit de roulatie dank zij een auto-ongeval: herstel, revalidatie, heroriëntatie en dan... op zoek naar (aangepast) werk. En telkens weer te horen krijgen: "u heeft geen recente werkervaring", "u voldoet niet aan de selectiecriteria", "binnen het team is geen ruimte voor uw profiel". En ga nog maar even zo door. Terwijl ik écht al die jaren niet stil gezeten heb. Ondanks alles bijhouden van vakliteratuur, volgen van ontwikkelingen en, met vallen en opstaan, proberen om in ieder geval niet in een sociaal isolement terecht te komen.
En denk nu a.u.b. niet dat ik probeer om medelijden op te wekken: ik wil gewoon "voor vol aangezien worden". En ben daar - zo weet ik inmiddels uit ervaring - absoluut niet de enige in. Dagelijks lezen dat het met de economie beter gaat, dat de arbeidsmarkt aantrekt, dat werkgevers op zoek zijn naar personeel... en de bakken van het CWI en UWV puilen uit! Dus werkgevers: kijk eens wat verder. En bekijk het eens op deze manier: mensen die een (goede) baan hebben hoéven niet zo nodig te verkassen. Terwijl mensen zonder baan juist weer staan te springen om aan de slag te mogen. Geef ze een kans op een menswaardig bestaan!
Steven van Zundert
|
|
12
-
01
-
2007
|
07
:
19
uur
Hoi Hans,
Ik ben het met bovenstaande helemaal eens.
Zelf heb ik ook een auto ongeval meegemaakt en geprobeerd een baan te vinden. Maar nee, vergeet het maar, want je hebt beperkingen. Nu heb ik mijn eigen bedrijf opgezet, zonder steun van derden. Nu krijg ik sollicitaties van de mensen bij wie ik heb gesolliciteerd. Nu ben ik hard, ik heb geen plaats. Heb inmiddels al wel iemand die wat beperkingen had, zomaar voor een paar uur, en die persoon is er echt heel blij mee.
