5 januari 2007 -
Een consultant moet toegevoegde waarde hebben, anders kan ik de klus net zo goed door mijn eigen personeel laten doen." Dat zegt manager servicemanagement Arman van Wolferen van Rabobank Nederland. Maar daar wringt de schoen meestal.
Volgens hoogleraar Hans Strikwerda is de zwakke economische groei van de afgelopen jaren in Nederland zelfs deels toe te schrijven aan de overvloed aan adviseurs. Met in totaal 42.000 mensen in dienst bij 27.000 geregistreerde bureaus voor organisatieadvies of gemiddeld zes adviseurs op elke 1.000 werknemers is Nederland het land met wereldwijd de grootste adviseursdichtheid.
Huis-, tuin- en keukentheorie
"De meeste consultants spannen zich vooral in om het de klant naar de zin te maken. Ze komen met oppervlakkige huis-, tuin- en keukentheorietjes, terwijl ze het de opdrachtgever juist moeilijk moeten maken," aldus Strikwerda die grote vraagtekens heeft bij de kwaliteit van het merendeel van de adviseurs.
Bron:NRC, Express.be
De hulp inschakelen van consultants is vaak tekenend voor zwak management. "Vreemde ogen dwingen" weten zowel managers als consultants, vandaar dus de wildgroei in het consultantsbestand en de matigheid van het gegeven advies.
Hans Egtberts
|
|
5
-
01
-
2007
|
10
:
06
uur
Met een ratio van 1:1.000 is ons land m.i. helemaal vol als het gaat om bedrijfs- en organisatieadviseurs. En dat er veel kaf onder het koren zit wisten we al enkele decennia: niet voor niets zijn ROA/OOA (en in de jaren 90 nog: NVOA) begonnen met een postdoc-opleiding voor organisatieadviseurs. Maar helaas, dat kan de beweging niet stoppen: Jan en alleman kan en mag zichzelf adviseur noemen. En als je iemand kunt vinden die er ook nog voor betaalt... Het Nederlandse bedrijfsleven krijgt de adviseurs die ze verdient.
Want hoe vaak worden adviseurs niet gebruikt (laten we het woord "misbruik" maar niet noemen) om dingen te doen waar het management te bang voor is. Of de capaciteiten niet voor heeft. Om er vervolgens achter te komen dat adviseurs verre van Haarlemmerolie zijn. Het wetenschappelijk niveau van organisatieadvies laat ruimschoots te wensen over en de "body of knowledge" is nog maar heel beperkt. In plaats van theorie bestaan er eigenlijk veel meer goeroes met hun snelle modellen.
Is er dan niets hoopvols te melden? Jawel: op termijn - maar het kan nog wel even duren - zullen de kwakzalvers onder de adviseurs zichzelf voor een belangrijk deel uit de markt prijzen. En "mind you", dat zullen écht niet alleen maar éénpitters zijn, de man met de zeis (figuurlijk gesproken) zal ook langs komen bij de "big four"! Want daar is het niveau soms zelfs nog belabberder: niet de problematiek van de klant staat centraal maar de oplossing van het bureau. Om het maar eens populair te zeggen: "voor elke oplossingen verzinnen we minstens in elke organisatie één probleem!"
Zo lang het bedrijfsleven bereid is om bergen met geld uit te geven voor adviezen die het papier waarop zij geschreven zijn niet waard zijn - overigens: een goed advies hoeft helemaal niet altijd op papier te staan, de beste adviezen zijn van een geheel andere aard - zal er weinig veranderen. Ik daag grote organisaties en wetenschappelijke instituten uit om (zie SIO Amsterdam) vooral te investeren in kwalitatief en kwantitatief wetenschappelijk onderzoek. Om daaruit een solide "body of knowledge" te ontwikkelen.
Ron Ladage
|
|
5
-
01
-
2007
|
10
:
08
uur
Ik wil even reageren op de uitspraken van Dhr. A. van Wolferen, want er zit een deel van waarheid in, maar het wordt te veel bij de adviseurs neergelegd.
Waarom haalt een bedrijf een externe adviseur naar binnen? Vermoedelijk omdat hij tegen een probleem aanloopt, die een oplossing vraagt. Dus bepalend is de vraag van het bedrijf en heel belangrijk is welke deskundigheid daar voor nodig is. We kennen allemaal de grote bureaus, die zeker door overheid en multinationls worden binnen gehaald. Voor een manager zijn deze bureaus heel belangrijk, want hij dekt zich hiermee in tegen o.a. aandeelhouders en Raad van Bestuur.
De vraag is of de manager echt iets wil of dat hij steun zoekt in zijn weg naar de top.
Vaak zie je gebeuren dat er een mooi dik rapport komt en die wordt aan de manager overhandigd. Dan verdwijnt het adviesbureau en gaat het bedrijf er mee aan de gang, gevolg vaak het rendement is heel laag.
Opvallend is dat kleine ondernemers hier anders mee omgaan en wel kwaliteit eisen en minder probleem hebben met een stukje steun in de uitvoering.
Echte zakelijke managers kunnen in het contract met de adviseur meetpunten vastleggen en het "no cure no pay" afspreken.
Ook moeten we zo eerlijk zijn dat adviesbureaus graag een vervolg opdracht willen binnen halen, dus het gebeurt wel dat bij een goede manager een goed rapport wordt geleverd, maar bij een slechte manager dit niet wordt vastgelegd in de rapportage, want uit wiens hand men eet .......
Er valt zeker nog veel te verbeteren en juist het eerste gesprek is van het grootste belang.
Even voor de goede orde ik ben zelf een van de adviseurs, waar over geschreven wordt,maar ik stel me zelf vaak de vraag wil ik de job hebben of niet, want ik wil enig invloed kunnen hebben op het resultaat en niet vele a4 vellen volschrijven met goed bedoelde adviesen, maar het moet ten alle tijden werkzaam in de praktijk!
Misschien moeten de bedrijven eens kijken bij de hele kleine adviesbureaus, die dank zij een goed netwerk, het goed kennen van collaga's en vooral hun specifieke deskundigheden, meer kunnen betekenen dan wordt aangenomen door de grote bedrijven en overheden!
Edwin Lambregts
|
|
5
-
01
-
2007
|
10
:
31
uur
Strikwerda heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat adviseurs er niet voor zijn om hun klanten naar de mond te praten. Feit is dat ze daar wel vaak voor worden gevraagd. Klanten zoeken namelijk bevestiging en onzekerheidsreductie. Overigens is het ook zo dat klanten vaak doodmoe worden van adviseurs die telkens maar "de vraag achter de vraag" trachten te ontdekken. Veel gevraagd 'advies' is feitelijk een vraag naar een concreet product of dienst. De management services industrie (bijvoorbeeld ICT-dienstverlening, trainingsbureaus, INK-implementatie etcetera) noemt zichzelf graag consultant zodat een hoger tarief gevraagd kan worden, maar met adviseren heeft het soms weinig te maken.
Tip: kijk op www.innovatieforganiseren.nl
Groeten,
Edwin
mevrouw A.A Koens
|
|
5
-
01
-
2007
|
11
:
42
uur
In eerste instantie ben ik het helemaal met deze stelling eens, een adviseur moet het' slechte nieuws' durven brengen en geen nieuwe doekjes voor het bloeden aanbrengen.
Anderzijds loop je als adviseur de kans om buiten te vliegen( ik spreek hierin uit eigen ervaring) wanneer je confronteert, eerlijk bent en de waarheid niet schuwt.
Als je als adviseur een opdracht aanvaardt en al doende constateert dat 5 adviseurs die je voorgingen afgeserveerd zijn omdat ze een negatieve boodschap hadden, (het de klant moeilijk maakten)besef je dat je twee dingen kunt doen, hard confronteren en dezelfde weg gaan als je voorgangers, of een dialoog op gang brengen, waardoor de mogelijkheid dat er echt iets tot stand gebracht wordt groter is.
Je kiest dan voor de weg van de geleidelijkheid en niet voor de strijd. Dat kan eruit zien alsof je het de klant naar de zin maakt, maar iedereen die wel eens iets van Socrates heeft gelezen weet, dat je middels het stellen van goede vragen meer tot stand kunt brengen dan via harde oordelen.
Overigens zou ik met de heer Strikwerda graag eens een leersituatie aangaan om tegenover zijn negatieve ervaring met adviseurs een positieve te plaatsen. Er zijn nl ook veel advsieurs die werkelijk goede methodes toepassen. Hij is vast de juiste nog niet tegengekomen.
heer Eddy de Pender
|
|
5
-
01
-
2007
|
12
:
07
uur
Blijkbaar zit er in Nederland een win-win-situatie in als adviseurs en bedrijevn elkaar vinden. Zou dat iets te maken hebben met onze poldermentaliteit? Ik denk zelf van wel. Bedrijven en organisaties zoeken legitimatie van buitenaf en adviseurs zoeken een inkomen. Of het allemaal nut heeft kun je je afvragen, maar dat geldt voor heel veel dingen in het leven. Ik zou me er niet druk om maken hoe hoog de ratio adviseurs is in Nederland. Mensen die dat wel doen zoals Strikwerda hebben met zo'n opmerking misschien weer wat publiciteit gekregen en daardoor zichzelf bevestigd. Of dat nu veel oplevert?
heer CWPG Dirks
|
|
5
-
01
-
2007
|
14
:
33
uur
Graag wil ik op het verhaal van de heer van Wolferen reageren maar ook op de reacties die hierop zijn gegeven.
Natuurlijk moet een adviseur of een interim manager een toegevoegde waarde hebben en wel een heel duidelijke. Dit is voor ons reden dat wij er heel erg scherp toezien wat voor mensen wij aannemen maar ook wat voor mensen wij tijdelijk wegzetten. Binnen de Farosgroep zitten mensen die heel erg divers zijn, maar ook managers die een negatieve boodschap kunnen overbrengen. Zij hebben dus een brede ervaring zowel in de profit als non profit sector.
Momenteel richten wij onze viziers op de non profit sector, wij zien daar snel goede resultaten die we bereiken. Het is natuurlijk onzin om te zeggen dat je als inhurende organisatie de kennis allemaal in huis moet hebben. Wij vinden het tonen van een goed realisme om tijdelijk iemand van buiten je eigen organisatie te laten kijken naar knelpunten. Dit heeft helemaal niets met zwakte te maken, de zittende manager kan en moet voor een langere tijd door met medewerkers. Tevens wil hij meestal alleen maar zeker weten, dat zijn perceptie over een aantal zaken gestaafd is door een onafhankelijke persoon.
Indien je zegt dat Nederland het land van adviseurs is, dan is dat veel te kort door de bocht.
Zorg dan in ieder geval dat je de juiste gegevens weergeeft. Er zijn diverse landen waar dit hoger ligt maar daar wordt gewerkt met andere contracten. Wij zijn nu eenmaal als industrie aan het veranderen, mensen worden flexibeler en ook ondernemender. Het fenomeen ZZP ers of freelancers is niet overal hetzelfde.
Binnen Faros is een medewerker die 23 jaar in diverse landen – ook buiten Europa- dezelfde soort werkzaamheden heeft gedaan, maar in de meeste landen is hij tijdelijk in dienst geweest van een organisatie, dus dan heet het geen adviseur. Als je zaken negatief benadert dan geef je het verkeerde beeld van deze mensen. Onze mening is dat we de komende 10 jaar veel plezier van deze doelgroep kunnen hebben, zij hebben veel kennis en zijn ook toegewijd zowel naar de organisatie waar ze door worden ingehuurd als de organisatie waar ze voor werken. Deze mensen willen niet voor een langere periode bij dezelfde werkgever werken. Dus ondernemer maak gebruik van deze mogelijkheid je kunt grote stappen voorwaarts maken met je organisatie.
Wij kunnen erop buigen dat bij de opdrachten welke wij hebben uitgevoerd wij een grote toegevoegde waarde hebben gehad. Binnen bepaalde sectoren besparen wij structureel tussen de 5 a 10 % van de omzet gerealiseerd binnen 1 jaar.
Gerrit Michels
|
|
5
-
01
-
2007
|
14
:
44
uur
Open deur of niet de uitspraak van Arman van Wolferen?
"Een consultant moet toegevoegde waarde hebben, anders kan ik de klus net zo goed door mijn eigen personeel laten doen."
Een hoogleraar is, volgens het woordenboek, iemand die geheel in dienst staat van het wetenschappelijk onderwijs. Wat je je af moet vragen bij de uitspraak van hoogleraar Hans Strikwerda "zwakke economische groei van de afgelopen jaren in Nederland is zelfs deels toe te schrijven aan de overvloed aan adviseurs" laat ik aan andere geleerden over. In de uitspraak van Hans Strikwerda bevindt zich dan ook een vet blauw konijn
Met bovenstaande uitspraken kun je dus werkelijk niets. Want uit deze uitspraken kun je niet herleiden wat ze bedoelen. Je bent namelijk snel genegen om aan te nemen dat je snapt wat deze heren bedoelen.
En dit is nu iets wat de goede adviseur wel heeft. Zij of hij is in staat om met de klant duidelijke resultaatdoelstelingen te formuleren. Want menig ondernemer weet zelf nauwelijks wat zijn missie en visie is.
Vanuit mijn eigen praktijkervaring kan ik alleen maar constateren dat je als adviseur wel werkelijk toegevoegde waarde kan leveren. Hierbij is het dan ook van groot belang dat je je bewust bent van je eigen capaciteiten. Bouw de goede eigenschappen uit. Het toont dan ook de sterkte en het lef van de ondernemer/adviseur die zich laat ondersteunen op zijn minder ontwikkelde capaciteiten.
Terug naar de uitspraken van bovengenoemde heren: het prikkelt wel, maar dan moet je wel oplossingen aandragen.
Met vriendelijk groet, Gerrit Michels.
Hans Jansen
|
|
6
-
01
-
2007
|
15
:
26
uur
Mijn mening is, dat de onderzoeker gedeeltelijk gelijk heeft.
Naar mijn mening is het zo dat er adviseurs zijn (vele) die de klant naar de mond praten, dit om in goede aarde te vallen bij de bewuste klant en om de opdracht te behouden, dus ook zijn inkomen. Is dit goed NEE. Als er een goede specialist wordt ingehuurd die verstand heeft op het gebied van wat de klant vraagt, dient hij of zij te allen tijde kritisch te zijn en te trachten om voor de volle 100% de klant op de juiste wijze te adviseren, of de klant hier nu wel of niet mee eens is, een goede discussie is altijd goed. Alleen op deze manier kun je een bedrijf naar een hoger plan tillen op welk gebied dan ook.
Waar haal je dan deze specialist, die de capaciteiten heeft om op een goede manier te adviseren?;
Nodig meerdere partijen uit om een presentatie te geven,
Voer meerdere gespreken, let op gedrag (kijken ze je wel aan als je een gesprek hebt),
Hoe zijn ze gekleed,
Zijn ze op tijd,
Stralen ze vertrouwen uit en kijk als laatste naar de prijs.
Halkes
|
|
6
-
01
-
2007
|
19
:
41
uur
De mededelingen van de heer Strikwerda klinken aardig, maar hoe zijn ze onderbouwd of zijn het alleen maar veronmderstellingen?
mevrouw a. prinssen
|
|
8
-
01
-
2007
|
07
:
17
uur
Beste Ron Ladage,
je bent vast een geweldige adviseur, man van de praktijk, maar als het gaat om advieZen schrijven zou ik al mijn taalkundigheden even laten nakijken door een goede schrijver. In je stukje staan nl. een aantal heel opvallende fouten. Ten alle tijden is bv. TE alleN tijde(n). Over de N na tijde mag gesteggeld worden, begreep ik laatst. Maar goed, een tip.
Niet lullig bedoeld maar het viel me zo op!
Henk de Greef
|
|
7
-
01
-
2007
|
16
:
45
uur
De heer Van Wolferen heeft mijns inziens helemaal gelijk. Als een consultant, tegen bijbehorend tarief, dezelfde werkzaamheden verricht als het eigen personeel, dan is dat een erg kostbare oplossing. Je kan dan beter in de eigen gelederen zoeken naar mensen die de klus willen en of kunnen klaren.
De heer Strikwerda doelt mijns inziens op het "meer van hetzelfde" principe van Watzlawick. Consultants en bijbehorende organisaties hebben jarenlang theorie geïmplementeerd in organisaties, die ze nu zelf veelvuldig toepassen. Het gaat om het behouden van een goede orderportefeuille, efficiëntie, groei en winst. Dezelfde uitgangspunten die de klant hanteert. Het verschil tussen consultants en bijbehorende cliënten en daarmee de toegevoegde waarde die consultants kunnen brengen, is vervaagd. Terecht kan dan vraag gesteld worden of de organisatie het vraagstuk niet zelf kan oplossen. Die kennis zou immers voorhanden moeten zijn.
Zolang deze gang van zaken, naar volledige tevredenheid van consultant en cliënt, wordt voortgezet, is er niets aan de hand. Indien echter de cliënt tegen vraagstukken aanloopt die de consultant ook niet kan invullen om genoemde redenen, wordt het tijd om andere selectiecriteria voor consultants op te stellen. Het zijn namelijk de selectiecriteria die U voortdurend bij dezelfde adviseurs terecht laten komen.
U moet dan niet zoeken naar een consultant die voortdurend hetzelfde geluid produceert als uw eigen organisatie, maar juist één die een afwijkend idee heeft over "goed" organiseren. Deze consultants zijn te vinden. Zij vormen weliswaar nog een minderheid in aantal, maar hun geluid wordt steeds beter hoorbaar.
Henk de Greef
Targon organisatie advies
Ton
|
|
8
-
01
-
2007
|
17
:
56
uur
Net als Ron Ladage heb ik ook geen doctoraal in de Nederlandse letteren helaas. Ik ben ook een man van de praktijk ik heb een hele brede achtergrond en juist dat is de kracht die nodig is voor specifieke adviezen.
Die brede achtergrond ontbreekt vaak bij adviseurs, het zijn specialisten, vakmensen in hun specifiek vakgebied en een specialist kan normaliter niet functioneren als allrounder. Uiteraard kan men een allrounder ook als specialist zien.
Daar zit denk ik de clou, wil men een excuus advies om de aandeelhouders tevreden te stellen dan zal men iemand of een bureau moeten zoeken die dat kan maar meestal kan zo'n bureau of adviseur niet de technische problemen op de werkvloer adequaat oplossen. De effecten hiervan worden denk ik beschreven in het artikel en jullie reacties.
Een goed zelfstandig adviseur weet wat hij kan, wil het bedrijf helpen, en vervolgopdrachten krijgen. Hij weet daarom dat het belangrijk is een netwerk te hebben. Hij kan putten uit het specialisme dat aanwezig is in zijn netwerk of opdrachten doorschuiven.
Wie alles zelf probeert te doen en opdrachten accepteert die zijn eigen kennis en kunde overstijgen zal daar uiteindelijk het slachtoffer van worden.
De opdrachtgever doet er goed aan precies te vertellen wat hij wil en verwacht en de serieuze adviseur zal dat ook eruit proberen te trekken, door bijvoorbeeld de vraag achter de vraag te stellen.
De werkwijze van de grote bureaus heeft mij een aantal jaren geleden doen besluiten om voor mezelf te gaan beginnen. Hun specialistische oplossingen veroorzaakten vaak nieuwe problemen elders in de organisatie. Naar mijn mening omdat ze door hun specifiek vakspecialisme vaak geen binding hebben met andere facetten van de bedrijfsvoering en door arrogantie en tunnelvisie niet open staan voor de goedbedoelde waarschuwingen van anderen.
Een advies wordt meestal topdown opgelegd door de grote bureaus, wie echter zijn werknemers serieus neemt zal de zin van een omgedraaide werkwijze al snel inzien.
Juist die werknemers hebben de kennis, weten hoe het beter kan, waar de knelpunten zitten, wie of wat er niet functioneert en wat er zou moeten veranderen.
Dat mag men nooit vergeten mee te nemen in een goed advies.
Slecht nieuws brengen hoort er inderdaad ook bij. Ik heb wel eens geadviseerd om de tent uit te melken en als de overheid gaat eisen dat er geïnvesteerd moet worden om de bedrijfsactiviteiten te continueren de stekker eruit te trekken. Meer kon ik er in alle oprechtheid niet van maken. Uit medelijden help ik het familiebedrijf nog wel eens met gratis advies.
Ik hou er niet van slecht nieuws verbloemd te brengen. Ik gooi liever de stront op tafel en ruim het dan op, plat gezegd. Dat is mijn aanpak, zakelijk gezien niet altijd even handig maar wel eerlijk.
Groet,
Ton
heer Thomas de Peinder
|
|
9
-
01
-
2007
|
10
:
19
uur
''zachte heelmeesters maken stinkende wonden'' zeg ik altijd tegen mijn opdrachtgevers. Dan kondig ik zodoende het gevecht al aan en dat scheelt als het zover dan komt.
Ties de Vries
|
|
9
-
01
-
2007
|
18
:
22
uur
Wat mij opvalt in alle reacties is, dat we het hebben over de opdrachtgever en niet over de discrepantie die er kan zijn tussen wat de opdrachtgever wil en wat het belangrijkste kapitaal (de werknemers) in een onderneming er van vinden.
Het zou goed zijn om bij de aanvaarding van een opdracht deze te toetsen aan de opvattingen van de deskundigen (de werknemers) en op basis van deze bevindingen een offerte baseren en besluiten of een opdracht wel of niet moet worden uitgevoerd. Ook kan dan aangegeven worden welke deskundigheid het beste kan worden ingezet om de gewenste en beoogde doelstellingen binnen de aangegeven tijd en kaders uit te voeren. Ik kom maar weinig mensen in het veld tegen die de verborgen agenda's zichtbaar durven te maken en dan maken mij de schrijf en de taalfouten niet uit. Wel of een ondernemingsraad of personeelsvertegenwoordiging lef heeft om de doelstelling van de ondernemer te onderschrijven of beargumenteerd te weerleggen.
anthony
|
|
10
-
01
-
2007
|
12
:
38
uur
Een gemiddeld consultant rapport/plan van aanpak. Bevat vooral veel afkadering, stellen van randvoorwaarden, blalblablbla met als doelstelling om vooral de eigen positie op veilig te stellen.
Overigens is het grote aantal adviseurs logisch, gezien onze economy steeds meer kennisgedreven is. Een specailist is te duur om op je balans te zetten... Een adviseurs zou veel meer ondernemer moeten zijn, maar dat kan vaak lastig omdat je aan VAR eisen ed moet voldoen en niet eens als specialist kan focussen.
Dat Poldermodel moet maar eens overboord. Een onderneming is geen democratie.
Anthony
H
heer GEM veghel
|
|
12
-
01
-
2007
|
08
:
48
uur
Beste mevrouw a. prinsen waar het in een deze discussie om gaat is een heel ander onderwerp als waar u het over heeft! Waarschijnlijk bedoeld u onder advieZen gewoon adviezen zonder hoofdletter in de midden van het woord. Waar het over gaat is een ADVIES met een hoofdletter! Trouwens waarom schrijft u uw eigen naam boven in uw reactie niet met een Hoofdletter???
Ik heb zelf een klein bedrijf en ik kan meepraten over consultans. De klant ( overheid ) geeft het uit handen en vervolgens gaat deze adviseur er met de opdracht vandoor
Weg opdracht, weg ingestoken tijd, dank je wel consultant
Geert
Hans Jansen
|
|
15
-
01
-
2007
|
09
:
46
uur
Dames en Heren,
Ik schrik me rot we zitten mekaar af te blaffen en elkaar te bekritiseren op een ongelofelijke manier.
Is er dan niemand die hierover een degelijk advies kan geven, laten we de handen ineenslaan. Misschien is het verstandig om een branche vereniging op te zetten, dit om de kwaliteit die nu in twijfel wordt getrokken door iedereen, naar een hoger plan te tillen.
Gezamenlijk staan we sterker, gedachten uitwisselen is zo gek nog niet.
Waarom keiharde concurrenten van elkaar zijn, samenwerken is beter, of het nu gaat om financiële adviseurs of adviseurs op Arbo gebied etc.
Natuurlijk is een reactie sturen naar Managers Online goed, hierdoor ontstaan ook discussies, maar face to face is beter.
Laten we gewoon ons werk doen en laat ons doen waar we goed in zijn.
If you can't stand the heat, stay out of the kitchen
Met vriendelijke groet,
H.J.
a. prinssen
|
|
14
-
01
-
2007
|
22
:
20
uur
dag mijnheer van der Zwam,
nee, ik werk niet voor zo'n burotje. Ik werk als zelfstandig coach. En de inhoud is me niet ontgaan. Wat u mij verwijten mag is dat ik een wat persoonlijk bedoeld bericht beter direct naar de persoon in kwestie, en privé had kunnen zenden. Voor het overige vind ik uw commentaar kort door de bocht en respectloos.
Maar dat tekent u meer dan dat het mij doet.
Met hartelijke groet!
Ik complementeer u overigens met uw naam. Een spelfout is zo gemaakt, en in uw filosofie blijkbaar niet erg. Schot voor open doel dus.
Einde discussie wat mij betreft.
Ronny
|
|
15
-
01
-
2007
|
20
:
41
uur
Dag Hans
Ik aanschouw de reacties niet zozeer als kritiek, wel als de uiting van een persoonlijke weergave hoe hij/zij de zaken ziet, als daarbij al eens een venijnig woordje valt vind ik dat niet zo erg.
Als zo een opmerking naar mij zou gericht zijn scherpt dit mijn gevoel tot zelfonderzoek aan, en dank zij deze opmerkingen ben ik toch ook al wat wijzer geworden.
Maar wat bedoel je met een degelijk advies?
De stelling van de heer Strikwerda is:
1 - De zwakke groei is deels toe te schrijven aan het grote aantal adviseurs.
2 - Deze adviseurs geven advies naar de mond van de klant.
Op beidde stellingen moet ik, vanuit mijn ervaring, de heer Strikwerda gelijk geven, maar wel onder de conditie dat het eerste punt een rechtstreeks gevolg is van de tweede.
Maar tergelijkertijd zou hij ook moeten zeggen dat beidde punten op hun beurt het gevolg zijn van de keuze van het bedrijf.
Hoe je het draait of keert er zijn altijd twee soorten adviseurs, pragmaticussen en theoreticussen.
En zoals je zegt, we zouden elkaar niet als concurrenten moeten zien maar wel als complementaire elementen.
Maar laat ons ook eerlijk zijn, weinigen zien elkaar zo.
Ik weet uit ervaring (en voor eigen bestwil) dat als ik een team moet samenstellen er zeker één theoreticus in dat team zal zitten. Zij behoeden de pragmaticus van fouten.
Laat ons eerlijk zijn, in elke reactie is er wel iets positiefs, zelfs in de reacties van Mevrouw Prinssen, want zij legt de vinger op een aspect dat soms toch wel eens uit het oog verloren wordt, nml het respect voor iemands taal.
Hier is dat het Nederlands, maar in België is dat net zo voor het Frans, Duits of, ons vaktaal, het Engels.
Dat er taalfouten kunnen gemaakt worden is een feit, maar ik tracht ze te vermijdden uit respect voor de taal.
Maar om terug naar het onderwerp te gaan.
Mijn advies zou zijn;
"Heer Strikwerda, ik ben het volmondig met U eens maar om dit op te lossen dien je niet bij de adviseurs te wezen maar wel bij het bedrijfsleven. Als het bedrijfsleven ertoe kan gebracht worden om de adviezen van hun adviseurs te volgen i.p.v. hen te vervangen zal ook het aantal adviseurs dalen. Het aantal adviseurs is (grotendeels) toe te schrijven aan de rotatietijd van de adviseurs binnen de bedrijven die geen slecht nieuws willen horen, laat staan uitvoeren"
Wat de branche vereniging betreft.
Lijkt me een goed idee, maar dat zal geen gemakkelijke klus zijn, want iedereen heeft zo zijn eigen idee van hoe de term "kwaliteit" dient ingevuld te worden.
Maar je idee om uit die verzameling een definitie te maken die als toetssteen kan dienen voor de sector lijkt me zeer aantrekkelijk en een uitdaging.
Wie raapt de handschoen op?
Prier d'accepté mes salutations de confraternité
En nu maar hopen dat deze groetjes niet als kitsch worden aanschouwt.
Ronny
|
|
14
-
01
-
2007
|
16
:
43
uur
Dag Allemaal
Voor alle duidelijkheid, ik ben geen Nederlander maar Belg.
Maakt dit nu een onderscheid als het op adviseurs aankomt? Ik zou het bij God niet weten, maar wat ik wel weet is dat ik dat heer Strikwerda toch ergens gelijk moet geven. Zijn gevolgtrekking evenwel laat ik volledig voor zijn rekening.
Maar bovenstaande reacties lijken me eerder een betoog over hoe de pot de ketel verwijt dat hij zwart ziet
Mij lijkt het eerder een probleem te zijn van hoe een consultant zichzelf ziet, hij kan zichzelf daadwerkelijk als consultant bezien of als schoonmoeder van.......
In mijn sector (ICT) weet ik sowieso dat er slecht nieuws is, dat er onpopulaire maatregelen zullen volgen ect...
Het echte probleem is het bedrijf zelf, zij vragen een consultant maar willen een schoonmoeder (type Mevrouw Prinssen).
Dergelijke bedrijven wimpel ik af, hoe herken je ze, simpel stel ze gewoon de vraag hoeveel voorgangers je al had. (Mevrouw Koens)
Voor mij is het duidelijk, ik stel mezelf vier vragen:
Is het binnen mijn kennisveld?
Wil het bedrijf echt resultaten?
Is het bedrijf ook bereid om daarvoor de nodige akties uit te voeren / te steunen?
Is mijn opdracht in tijd beperkt?
Indien op één van drie bovenstaande vragen een nee volgt dan start is zelfs niet. Want dat bedrijf zoekt geen adviseur maar een schoonmoeder.
Ik zie geen heil om een dagprijs van 700 to 1200,-€ aan te rekenen voor een job die geen kans op slagen heeft, laat staan dat dit contract mij voldoening zou geven.
Ter verduidelijking, binnen mijn werkingsveld dien ik niet alleen advies te verlenen maar dat ook daadwerkelijk uit te voeren.
Voor "papieren advies" verwijs ik altijd naar de "grote" bureaus", of naar bestaande documentatie (wat ongeveer op hetzelfde neerkomt).
Voor de uitvoering moet ik zowat alle verdere deelnemers tergelijkertijd gelijk geven en tegenspreken.
Het slagen van de uitvoering hangt inderdaad af van de factor "menselijk kapitaal", verborgen agenda allerhande, vakbonden e.d., maar zoals anthony stelt, een onderneming is geen democratie, nooit geweest en zal dat nooit zijn.
De kunst van een goede consultant bestaat er dan ook in om in de uitvoering van zijn taak deze actoren (niet te verwarren met factoren) te benaderen vanuit de enige hoek die haalbaar is voor iedereen, nml die van de noodwendigheid. Aan hem om die boodschap te vertalen in een verstaanbaar Nederlands naar alle niveaus binnen het bedrijf.
Meer nog, wil hij een kans op slagen hebben zal hij deze actoren tot medestander van de noodwendigheid dienen om te vormen, de middelen hiervoor zijn een doorgedreven (open) communicatie en interactie met deze actoren.
Dus in conclusie zou ik stellen dat bedrijven de vastberadenheid dienen te hebben om "hun" consultant te volgen, maar het aan de consultant is om te bepalen of dat bedrijf dat ook wil doen. En zolang dat niet gebeurt zal de heer Strikwerda altijd kunnen beweren dat de "zwakke economische groei deels toe te schrijven is aan....." i.p.v. de besluiteloosheid, op alle gebied en alle niveaus (inclusief de BU's), van de bedrijven zelf
Wat betreft het taalgebruik, als iemand mij komt vertellen dat er volgende week een comeet zal inslaan op de aarde en ik trek dat in twijfel omdat komeet met een c geschreven wordt, dan acht ik het tijd om even stil te staan bij mijn eigen intilligentie (of wat daarvoor moet doorgaan).
Maar een slim mens heeft ooit eens gestelt
"Schrijffouten vallen nu éénmaal meer op dan denkfouten".
Zou die mens misschien Mevrouw Prinssen gekend hebben?
Wat netwerken betreft, zij hebben hun nut, maar ik heb het geluk dat mijn klanten mij bellen met de mededeling dat hun collega X mijn naam hebben doorgegeven en ik even een afspraak kan maken voor een gesprek omdat ze hetzelfde "probleem" hebben.
En dat mijne heren en dames is nog altijd de beste referentie die een consultant kan bezitten, de mond aan mond reclame. Dit is voor mij het bewijs dat ik een "goede" consultant ben.
Maar zoals door Ton gesteld je kan niet alles en dan kan je netwerk maar beter bestaan uit mensen met een zekere specialisatie maar ook met een bredere visie dan het eigen veldje want, Mr De Greef, het kan best zijn dat de kennis in het bedrijf aanwezig is maar er toch voor kiest om het "vuile werk" door derden te laten doen, niet zozeer uit lafheid of zwak management maar vanuit de wetenschap dat deze mensen nog jaren met elkaar dienen samen te werken en ook dat is een belangrijke kostenfactor voor een (menselijk) bedrijf.
En in mijn boekje verdient een bedrijf die rekening houdt met "relationele" gegevens toch iets meer respekt dan hetgeen U haar toemeet.
met vriendelijke groeten
ronny
mevrouw a. prinssen
|
|
16
-
01
-
2007
|
14
:
42
uur
Kijk eens aan!
Altijd fijn als mijn stukken goed gelezen worden.
Dank u!
anjo brombacher
|
|
16
-
01
-
2007
|
12
:
35
uur
Wat een gezeur, als adviseur moet je staan voor je taak: adviseren naar eer en geweten, gebaseerd op kennis, kunde en ervaring.
Waar nodig ondersteund door expertise van derden, dus ook niet bang zijn die derden in te schakelen. Als een opdrachtgever je wil 'gebruiken' om iets te sturen/te bereiken wat hij/zij zelf niet, of niet voldoende, kan is daar weinig mis mee...zolang je zelf ook de overtuiging hebt dat die beoogde koers de meest juiste is. Daarbij mag haalbaarheid binnen een organisatie en de gegeven omstandigheden natuurlijk best een rol spelen.
En natuurlijk maak je vanaf het eerste moment duidelijk dat je kennis, ervaring en kunde wel te koop zijn, maar dat je dat zelf niet bent...
Anjo Brombacher
PS
Wat de reacties van mevrouw Prinssen betreft over taalgebruik, een tip voor haar:
als je het het hebt over "een aantal" moet je schrijven...."een aantal staat..." i.p.v. "...een aantal staan..." Voorts is het niet "complementeren" maar "complimenteren" als je iemand een compliment maakt.
Ronny
|
|
16
-
01
-
2007
|
20
:
35
uur
Beste Anjo
Met alle respect, maar ik denk dat jij nu juist één van die personen bent waar De heer Strikwerda op doelt.
Ik trek deze conclusie uit je zinnetje, en ik citeer " zolang je zelf ook de overtuiging hebt dat die beoogde koers de meest juiste is".
Mispoes, als je weet waarover je praat dan WEET je wat de juiste koers is, dat dit noodzakelijk overeenstemt met wat hetgeen het bedrijf nu net niet wil horen zal je preies wel worst wezen. Als het voor jou enigzins overeenstemt met wat HAALBAAR is, is voor jou voldoende, de prettige consequentie vooor jou is dat je crontractje voor x aantal maanden verlengt wordt omdat de beoogde doelstelling niet bereikt is.
En je slaat de bal helemaal mis als je beweert, en ik citeer opnieuw " Daarbij mag haalbaarheid binnen een organisatie en de gegeven omstandigheden natuurlijk best een rol spelen.".
De haalbaarheid binnen een organisatie is nu juist DE determinerende factor voor het welslagen van je project.
Dat je weerstand kan verwachten (althans binnen mijn sector) is een feit, maar het is de vastberandendheid van het uitvoerend management die je de motivatie argulentatie aanlevert om je project binnen de organisatie te verkopen.
De boodschap die je dan naar de "lastige" individuen binnen de organisatie kan brengen (op de meest diplomatieke manier) is dat hun persoontje (ongeacht hun positie) niet belangrijk is in het gehele plaatje.
En als je een echt moeilijk uit te voeren project hebt dan kun je maar beter naar de hoogste persoon mikken binnen die organisatie om alles in plooien te krijgen.
Je dient alleen zeker te zijn van het feit dat het bedrijf bereid is om een persoon te ontslaan met dertig jaar dienst. Prettig, neen zeker niet, maar als dit de keuze is, dan moet je ook het lef hebben om dit tegen je klant te zeggen, wil hij je daarin volgen dan heb je een kans tot slagen zoniet, trap het dan af want je bent elke worm van autoriteit en zelfrespect kwijt en niemand zal je nog langer volgen het uiteindelijke resultaat is dat jouw "project" mislukt, de "organisatie" wint en het bedrijf verder dan ooit staat van het doel dat zij wil bereiken.
Als conclusie zou ik willen stellen, je intenties zijn goed maar misschien moet je iets vastberadener zijn en je kennis laten primeren op je "ik heb een contract" mentaliteit.
De vraag in bovenstaande is wel, kan jij je dit veroorloven?
Aan Mvr Prinssen
Moest je fouten vinden in mijn betoog, wil je dan zo vriendelijk zijn en me die via een persoonlijke reactie laten geworden, niemand houdt ervan om plubliekelijk in zijn hemd gezet te worden, maar ik stel wel open voor opmerkingen en opbouwende kritiek, ik "oud" en "wijs" genoeg geworden om te weten dat men nooit te oud is om te leren en dat taal voor sommige mensen (klanten) een ZEER gevoelig punt is.
Met dank en vriendelijke groet
ronny
met vriendelijke groeten
ronny
Jennifer Williams
|
|
5
-
02
-
2007
|
11
:
13
uur
Heb nu enkele reacties gelezen op de stelling van de heer Van Wolferen en kom tot de conclusie dat de juiste vragen ontbreken: althans dit is mijn opinie. Men heeft het doorgaans over de onvrede met betrekking tot de adviseurs van Nederland. Dat zij handelen vanuit de eigen motieven (de centjes) en daarbij de klant naar de mond praten. Tja, om de stelling van de heer Van Wolferen goed te kunnen beargumenteren is het noodzakelijk dat het werkelijke probleem t.o.v. de adviseurs op tafel komt. Van Wolferen heeft het over de meerwaarde die een adviseur moet bieden. Blijkbaar ziet hij de meerwaarde van zijn adviseurs niet omdat hij iets anders van hen verwacht dan dat zij hem geven. Communicatie is in mijn ogen de oplossing. Vertel de adviseur wat u als meerwaarde ervaart. Hetzelfde geldt voor Strikwerda die vraagtekens plaatst bij de kwaliteit van de adviseurs. Kwaliteit wordt door elk bedrijf/ persoon anders waargenomen. Wanneer heeft advies kwaliteit? Is er sprake van onkunde indien de adviseur zijn meerwaarde niet duidelijk overbrengt? Is er een gebrek aan kwaliteit indien de geleverde diensten niet in (financiële)verhouding staan tot het gewenste resultaat? Welk(e) probleem/ problemen staan nu werkelijk aan de basis van de ontevredenheid met betrekking tot adviserend Nederland?
In mijn ogen is het verkrijgen van onjuist advies te wijten aan wederzijdse miscommunicatie. De onderneming moet het probleem zo helder mogelijk formuleren en de adviseur moet ervoor zorgen dat het probleem inderdaad duidelijk wordt door het werkelijke probleem te achterhalen. Indien de onderneming denkt dat de adviseur niet het juiste probleem aanpakt dan moet dit ook (tijdig) gecommuniceerd worden. U zou immers hetzelfde doen wanneer uw tandarts de verkeerde kies behandelt. Communiceer dus om onvrede te voorkomen. Onvrede komt namelijk voort uit de overtuiging dat iets beter/ anders kan.
Met vriendelijke groet,
Jennifer
heer Ronny Baeb
|
|
6
-
02
-
2007
|
19
:
02
uur
Dag Jennifer
Heb met belangstelling je reactie gelezen.
Dat communicatie een sleutelrol heeft is voor iedereen wel duidelijk. Maar uit ervaring weet ik dat veel van die communicatie ofwel niet verstaan of niet gelezen wordt.
Ook zou in uw stelling, de toegevoegde waarde waarop de heer Van Wolferen doelt schuilt in het tweede gedeelte van zijn zin nml "...., anders kan ik de klus net zo goed door mijn eigen personeel laten doen. "
M.a.w. de uitvoering van het advies.
En ik denk dat daar het schoentje i.v.m. "de onvrede" knelt. Natuurlijk hangt de omschrijving van het contract in belangrijke mate af over hoe dit moet ingevuldt worden, maar ik heb de impressie dat de meeste "adviseurs" zich "van nature" beperken tot het leveren van "theoretisch" advies terwijl dit van de onderneming nu juist de verwachting is, en in deze context kan ik je gelijk geven als je stelt dat het de "taak" is van de adviseur om het werkelijk probleem te achterhalen.
Voor de rest zou ik zeggen dat je zou moeten kunnen terugvallen op ofwel je eigen ervaringen of op steun/ervaring van xxxxx.
Als een klant mij zijn verwachtingen formuleert (of ik ze bekom door het stellen van de juiste vragen) dan weet ik perfect of die realistisch zijn of niet en indien nodig dan corrigeer ik die onmiddellijk (dus voor de aanvang van het contract, niet tijdens), verder kan ik een redelijk goed beeld schetsen van hetgeen de klant/onderneming te wachten staat en zeg hem dat ook, en hier komt de kat op de koord, want het is nu juist hier dat de stelling "het naar de mond praten" op de voorgrond treed.
Veel (niet alle) "adviseurs" (wat verstaan jullie Nederlanders daar nu inhoudelijk, eigenlijk onder?) zijn hier geneigd om de moeilijkheden te verzwijgen en de verwachtingen van de klant te bevestigen, terwille van het contract.
En dat brengt ons terug tot mijn overtuiging dat het de manier is waarop men de "opdracht" benadert de doorslaggevende factor is omtrent "de toegevoegde meerwaarde" van een "adviseur".
met vriendelijke groet
ronny
anjo brombacher
|
|
6
-
02
-
2007
|
21
:
45
uur
Soms moet je mensen tegen zichzelf beschermen. In dat kader lijkt het mij een goed idee als de redactie de reactiemogelijkheid op korte termijn afsluit.
Ron Ladage
|
|
7
-
02
-
2007
|
09
:
15
uur
Anjo juist een open discussie levert andere denkbeelden.
Ik ben het met je eens, dat wanneer mensen het nodig vinden om anderen persoonlijk aan te vallen in deze rubriek, ze niet weten hoe je fatsoenlijk kan reageren.
Wanneer het persoonlijk wordt, richt je dan rechtstreeks tot de persoon, door heel simpel de naam aan te klikken.
Ook ik heb eens een niet leuke reactie gehad en ik heb de betrokken persoon daar een mail over verzonden.
Daardoor hebben we voorkomen dat er niet meer over het onderwerp zelf wordt gerageerd, maar op elkaar reageren leuker werd.
Dus kom niet aan met het stoppen van deze reacties, we leven in een democratisch land.
En wanneer al deze reacties van adviseurs afkomen, kunnen toekomstige klanten al een leuke selectie maken.
heer Ronny Baeb
|
|
2
-
03
-
2007
|
20
:
30
uur
Hey Jennifer
Bingo, als, als en als. Tja, als alle bovenstaande condities voldaan zijn dan heb je inderdaad een mooi resultaat en een goede referentie meer.
Maar zoals uit de verscheiddene reacties blijkt is de realiteit iets anders, veel bedrijven halen adviseurs binnen om het eigen falen te verdoezelen. Let op dit is niet altijd negatief bedoelt, sommige managers weten ook niet wat ze zouden moeten doen, maar het is een menselijke beschermings reflex om het eigen falen te (trachten) verdoezelen. Sommige van hen proberen dan door het lezen van literatuur te nodige kennis op te doen, maar de meeste onder hen verliezen halverwege de samenhang in het geheel. En deze contracten heb ik het liefst, niet omdat ik het prettig vind om een "superieure" rol te hebben, maar wel omdat deze mensen ook echt verandering willen. Deze mensen zie je echt openbloeien onder de begeleiding van een adviseur, en persoonlijk vind ik daar nog altijd de meeste voldoening in, het feit dat na je vertrek je een persoon achterlaat die slimmer is dan jij. Slimmer? Ja hoor want als de adviseur vertrek is de optelsom de overdracht van (jouw kennis+ervaring+expertise)+(zijn kennis+ervaring+expertise van het bedrijf).
Het zijn de bonafide mensen die niet willen dat er iets verandert die zorgen dat de heer Strikwerda wel tot dergelijke conclusies moet komen.
Maar inderdaad, het is zoals je zegt, als je voldoende mensenkennis hebt dat kan je het onderscheidt al maken bij formuleren van het "probleem". Bij de eerste "soort" zet ik mijn schouders onder de opdracht, bij de tweede zeg ik "bedankt voor de koffie". Kieskeurig? Misschien wel maar ik kan mezelf er niet toe brengen om voor iemand een opdracht uit te voeren waarvan het resultaat niet door hem/haar gewenst wordt.
Met vriendelijke mensengroet
ronny
Jennifer Williams
|
|
2
-
03
-
2007
|
11
:
39
uur
Beste,
Het is niet zo zeer alleen een “taak” van de adviseur. Het is een taak van zowel de adviseur als de onderneming om het probleem duidelijk te formuleren. Beiden moeten elkaar hierbij helpen. Als een onderneming ervan uit gaat dat dit de taak is van alleen de adviseur…dan ben ik bang dat dit tot ongewenste resultaten zal leiden. Een bedrijf schakelt een adviseur in omdat men behoefte heeft aan nieuwe inzichten omdat men vastloopt op vastgeroeste denkbeelden (visie). Men wil graag nieuwe invalshoeken verkrijgen van een buitenstaander, de frisse wind, de adviseur en tegelijkertijd wil men ervoor zorgen dat men waar krijgt voor zijn geld. Een nauwe samenwerking waarin veelvuldig wordt gecommuniceerd is hierbij van belang.
Dat communicatie niet wordt verstaan of gelezen komt in mijn optiek voort uit het niet kunnen horen/ zien: luisteren en kijken kan iedereen. Het is juist de kunst om tussen de regels door te lezen (horen) en daadwerkelijk te horen wat het probleem is. Door te kijken kan men een probleem analyseren maar door daadwerkelijk te kijken kan men het probleem nauwkeurig aanwijzen doordat men duidelijk zicht heeft op de knelpunten.
Om te kunnen horen, zien en dit vervolgens te communiceren moet je over mensenkennis (het vermogen om te kunnen laveren op verschillende niveaus) en de nodige organisatiekennis (eigen ervaring/ kennis) beschikken. De klant naar de mond praten (dit heeft slechts een tijdelijk/ 1 – malig effect) werkt voor mij niet en zou voor niemand moeten werken. Je wilt immers een goed resultaat afleveren en een langdurige relatie opbouwen. Alleen zo kun je een wederzijdse toegevoegde waarde creëren.
Dit is tevens een reactie op Ronny Baeb.
Met vriendelijke communicatiegroet,
Jennifer Williams
Jeroen van der Oord
|
|
28
-
02
-
2007
|
23
:
44
uur
Een bedrijf huurt pas een adviseur in als zij zelf niet de tijd of de kennis in huis heeft om het te doen.
Een adviseur is uiteraard erg blij als hij of zij gevraagd wordt om een opdracht te mogen doen.
De adviseur zal zich volledig inzetten voor de klant en het de klant naar de zin maken. Dat hoort bij zijn werk.
Samen kwaliteit maken is het doel.
heer Ronny Baeb
|
|
1
-
03
-
2007
|
20
:
49
uur
Jeroen
Volledig akkoord, alleen schuilt het probleem hem in het laatste zinnetje "Samen kwaliteit maken".
Er is een hemelsbreed verschil tussen de kwaliteit die de klant "wenst" en de kwaliteit die hem aangeboden of geleverd wordt.
Wij vetrekken (althans ik toch) vanuit het standpunt dat het beoogde doel dient bereikt te worden conform alle "regels", "procedures" en "voorschriften" waarvan geacht wordt dat wij die kennen (en zij niet), in de meeste gevallen is het echter zo dat de klant zelf "iets" in elkaar geflanst wil zien dat haalbaar is zonder al te veel "problemen" voor het management en zijn medewerkers. De stelling is echter dat adviseurs teveel de laatste kaart trekken omwille van het contract dan wel het beoogde doel (ik kan fout zijn in mijn conclusie maar tot nu toe heb ik het tegendeel niet gehoord).
Met vriendelijke groeten
ronny
Dennis van der Spoel
|
|
10
-
04
-
2007
|
19
:
31
uur
Dames en heren,
Een interessante en leuke discussie. Jammer dat ik er zo laat bij ben. Toch hoop ik de discussie weer wat leven in te blazen.
Wat ik een beetje mis in de discussie zijn twee puntjes.
De eerste gaat over oorzaak en gevolg. De discussie heeft zich tot nu toe toegespitst op de relatie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. De opdrachtgever zou rolonvolwassen zijn en dus niet in staat zijn om zijn eigen boontjes te doppen of een goede adviseur te selecteren. De opdrachtnemer is een grote opportunist en zachte heelmeester die de klant naar de mond praat en vooral Angelsaksische instant-oplossingen verkoopt. De discussie lijkt mij een kip en het ei verhaal. Het eigenlijke probleem zit hem in onze opleiding en de manier waarop we geleerd hebben om bedrijven te besturen. Jonge professionals worden te snel gepromoveerd tot manager. Niet alleen betekent dit vaak een goede professional minder, maar ook een onvolwassen manager rijker. Managen is een vak dat vooral steunt op ontwikkelde zachte vaardigheden en een volwassen persoonlijkheid en daar besteedt men op het HBO of de universiteit nog te weinig aandacht aan. Wel leert men putten uit overwegend Amerikaans georiënteerde managementliteratuur. Dit levert een mindset op die ver afstaat van de normen en waarden van de Rijnlandse en Calvinistische werkvloer. Groter kun je problemen niet maken.
Aan de opdrachtnemerskant is er nog een probleem. Carrière maken bij een groot adviesbureau is niet leuk. Veel adviseurs kiezen er daarom voor om, wanneer ze voldoende bagage hebben opgedaan, als zelfstandige door het leven te gaan of zich bij een klein bureau aan te sluiten. Daarom zitten de goede adviseurs vaak niet bij de big four, maar juist bij bureau's met minder dan 5 professionals. Dat maakt het landschap niet overzichtelijker.
Een tweede punt is de formule Resultaat (of Effect) = Kwaliteit x Acceptatie. Hoe goed een advies ook is, als het niet wordt geaccepteerd heb je geen resultaat. Vaak leveren ook ervaren adviseurs in op de kwaliteit ten gunste van de acceptatie. Soms zijn zij gewoon niet in staat om het de klant moeilijk te maken omdat de klant dit niet pikt. nieuwe generaties managers kunnen steeds moeilijker met kritische vragen of kanttekeningen omgaan. Maar nu generaliseer ik wellicht.
Groet,
Dennis van der Spoel
Ties de Vries
|
|
10
-
04
-
2007
|
20
:
06
uur
Graag even weer terug naar de oorsprong van het artikel.
Het artikel begint ermee dat een consultant toegevoegde waarde moet hebben, anders kan een opdrachtgever de klus net zo goed door zijn eigen personeel laten doen. Dat zegt manager servicemanagement Arman van Wolferen van Rabobank Nederland. Maar volgens hoogleraar Hans Strikwerda is de zwakke economische groei van de afgelopen jaren in Nederland zelfs deels toe te schrijven aan de overvloed aan adviseurs. Met in totaal 42.000 mensen in dienst bij 27.000 geregistreerde bureaus voor organisatieadvies of gemiddeld zes adviseurs op elke 1.000 werknemers is Nederland het land met wereldwijd de grootste adviseursdichtheid. En wat doen die adviseurs volgens deze hoogleraar? De meeste consultants spannen zich vooral in om het de klant naar de zin te maken. Ze komen met oppervlakkige huis-, tuin- en keukentheorietjes, terwijl ze het de opdrachtgever juist moeilijk moeten maken," aldus Strikwerda die grote vraagtekens heeft bij de kwaliteit van het merendeel van de adviseurs.
Als ik alle reacties lees dan zou de conclusie weleens kunnen zijn dat de hoogleraar gelijk heeft of toch niet?
Dennis van der Spoel
|
|
11
-
04
-
2007
|
01
:
09
uur
Beste Ties,
Aangezien er slechts 42000 adviseurs zijn op een arbeidspotentieel van 7 miljoen kan daar nooit een oorzaak worden gevonden voor economische tegenwind. Andere sectoren dienen voor groei te zorgen. Wel is het zo dat te veel mensen de titel adviseur of consultant voeren. (Ja ik zelf ook). Het is voor een deel toe te schrijven aan de algehele inflatie die populaire termen, acroniemen en functies moeten ondergaan door een storm van opportunisten.
Alles is tegenwoordig strategisch, anders tel je niet meer mee. Spam (per post, e-mail of telefoon) heet tegenwoordig marketing. Ieder bedrijf met een adressenbestand doet aan CRM. Als je een datawarehouse hebt doe je aan BI. Een softwarepakket wordt verkocht als een oplossing. De picolo gaat door het leven als vice-president of elevation. Een verkoper heet nu een account manager. En elke dienstverlener is tegenwoordig adviseur of consultant. Het is een fact of life geworden dat alles wordt gepimpt.
Als opdrachtgever moet je daar doorheen kunnen kijken. Helaas staat een lidmaatschap van de ROA/Ooa of willekeurig ander netwerk niet garant voor de juiste match tussen opdrachtgever en opdrachtnemer.
Een opdrachtgever moet zich het volgende afvragen:
1. Kan ik deze adviseur (de vent en niet de tent) vertrouwen? Durf ik hem/haar alles te vertellen? Is hij/zij discreet?
2. Snapt hij/zij waar ik 's nachts van wakker lig? Kent hij/zij het bedrijf, de specifieke problematiek of in elk geval de branche?
3. Zijn er voldoende referenties? Bel die ook.
4. Hoeveel ervaring heeft de adviseur? Minstens een 35-plusser.
5. Past de adviseur bij onze bedrijfscultuur? (Of juist niet.)
Niet van belang zijn de volgende zaken die sommige adviseurs graag te berde brengen bij een kennismaking:
a. Hoeveel boeken ze hebben geschreven;
b. Welke diploma's ze hebben;
c. Welke nevenfuncties ze bekleden;
d. Van welke netwerken en verenigingen ze lid zijn;
c. Voor welke beursgenoteerde ondernemingen ze hebben gewerkt.
Hoe waar ook, het is allemaal van geen enkel belang voor uw opdracht. Een adviseur is zo goed als zijn laatste drie kunstjes.
Groet,
Dennis
jan van herp
|
|
30
-
04
-
2007
|
11
:
02
uur
Als we dit verhaal mogen geloven zijn alle tienduizenden adviseurs in Nederland overbodig en duur. Als ik een aantal reacties lees moet ik konstateren dat er inhoudelijk niet veel verteld wordt. Wat ik mis is dat we ongelooflijk veel verschillende consultants aan het werk hebben met onwaarschijnlijk uiteenlopende opdrachten die als doel hebben om iets te implementeren, te verbeteren of simpelweg om een klus uit te voeren. We praten over totaal onvergelijkbare appels en peren. Doe me een lol en laat je door een enkele mening van een klant niet zo uit het veld slaan. Alle adviseurs weten wel hoe de praktijk in elkaar zit. We hebben sterke opdrachtgevers waar je opdrachten mag uitvoeren die uitdagend en confronterend mogen zijn maar de zwakkere opdrachtgevers (managers) willen liever niet dat je al te feedbackerig bent. Het is uiteindelijk aan de consultant of hij/zij de opdracht accepteert.
heer F.J.A. Hermkens
|
|
4
-
07
-
2007
|
21
:
35
uur
Ik zie het probleem niet helemaal. Volgens mij kan Nederland niet zonder adviseurs. Dit is begonnen in de zeventiende eeuw en doorgegaan tot nu (Volgens het boek van Charles Den Tex). En ik denk dat het bij ons nu eenmaal zo gegroeid is en dat dit niet zo is bij onze omringende landen hoeft niks te betekenen.
Belangrijk is nu eenmaal dat je als adviseur door je onafhankelijke houding organisaties kunt helpen en dat de ene organisatie heeft nu eenmaal meer hulp nodig dan de andere.....tja!
Binnen Nederland is blijkbaar veel behoefte aan hulp...en daarmee dus een grote vraag naar adviseurs
