21 december 2006 -
Arbeidsverzuim wordt in bijna de helft van de gevallen veroorzaakt door stress. Managers reageren daar niet adequaat op. Dat constateert brancheorganisatie Nobol uit eigen onderzoek. De organisatie inventariseerde voor intern gebruik door de leden de stressproblematiek in het bedrijfsleven.
Stress is onnodig vaak een oorzaak voor langdurig verzuim, vindt voorzitter Roeland Doornbosch van Nobol. Als werkgevers de signalen van stress leren herkennen, dan kunnen ze stress bij hun medewerkers beter beheersbaar maken.
Onhandigheid Te vaak werken dit gebrek aan kennis en onhandigheid in de omgang met werknemers arbeidsconflicten in de hand, constateert Doornbosch. Het management signaleert stress te laat en reageert er vaak niet adequaat op.
Top-10 Uit het onderzoek destilleert Nobol de volgende top-10 van stresssignalen:
1. Vermindering van de productiviteit 2. Regelmatig te laat komen 3. Afspraken en belangrijke informatie vergeten 4. Meer fouten maken dan gebruikelijk 5. Snel afgeleid 6. Snel geëmotioneerd 7. Meer roken en koffie drinken 8. Besluiteloosheid 9. Zichtbare vermoeidheid 10. Lichamelijke klachten
Al bovenstaande, behalve punt 2,7 en 8 was een paar maanden terug op mij van toepassing en ook het niet meer kunnen relativeren. Ik heb bij mijn werkgever aangegeven, dat ik over mijn toeren was. Kort daarna kregen mijn werkgever en ik conflicten en kreeg ik dusdanig de wind van voren, dat naar mijn idee mijn stress op het werk verdubbelde.
Het reeds wankele vertrouwen in mijn werkgever is nu gewoon kapot door zijn slechte omgang met mij tijdens mijn overspanning. Ik had me ziek moeten melden maar hoopte steeds dat de afleiding die mijn werk me toch bood me zou helpen, want thuis zou ik alleen maar piekeren. (en dat was ook zo)
Maar zolang je op de werkvloer bent, denkt iedereen dat je niet overspannen bent.
Ik hoop dat werkgevers er zich meer bewust van zijn, dat conflicten de pan uit kunnen rijzen bij zeer gestresste werknemers en dat ze de wijsheid verkrijgen er niet nog een schepje bovenop te doen.
Vrijens E.M.C.
|
|
21
-
12
-
2006
|
18
:
15
uur
Ik ga er vanuit dat alle tien punten eigenschappen zijn die daadwerkelijk uit een statistiek voortbloeien. Al moet ik zelf zeggen dat ik deze punten herken, al waren deze de kenmerken van mijn onderstress. Stress als reactie op een functie waar totaal niks van me verlangd werd. De banen waar ik veel stress had, voelde ik me net kiplekker. Eigenlijk kan ik wel zeggen: op alle punten het tegenovergestelde. Of dit gezond is, natuurlijk een tweede punt.
Mijn tip voor vandaag: behandel de mensen zoals jezelf ook graag behandeld wilt worden.
han kuik
|
|
21
-
12
-
2006
|
07
:
41
uur
Ik wordt er in de praktijk mee geconfronteerd dat er nog weinig draagvlak in bedrijven bestaat om aan stresspreventie te doen. Ik verkoop namelijk sinds enige tijd apparatuur waarmee medewerkers op hun stressniveau getest kunnen worden. Daarmee kan in veel gevallen voorkomen worden dat medewerkers overspannen of burnout raken. Dit is van belang omdat omdat veel mensen ongemerkt afglijden, zij het zelf niet voelen aankomen en hun managers ook niet. Het omgekeerde is ook het geval; men functioneert minder omdat men denkt gestresst te zijn, en bij testen blijkt het wel mee te vallen. Het testen van stress is daarom m.i. een belangrijk middel om prestatievermindering en ziekteverzuim te voorkomen. Bovendien kan door dit soort testen ook zichtbaar worden gemaakt op welke afdelingen van organisaties het stressrisico het grootst is. Het gekke is echter dat veel bedrijven daar nog steeds geen werk van hebben gemaakt. Wordt het gevaar van stress nog steeds door managers onderschat?
heer c.h.j. nuyten
|
|
21
-
12
-
2006
|
09
:
11
uur
interessant maar hoe kom ik bij dit betreffende rapport: ik kan op nobol niet doorlinken!! jammer.
info@traceafosto.nl
|
|
21
-
12
-
2006
|
16
:
05
uur
Voorkomen van stress? Waarom niet een nieuwe interventie gericht op het bevorderen van hartcoherentie niet proberen? Deze methode sluit aan op een mensvriendelijke aanpak; want wat is heilzamer en het meest vertrouwd dan je hartgevoel?
Willem Smit
|
|
21
-
12
-
2006
|
10
:
57
uur
Te algemeen. Wanneer iemand ontevreden is over zijn/haar werkgever vertoont deze de zelfde simptomen. Een medische analyse had beter op z'n plaats geweest en niet een van een pseudoanalist.
tgdevries@msn.com
|
|
21
-
12
-
2006
|
11
:
55
uur
Uit het onderzoek destilleert Nobol de volgende top-10 van stresssignalen:
1. Vermindering van de productiviteit
2. Regelmatig te laat komen
3. Afspraken en belangrijke informatie vergeten
4. Meer fouten maken dan gebruikelijk
5. Snel afgeleid
6. Snel geëmotioneerd
7. Meer roken en koffie drinken
8. Besluiteloosheid
9. Zichtbare vermoeidheid
10. Lichamelijke klachten
Uit eigen ervaring weet ik dat managers niet geleerd worden om deze signalen te signaleren en er mee om te gaan. Het zou goed zijn als er een open discussie in de organisaties zou komen over het onderwerp: "wat is een goed en mensvriendelijk personeelsbeleid in onze organisatie". De werkgever mag van werknemers verwachten dat zij de resultaten leveren die de werkgever van de werknemers verwacht. Maar ook hier zijn vaak onduidelijkheden over en zijn de afspraken niet SMARTIES. Werkgevers zouden veel meer resultaten kunnen halen als zij op de juiste wijze met hun werknemers om zouden gaan en ook bereid zijn de werknemers te faciliteren als het even minder gaat. Immers een gemotiveerde werknemer presteert meer en beter dan de niet gemotiveerde werknemer. Omgaan met mensen is nog steeds mensen werk en dat kun je of je moet bereid zijn het jezelf te (willen) leren. Want voorkomen van stress is beter dan een (langdurige) zieke werknemer.
heer R Wit
|
|
22
-
12
-
2006
|
06
:
28
uur
Er zitten op zich goede gegevens in.
Ik heb in mijn verleden ook wel eens met hoge stress gelopen doordat 20% zich inzet en 80% gewoon zichzelf passief en lui aan het opstellen is. Het vervelende is dat de gene waar het om gaat niet herkend worden en de gene die het creëren juist wel herkent worden.
Nu wil ik er wel bij vermelden dat ik deze info hieronder baseer op eigen ervaring en kennis en dit echt niet in alle bedrijven zo zal zijn. Mijn ex werkgever was een hele grote en na enige jaren observatie en meespelen heb ik deze conclussie zelf getrokken. Doordat de 80% luiwammes in alle lagen voorkomt is een goed manager ook iets om te koesteren. Alleen weten we ook allemaal dat ellende ellende binnenhaalt. Het is net als een bijna uitgestorven diersoort.
Onderstaande geeft mijn observering aan.
Ja daaag ik ga daar eens collegiaal doen zeg. Hangen is t motto.(1) is dus een dubbele bodem.
Iemand die in de stress raakt kan zich dood ergeren aan het schouders ophalen van sommige die eeuwig te laat komen. (2) Sommige maken er een sport van, want ontslaan doen ze toch niet.
Afspraken? hebben we die gemaakt dan en het ja maar hij doet het toch ook syndroom (3) Opeens last van dementie of zo.
Ow sorry hoor ik had het niet gezien. (4) Bewust de andere kant op kijken.
Lekker kwekke met collega's (5) Moet je die aansteller zien die hard werkt. We gaan even uit zicht kijken naar die sukkel.
Ik heb het zo moeilijk thuis. Ik moet meehelpen afwassen. (6) De harde werker denkt, waar gaat dit over? Slappe collega's zeg.
Even koffie drinken en roken hoor. Laat een ander maar werken extra pauze (7) Vat u hem nog?
Ha kijk m eens werken, ik doe net of ik het niet heb gezien. (8) Lijkt op nummer 5.
Gisteren weer volgegooit en feest met vrienden gehad, even hangen hoor gaap en geeuw (9) Lijkt op de maandag ochtend.
Ik voel me niet zo lekker hoor. Beetje vage pijn hier beetje vage pijn daar. (10) Beetje zieken want dan kan ik morgen thuis tv kijken en de tuin doen.
Anja
|
|
22
-
12
-
2006
|
11
:
15
uur
Stress zit toch voornamelijk in jezelf. Het is iets dat je jezelf 'aandoet' omdat je geen manier hebt om zaken goed te ordenen en prioriteiten te stellen. Hoe erg is het nu als iets een dagje langer blijft liggen...........,, meestal gebeuren er daardoor geen rampen!( waarmee ik niet bedoel dat je dan maar niets gaat doen) Als je dit duidelijk kan maken aan je omgeving maar vooral aan jezelf zal het naar mijn mening soepeler lopen. Klagen en de schuld buiten jezelf leggen helpt namelijk ook niet! Wij hebben het hier in Nederland als werknemer bijzonder goed, misschien zouden we daar ook eens bij stil kunnen staan.
van.liempd@wanadoo.fr
|
|
22
-
12
-
2006
|
15
:
57
uur
Twaalf jaar geleden vertrok ik als communicatieadviseur uit Ndl om mij in Frankrijk te vestigen en te gaan werken. Daar kwam 'sofrologie' onder mijn aandacht, een zeer effectieve manier van stresshantering. Want het fenomeen stress is één ding, maar weten hoe ermee om te gaan is een tweede.
Datzelde geldt dus ook op het niveau van de leidinggevenden: zij weten inmiddels wel van de hoed en de rand , dat negatieve stress direct in verband moet worden gebracht met het niveau van ziekteverzuim, maar zij draaien nog om het onderwerp heen zonder te weten hoe adequaat te reageren tegenover hun werknemers en wat hen te bieden.
Als zeer ervaren sofrologe (meer dan 11 jaar ervaring) in het Franse bedrijfsleven en de gezondheidszorg, kan ik hen alleen maar aanraden eens die kant op te kijken en te bezien of die aanpak ook voor hun perosneel kan helpen. Wie er meer over wil waten, mag mij om informatie mailen: van.liempd@wanadoo.fr (wel duidelijke titel svp in verband met sterke spamfilters!)
Fijne feestdagen, liefst zonder stress vanuit de Franse Pyreneeën,
drs Janny van Liempd
Ellen v.d. M.
|
|
23
-
12
-
2006
|
14
:
37
uur
Deze signalen van stress lijken dezelfde te zijn als signalen van ongemotiveerdheid! Tijd voor een goed gesprek dus...
mevrouw s lenters
|
|
28
-
12
-
2006
|
02
:
30
uur
Ik lees hier veel over ongemotiveerdheid.
Alsof dat een burnout zou veroorzaken.
Mijn partner is burnout, vreselijk ziek geweest. Heeft inderdaad met prioriteiten stellen te maken, niet iedereen word burnout in een stress situatie. Hij was eerder overgemotiveerd in plaats van ongemotiveerd.
Niemand heeft zijn signalen opgepakt en hijzelf al helemaal niet, daar had hij geen tijd voor.
Maar hij had wel aangegeven dat er veranderingen doorgevoerd moesten worden. Daar werd pas naar geluisterd toen het al te laat was.
Hij had alle 10 signalen, ook nr 2, door oververmoeidheid.
En niemand heeft het opgemerkt.
Daar moet dus zeker meer aandacht aan besteed worden.
info@traceafosto.nl
|
|
28
-
12
-
2006
|
19
:
09
uur
Stress is een vernietigend mechanisme. En dan wel stress waarbij je geen evenwicht meer in je lichaam hebt. Dus m.i. zijn de verschillende genoemde waarde-oordelen minder relevant. Als je -zoals de meeste mensen - je nuttig maakt op het werk en hierin niet wordt bevestigd; neem dan een initiatief: betrek de werkgever in dit probleem of maak jezelf weerbaar. Er is maar 1 persoon, die je kan helpen en dat blijf jezelf. Daardoor help je ook anderen. Jezelf helpen kan door aandacht te geven aan waardering voor jezelf en je omgeving. Maar degene die jou de aandacht onthield, die je nodig had, vergeven is een heel krachtig middel!
heer R Wit
|
|
28
-
12
-
2006
|
18
:
22
uur
Beste mevrouw Lenters,
Dat uw partner burnout is is juist de oorzaak van overgemotiveerd zijn. De oorzaak ligt in de anderen die dat niet zijn.
Vele snappen ook niet dat dingen laten liggen niet de oplossing zijn en in je karakter moeten passen. Daar komt ook nog bij dat er veel productie plekken zijn waar je niet zomaar de boel de boel kan laten. Sommige zullen dat nooit snappen vrees ik. Cruciaal is: leer nee te zeggen.
Veel succes en alvast prettige start in 2007 met een gezonde blik op de toekomst!
Leonie Linssen
|
|
29
-
12
-
2006
|
10
:
08
uur
Stress heeft alles te maken met de balans tussen belastbaarheid van een persoon, en belasting. Niet iedereen heeft dezelfde belastbaarheid. Mensen die teveel last hebben van stress, en daardoor in een burn-out terecht komen zijn vaak mensen die zich erg verantwoordelijk voelen voor alles op het werk. Dus ook voor de dingen waar ze niet verantwoordelijk voor zijn. Het zijn vaak de perfectionisten waarbij alles meer dan goed moet zijn voordat het werk afgeleverd kan worden. Het zijn vaak de toegewijde mensen, die werken met hart en ziel. Het zijn vaak de mensen die aardig zijn, en die graag aardig gevonden willen worden en die geen nee durven zeggen, die teveel naar zich toetrekken.
Alles wat te is, is niet goed, behalve tevreden.
Als coach en ervaringsdeskundige weet ik wat het is om onder hoge druk te werken. Ik weet gelukkig ook hoe ik hierin zelf een verandering in heb aan kunnen brengen. Coaching is een uitstekend middel om inzicht te krijgen in je manier van werken, in je gedrag en houding. Af en toe wat tijd voor zelfreflectie en even een stapje terug doen is onontbeerlijk. Want natuurlijk heb je zelf heel veel invloed op de manier waarop jij werkdruk en stress ervaart.
Daarnaast is het jammer dat zoveel managers en werkgevers niet willen investeren in stresspreventie. Of de signalen niet zien en pas wakker worden als iemand is uitgevallen, waarbij de kosten de pan uitrijzen. De wet verplicht tegenwoordig werkgevers aan preventie te doen. Het wordt tijd dat de hoge mate van uitval als gevolg van stress en hoge werkdruk als een signaal wordt gezien en opgepakt wordt. Ook in de preventieve sfeer.
Ik pleit hierbij voor een integrale en individuele aanpak. Dus niet alleen kijken naar de fysieke kant van de medewerker, de man of vrouw met RSI of rugklachten. Maar tevens kijken naar de mentale kant, want houdingsklachten ontstaan vaak door overmatige spanning. Als de oorzaak hiervan niet aangepakt wordt, helpt een fysio of anti-rsi steun maar tijdelijk. Daarnaast is praktische ondersteuning op de werkplek mbt timemanagement onontbeerlijk. Want stress en werkdruk ontstaan ook door het niet kunnen managen van je agenda, je prioriteiten, je archief, door de drukte niet goed archiveren en daarna niets terug kunnen vinden.
Werkgevers en managers hebben zelf ook invloed op de belasting van hun medewerkers. Door mensen zelf sturingsmogelijkheden te geven in de manier waarop zij taken oppakken en uitvoeren. Door regelmatig waardering te tonen aan de medewerker, een (welgemeend) complimentje doet wonderen. Door na een periode van heel hard werken voor een deadline, medewerkers de tijd te geven op adem te komen. Door ervoor te zorgen dat lunchpauzes ook echte lunchpauzes zijn.
Dat laatste is iets wat de medewerker natuurlijk ook zelf in de gaten moet houden. Dagelijks een blokje wandelen in de frisse lucht is onontbeerlijk. Het zijn vaak simpele maar effectieve dingen. Zoals complimentjes geven. Krijg je ze niet van je baas, begin ermee je baas te complimenteren. Wat je zaait dat oogst je ook en krijg je vroeg of laat ook weer terug!
mevrouw A Koning
|
|
29
-
12
-
2006
|
10
:
23
uur
Leonie, jouw reaktie doet me goed.
Vooral de tip: Krijg je geen complimentjes van jouw baas, begin dan hem/haar te complimenteren. Ga ik doen!
van.liempd@wanadoo.fr
|
|
29
-
12
-
2006
|
14
:
12
uur
Na een aantal verzoeken om meer informatie over sofrologie, een uiterst adequate manier van stresshantering die ik in mijn eerste reeactie noemde, wil ik u de titel geven van mijn boekje daarover dat in 2004 is uitgegeven bij Uitg. Ankh-Hermes als Ankertje no. 290 met als titel: 'Sofrologie. Van Verliezer naar Winnaar in tien minuten'.
Niets is zo 'besmettelijk' als de symptomen van een overmaat aan stress met alle mentale en de daaruit voortvloeiende lichamelijke gevolgen vandien.
Toch kan men in weinig tijd compleet anders leren omgaan met de stress die ons op allerlei manieren omringt. Woorden als 'kerststress' verraden het hoge gehalte in onze maatschappij. Wie weet er nog wat complete stilte is en waar die te vinden zou zijn? Wie geeft zichzelf die tien minuten per dag die al voldoende zijn om niet in de valkuilen van onze maatschappij te vallen?
Veel leesplezier en een goed 2007 vol levensvreugde en af en toe de nodige positieve tress om (weer) met veel plezier aan het werk te gaan!
Janny van Liempd (van.liempd@wanadoo.fr)
heer Ron Ladage
|
|
31
-
12
-
2006
|
13
:
40
uur
Het is een artikel die veel reactie oproept, dus het leeft onder de mensen.
De ene kant ontkent stress en vindt het niet zinnig om hier serieus mee om te gaan, da andere kant herkent veel zaken waar ze mee geconfronteerd worden dagelijks.
Ik wil slecht onder de andacht brengen dat bovenstaande problemen heel makkelijk te volgen en te sturen zijn.
DOW Benelux (Tereuzen) heeft het Stress en Welzijn preventieprogramma en heeft daat twee jaar terug een award van het Min. SZW en een eervolle vermelding van de Europeese Commissie gekregen, dus interessant genoeg om hier eens naar te kijken.
Het is een meetsysteem die per kwartaal de resultaten weergeeft en dus voor de directie en de ondernemingsraad redenen geven om te sturen of bij te sturen.
Dit systeem kost niets, uitsluitend de verwerking van de metingen, die in Engeland worden uitgewerkt.
Het enige wat DOW vraagt is om ter vergelijking of ze het echt goed doen de database mogen gebruiken om een grotere vergelijkmogelijkheid te hebben.
Bij dat bedrijf dicusseert men niet of stress bestaat of burn-out wel of geen ziekte is, maar preventie is daar het woord.
Voor mij nog onbegrijpelijk dat er geen bedrijven zijn, die eens informatie vragen bij DOW.
Tevens erkent DOW het woord welzijn, want een werknemer die in procenten uitgedrukt 10% meer welzijn gevoel ondervindt, dit in 3 jaar tijd resulteert in 25 meer winst voor het bedrijf.
Voor de goede orde, ik ben geen medewerker van dit bedrijf en heb nooit voor dit bedrijf een opdracht uitgevoerd, ik werk voor mijn eigen bureau (Ladage Praktijk Advies) en ben bij toeval bij DOW gestuit op dit waardevolle en goed syteem, wat daar zeker uitstekend werkt.
heer R Wit
|
|
1
-
01
-
2007
|
19
:
04
uur
Wijze woorden.
Het zit hem ook in het feit dat veel mgt zich op korte termijn vastleggen. Lange termijn is moeilijker dus laten vele dat zo liggen. Dat zijn mogelijkheden die te lastig zijn en dus delegeerbaar of niet geschikt binnen het beleid. Wat men er dan mee doet is simpel. Niets, en doen of het niet bestaat.
Ik spreek uit eigen ervaring en kennis van zake om me heen.
Ties de Vries
|
|
1
-
01
-
2007
|
11
:
07
uur
Het zou goed zijn als er eens een wetenschappelijk onderzoek zou worden uitgevoerd naar de juiste wijze van meting van Welzijn. Ik ben het met de heer Ladage eens dat een bedrijf niet moet dicusseren over het feit of stress bestaat of burn-out wel of geen ziekte is, maar op welke wijze men preventief om kan gaan om werknemers gemotiveerd in het arbeidsproces te houden.
Ik schat in dat het juist kan zijn dat, een werknemer die in procenten uitgedrukt 10% meer welzijn gevoel ondervindt (dus gemotiveerder werkt), in 3 jaar tijd 25% meer winst voor het bedrijf kan resulteren. De te beantwoorden vraag is dan ook: "hoe meet je dat".
van.liempd@wanadoo.fr
|
|
3
-
01
-
2007
|
13
:
46
uur
Met verbazing lees ik de diverse reacties waarin men roept om een pasklaar meetsysteem, terwijl stress op een vrij gemakkelijke manier te herkennen valt. In eerste instantie door de betrokkene zelf maar ook door de leidinggevenden.
Stress is een fenomeen dat ons allemaal treft alleen al omdat we in onze huidige maatschappij zodanig omringd worden met allerlei stressfactoren dat niemand eraan kan ontkomen.
Elke persoon reageert anders en zijn of haar reactie is ook nog eens afhankelijk van de combinatie van stress in het privéleven en op professioneel vlak. Het moment waarop de stressfactoren zich presenteren speelt mee: verdraagt men b.v. met gemak een grote fusie op de zaak, het verlies van een kind in de daaropvolgende periode kan iemand helemaal doen instorten.
Kortom meten van stress is onbegonnen werk want elke persoon reageert daar anders op.
Wel belangrijk voor leidinggevenden is het inventariseren van eventuele negatieve (!) stressfactoren die hun personeel beïnvloeden en het aanbieden van cursussen stresshantering.
Dat levert een meer ontspannen sfeer op de werkvloer met alle positieve consequenties vandien en werknemers die daardoor ook privé nog eens veel gelukkiger worden. Twaalf jaar ervaring in het geven van stresshanteringscursussen hebben mij en mijn klanten dit zeer duidelijk gemaakt. Het ziekteverzuimcijfer zien dalen geeft veel voldoening en bergen problemen minder maar met plezier naar het werk komen is nog veel leuker!
Ik wens u dan ook een nieuw jaar 2007 vol persoonlijk geluk zowel thuis als op de zaak waarin u al uw positieve stress zult aanwenden om de negatieve te leren beheersen...
drs Janny van Liempd
0033-561665074
info@traceafosto.nl
|
|
4
-
01
-
2007
|
07
:
51
uur
Ik onderschrijf de benadering van Janny van harte! Ik bied een heel bijzondere manier van stresshantering en wel d.m.v. het bevorderen van hartcoherentie. In het recente nummer van Balance Libelle tref je dit instrument aan bij de 7 wegen die Servan-Schreiber op een rij zette om stress te lijf te kunnen.
Een instrument om je dagelijkse reserve te creeeren om stress te pareren voornamelijk door (weer) te herkennen dat stress in je lijf komt. Kijk eens bij www.heartmathbenelux.nl. Je zult een benadering aantreffen die universeel is en op heel veel situaties snelle en effectieve steun biedt.
Han Kuik
|
|
4
-
01
-
2007
|
10
:
44
uur
Ik ben het in veel opzichten eens met de zienswijze van Janny, echter niet waar het gaat om haar mening over het testen van stress. Ik heb zelf intussen heel veel personen getest en het volgende vastgesteld:
- Een fors deel van de geteste personen die dacht dat ze weinig last had van stress, bleek een tamelijk hoog stressniveau te hebben. Zelfs zo hoog dat deze personen het risico liepen op overspannenheid, burnout, of schade aan het hart. Vermoedelijk is dit te wijten aan het feit dat degenen die op het randje zitten of er reeds overheen zijn, geen objectiviteit meer bezitten t.o.v. de waarneming van eigen gevoelens en gedrag. Ik geloof best dat veel managers gevaarlijk hoge stress bij hun medewerkers kunnen waarnemen, echter zal ook een groot deel daarvan hiervoor geen oog hebben, of zelfs hiervoor bewust de ogen sluiten omdat zij bang zijn dat de hierdoor de productiviteit op korte termijn in gevaar komt. Dat dit niet handig is lijkt me evident, echter ik heb zelf waar kunnen nemen dat dit op grote schaal gebeurt.
- Een ander deel van de testpersonen, die dacht veel stress te hebben, bleek geen of amper verhoging te hebben. Door de uitslag van de testen wordt het dan mogelijk om op zoek te gaan naar andere oorzaken voor het kennelijke gebrek aan gevoel van welzijn.
- Het testen van stress geeft niet alleen inzicht in de risico's van individuele werknemers, maar brengt tevens risicovolle afdelingen in kaart.
- Ikzelf heb aan het begin van dit jaar op het randje van een burnout gezeten. Het regelmatig testen gaf mij veel inzicht, en maakte me bovendien duidelijk welke maatregelen hielpen, en in welke mate, en welke niet.
- Het beste voor iemand die een aanleg heeft voor verhoogde stressniveau's is om zelf te leren voelen waar het misgaat. Voor degenen die daar moeite mee hebben is testen echter een belangrijk hulpmiddel, omdat de uitslag van de test aanknopingspunten biedt om de eigen waarneming bij te stellen. Met andere woorden: testen kan helpen om de eigen waarneming m.b.t. stresservaringen te objectiveren en daardoor te verbeteren.
- Testen hoeft niet alleen in de werkomgeving plaats te vinden maar kan ook thuis.
- Testen maakt het mogelijk om preventiebeleid op waarde te schatten.
Kortom testen is weten, en weten geeft de mogelijkheid om adequate maatregelen te nemen, en de maatregelen op hun waarde te beoordelen.
Met hartelijke groet,
Han Kuik
info@traceafosto.nl
|
|
4
-
01
-
2007
|
14
:
06
uur
De website vermelding van HeartMath bleek onjuist te zijn; de juiste vindplaats is www.heartmathbenelux.nl.
Ook dan is het mogelijk in te zien dat de schijnbare tegenstelling die ik lees bij Han Kuik en Janny minder groot is. Testen heeft het imago van een deskundigheidsoordeel waar de proefpersoon of client minder zicht heeft op de wijze van waarnemen en maken van conclusies. HeartMath doet in feite ook een test; alleen hierbij wordt de hartritme als meetlat genomen. De hartritmevarieteit is een voor elk individu uniek patroon, die als waardemeter voor stress geldt. Daarbij is de stress die positief wordt beleefd en doorleefd aangemerkt als hoge mate van hartcoherentie. In negatieve stressbeleving wordt het ontbreken van hartcoherentie aangemerkt als signaal dat het evenwicht zoek is of raakt.
De test-discussie maakt het wenselijk een keuze te doen wat het object van testen is. De mens of zijn/haar omgeving en de hieraan gerelateerde stressoren en strains. Ik kies voor de mens die in een eigen onafhankelijkheid kan kiezen voor een stressrijke leven met hoge mate van hartcoherentie. Als werkgevers de resultaten van deze stress feedback als vertrekpunt neemt voor de werkbeleving en inrichting van de arbeidsorganisatie dan zijn we natuurlijk weer stappen verder. Maar als de medewerker geen keuze maakt voor een evenwichtiger invulling van zijn of haar leven en hiernaar gaat handelen, zal stressbeleid binnen bedrijven stranden en het gevoel versterken dat het water naar de zee dragen is.
Als de medewerker wel kiest kan dat geweldige bronnen van ontwikkeling en tevredenheid betekenen, waar het bedrijf (verzameling werkende mensen?) voordeel heeft.
heer Ron Ladage
|
|
4
-
01
-
2007
|
20
:
55
uur
Wat een reclame bij dit onderwerp, wie is nu info@traceafosto.nl is dat een persoon of weer en bedrijf wat het nodig vindt om zich te profileren.
Bij heel veel bedrijven hebben ze de oplossing en dat verkopen ze heel graag.
In mijn ogen gaat het om de mens en ook managers zijn mensen.
Ik hoef het wiel niet uit te vinden, dat hebben al een tig- mensen voor mij al gedaan.
Managers zijn niet te overtuigen met menselijke argumenten, cijfers zijn voor hen bepalend (de goede daar gelaten) en vele bureau bieden de managers materiaal aan, waadoor ze zich kunnen verdedigen naar de aandeel- houders. Als enige is het ziekteverzuimpercentage een goede test, maar daarin geven werknemers niet altijd de echte reden op.
Beste bureaus met al je oplossingen ga eens bij een bedrijf kijken wat blijkbaar een goed systeem heeft, met daarachter een eigen Arbo-dienst met de hele mikmak daarbij en het blijkt dat het werkt!
Ook al heb ik een eigen onderneming, ik leer elke dag van de bedrijven en vooral de mensen in die bedrijven en dat geeft me een heldere kijk op vele zaken.
Stel je eens open i.p.v. te vertellen dat je de "beste oplossing" kunt leveren!
Ik wens iedereen sterkte en wijsheid in dit zeker grote probleem en ik hoop dat de slachtoffers van het systeem eens erkening krijgen en dat managers meer naar de mens kijken, i.p.v. ze louter te zien als werknemers waaruit de laatste cent geperst moet worden.
Motiveren levert winst op, uitknijpen een zeer korte winst en daarna een groot verlies.
info@traceafosto.nl
|
|
4
-
01
-
2007
|
21
:
45
uur
Aan alle misverstanden komt een einde: het webadres van HeartMath is www.heartmathbenelux.com.
heer Ron Ladage
|
|
5
-
01
-
2007
|
08
:
29
uur
Inderdaad was hier geen misverstand over en je hebt wederom reclame kunnen maken!
Dus toch meer interesse in geld dan in mensen.
info@traceafosto.nl
|
|
5
-
01
-
2007
|
12
:
07
uur
Beste Heer Ron Ladage,
Het spijt me, dat de aandacht die ik geef aan een andere benadering van stressgaanpak jouw reactie oplevert. Geld is niet mijn drijfveer om mij bezig te houden met stresspreventie. Ik verkeer in de riante positie mij niet in de eerste plaats zorgen te hoeven maken over voldoende geld voor de dagelijkse behoeften. Ik heb het voorrecht bijna 40 jaren in arbeidsorganisaties te hebben kunnen werken met het andachtsgebied mens en organisatie. Ook heb ik de levenservaringen van velen mogen delen dierbaren op deze levensweg te moeten verliezen. Daarbij zijn verschijnselen als overspanning (en wellicht burn-out) mijn deelgenoot geweest op deze weg, die ondanks of misschien juist wel dankzij deze ervaringen levensrijke zijn geweest. Mijn motto is de laatste jaren 111 jaar in goede gezondheid te mogen worden. Daartoe heb ik ook andere mensen nodig om mij op deze weg te vergezellen. Een persoonlijk motief, die leidt tot een inzet om zoveel mogelijk mensen ook op deze gezonde weg te houden. Gegeven mijn persoonlijke ervaringen en de inzichten die ik met anderen heb mogen krijgen drijven mij me bezig te houden met het versterken en empoweren van mensen opdat ook zij de weg als prettig blijven ervaren. Practische handvatten zoals HeartMath heeft ontwikkeld en die redelijk waardevrij en universeel zijn ben ik enkele jaren geleden tegen gekomen. Uiteraard zijn er andere goed toepasbare ondersteuningsmiddelen. Ik waardeer ten zeerste wat ik van je lees over DOW en zover ik via de website e.e.a. kan volgen en plaatsen is dit zonder meer een aanwinst in deze verhardende samenleving. Het bedrijf geeft het voorbeeld hoe de aandacht op mensen leidt tot gezamenlijke inspanningen en winsten voor alle betrokkenen. Het neemt alleen niet weg dat er een initiatief wordt gevraagd van mensen hieraan deel te nemen. En wat daarbij van belang is dat wij door de eeuwen hebben afgeleerd ons open te stellen en daardoor kwetsbaar te zijn voor onze emoties die in belangrijke mate ons kwaliteit van leven bepalen.
Deze gedachten en liefde voor mensen zijn mijn drijfveren. Althans zo wil ik graag dat ze dat zijn. En dan ben ik maar zo eigenwijs te veronderstellen dat mijn gedachten - gevoed door mijn emoties - mij werkelijkheid bepalen.
Een harte groet van Paul van Rooijen.
Ron Ladage
|
|
5
-
01
-
2007
|
15
:
44
uur
Beste Paul van Rooijen, ik ben heel blij met deze reactie.
Er is betrokkenheid en er staat een echte naam bij.
Ik sta geheel achter wat je geschreven hebt en zie heel goed de echte betrokkenheid die je met mensen hebt.
Ik hoop je zeker een keer te kunnen ontmoeten, maar daar hebben we deze site niet voor nodig.
We hebben dezelfde boodschap en we hebben feeling met mensen.
Nogmaals bedankt voor deze reactie, dit doet me heel goed.
Groeten Ron Ladage
tgdevries@msn.com
|
|
5
-
01
-
2007
|
16
:
27
uur
Alle reacties nog eens herlezende, kom ik tot de conclusie, dat een wetenschappelijk onderzoek naar een juiste aanpak van een verbetering van de kwaliteit van het leven, op de werkplek, nog steeds overeind staat. Wie dit oppakt en wie er bij betrokken zou willen worden is nog steeds niet beantwoord. Of gaan Paul en Ron er over hebben als ze elkaar spreken?
mevrouw a. prinssen
|
|
9
-
01
-
2007
|
07
:
27
uur
Ik stel graag mijn expertise als coach en consultant in stress- en emotiemanagement ten dienste van een soortgelijk onderzoek. Wie doet mee?
Mail me en we zetten een pool op!
heer Ron Ladage
|
|
9
-
01
-
2007
|
11
:
47
uur
Ik ben best bereid om me bezig te houden met het probleem.
Gezien de reactie is het een onderwerp wat zeker reacties oproept.
Ik denk dat er onderzoeken hebben plaats gevonden binnen de universiteiten over het onderwerp en binnen de medische wereld staan de “deskundigen” niet op één lijn.
Zie burn-out waarin mensen zichzelf tegenkomen en ondervinden dat de medische wereld eerst allerlei conclusies trekt (overwerkt, stress, wat zwakke persoonlijkheid etc.) en aan symptoombestrijding gaan doen. Recentelijk is er ook een artikel verscheen dat burn-out het beste was te bedstrijden is door mensen gelijk weer aan het werk te sturen of het gegeven dat het slecht 5% in de productie van de persoon scheelt.
Waar zit nu echt het probleem?
Natuurlijk bij het begin, hoe kunnen we werkgevers en werknemers ervan overtuigen dat preventie beter is dan behandeling aan het einde.
Werkgevers hebben lang het argument gehad zaken als welzijn en stress niet aan te tonen zijn, terwijl er genoeg systemen zijn om dit te kunnen meten.
Daarvoor wil ik zeker mijn deskundigheid en energie gebruiken om dit eens op een goede wijze onder de aandacht van werkgevers, werknemers, overheid en de medische wereld te brengen.
Ook ben ik zeer deskundig in burn-out, ik heb dit zelf mogen ondervinden en deze situatie heeft mij een ander inzicht gegeven in mijn werkzame leven en mijn toekomst.
Ik ben best bereid om o.a. met Paul van Rooijen, Tgdevries en mevr. A. Prinssen en anderen die zich hiervoor willen inzetten, een gesprek te plannen met elkaar.
Mijn e-mail adres is rladage@zeelandnet.nl
Edward Neering
|
|
23
-
07
-
2007
|
13
:
28
uur
Tip:
Lees het boekje 'Eerste hulp bij Stress en Vermoeidheid' van Frank Schaper.
50 signalen om een burnout te herkennen en 51 tips om hem te voorkomen.
Goed voor het zelfmanagement van de manager en goed voor de manager en zijn/haar medewerkers.
