27 november 2006 -
Nederlandse werknemers hebben een 'geringe angst' om werkloos te raken en wisselen hierdoor minder vaak van baan. Een slechte sfeer is de belangrijkste reden om toch ander werk te zoeken. Dat blijkt uit de Randstad Werkmonitor naar de 'mentale mobiliteitstoestand' van 966 werknemers.
De mobiliteitsindex geeft een indicatie van het aantal werkenden dat verwacht binnen nu en zes maanden hetzelfde of vergelijkbaar werk te doen bij een andere werkgever.
Blijven of vertrekken? Van de werknemers verwacht 22 procent binnen zes maanden ander werk te hebben. Gezien over een langere periode is de mobiliteit groter: 31 procent verwacht over twee jaar niet meer werkzaam te zijn bij de huidige werkgever. De helft verwacht nog wél bij hetzelfde bedrijf te werken.
Vooral mannen gevoelig voor sfeer De belangrijkste reden die de ondervraagden noemen voor de wens om te switchen van werkgever is de sfeer bij de vorige werkgever, die als niet prettig werd ervaren (35 procent). Op de tweede plaats staat het feit dat de werknemer toe was aan een nieuwe uitdaging (32 procent). Opvallend is dat de sfeer vaker voor mannen (43 procent) dan voor vrouwen (29 procent) reden is om een andere baan te zoeken.
Een training op managementsnivo zegt niet zoveel. Vele managers zijn van goede wil, maar en dat ben ik absoluut eens met Martha van de Pasch, soms missen ze deels de emotie. Vaak wordt gesteld: er is geen verschil in mijn opstelling tussen de persoon die ik vroeger was en die ik nu ben. ik ben dezelfde gebleven. Je mag best even stilstaan bij het feit dat je als manager leiding geeft en alleen al om die reden aan de andere kant van de streep staat als je medewerkers ook al is het gezamelijke doel hetzelfde. Een leidinggevende heeft een belangrijke taak, de naam zegt het al, bovendien verwachten je medewerkers dat ook, maar ze verwachten ook dat de werksituatie door medemenselijkheid gedragen wordt. Dat het niet alleen om omzet en winst gaat, maar ook over menselijke belangen. Als die balans niet gevonden kan worden, wordt het een harde, onwillige opstelling en ontbreekt de basis van het goede van geven en nemen en elkaar zaken gunnen. Zaken zowel in als extern doe je nog altijd op basis van vertrouwen en vertrouwen schept dus een band die blijvend kan zijn.
Martha van de Pasch
|
|
27
-
11
-
2006
|
11
:
05
uur
Ik vind het een belangrijke taak voor de leidinggevende om de sfeer goed te houden. Zij krijgen wel een training op managementnivo maar niet op emotioneel nivo. Soms zitten deze mensen op de verkeerde stoel en hebben geen idee wat het leven inhoudt. Als men zich wat meer op een menselijke manier opstelt en niet alleen zakelijk denkt zoals tegenwoordig het geval is blijven de mensen vanzelf wel. Tegenwoordig gaat het alleen om de prestatie. Privé kun je niet altijd van werk scheiden. Iemand die goed in zijn vel zit presteert meer. Je neemt je werk mee naar huis en andersom ook. In deze maatschappij is geen plaats voor gevoel. Daar worden mensen ziek van.
heer R Wit
|
|
28
-
11
-
2006
|
08
:
40
uur
Het probleem wat zich blijft voordoen met elk niveau is ego. Ik ben dus ik doe is het motto. Of daarbij een sfeer kompleet in duigen gaat boeit bijna geen manager meer. als ik om mezelf heen luister hoor ik overal het zelfde signaal. De graaicultuur en de macht. Het ego is een egoisme op het ogenblik. Politiek same story. Ik meer jij minder. Nou da's toch jou probleem is de redernatie. Is het goed? Nee natuurlijk niet want de hele continuiteit staat op het spel. Iedereen weet wat in het verleden fout is gegaan. En toch steeds weer trappen we er met zijn alle in.
Waarom raken er zo veel mensen in burnout denk je?
heer H.P.S. Engelen
|
|
28
-
11
-
2006
|
12
:
22
uur
Niks erger als directeuren die benoemd zijn en geen verstand van zaken hebben. Ze verstoren alle verhoudingen binnen een organisatie en verpersten hierdoor de sfeer. Ze zijn blind voor alles wat er om hun heen gebeurt en alleen zei zijn goed. Ze brengen een bedrijf in verval, goede kundige mensen vertrekken om dat ze niet voor vol aangezien worden en het beu zijn om telkens de restjes van het bedrijf bij elkaar te houden.
Zelf ben ik manager van een cultureel centrum, mijn directeur is een oud wiskunde leraar, hou komt deze man op dergelijke positie terecht, beter nog hou breng je deze man aan het verstand dat het beter is dat hij vertrekt voordat alle goede werknemers hun biesen pakken.
Ton
|
|
28
-
11
-
2006
|
21
:
44
uur
Inderdaad, ik ben het helemaal eens met dit artikel en zeker met de reacties die hierop gegeven zijn tot nu toe.
De leidinggevende moet een sfeer scheppen die zorgt voor dat het personeel zich zo efficient mogelijk kan inzetten. Efficient daar hoort volgens mijn opvatting ook de lange termijn bij.
Het is geen kunst om door een schrikbeleid kortstondig de organisatie te forceren tot een abnormaal hoge efficientie op korte termijn. De rek is er echter al snel uit en de lat wordt door het personeel zelf lager gelegt of men gaat op zoek naar een andere werkgever, vlucht in de ziektewet, etc.
Ieder geroutineerde leidinggevende weet dat dit niet de weg is.
Helaas weten veel managers dit kennelijk niet, zijn hiervan niet bewust of denken slechts aan hun eigen hachtje.
Eigenaren van een eigen bedrijf beseffen dat meestal wel, ze willen dan ook meestal geen roofbouw plegen op het bedrijf maar de manager die zelf nog nooit meegewerkt heeft, op zoek is naar succes of simpelweg geen inlevingsvermogen heeft maakt zich deze stijl dan ook vaak tot lijfstijl.
Ze zijn in de meeste gevallen desastreus met name omdat zulk een stijl van leidinggeven gecombineerd wordt met het uitschakelenen van alle (potentiële) tegenstanders en ophemelen van diegenen die geen kritische kijk hebben op de handelwijze van dergelijke carrieremensen.
DeepAdvice heeft daarom een bureau opgericht dat dergelijke rotte appels kan opsporen binnen een onderneming, het hoger management of de eigenaar is zich vaak niet bewust van dit knoeiwerk dat stiekem als een veenbrandt doorsmeult in een onderneming.
Wie zijn onderneming wil checken hierop kan mij een persoonlijk bericht sturen.
Ton
l
Adrien Melsen
|
|
28
-
11
-
2006
|
22
:
28
uur
Managers krijgen regelmatig vanuit de top afgeleide, zeer concrete doelen, waarop zij ook keihard worden afgerekend. Als een manager ook aan zijn/haar eigen carrière wil denken, kan hij of zij het meest zichtbaar op korte termijn scoren op het voldoen aan de gestelde concrete doelen, welke veelal financieel van aard zijn. Daar carrière maken voor een manager inhoudt binnen een paar jaar doorstromen naar een andere functie (binnen of buiten het eigen bedrijf) zal de manager in 1e instantie zijn of haar korte termijn doelen gaan realiseren, zodat hij of zij voor het hogere management "positief" zichtbaar wordt. Daardoor wordt onvoldoende aandacht geschonken aan de emotionele behoeften van werknemers (o.m. sfeer); echter de afbreuk van sfeer komt pas op middellange termijn echt naar voren, een moment waarop de veroorzakende managers reeds in een andere functie zit. Vandaar dat continue werknemers-tevredenheidsonderzoeken nodig zijn en dient door de managers ook op korte termijn rekening gehouden te worden met de uitkomsten van deze onderzoeken. Wellicht krijgt de manager dan in de gaten dat er meer motivatoren zijn voor werknemers, dan alleen de financiële beloning.
