4 januari 2007 -
Mensen in dienst nemen alleen omdat ze familie zijn. Werk verdelen op basis van vriendschap in plaats van gestructureerd personeelsbeleid. Praktijken die vaak voorkomen bij kleinere (familie)bedrijven en over het algemeen bestempeld worden als stom en onproductief. Toch werpen ze voor bepaalde bedrijven hun vruchten af.
Dit zegt The Advanced Institute of Management Research na onderzoek. Vooral in kleine en middelgrote bedrijven – en met name familiebedrijven – blijken conventionele HR-technieken helemaal niet zo effectief.
Verschil tussen bedrijven In zogenaamd 'moderne' bedrijven hebben theoretische HR-modellen de meeste kans van slagen, hoewel het het management soms ontbreekt aan de vaardigheden om dergelijke systemen succesvol te implementeren. Voor kleine bedrijven die zich richten op een specifieke niche en familiebedrijven kan de gestructureerde aanpak van HR-modellen echter indruisen tegen het informele karakter en daardoor juist averechts werken. Vooral als er veel weerstand tegen veranderingen leeft onder de familieleden, werknemers of beide heeft een gestructureerde aanpak van HR-management weinig kans van slagen.
Als interim manager heb ik de laatste jaren de brokstukken mogen opruimen, die familieleden binnen familiebedrijven hebben veroorzaakt. Is het geen spreekwoord ' het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen' ? Dit spreekwoord is met volle kracht van toepassing op familiebedrijven, waar veelal familiebanden boven competenties gaan. De ellende voor het bedrijf en voor de veelal gemotiveerde medewerkers is niet te overzien, als familiebanden boven competenties gaan. En het zijn hele sterke benen, die compententies laten prevaleren boven familiebanden. Dat kunnen maar weinige CEO's/eigenaars.
heer W Heppe
|
|
4
-
01
-
2007
|
10
:
00
uur
Als voormalig eigenaar van een kwekerij en nu iterim manager in Nederland, Kenia, Rusland en Griekenland zie ik de kracht van het familiebedrijf. De missie en de visie bepaald het succes van het bedrijf. Bij een informeel geleide organisatie (platte werkvloer) worden ook heel goede resultaten behaald.
Deze organisaties hebben ook mensen die gewend zijn op deze manier te functioneren en ga je hier Hr managemend op interplementeren zal dit heel veel weerstand geven en eventueel het begin zijn van een faillissement. Theorie en praktijk zijn twee werelden. Voor deze bedrijven is het wel belangrijk dat er een buitenstaander die goed luisteren kan.
En ook de verstrengeling van familie banden bespreekbaar maakt. Succes gegarandeerd. Het bedrijf is de spiegel van de directeur en managemend.
Harry Romijn
|
|
4
-
01
-
2007
|
11
:
57
uur
De reacties van dhr Van der Meulen als Heppe geven direct aan, wat de crux is: geen familie aannemen, omdat ze toevallig familie zijn, maar omdat hun inzet, wil er iets van te maken, kennis en kunde gelijkwaardig is aan de som hiervan bij een niet-familielid. Kennis en kunde kan gedeeltelijk gecompenseerd worden door inzet en betrokkenheid. Maar kritiek moet niet alleen mogelijk zijn, vaak zelfs ook minder verhullend gebracht kunnen worden. Idem met uit elkaar gaan als het niet naar gehoren functioneert.
Vergeet niet: familie "in de tent" kunnen ook de erfgenamen zijn, dus beloning is uitgesteld.
Mijn oudste zoon (HBO) heeft 100% bevoegdheid, maar mijn jongste ( jurist) laat ik nog niet de telefoon opnemen !
mw. ir. S. M. (Sherry) Bibiana
|
|
4
-
01
-
2007
|
12
:
48
uur
De titel van dit artikel heet: Vriendjespolitiek.
Ik heb geen ervaring met familiebedrijven, maar ik gun bij twijfel een opdracht wel aan personen die ik goed ken een goede arbeidsmoraal er op na houden. Mensen die, als het echt er op aankomt, een goede verantwoordelijkheid tonen en SAMEN er voor gaan.
Ik zoek naar collaboratie, en een cooperative benadering en niet een goed afgedekt contract.
Ik omring me daarom ook mensen die potentieel "vriendjes" kunnen zijn.
Noem dit maar vriendjespolitiek.
heer p. zwart
|
|
4
-
01
-
2007
|
13
:
18
uur
Ik heb een familielid die vorig jaar 'entrepeneur van het jaar is geworden'. Tot op heden wist ik dat hij een eigen onderneming had en ik had ook wel een behoorlijk beeld over het hoe of wat. Dat het zo goed ging daar had ik geen idee van. Ik ben zelf afgestudeert HBO-er en heb een baan als accountmanager. Mocht ik een andere baan willen dan is dit absoluut geen reden voor mij om hem op te bellen omdat we familie zijn. Mocht het zo zijn dat ik hem binnenkort spreek dan zal ik ook niet direct over zijn successen beginnen maar mocht het ter sprake komen over wat we doen zullen we het er vast wel over hebben.
Waarom ik er zelf niet over zal beginnen is eigenlijk vrij simpel. Ik ga niet solliciteren omdat we familie zijn maar ik ga solliciteren omdat er een functie binnen de organisatie is die aansluit bij mijn profiel. Vervolgens moet ook mijn persoonlijkheid passen bij de cultuur van de organisatie en niet bij de familieband die er is.
Ik denk dat het absoluut kan werken om een familiebedrijf te hebben maar dan moeten de ondernemersdoelstellingen niet ondergesneeuwd worden door de familiebanden. Als blijkt dat de familiebanden ondergesneeuwd worden door de onderneming dan moet men zakelijk kunnen zijn en volwassen met de situatie omgaan. Als hierbij de wegen zakelijk moeten scheiden 'so be it'.
Ton
|
|
4
-
01
-
2007
|
13
:
57
uur
Familie in het bedrijf heeft volgens mij voor en nadelen.
Je zult goede afspraken met elkaar moeten maken hoe je met elkaar wilt omgaan omdat zaken al snel scheef kunnen gaan groeien.
Zelf heb ik ook een tijdje gewerkt als interimmanager in een relatief klein familiebedrijf en bewondering gehad hoe vader en zoon de "tent" runden, de vader was zelfs zo verstandig om de zwakheden van de zoon te compenseren door mij in dienst te nemen omdat ik door mijn "externe" ervaring toch en andere kijk op sommige zaken had en ook een heel andere ideeën had hoe het bedrijf gerund moest worden.
Ik zeg niet dat mijn ideeën beter waren, ze waren gewoon anders. Gelukkig begrepen we van elkaar dat we naar elkaar moesten luisteren en van elkaar moesten leren en wilden we beiden dezelfde kant op, hetzelfde doel bereiken.
Meestal werd echter toch gekozen voor het idee van de zoon, die op korte termijn eigenaar zou worden van het bedrijf dat was vaak lastig.
Ik heb altijd grote bewondering gehad voor de professionaleit waarmee vader en zoon met elkaar omgingen een buitenstaander zou niet snel merken dat er een familieband was.
Ik denk dat de vader zijn zoon altijd heeft voorbereid op zijn toekomstige taak en ook duidelijke afspraken heeft gemaakt hoe men met elkaar wenste om te gaan.
