20 september 2006 -
Hoe komt het dat mensen met macht vrijwel alles van anderen gedaan krijgen? Waarschijnlijk omdat zij de wereld door een roze bril zien en dankzij die optimistische blik grote risico's nemen. Dit inzicht in het verleidelijke karakter van macht is afkomstige van Cameron Anderson, hoogleraar aan de Universiteit van Californië en Adam Galinsky van de Northwestern University.
Hoewel de resultaten, die gepubliceerd zijn in het Europese Journal of Social Psychology, gebaseerd zijn op onderzoek onder studenten, stellen de onderzoekers dat hun bevindingen net zo goed gelden voor andere machtige figuren, zoals staatshoofden en CEO's.
In de zakenwereld kan het nemen van risico's vaak een voordeel zijn en ertoe leiden dat personen hun macht behouden of zelfs vergroten. Door risico's te nemen, profiteren de machtigen immers van kansen die anderen laten schieten. De zakenwereld is echter ook doordrenkt van de voorbeelden van machtige managers die dusdanige risico's nemen dat ze er uiteindelijk aan onderdoor gaan; bijvoorbeeld door voorkennisschandalen of mislukte overnames of fusies.
Zorgvuldige afweging "Ons onderzoek brengt de psychologische mechanismen die tot dergelijke, soms beruchte, blunders leiden, aan het licht." stelt Cameron Anderson. Als voorbeeld noemt hij ex-president Clinton, die verwikkeld zat in de Monica Lewinski affaire toen het onderzoek van start ging. "Dat is een goed voorbeeld van iemand die zich zo machtig voelde dat hij volledig blind was voor de mogelijkheid betrapt te worden." Hij vindt dat zakelijk leiders dan ook beducht moeten zijn op de neiging tot riskant gedrag bij hun managers en hen tegen zichzelf in bescherming moeten nemen door de risico's en de mogelijkheden van hun acties en besluiten zorgvuldig af te wegen.
Verband Deskundigen speculeren al langer over de relatie tussen eerder succes, het daaruit voortvloeiende gevoel van macht en de soms desastreuze blunders die daaruit voortkomen, maar nooit eerder was serieus onderzocht of die connectie er daadwerkelijk is. Sommige psychologen beweren zelfs het tegenovergestelde: mensen met weinig macht zullen alles doen om vooruit te komen omdat ze toch niks te verliezen hebben. Degenen die al machtig zijn, zouden in deze optiek juist voorzichtiger te werk gaan; ze hebben immers veel meer te verliezen.
Twee kanten Het onderzoek van Anderson en Galinsky spreekt die theorie tegen en stelt een verband tussen macht en risicovol gedrag. Ook hier snijdt het mes aan twee kanten: wie weinig of geen macht heeft, zal minder geneigd zijn alle hem beschikbare informatie te onthullen die nodig is om een win-win situatie te creëren. Mensen die daarentegen met een oppermachtig gevoel een onderhandeling ingaan, zullen juist alles op tafel gooien en daardoor succes behalen.
Macht wordt voor een groot deel ingegeven door de positie die je bekleedt. Hoe hoger je op de ladder van succes komt, hoe minder controle en weerwoord er is. Ook ontstaat er in het algemeen rond de oppermachtige een kring van aanbidders die dat weer doen om er zelf beter van te worden. Het is het gebrek aan de controle-elementen wat maakt dat de hoofdpersoon steeds meer zijn grenzen gaat verleggen. Met de factor gewenning er bij kan de ontsporing grote vormen aan nemen. Dit kan zijn in de vorm van buitensporiig geweld in een gevangenis in Irak (je oppermachtig voelen als overwinnaar en het missen van controle) maar ook het verzet van ministers tegen een rapport over de Schipholbrand (ministers die zo overtuigd zijn van hun eigen kunnen en die geen commentaar wensen op hun handelen van een door hen zelf ingestelde veiligheidscommissie).
RB
|
|
20
-
09
-
2006
|
21
:
14
uur
Je wordt domweg veel makkelijker als je op endorfinen draait. Je pompt jezelf helemaal vol en dat maakt je alert en onweerstaanbaar en dat geeft je al snel het gevoel onoverwinnelijk te zijn. Het is daarmee een eenvoudige statische calculatie geworden: je gaat vroeger of later plat op je bek.
De kunst is om dat voor te blijven, met een tegennatuurlijke mix van inspiratie en realistische/kritische benadering. Maar minstens even belangrijk is de kunst om snel en elegant op te kunnen staan nadat je op pathetische wijze op je bek bent gegaan. En misschien is dat laatste wel de belangrijkste kunst in het leven.
heer arthur sabajo
|
|
20
-
09
-
2006
|
11
:
46
uur
de hedendaagse wereld is gestoeid op titel,status en gezag(macht). Vaak genoeg worden deze elementen op een negatieve manier ingezet of gebruikt. macht en risico in een zakenwereld verschillen wezenlijk van macht en risico in een organisatie
kg
|
|
21
-
09
-
2006
|
15
:
15
uur
Bij een manager die steeds hoger de ladder bekleedt, kunnen ongemerkt de machtaspecten om de hoek komen kijken. De gevoelens en adrenaline die hierbij komen kijken, worden door elke manager anders uitgedragen. Degene die goed blijft kijken naar wat er om hem of haar heen gebeurt zal niet zogauw de valkuil van macht instappen. Uiteindelijk zijn zowel medewerkers als superieuren degene die managers kunnen maken als breken.
FS
|
|
30
-
10
-
2008
|
11
:
25
uur
Managers die binnen komen met een missie gebruiken veel macht. Ze moeten mensen om hun heen hebben om hun daden kracht bij te zetten.Hiervoor worden deze mensen vaak gemanipuleerd. Als erom gevraagd wordt, zullen ze meestal aangeven dat ''de mens voorop staat''. Ondertussen zagen ze de poten van je stoel af. Macht is handlangers om je heen hebben, je gebrek aan leiderschap verbloemen om je eigen hachje te redden.
